‘Fragile – Handle with care’ ‘உடையக்கூடியது – கவனமாகக் கையாளவும்’

 

FRAGILE – HANDLE WITH CARE

https://www.catholicmom.com

23^rd Sunday in Ordinary Time

‘Fragile – Handle with care’ is a label we see on packages containing glassware, objects made of porcelain and other delicate devices like a computer. When we see that label, we become extra careful in handling those goods. If those goods are antique pieces, we become very, very, very… careful in handling them.

Human relationships are to be handled this way. We know that our relationships within the family and with our close friends are very precious as well as fragile. Hence, we need lot more care in handling these relationships. Very often, we take our family relationships for granted and, hence, suffer from broken pieces. Relationships that have been developed over the years, over generations, need to be handled much more carefully – like handling rare, antique pieces. This Sunday’s liturgy invites us to examine and see how we handle family relationships.  

Today’s Gospel (Matthew 18:15-20) talks of how to handle a relationship that is soured or how to set right the mistake committed in our family circles. The advice given by Jesus in today’s Gospel sound too simple – we can even say ‘simplistic’ - but, very challenging. Here are the opening lines of today’s Gospel:

Jesus said: “If your brother sins against you, go and show him his fault, just between the two of you. If he listens to you, you have won your brother over.

But if he will not listen, take one or two others along, so that 'every matter may be established by the testimony of two or three witnesses.'

If he refuses to listen to them, tell it to the church; and if he refuses to listen even to the church, treat him as you would a pagan or a tax collector.” (Matthew 18: 15-17

The opening words of Jesus are a challenge that shakes us up from our slumber… Jesus begins by saying: “If your brother (or sister) sins against you…” When a problem arises in our family, or among friends, we expect the one who had committed the mistake, to take the first step. But, here, Jesus reverses this logic. Not the one who sins, but the one who is sinned against, needs to take the initiative in setting things right! We are reminded of the famous lines of Jesus in the Sermon on the Mount: Therefore, if you are offering your gift at the altar and there remember that your brother has something against you, leave your gift there in front of the altar. First go and be reconciled to your brother; then come and offer your gift. (Matthew 5: 23-24)

Jesus did not say ‘if you have something against your brother or sister’, but he makes it clear that even ‘if your brother or sister has something against you’, you need to go for a reconciliation before proceeding with your offering… Talk about challenges!

In both these instances, I presume, Jesus was keener on getting the problem resolved rather than spending time on the investigation of who caused the problem and waiting for the ‘culprit’ to take the initiative. Hence, he proposes that we take the initiative. He says this, simply as a matter of the NORMAL COURSE OF ACTION that should be practiced in every family.

If only, in every family, someone takes the initiative to resolve the conflict as soon as it arises, instead of allowing it to fester, so many hurt feelings can be healed… If only this course of action is put into practice, so many psychiatrists, and, even priests, would go out of business – the business of reconciliation! The reconciliation that blossoms from within a family, without the intervention of an outside agency, will have lasting effect.

Jesus proposes three steps for resolving family problems. The first one is the most sensible, adult-to-adult transaction. We need to confront (or, ‘care-front’) the person privately and tell him or her about the mistake… calling a spade a spade! When this does not work, then the second and third steps, namely, the intervention of a third party is proposed by Jesus!

Quite a few scripture scholars say that the very last step proposed in Matthew’s gospel, namely, “treat him as you would a pagan or a tax collector”, may have been a later addition by Matthew, the Evangelist. This line does not reflect the ‘all-inclusive-attitude’ of Jesus. I tend to agree with this view, especially since Jesus, in the opening lines of this passage, proposes the challenging step of the one who is wronged to take the initiative to resolve problems. The whole process is more towards reconciliation and healing rather than sitting in judgement over my brother or sister.

