Called to be co-creators of beauty… அழகை உருவாக்கும் கலைஞர்கள்

  

Jesus meets Zacchaeus

https://www.catholicforlife.com

31^st Sunday in Ordinary Time

During this liturgical year (Year C), which will come to a close in four weeks, we have been fortunate to reflect on a series of passages from the Gospel of Luke. Luke’s Gospel stands out as unique among the Gospels in various ways. It is the longest of the four gospels, starting with the infancy narratives of both John the Baptist and Jesus. Our Christmas season, which is a special, magical season throughout the world, is made more magical because of the lovely events recorded in the first two chapters of the Gospel of Luke. Only Luke reveals anything about Jesus’ childhood, describing his family’s visit to Jerusalem when he was 12 years old (Luke 2:41–52).

Another unique section of Luke’s Gospel is what is variously called Luke’s “Travel Narrative,” or, “Journey to Jerusalem” (Luke 9:51–19:27). These ten chapters of the Travel Narrative contain many of Jesus’ most famous parables, such as the Good Samaritan, the Rich Fool, the Great Banquet, the Prodigal Son, the Rich Man and Lazarus, the Persistent Widow, and the Pharisee and the Tax Collector – all of them found only in Luke’s Gospel. We have been reflecting on these parables during this liturgical year. The Gospel of Luke is usually referred to as the ‘Gospel of Compassion’ as well as the ‘Gospel of the Outcast’, since so many of the events and parables narrated in this Gospel relate to God’s love for the lost and the outsider.

For this Sunday, we have another unique passage from Luke, namely, the meeting of Zacchaeus with Jesus – (Luke 19: 1-10). None of the other gospels mention this lovely event. This episode is the climax of the ‘Journey to Jerusalem’ section. The final statement of Jesus in this episode, namely, “Today salvation has come to this house, because this man, too, is a son of Abraham. For the Son of Man came to seek and to save the lost” (Luke 19:9-10) epitomizes the central theme of the Gospel of Luke. We can see that Jesus, as a Good Shepherd, goes in search of the lost sheep – Zacchaeus, and brings him home.

Time and again human history keeps telling us that God and Christ have been and, can be, found in the most unexpected places. Today’s gospel gives us one more proof of this. Zacchaeus discovers Jesus on the branches of a tree. It is, rather, Jesus who discovers Zacchaeus. We can surely interpret this event as one of the miracles of Jesus – a miracle of total transformation.

Here is how I visualise this event as a ‘miracle’. Jesus was walking along the streets of Jericho. His fame had spread far and wide and so he was surrounded by a crowd. There were many reasons why the crowd followed Jesus. Curiosity… Hope… Jealousy. Most of the poor people who followed him were hopeful that personally or as a nation they would be saved by Jesus. Those who came to Jesus seeking a miracle had to find, discover or invent ways to tackle the crowd. The friends of the paralytic sent him down from the roof. (Luke 5: 17-26) The woman with the flow of blood had to approach Jesus stealthily from behind. (Luke 8: 43-38) In today’s Gospel, we see another method chosen by Zacchaeus. He climbed up the tree. A ‘miracle’ brought him down.

Before we go into the ‘miracle’ part of it, we need to know who this Zacchaeus is. He is a rich person. He is a tax collector. He is short. I see a connection among these three… Being rich and being a tax collector are intrinsically connected. Being a tax collector and being short are also connected. Really? Here is my theory.

Zacchaeus was born in the family of tax collectors. Hence, from his birth, he has been receiving only hatred and curses from the people around him. A child that grows up in hate-filled circumstances never really grows up – even physically! This was the case with Zacchaeus. Why was he surrounded by hatred? The Jews hated the Romans. But they hated another group MORE - the group of Jews who were the betrayers of the Israelites. They were the sycophants of the Romans – the tax collectors. They were simply, THE SINNERS! This label which was stuck on Zacchaeus did not allow him to grow up.