Talking of family problems, one can think of the way TV serials (soap operas) handle these problems. Every episode tries to make family problems more and more complicated. The more complex the problem, the better for the TV channel to get more TRP – ‘Television rating point’. Unfortunately, there is a sizeable audience which tends to agree with what the television serial tells us, namely, that family problems are always complicated. As against this, when Jesus proposes simple, adult-to-adult transactions, we tend to brush his words aside saying that they are too idealistic or impossible! We would rather go to a psychiatrist who may make things more complicated, than go to Jesus.

Talking of how simple things can help foster family ties, I am reminded of the meeting Pope Francis had with the families in October 2013. There were thousands of family people who had gathered in St Peter’s Square as one of the peak events of the Year of Faith. In this meeting, Pope Francis spoke of three magical words that would make any family healthy. Here are the words of Pope Francis: “In order to have a healthy family, three words need to be used. And I want to repeat these three words: please, thank you, sorry. Three essential words! We say please so as not to be forceful in family life: “May I please do this? Would you be happy if I did this?”  We do this with a language that seeks agreement. We say thank you, thank you for love! But be honest with me, how many times do you say thank you to your wife, and you to your husband?  How many days go by without uttering this word, thanks! And the last word: sorry. We all make mistakes and on occasion someone gets offended in the marriage, in the family, and sometimes - I say - plates are smashed, harsh words are spoken but please listen to my advice: don’t ever let the sun set without reconciling. Peace is made each day in the family: “Please forgive me”, and then you start over. Please, thank you, sorry!  … Let us say these words in our families! To forgive one another each day!”

We began this reflection with the warning label: ‘Fragile – handle with care’. Quite often due to careless handling of persons, we may break the glassware called ‘family’ beyond repair. For us living in the 21^st century, broken things present an additional problem. Our ‘use-and-throw’ culture tends to dump broken things in the trash. But, there is another side to ‘broken things’.

There is a special quote which is a very short story about an elderly couple who have been married for 65 years. When asked by the journalist, "How did you manage to stay together for 65 years?", the lady replied, "We were born in a time when, if something was broken, we would fix it, not throw it away..."

The same idea is proposed by Sean Buranahiran, a young writer and philosopher from Thailand. He has come up with quite a few short videos containing lessons for life. In one of those videos called “Be Proud of your Scars” Sean talks about broken things in this way: “When a bowl is broken in Japan, it is put back together with the cracks being filled with gold, creating a beautiful lining. (After reading the blog post, one of my friends wrote to me saying, that this Japanese art of mending the broken pottery is called ‘Kintsugi’. Wikipedia says: Kintsugi, also known as kintsukuroi, is the Japanese art of repairing broken pottery by mending the areas of breakage with lacquer dusted or mixed with powdered gold, silver, or platinum. Beautiful! Let us get back to Sean…) This is to emphasize the beauty in what was once broken. They believe that when something has suffered damage and has a history, it makes it more beautiful.

And the same goes for human beings. Everything that you have been through, everything you’re going through, doesn’t make your life uglier although it may seem that way when we’re going through it. It’s up to us to choose to paint our struggles with gold and make it beautiful.

You are not broken beyond repair. You can pick yourself up and learn from what’s happened and become a better person from it because of the struggles you have been through… You can wear your scars proudly as a badge of honour…

Nobody has had a perfect life and nobody ever will. It’s only up to us if we choose to paint our broken pieces gold and make it beautiful…”

Today’s Gospel passage ends with a lovely promise made by Jesus: “For where two or three are gathered in my name, there am I in the midst of them.” (Mt. 18:20). Many of us have experienced this ‘divine presence’ in our families, whenever healing of hurt feelings and reconciliation took place. We need to multiply these ‘I-am-in-your-midst’ moments. These ‘divine efforts’ are possible when the family comes together to pray. We are assured that “The family that prays together, stays together.”