Zacchaeus was curious to see Jesus. If Jesus could have come to the street where he lived, Zacchaeus would have happily stayed at home, gone up to the terrace and seen Jesus and the crowd from the top angle. The top angle or the bird’s eye view (as taught in filmmaking) would have given Zacchaeus a powerful position. The top angle view from the terrace would have made all the people, including Jesus, small. That view would have given Zacchaeus the momentary satisfaction of being the tallest person in Jericho. But, that was not to be! Zacchaeus felt that Jesus would not come to where he lived and so, he ventured to meet Him. He feared the ridicule and the scorn of the crowd around Jesus and, hence, he invented a new way to view Jesus. He climbed up the tree. That was the Zacchaeus side of the event.

Let us come to Jesus’ side. Jesus was walking along the streets of Jericho. He saw Zacchaeus sitting on a tree. That was strange, Jesus thought! A young person sitting on a tree was acceptable. Why was a middle-aged person sitting there? Was he mentally disturbed? He did not seem to be so. Then why? So, Jesus was curious to find out who was the person sitting on the tree. He turned around to those who were following him and asked them: “Who is that man?” Those around Jesus looked at the person Jesus was pointing at. “Oh, he is a…” the ever-available-ready-made list of labels and accusations came out. Jesus, as was his wont, swept aside all that irrelevant trash and insisted on knowing his name. After squeezing their collective memory for some time, they begrudgingly revealed the name: Zacchaeus. Jesus registered the name: ZACCHAEUS! (All caps). He went to the tree and called out: “Zacchaeus, come down immediately. I must stay at your house today.” (Luke 19:5)

Someone called Zacchaeus by name… by his REAL, ORIGINAL name. It was as if Zacchaeus was born again and he was ‘re-baptised’. A person, who came from his own tribe, which had refused to acknowledge his name and preferred to call him only by labels, called him by his sweet name. This was the first part of the ‘miracle’! What followed was the rest of the miracle, - the miracle of complete transformation. The Bible, and our Christian tradition, as well as many other religious traditions talk of persons getting completely transformed – making a complete turn-around. Another popular term for this is ‘conversion’.

The conversion, the transformation of Zacchaeus is something to reflect on. He does not proclaim very vague, general platitudes like: “Lord, henceforth, I shall be good. I shall not harm others. I shall give alms” etc. His statements spell out actions which are more practical, powerful, and binding. Zacchaeus says: "Look, Lord! Here and now, I give half of my possessions to the poor, and if I have cheated anybody out of anything, I will pay back four times the amount." (Luke 19:8) Half my possessions to the poor… fourfold repayment to those I have cheated.

The Gospel passage says that “Zacchaeus stood up and said to the Lord” (Luke 19:8) during the dinner. He did not whisper this to Jesus. This was a proclamation made in the banquet hall, in front of many. It was as if Zacchaeus was shouting this from the rooftop. When Zacchaeus stood up to speak, he was still SHORT, physically. But when he finished saying those lines, he really STOOD TALL in the eyes of God. When Zacchaeus climbed the tree, he was a crooked tax collector, carrying a load of labels with him. But, he was brought down from the tree by Jesus first as a human being, and, perhaps, later, as a saint. This great transformation took place since Jesus CALLED HIM BY NAME thus making him discover his original beauty.

God’s love for ‘all things that exist’ is repeatedly stressed in the First Reading today – Wisdom 11:22-12:2. “But you have mercy on all, because you can do all things; and you overlook sins for the sake of repentance. For you love all things that are and loathe nothing that you have made; for you would not fashion what you hate.” (Wisdom 11:23-24)

Fr. James Gilhooley begins his homily for the 31^st Sunday with these words: “‘A thing of beauty,’ wrote John Keats…, ‘is a joy forever.’ Someone has written that as Christians we should love beauty. He went on to say that where beauty is apparent, we should enjoy it. Where beauty is hidden, we should unveil it. Where beauty is defaced, we should restore it. Where there is no beauty at all, we should create it.”

Today’s Gospel gives us a proof of Jesus restoring Zacchaeus to his original beauty. All of us are called to be co-creators of beauty in this world.

Jesus meets Zacchaeus

https://kidscorner.net

பொதுக்காலம் - 31ம் ஞாயிறு

விரைவில், அதாவது, இன்னும் நான்கு வாரங்களில், இந்த வழிபாட்டு ஆண்டு முடிவுக்கு வரவிருக்கிறது. இந்த வழிபாட்டு ஆண்டு முழுவதும், 'கருணையின் நற்செய்தி' என்றழைக்கப்படும் லூக்கா நற்செய்தி வாசகங்களை மையப்படுத்தி நம் வழிபாட்டை மேற்கொண்டோம். இதனை, இறைவன் நமக்கு வழங்கிய அருள் நிறைந்ததொரு வாய்ப்பாகக் கருதலாம்.

நான்கு நற்செய்திகளிலும், லூக்கா நற்செய்தி தனித்துவம் மிக்க ஒரு சில அம்சங்களைக் கொண்டது. இயேசுவின் முன்னோடியான திருமுழுக்கு யோவானின் பிறப்பு, இயேசுவின் பிறப்பு ஆகிய நிகழ்வுகள், லூக்கா நற்செய்தியில் மட்டுமே பதிவாகியுள்ளன. நம் வழிபாட்டு ஆண்டில் அழகிய பல உணர்வுகளை உருவாக்கும் விழா, கிறிஸ்து பிறப்பு பெருவிழா என்பதை மறுக்க இயலாது. இந்தப் பெருவிழாவைக் கொண்டாட பெரிதும் துணையிருப்பது, லூக்கா நற்செய்தியின் முதலிரு பிரிவுகளில் பதிவாகியுள்ள நிகழ்வுகளே. அதேவண்ணம், இயேசுவின் குழந்தைப்பருவத்தில், அதாவது, அவரது 12 வயதில் நிகழ்ந்ததை, நற்செய்தியாளர் லூக்கா மட்டுமே கூறியுள்ளார்.

இயேசு எருசலேம் நோக்கி மேற்கொண்ட பயணம் (லூக்கா 9:51–19:27), லூக்கா நற்செய்தியின் 10 பிரிவுகளில் கூறப்பட்டுள்ளது. இந்தப் பயணத்தின்போது, நல்ல சமாரியர், மதியற்ற செல்வந்தர், காணாமல்போன மகன், செல்வந்தரும் இலாசரும், விடா முயற்சியுடன் நடுவரிடம் முறையிடும் கைம்பெண், பரிசேயரும் வரி தண்டுபவரும் என்ற பல புகழ்பெற்ற உவமைகளை இயேசு கூறினார். லூக்கா நற்செய்தியில் மட்டுமே சொல்லப்பட்டுள்ள இந்த உவமைகளை, இந்த வழிபாட்டு ஆண்டின் ஞாயிறு வழிபாடுகளில் நாம் கேட்டு பயனடைந்துள்ளோம்.

லூக்கா நற்செய்தியில், பதிவாகியுள்ள உவமைகளில் ஒருசில, சமுதாயத்தால் ஒதுக்கப்பட்டோரான கைம்பெண்கள், சமாரியர் போன்றோரை மையப்படுத்தியுள்ளன. அதேவண்ணம், இயேசுவின் எருசலேம் பயணத்தின்போது, சமுதாயத்தால் ஒதுக்கப்பட்டோருக்கு அவர் காட்டிய தனிப்பட்ட பரிவு, நயின் கைம்பெண்ணின் மகனை உயிர்ப்பித்தல் (லூக்கா 7:11-17), பத்து தொழுநோயாளரைக் குணமாக்குதல் (லூக்கா 17:11–19) போன்ற ஒருசில நிகழ்வுகளில் வெளிப்படுகின்றன. இந்த உவமைகளும், நிகழ்வுகளும் ஏனைய நற்செய்திகளில் காணப்படவில்லை. இக்காரணங்களின் அடிப்படையில், லூக்கா நற்செய்தி, 'இரக்கத்தின் நற்செய்தி' அல்லது, 'ஒதுக்கப்பட்டோரின் நற்செய்தி' என்று அழைக்கப்படுகிறது.