Life is fragile…

https://livinginthepeacezone.blogspot.com

பொதுக்காலம் 23ம் ஞாயிறு

நாம் ஒரு சிலப் பொருள்களை வாங்கும்போது, அல்லது, அவை நம் இல்லங்களுக்கு வந்து சேரும்போது, ‘Fragile – Handle with care’ அதாவது, ‘உடையக்கூடியது - கவனமாகக் கையாளவும்’ என்ற எச்சரிக்கை வில்லை பெட்டிக்கு வெளியே ஒட்டப்பட்டிருக்கும். உள்ளே இருப்பது கண்ணாடி அல்லது பீங்கான் பொருள்கள் என்றாலோ, அல்லது, அவை, கணணி போன்ற நுட்பமான இயந்திரங்கள் என்றாலோ, அவற்றை கையாள்வதில் கவனம் தேவை என்று நமக்கு எச்சரிக்கை விடப்படுகிறது. நம்மை வந்தடையும் பொருள்கள், அரிதான, பழமை வாய்ந்த, பாரம்பரியம் மிகுந்த பொருள்கள் என்றால், நாம் மிக, மிக, மிக அதிக கவனத்துடன் அவற்றை கையாள்வோம்.

மனித உறவுகள் இப்படித்தான் கையாளப்பட வேண்டும். குடும்பத்திற்குள்ளும் நமது நெருங்கிய வட்டங்களிலும் நாம் வளர்த்துள்ள உறவுகள் மிகவும் விலைமதிப்பற்றவை என்பதையும், அவை எளிதில் உடையக்கூடியவை என்பதையும் நாம் அறிவோம். எனவே, இந்த உறவுகளை கையாள்வதில் அதிக கவனம் தேவை. பலவேளைகளில் இந்த உறவுகளை நாம், அக்கறையேதுமின்றி, ஏனோ தானோ என்ற கண்ணோட்டத்துடன் நடத்துவதால், உறவுகள் உடைந்துபோகின்றன. நமது கவனமின்மையால் உடைந்த உறவுகள், வாழ்நாள் முழுவதும் நம்மை பாதிக்கின்றன. பல ஆண்டுகளாக, தலைமுறைகளாக உருவாக்கப்பட்ட உறவுகளை, அரிதான, பழமையும் பாரம்பரியமும் மிக்க பொருள்களைக் கையாளுவது போல, மிகவும் கவனமாக கையாளவேண்டும். இந்த ஞாயிறு வழிபாடு, குடும்ப உறவுகளை நாம் எவ்வாறு கையாளுகிறோம் என்பதை ஆராய்ந்து பார்க்க நம்மை அழைக்கிறது. குடும்ப உறவுகளில் ஏற்படும் உரசல்கள், விரிசல்கள் ஆகியவற்றை சீராக்கும் வழிகளை, இன்றைய ஞாயிறு நற்செய்தி நமக்குச் சொல்லித்தருகிறது.

நமது தொலைக்காட்சிகளில் வரும் பல ‘மெகா’த் தொடர்கள், குடும்பத்திற்குள் நிகழும் பிரச்சனைகளை ஒவ்வொரு நாளும் காட்டிவருகின்றன. பிரச்சனைகள், ஒன்றன்பின் ஒன்றாக, சங்கிலி போல நீண்டுகொண்டே செல்வதாக... அல்லது, பிரச்சனைகள், ஒன்றுக்கு மேல் ஒன்றாக, ஒரு மலைபோல குவிந்துவிடுவதாக காட்டப்படுகின்றன. இந்தச் சங்கிலிகளால் கட்டுண்டு, அல்லது இந்த மலைகளுக்குக் கீழ் நசுக்கப்பட்டு, அந்தக் கதாபாத்திரங்கள் படும் வேதனைகள், நம்மை, கண்ணீரில் மூழ்கச்செய்கின்றன.