இந்த ஞாயிறு நாம் வாசிக்கும் நிகழ்வு, லூக்கா நற்செய்தியில் மட்டுமே இடம்பெறும் தனித்துவம் மிக்க மற்றொரு  நிகழ்வு. அதுதான், வரிதண்டுவோரின் தலைவரான சக்கேயு அவர்களை இயேசு சந்திக்கும் நிகழ்வு (லூக்கா 19:1-10). எருசலேம் நோக்கி இயேசு மேற்கொண்ட பயணத்தின் சிகரமாக இந்நிகழ்வு பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. இந்த நிகழ்வின் இறுதியில், இயேசு, “இன்று இந்த வீட்டிற்கு மீட்பு உண்டாயிற்று; ஏனெனில் இவரும் ஆபிரகாமின் மகனே! இழந்து போனதைத் தேடி மீட்கவே மானிடமகன் வந்திருக்கிறார்” (லூக்கா 19:9-10) என்று கூறுகிறார். இயேசுவின் இந்தக் கூற்று, லூக்கா நற்செய்தியின் மையக்கருத்தான, அனைவருக்கும் மீட்பு, குறிப்பாக, ஒதுக்கப்பட்டோருக்கு மீட்பு என்பதை உணர்த்துகிறது. காணாமற் போன ஆட்டைத் தேடிச் செல்லும் ஆயனான இயேசு, சமுதாயம் காட்டிய வெறுப்பால், காணாமல் போன சக்கேயுவைத் தேடிச் சென்று, அவரையும் ஆபிரகாமின் இல்லத்திற்குள் ஏற்று அரவணைக்கும் அழகை, இந்நிகழ்வில் நாம் காண்கிறோம். இயேசு சக்கேயுவைச் சந்தித்த இந்த நிகழ்வை ஒரு புதுமை என்ற கண்ணோட்டத்தில் சிந்திக்க முயல்வோம்.

‘இயேசு எரிகோவுக்குச் சென்று அந்நகர் வழியே போய்க் கொண்டிருந்தார்’ என்று இன்றைய நற்செய்தி ஆரம்பமாகிறது. பொதுவாகவே, விவிலியத்தில் வரும் ஒவ்வொரு ஊரும் பல பொருள்களைத் தரும் இடங்களாகக் கருதப்படும். சோதோம், கொமோரா, பெத்லகேம், நாசரேத்து, எருசலேம் என்று பல ஊர்கள் பல எண்ணங்களைத் தருகின்றன. எரிகோ நகரும் பலவகைகளில் தனித்துவம் பெற்றது. கடல் மட்டத்திற்குக் கீழ் அமைத்துள்ள ஒரு நகர் இது. மக்கள் வாழும் நகரங்களில் உலகத்திலேயே மிகத் தாழ்ந்த நிலப்பகுதி இதுதான். பெரும் அழிவுகளுக்கு உள்ளாகாமல் மக்கள் தொடர்ந்து வாழும் ஒரு மிகப் பழமையான நகர் இது. இதன் வரலாறு, 11,000 ஆண்டுகளுக்கும் மேல் இருக்கும். இஸ்ரயேலர் மத்தியில் மிகப் புகழ்பெற்ற எருசலேம் கூட 4,000 ஆண்டு வரலாறே கொண்டது. செல்வச் செழிப்புடன் இருந்த ஒரு நகரம் எரிகோ.

லூக்கா நற்செய்தியில் எரிகோ நகரம் மூன்று முறை குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. நல்ல சமாரியன் உவமையில் இயேசு இந்நகரின் பெயரைப் பயன்படுத்தியுள்ளார். (10:30) பார்வை இழந்த ஒருவரை இயேசு குணமாக்கியது எரிகோ நகருக்கருகே என்று கூறப்பட்டுள்ளது. (18:35-43) இன்று, இயேசு எரிகோ நகரில் சக்கேயுவைச் சந்திக்கிறார். இந்த நிகழ்வை ஒரு கற்பனைக் காட்சியாக சிந்திக்க முயல்வோம்.