எண்ணிக்கையின்றி பெருகிவரும் இத்தொடர்களின் வெற்றிக்குக் காரணம்... இரசிகர்களின் ஈடுபாடு. ‘இதேப் பிரச்சனைகள்தானே நம் குடும்பங்களிலும் நடக்கின்றன’ என்று சொல்லும் அளவுக்கு, இத்தொடர்கள், இரசிகர்கள் மனதில் அரியணை கொண்டுள்ளன. குடும்பங்களில், நிஜமான மனத்தாங்கல்கள், வாக்குவாதங்கள் நிகழும்போது, இத்தொடர்களில் வரும் நிகழ்ச்சிகளும், வசனங்களும் நம் குடும்பங்களை, மறைமுகமாகப் பாதிக்கின்றனவோ என்று சந்தேகப்பட வேண்டியுள்ளது.

தொலைக்காட்சித் தொடர்களைப் பற்றிய ஆய்வு அல்ல இது. இன்றைய நற்செய்தி, நம்மை, குடும்பப்பிரச்சனைகளுக்கு அழைத்துவந்திருப்பதால், இத்தொடர்களைப்பற்றியும் இங்கு பேசுகிறோம். தொலைக்காட்சித் தொடர்கள் கூறும் கருத்துக்களை உள்வாங்கும் அளவுக்கு, நாம் நற்செய்தி சொல்லும் கருத்துக்களை உள்வாங்குகிறோமா என்பதை, இஞ்ஞாயிறன்று, ஓர் ஆன்ம ஆய்வாக மேற்கொள்ள, முயல்வோம்.

குடும்பத்தில் ஒருவர் தவறு செய்யும்போது, என்ன செய்யமுடியும், என்ன செய்யவேண்டும் என்ற தீர்வுகளை, இயேசு இன்றைய நற்செய்தியில் (மத்தேயு 18:15-20) கூறியுள்ளார். இந்த நற்செய்தியைக் கேட்கும்போது, நம் மனங்களில், இதைப் பின்பற்றும் ஆவல் பிறக்கின்றதா? அல்லது, இயேசு கூறும் வார்த்தைகள், நடைமுறை வாழ்வுக்கு ஒத்துவராதவை என்ற மறுப்பு எழுகின்றதா? உண்மையாகவே, நம் உள்ளத்தில் என்னதான் நிகழ்கிறதென்று அலசிப் பார்ப்போமே. இயேசு தம் சீடர்களிடம் அன்றும், இதோ, நம்மிடம் இன்றும், சொல்வது இதுதான்:

“உங்கள் சகோதரர் சகோதரிகளுள் ஒருவர் உங்களுக்கு எதிராகப் பாவம் செய்தால் நீங்களும் அவரும் தனித்திருக்கும்போது, அவரது குற்றத்தை எடுத்துக்காட்டுங்கள். அவர் உங்களுக்குச் செவிசாய்த்தால் நல்லது; உங்கள் உறவு தொடரும். இல்லையென்றால் ... உங்களோடு ஒன்றிரண்டு பேரைக் கூட்டிக்கொண்டு போங்கள். அவர்களுக்கும் செவிசாய்க்காவிடில், திருச்சபையிடம் கூறுங்கள்.” (மத்தேயு 18: 15-17)

இப்போது நாம் கேட்ட இந்த 3 இறைவாக்கியங்களை மட்டும் வார்த்தைக்கு வார்த்தை அப்படியே நாம் பின்பற்றினால், உறவில் உருவாகும் பிரச்சனைகள் பெருமளவு தீர்க்கப்படும்.  Interpersonal relationship, அதாவது, நமக்கும், அடுத்தவருக்கும், குறிப்பாக, நமக்கும், நமக்கு நெருங்கியவர்களுக்கும், இடையே இருக்கவேண்டிய உறவைக் குறித்து, எத்தனையோ மனநலவியல் நூல்கள் எழுதப்பட்டுள்ளன. அவற்றில் பல பக்கங்களில் விளக்கப்படும் உண்மைகளை, இயேசு, ஒரு சில வரிகளில் விளக்கியுள்ளதுபோல் தோன்றுகிறது. வாழ்க்கைக்கு மிகவும் தேவையான இந்த முக்கியமானப் பாடங்களை மீண்டும் பயில, இயேசுவின் காலடியில் நாம் அமர்வோம்.