இயேசு, எரிகோ நகரின் வீதிகளில் நடந்து சென்று கொண்டிருந்தார். அவரது புகழ் பரவி வந்ததால், அவரைச் சுற்றி கூட்டம் வழக்கம்போல் அலை மோதியது. இந்தக் கூட்டத்தைப் பல்வேறு வழிகளில் சமாளித்து, இயேசுவிடம் புதுமைகள் பெற்றவர்கள் உண்டு. கூட்டத்தில் துணிந்து புகுந்து இயேசுவின் ஆடையைத் தொட்ட பெண், கூரையைப் பிரித்து இறக்கப்பட்ட முடக்குவாத நோயாளி, தூரத்தில் இருந்து குரலெழுப்பி, இயேசுவின் கருணையைப் பெற்ற பார்வைத்திறன் அற்றவர்... இப்படி பலர் இயேசுவைச் சுற்றி இருந்த கூட்டத்தைப் பல வழிகளில் சமாளித்தனர். இன்று இயேசுவிடம் எந்தப் புதுமையும் எதிர்பார்க்காமல் வந்தவர் சக்கேயு. ஒருவகை ஆர்வக் கோளாறு, அவரை அந்தக் கூட்டத்திற்கு இழுத்துவந்தது. கூட்டத்தைச் சமாளிக்க, சக்கேயு, வேறொரு வழியைத் தெரிவுசெய்தார்.

சக்கேயுவை முதலில் அறிமுகப்படுத்துகிறேன்.

அவர் செல்வந்தர், வரி வசூலிப்பவர்களின் தலைவர், குள்ளமான மனிதர்...  நான் சக்கேயுவை அவர், இவர் என்று அழைப்பதை இஸ்ரயேலர்கள் கொஞ்சமும் விரும்பமாட்டார்கள். அவர்களைப் பொருத்தவரை, சக்கேயு, அவர் அல்ல, அவன். அவன் ஒரு பாவி, துரோகி.

இஸ்ரயேல் மக்கள், உரோமை அரசின் அடிமைகள். வாழ்வது தங்கள் சொந்த நாடானாலும், உரோமையர்களுக்குத் தொடர்ந்து வரிசெலுத்த வேண்டிய கட்டாயம் அவர்களுக்கு. சொந்த நாட்டிலேயே அந்நியனுக்கு வரிசெலுத்தி வந்ததால் உரோமையர் மீது ஆழ்ந்த வெறுப்பு. அதைவிட, உரோமையருக்கு வரி வசூல்செய்து கொடுத்த யூதர்களைக் கண்டு மிக அதிக வெறுப்பு. அவர்களை அவலச் சொற்களால் தினமும் அர்ச்சித்தனர். பாவிகள், துரோகிகள், புல்லுருவிகள், நாசக் காரர்கள்... ப்ரூட்டஸ்கள்... என்று, இந்தப் பட்டியல் நீளமானது.

சக்கேயு வரி வசூலிக்கும் குடும்பத்தில் பிறந்திருக்க வேண்டும். இந்தத் தொழிலை அவர் தானாகவே தேர்ந்தெடுத்திருக்கலாம் அல்லவா? என்ற கேள்வி எழலாம். என்னைப் பொருத்தவரை, சக்கேயு இந்தக் குடும்பத்தில் பிறந்தவர். ஏன் அப்படிக் கூறுகிறேன்? காரணம்...சக்கேயு குள்ளமாய் இருந்தார். வரி வசூலிப்பவர் குடும்பத்தில் பிறப்பதற்கும், குள்ளமாய் இருப்பதற்கும் என்ன தொடர்பு? சக்கேயு, பிறந்தது முதல் மற்றவர்களின் வெறுப்புக்கும், கேலிக்கும் உள்ளானவர். அதனால், அவரால் வளர முடியவில்லை. சமுதாயம் அவரைப் பாவி என்றும், துரோகி என்றும் குட்டிக்கொண்டே இருந்ததால், குனிந்து போனார், குள்ளமாய்ப் போனார்.

“இயேசு யார் என்று அவர் பார்க்க விரும்பினார்” என்று இன்றைய நற்செய்தி கூறுகிறது. சக்கேயுவின் விருப்பத்தை. வெறும் ஆர்வக் கோளாறாக நாம் கருதலாம். அவர் வாழ்ந்துவந்த மாடி வீட்டு பக்கம் இயேசு வந்திருந்தால், மாடியில் நாற்காலி போட்டு, அதில் கால் மேல் கால் போட்டு அமர்ந்து, இயேசு தன் வீட்டைக் கடந்து போவதை சக்கேயு பார்த்திருக்கலாம். மாடியிலிருந்து பார்த்திருந்தால், இயேசுவும், அந்தக் கூட்டமும் குள்ளமாகத் தெரிந்திருக்கும். ஊர் மக்களைக் குள்ளமாய் பார்ப்பதில் சக்கேயுவுக்கு ஒரு தனி திருப்தி இருந்திருக்கும். ஆனால், அதற்கு வழி இல்லை. இயேசு சுற்றி வந்த வீதிகள் எல்லாம் ஏழைகள் வாழும் பகுதியாக இருந்தது. தன் வீட்டுப் பக்கம் இயேசு வரமாட்டார் என்று தீர்மானித்த சக்கேயு, தன்னுடை தன்மானத்தை, தற்பெருமையைக் கொஞ்சம் ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு, இயேசுவைத் தேடிவருகிறார். வெறும் ஆர்வம்தான் அவரை இயேசுவிடம் கொண்டு வந்தது என்றாலும், மீட்பின் முதல் படிகளில் சக்கேயு ஏற ஆரம்பித்துவிட்டார். தற்பெருமைக்கு மீண்டும் ஒரு மூட்டை கட்டி விட்டு, ஒரு மரமேறி அமர்ந்தார். இது சக்கேயுவின் பயணம்.

இனி இயேசுவின் பயணம்.

எரிகோ வீதிகளில் இயேசு நடந்து வரும்போது, நிமிர்ந்து பார்க்கிறார்.  தூரத்தில் ஒரு மரத்தின் மீது நடுத்தர வயதுள்ள ஒருவர் அமர்ந்திருப்பதைப் பார்க்கிறார். இயேசுவுக்கு வியப்பு. சிறுவர்கள் மரமேறி அமர்வது சாதாரண விஷயம். இந்த ஆள், ஏறக்குறைய, 30 அல்லது 40 வயதானவர்... இவர் ஏன் மரமேறியிருக்கிறார்? ஒருவேளை மன நிலை சரியில்லாதவரோ? அப்படியும் தெரியவில்லை. அவர் உடையைப் பார்த்தால், நல்ல வசதி படைத்தவர் போல் தெரிகிறது. பின் ஏன் மரமேறியிருக்கிறார்? இயேசுவுக்கு அவரைப் பற்றி அறிய ஆர்வம். அருகில் இருந்தவர்களிடம் கேட்கிறார், அவர் யார் என்று. கூட்டத்தில் ஒரு சிலர் இயேசு காட்டிய மனிதரைப் பார்க்கின்றனர். கோபம், வெறுப்பு, கேலி அவர்கள் பதிலில் தொனிக்கின்றன. "ஓ, அவனா? அவன் ஒரு பாவி... துரோகி." அவரைப் பற்றியக் குற்றப் பட்டியல்தான் அவர்களிடம் எப்போதும் கைவசம் இருந்ததே. இயேசு அந்தப் பட்டியலை ஒதுக்கிவிட்டு, அவர் பெயரைக் கேட்கிறார். யாருக்கும் அவர் பெயர் தெரியவில்லை. பாவி, துரோகி என்று அடைமொழிகளாலேயே அவரை இதுவரை அழைத்து வந்ததால், அவருடையப் பெயர் யாருக்கும் நினைவில் இல்லை. இயேசு விடுவதாக இல்லை. மீண்டும், மீண்டும் பெயரைக் கேட்கிறார். தங்கள் ஞாபகச் சக்தியைக் கசக்கிப் பிழிந்து, இறுதியாக, "சக்கேயு" என்று சொல்கின்றனர். இயேசு அந்த மரத்திற்கு கீழ் வந்தவுடன், மேலே பார்த்து, அவரிடம், "சக்கேயு, விரைவாய் இறங்கி வாரும். இன்று உமது வீட்டில் நான் தங்க வேண்டும்." என்றார்.