இன்றைய நற்செய்தியின் துவக்கமே ஒரு சவாலாக ஒலிக்கிறது. “உங்கள் சகோதரர் சகோதரிகளுள் ஒருவர் உங்களுக்கு எதிராகப் பாவம் செய்தால்…” என்பவை, இயேசு கூறும் ஆரம்ப வார்த்தைகள். “உங்கள் சகோதரர் அல்லது சகோதரிக்கு எதிராக நீஙகள் பாவம் செய்திருந்தால்…” என்று இயேசு ஆரம்பித்திருந்தால், அவர் தொடர்ந்து கூறுவது பொருளுள்ளதாக இருக்கும். ஆனால், அவர் அப்படி சொல்லவில்லை. “உங்கள் சகோதரர் சகோதரிகளுள் ஒருவர் உங்களுக்கு எதிராகப் பாவம் செய்தால்…” என்று ஆரம்பத்திலேயே நம் சிந்தனைகளைப் புரட்டிப்போடுகிறார்.

பொதுவாக, நம் குடும்பங்களில், தவறு செய்பவர் யாரோ, அவரே, அந்தத் தவறைச் சரிசெய்யும் முயற்சிகளையும் ஆரம்பிக்கவேண்டும் என்று எதிர்பார்ப்போம். எடுத்துக்காட்டாக, நான் என் உடன் பிறந்த ஒருவரிடம் கோபமாகப் பேசியிருந்தால், அவரைத் தேடிச்சென்று மன்னிப்பு கேட்பது, என் கடமை. இன்றைய நற்செய்தியின் ஆரம்பத்தில், இயேசு நமக்கு முன் வைக்கும் சவால், கடினமான ஒன்று. நம் உடன் பிறந்தவர் குற்றம் செய்யும்போது, அதுவும் நமக்கு எதிராகக் குற்றம் செய்யும்போது, அவர் நம்மைத் தேடிவந்து சமரச முயற்சிகளை ஆரம்பிக்கவேண்டும் என்று காத்திருக்காமல், நம் உடன் பிறந்தோர் புரிந்த குற்றத்தைக் களைய, நாம் முதல் முயற்சிகள் எடுக்கவேண்டும் என்று இயேசு கூறுகிறார். நடக்கிற காரியமா இது? நடக்கிற காரியம் தான்... நடக்க வேண்டிய காரியமும் கூட.

இன்றைய நற்செய்தியின் ஆரம்ப வார்த்தைகளைக் கேட்டதும், நம் உள்ளங்களில், இயேசுவின் மற்றொரு கூற்று எதிரொலிக்கிறது. மலைப்பொழிவில் அவர் கூறிய வார்த்தைகள் அவை:

நீங்கள் உங்கள் காணிக்கையைப் பலிபீடத்தில் செலுத்த வரும்பொழுது உங்கள் சகோதரர் சகோதரிகள் எவருக்கும் உங்கள் மேல் ஏதோ மனத்தாங்கல் உண்டென அங்கே நினைவுற்றால், அங்கேயே பலிபீடத்தின் முன் உங்கள் காணிக்கையை வைத்து விட்டுப் போய் முதலில் அவரிடம் நல்லுறவு ஏற்படுத்திக் கொள்ளுங்கள். பின்பு வந்து உங்கள் காணிக்கையைச் செலுத்துங்கள். (மத்தேயு 5: 23-24)