புதுமை ஆரம்பமானது. மக்கள் தன்னை வெறுப்போடு அழைத்த அடைமொழிகளைக் கேட்டுக் கேட்டு, தன் பெயரைத் தானே மறந்து போயிருந்த சக்கேயுவுக்கு முதலில் ஒன்றும் விளங்கவில்லை. இன்னொரு யூதர் தன்னைப் பெயர் சொல்லி அழைத்ததும், சக்கேயுவின் மனதைப் பூட்டியிருந்த சிறைகள் திறந்தன. சங்கிலிகள் அறுந்தன.

முன் பின் தெரியாத ஒருவர், அதுவும் தான் பிறந்த நேரம் முதல் தன்னைப் பழி சொற்களால் வதைத்து வந்த தன் யூத குலத்திலிருந்து வந்த ஒருவர், தன்னைப் பெயர் சொல்லி அழைத்ததும், சக்கேயு உருமாற்றம் அடைந்தார். உடல் மாறியதா? தெரியவில்லை. மனம் வெகுவாக மாறியது. இந்த மன மாற்றத்தைப் பற்றி சிறிது சிந்திப்போம்.

விவிலியம், கிறிஸ்தவ பாரம்பரியம் இவற்றில் மனம் மாறியவர்களைப் பற்றி பல கருத்துக்கள் கேட்டிருக்கிறோம். சக்கேயுவின் மனமாற்றத்தில் ஒரு தனி சிறப்பு உண்டு. "ஆண்டவரே, இனி நான் நல்லவனாக இருப்பேன். யாரையும் ஏமாற்ற மாட்டேன். தான தர்மம் செய்வேன்." என்று பொதுவாகச் சொல்லியிருக்கலாம் சக்கேயு. அதையும் மனமாற்றம் என்று சொல்லியிருப்போம். ஆனால், சக்கேயுவின் கூற்று இவற்றை விட, மிகத் தெளிவாக இருந்தது. “ஆண்டவரே, என் உடைமைகளில் பாதியை ஏழைகளுக்குக் கொடுத்துவிடுகிறேன்; எவர் மீதாவது பொய்க் குற்றம் சுமத்தி எதையாவது கவர்ந்திருந்தால் நான் அதை நான்கு மடங்காகத் திருப்பிக் கொடுத்து விடுகிறேன்” பாதி சொத்து ஏழைகளுக்கு... ஏமாற்றியதற்கு நான்கு மடங்கு பரிகாரம்.

இந்த சொற்களைச் சக்கேயு விருந்தின் போது 'எழுந்து நின்று' சொன்னதாக நற்செய்தி சொல்கிறது. இயேசுவிடம் தனிப்பட்ட விதத்தில் முணுமுணுக்கப்பட்ட வார்த்தைகள் அல்ல... ஏறக்குறைய, கூரை மீது ஏறி நின்று கொடுக்கப்பட்ட வாக்குறுதி. இந்த வார்த்தைகளை 'எழுந்து நின்று' சொன்ன போ,து சக்கேயு, உடல் அளவில் இன்னும் குள்ளமாய்த் தான் இருந்தார். ஆனால், மனதளவில் உயர்ந்திருந்தார். முற்றிலும் உரு மாற்றம் பெற்றார். இந்த மாற்றத்தை உருவாக்கியது இயேசு. அவருடைய பெயரைச் சொல்லி அழைத்த அந்த பரிவு, அன்பு... புதுமை. சக்கேயு, இயேசுவின் மனதில் உயர்ந்த ஓர் இடம் பிடித்தார். எனவே தான் இயேசு "இன்று இந்த வீட்டுக்கு மீட்பு உண்டாயிற்று" என்று ஆணித்தரமாகக் கூறினார்.

கடவுள் பாவிகள் மீது கொள்ளும் இரக்கத்தை இன்றைய முதல் வாசகம் அழகாகக் கூறியுள்ளது:

சாலமோனின் ஞானம் 11: 22-12: 2

நீர் எல்லாம் வல்லவராய் இருப்பதால் எல்லார் மீதும் இரங்குகின்றீர்: மனிதர்கள் தங்களுடைய பாவங்களை விட்டு மனந்திரும்பும் பொருட்டே நீர் அவற்றைப் பார்த்ததும் பாராமல் இருக்கின்றீர். படைப்புகள் அனைத்தின் மீதும் நீர் அன்புகூர்கிறீர். நீர் படைத்த எதையும் வெறுப்பதில்லை. ஏனெனில் நீர் எதையாவது வெறுத்திருந்தால் அதைப் படைத்திருக்கவே மாட்டீர்! உமது திருவுளமின்றி எதுதான் நீடித்திருக்க முடியும்? அல்லது, உம்மால் உண்டாக்கப்படாதிருந்தால் எதுதான் காப்பாற்றப்படக்கூடும்? ஆண்டவரே, உயிர்கள்மீது அன்புகூர்கின்றவரே, நீர் எல்லாவற்றையும் வாழவிடுகின்றீர்: ஏனெனில் அவை யாவும் உம்முடையன. 

அனபு, மன்னிப்பு ஆகியவை நிரந்தரமான அழகுள்ளவை. "A thing of beauty is a joy forever." "அழகானது என்றென்றும் ஆனந்தம் தருவது." என்று John Keats என்ற கவிஞர் எழுதினார். வேறொருவர் எழுதியது இது: "கிறிஸ்தவர்கள் அழகை விரும்ப வேண்டும். எங்கெங்கு அழகு வெளிப்படையாகத் தெரிகிறதோ, அதை மதிக்க வேண்டும். எங்கெங்கு அழகு மறைக்கப்பட்டுள்ளதோ, அதை வெளிக்கொணர வேண்டும். எங்கெங்கு அழகு அழிக்கப்பட்டுள்ளதோ, அங்கெல்லாம் அதை மீண்டும் உருவாக்க வேண்டும். எங்கெங்கு அழகு இல்லையோ, அங்கெல்லாம் அழகைப் படைக்க வேண்டும்." இதைத்தான் இயேசு இன்று நற்செய்தியில் செய்திருக்கிறார். நேர்மையற்ற மனிதராய் சக்கேயு மரம் ஏறினார். மனிதராய், புனிதராய் அவரை மரத்தினின்று இறக்கினார் இயேசு.

பாடம் ஒன்றைக் கற்றுக் கொள்ளலாம்: ஒருவரை உண்மையில் மாற்றவேண்டுமானால், ஒருவரது உண்மை அழகைப் பார்க்கவேண்டுமானால், அவர்மீது நாம் வழக்கமாகச் சுமத்தும் அடைமொழிகளை, கண்டன அட்டைகளை கிழித்துவிட்டு, அவரது பெயர் சொல்லி அழைப்போம். அவர் உருமாறும் அழகை, புதுமையைக் காண்போம். இறைவனோடு இணைந்து, இவ்வுலகில் அழகை உருவாக்கும் கலைஞர்களாய் வாழ நாம் ஒவ்வொருவரும் அழைக்கப்பட்டுள்ளோம்!