காணிக்கை செலுத்தும் நேரத்தில் ஒருவருக்கு, தன் உறவுகள் சரியில்லை என்ற நெருடல் உருவாகிறது. சரியில்லாத உறவுகளுக்கு யார் காரணம்? நாம் காரணமா? பிறர் காரணமா? "காணிக்கை செலுத்த வரும்போது, நீங்கள் உங்கள் சகோதரர், சகோதரிகள் மீது மனத்தாங்கல் கொண்டிருந்தால்..." என்று இயேசு சொல்லவில்லை. மாறாக, அவர் தரும் சவால், இன்னும் தீவிரமானதாய் உள்ளது. பீடத்திற்கு முன் நீங்கள் நிற்கும்போது, உங்கள் சகோதரர், சகோதரிகள் எவருக்கும் உங்கள் மேல் ஏதோ மனத்தாங்கல் உண்டென அங்கே நினைவுற்றால்... என்று இயேசு கூறியுள்ளார்.

அவர் தெளிவுபடுத்த விரும்புவது இதுதான்... உறவுகளில் தவறுகள் ஏற்படும்போது, யார் காரணம் என்ற வரலாற்றுக் குறிப்புக்களையும், கணக்குகளையும் பார்க்காமல், பிரச்சனையைத் தீர்க்கும் முதல் முயற்சிகள் நம்மிடமிருந்து வரவேண்டும் என்று, இயேசு மலைப்பொழிவிலும், இன்றைய நற்செய்தியிலும் தெளிவாக்குகிறார்.

பிரச்சனையைத் தீர்க்க, குற்றத்தைக் களைய நாம் மேற்கொள்ளும் முதல் முயற்சிகள் எவ்விதம் இருக்கவேண்டும் என்பதை இயேசு இன்றைய நற்செய்தியில் தொடர்ந்து தெளிவாக்குகிறார். அவர் கூறும் முதல் படி என்ன?

நீங்களும் அவரும் தனித்திருக்கும்போது அவரது குற்றத்தை எடுத்துக்காட்டுங்கள். அவர் உங்களுக்குச் செவிசாய்த்தால் நல்லது; உங்கள் உறவு தொடரும்.

மிக, மிக அவசியமான, ஆனால், கடினமான ஒரு வழி. வயதால் அல்ல, மனதால் முதிர்ச்சி அடைந்தவர்கள் பின்பற்றும் சரியான வழி இது. ஆனால், நம்மில் பலர் உறவுகள் விடயத்தில் மட்டும் வளர மறுத்து, முதிர்ச்சி அடைய மறுத்து, அடம்பிடிக்கும் குழந்தைப் பருவத்திலேயே நின்றுவிடுகிறோம். தவறிழைத்தவரைத் தனியே அழைத்து, அவரிடமே அதைப்பற்றி பேசுவதற்குப் பதில், அவரைப்பற்றி வேறுபலரிடம் பேசி, சிக்கல்களை உருவாக்குகிறோம். பிரச்சனைகளைப் பெரிதாக்குகிறோம்.

இதைத்தானே, நம் தொலைக்காட்சியின் ‘மெகா’த் தொடர்கள் காட்டுகின்றன. பிரச்சனை பெரிதானால்தான் மெகாத் தொடர்கள் பல வாரங்கள் ஓடும்... நமது குடும்பங்களிலும் இதுபோல் நிகழ வேண்டுமா, என்ன? தொலைக்காட்சித் தொடர்களைப் பொருத்தவரை, பிரச்சனை பெரிதாகவேண்டும், குற்றவாளி ஒழியவேண்டும், பழிக்குப் பழி தீர்க்கப்படவேண்டும். அப்போதுதான், நாடகம், விறுவிறுப்பாக இருக்கும். நம் குடும்பங்களில், விறுவிறுப்பு வேண்டுமா, அல்லது, விடைகள், தீர்வுகள் வேண்டுமா என்பதை, நாம் தீர்மானிக்க வேண்டும்.

உறவுகளில் வளர, அதுவும், பிரச்சனைகளால் பிளவுபட்டிருக்கும் உறவுகள் குணமாக, இயேசு கூறும் தீர்வுகள் இவைதான்:

·         பிரச்சனை எழுந்ததும், அதைக் களைவதற்கு முதல் முயற்சிகளை நாம் மேற்கொள்ளவேண்டும். பிரச்சனை எழுவதற்கு நாம் காரணம் இல்லை என்றாலும், சமரச முயற்சிகள், சமாதான முயற்சிகள் நம்மிடமிருந்து ஆரம்பமாகவேண்டும்.

·         இரண்டாவது... தவறு செய்தவரைத் தனியே சந்தித்து, மனம்விட்டுப் பேசவேண்டும். பூசி மெழுகாமல், தவறுகளைச் சுட்டிக்காட்டவேண்டும்.

·         மூன்றாவது... அனுபவத்தில் முதிர்ந்தவர்களின் துணையோடு பிரச்சனையைத் தீர்க்க முயலவேண்டும்.

இந்த முயற்சிகள் எல்லாம் தோற்றுப்போனால், அந்த சகோதரரை, அல்லது சகோதரியை விட்டு நாம் விலகவேண்டும் என்று இயேசு கூறியுள்ளதாக, மத்தேயு நற்செய்தி சொல்கிறது. இந்தப் பகுதி, இயேசு சொன்ன வார்த்தைகளா, அல்லது நற்செய்தியாளர் மத்தேயு, தானாகவே இணைத்துக்கொண்ட வார்த்தைகளா என்பதில், விவிலிய ஆய்வாளர்களிடையே, கருத்து வேறுபாடுகள் உள்ளன.

தவறு, அடுத்தவர் மீது இருந்தாலும், அதைத் தீர்ப்பதற்கு, முதல் முயற்சிகளை நாம் எடுக்கவேண்டும் என்று கூறிய இயேசு, அதே அறிவுரையில், உடன்பிறந்தோரைவிட்டு விலகியிருக்கவேண்டும் என்று கூறியிருப்பாரா என்பது ஐயம்தான். இது, நற்செய்தியாளர் மத்தேயுவின் பிற்சேர்க்கை என்று ஆய்வாளர்கள் சொல்வதை, நானும் ஏற்றுக்கொள்கிறேன்..

உறவுகளிலிருந்து விலகி வாழ்தல், அல்லது, உறவுகளை தூக்கியெறிதல் போன்ற முடிவுகள், இன்றைய காலத்தில் மிக எளிதாக இடம்பெறுகின்றன. ஆனால், இதனை, நமது முந்தைய தலைமுறைகளில் காண்பது அரிது.

65 ஆண்டுகள் திருமண வாழ்வில் இணைந்திருந்த தம்பதியரிடம், "எப்படி நீங்கள் இருவரும் 65 ஆண்டுகள் சேர்ந்தே இருக்கிறீர்கள்?" என்று பத்திரிகையாளர்கள் கேட்டபோது, அவர்கள், "நாங்கள் பிறந்து வளர்ந்த நாள்களில், ஏதாவது ஒன்று உடைந்துபோனால், அதை, பழுதுபார்த்து மீண்டும் பயன்படுத்துவோமே தவிர, அதை, தூக்கியெறிய மாட்டோம்" என்று பதில் தந்தனர்.

குடும்ப உறவு, கண்ணாடியால் ஆன ஒரு பொருள் என்றும், அதைத் தவறவிட்டால், சிதறிவிடும் என்றும், இன்றைய சிந்தனைகளின் துவக்கத்தில் குறிப்பிட்டோம். உடைந்துபோனதை தூக்கியெறிவது, இன்று நம்மிடையே பரவியுள்ள கலாச்சாரம். பயன்படுத்தி, தூக்கியெறியும் (Use-and-throw) கலாச்சாரத்தில் சொல்லித்தரப்படும் மந்திரம் இது. இந்தக் கலாச்சாரம், நம் இரத்தத்தில் ஊறிப்போனதால், அதே பாணியை, உடைந்துபோன உறவுகளுக்கும் பயன்படுத்துகிறோம். இதற்கு மாறாக,  அந்த உறவுகளை ஒட்டவைப்பதற்கு, இயேசு இன்றைய நற்செய்தியில் அறிவுரைகள் வழங்கியுள்ளார்.

உடைந்தவற்றையும் போற்றி பாதுகாக்கவேண்டும் என்ற எண்ணத்தை, தாய்லாந்தைச் சேர்ந்த Sean Buranahiran என்ற இளம் எழுத்தாளர், சமூக வலைத்தளத்தில், “Be Proud of your Scars” அதாவது, "உங்கள் தழும்புகளுக்காகப் பெருமைப்படுங்கள்" என்ற தலைப்பில், இவ்வாறு கூறியுள்ளார்:

"ஜப்பானில், கிண்ணமொன்று உடைந்துபோனால், அந்த விரிசல்களை, உருக்கப்பட்ட தங்கத்தைக் கொண்டு, இணைத்து, அந்தக் கிண்ணத்தை, முன்பு இருந்ததைவிட, கூடுதலான அழகுள்ள கிண்ணமாக மாற்றுவர். உடைந்தது எதுவானாலும், அதற்கு ஒரு வரலாறு உண்டு என்று அவர்கள் நம்புவதால், அதை இன்னும் அழகுள்ளதாக மாற்றுகின்றனர்.

அதுவே, மனிதப்பிறவிகளாகிய நமக்கும் பொருந்தும். நீங்கள் உடைக்கப்படும்போது, அழகற்று போனதுபோல் உணர்ந்தாலும், அது, உண்மையல்ல. நமது உடைபாடுளை, தங்கம் உட்பட, பல்வேறு வண்ணங்களில் தீட்டுவது, நம் கரங்களில் உள்ளது.

சரிசெய்ய முடியாதவண்ணம் நீங்கள் உடைந்துபோகவில்லை. நடந்ததிலிருந்து பாடங்களைக் கற்றுக்கொண்டு, உங்களை இன்னும் மேன்மையுள்ளவராக மாற்றலாம். உங்களுக்கு ஏற்பட்ட தழும்புகளை, பெருமையுடன் அணிந்துகொள்ளலாம்.

உடைபட்ட உறவுகளைச் சீராக்க இயேசு கூறும் உன்னத வழிகளின் சிகரமாக, குடும்பங்களில் இறைவனின் பிரசன்னம் தங்கும் என்ற உறுதியை, இயேசு, இன்றைய நற்செய்தியின் இறுதியில் ஒரு வாக்குறுதியாக வழங்கியிருக்கிறார்:

“இரண்டு அல்லது மூன்று பேர் என் பெயரின் பொருட்டு எங்கே ஒன்றாகக் கூடியிருக்கின்றார்களோ அங்கே அவர்களிடையே நான் இருக்கிறேன் என உறுதியாக உங்களுக்குச் சொல்கிறேன்.” (மத்தேயு 18: 20)

நம் இல்லங்களில், குடும்ப உறவுகளில் உண்டான விரிசல்கள் நீங்கி, ஒப்புரவு முயற்சிகள் மேற்கொள்ள நாம் கூடிவந்த வேளைகளில், அங்கு இறைவனின் பிரசன்னம் இருந்ததை நாம் உணர்ந்துள்ளோம். அந்த உன்னத நேரங்களுக்காக நாம் இறைவனுக்கு நன்றி கூறுவோம். அத்தகைய அழகிய தருணங்கள் நம் குடும்பங்களில் பெருகவேண்டும் என்று இறைவனிடம் வேண்டுவோம். “The family that prays together, stays together.” அதாவது, "கூடி செபிக்கும் குடும்பம், கூடி வாழும்" என்ற சொற்களை நடைமுறைப்படுத்த இறைவன் நமக்கு உதவி செய்வாராக!