30th Sunday in Ordinary Time
Ever since October 7,
we have been seeing and hearing of the Israel – Hamas war, in which innocent
people, including children, are being killed. Pope Francis and many other
religious leaders have been making special appeals to the Hamas group members
to release the hostages they had taken and to the Israel army to stop their ruthless
bombardment of the Gaza strip. On October 27, Friday, the Pope had invited the Catholics
and Christians all over the world to observe a day of fasting and prayer for
the restoration of peace in the Holy Land.
In such a situation,
the liturgical readings today invite all of us to focus our attention on the
greatest commandments given in the Bible, namely, love of God and love
of neighbour. The opening lines of today’s first reading – Exodus
22:21-27 – invite us to show special concern for the disadvantaged sections
of society – foreigners, widows, orphans, poor people… When talking about how
to treat ‘foreigners’, God says: “Do not mistreat or oppress a foreigner,
for you were foreigners in Egypt.” (Ex. 22:21)
The warning against
mistreating the foreigner is given in quite a few places in the Old Testament:
Exodus 22:21; 23:9; Leviticus 19:33-34; Deuteronomy 10:19; 23:7… This warning
is repeated by the Prophets as well. We know that many of the Old Testament
books are also part of the scripture used by the Jews. We can assume that the
Jews who are running the Israel government at present would have read these
passages in their synagogue and at home. Still, they have unleashed their
artillery powers against the people of Palestine in whose country the Jews had
taken refuge after the II World War.
Similarly, we can
assume that our Moslem brothers who are part of the Hamas group must be aware
of the statements of Prophet Muhammad on love of God and love of neighbour.
During this Sunday’s liturgy let us pray that both the Israel government and
the Hamas group become humble enough to listen to their scriptures and stop
this massacre of innocent lives in Gaza strip. On the other hand, if they, in
their arrogance, think that they have all the answers to the problems, the
world will continue be a battle field where innocent lives will be sacrificed
endlessly.
We meet an arrogant
expert of the law trying to corner Jesus in today’s Gospel – Matthew
22:34-40. The very opening lines of today’s gospel tell us that the
political game of the Pharisees, which was evident last Sunday too, was not
finished yet: Hearing that Jesus had silenced the Sadducees, the
Pharisees got together. One of them, an expert in the law, tested him with this
question: “Teacher, which is the greatest commandment in the Law?” (Matthew
22: 34-36)
The lawyer wasn’t interested
in learning the truth, he was looking for a way to trap Jesus and corner him
with his own words. He said, “Teacher,
which is the greatest commandment in the law?” – This question was a land
mine, waiting to explode.
The Jewish law
contained 613 commandments. 248 were
positive commandments: “You shall…” 365
were negative commandments: “You shall not…” The Jews made many distinctions
about the commandments of God, calling some "light," others
"weighty," others "little," others "great." To
the question of ‘the greatest commandment’, some contended that the law of the
Sabbath was the greatest commandment, some, the law of sacrifice, some, that of
circumcision. They now referred the resolution of this vexed question to Jesus,
who astonished them with a bombshell!
Jesus knew the ploy.
Still, it was a profound question and Jesus did not wish to let go of an
excellent opportunity. Hence, Jesus gave him a reply. What a reply it was! This
reply of Jesus has served as the heartbeat of Christian tradition all these
centuries. Jesus combined two famous passages from the Old Testament – namely, Deuteronomy
6:5 and Leviticus 19:18. The passage from Deuteronomy not only gives
the famous commandment, but also adds how this great commandment has to be
practised:
“Now this is the
commandment… Hear, O Israel: The Lord our God is one Lord; and you shall love
the Lord your God with all your heart, and with all your soul, and with all
your might. And these words which I command you this day shall be upon your
heart; and you shall teach them diligently to your children, and shall talk of
them when you sit in your house, and when you walk by the way, and when you lie
down, and when you rise. And you shall bind them as a sign upon your hand, and
they shall be as frontlets between your eyes. And you shall write them on the
doorposts of your house and on your gates.” (Deuteronomy 6:1,4-9)
In all probability,
the expert of the law, when he came to meet Jesus, had bound this commandment ‘as
a sign upon his hand, and as frontlets between his eyes’. Still, he wanted to
know which was the greatest commandment. Sometimes, we miss the most obvious
things in life when they are too close to us, or when we are too familiar with
them.
Unfortunately, the
religious leaders had replaced this ‘greatest commandment’ with other
commandments of the Sabbath, sacrifices and circumcision. Jesus drew the
attention of the expert to what was most obviously ‘the greatest commandment’.
He did not stop there. He introduced the love of the neighbour in the same
breath as he spoke of the love of God. Here is the reply of Jesus as recorded
by Matthew:
Matthew 22: 37-40
Jesus replied:
“‘Love the Lord your God with all your heart and with all your soul and with
all your mind.’ This is the first and greatest commandment. And the second is
like it: ‘Love your neighbour as yourself.’ All the Law and the Prophets hang
on these two commandments.”
Jesus seems to propose
two measuring rods - one for the love of God and another for the love of
neighbour. Loving God has to be total… with all your heart and with all your
soul and with all your mind. No half measures here!
The measuring rod of
the love of neighbour is the love of self. Loving oneself is the basic
requirement to love another. Jesus seems to imply that those who have no love
and respect for themselves, will find it hard to love another person.
This encounter of
Jesus with the expert in the law is recorded in all the three synoptic gospels
(Mt. 22:34-40; Mk. 12:28-34; Lk. 10:25-37), with a few variations. It is
interesting and instructive to pay attention to these different versions. While
Matthew closes the event with the reply of Jesus, Mark goes on to say: “Well
said, teacher,” the man replied. “You are right in saying that God is one and
there is no other but him. To love him with all your heart, with all your
understanding and with all your strength, and to love your neighbour as
yourself is more important than all burnt offerings and sacrifices.” When Jesus
saw that he had answered wisely, he said to him, “You are not far from the
kingdom of God.” And from then on no one dared ask him any more questions. (Mark
12: 32-34)
Jesus and the teacher
of the law admired each other in this question-and-answer session, and parted
company as friends! True admiration for another comes as a result of having a
true admiration of oneself, first. I can surely say that Jesus did have an honest
appraisal of himself and hence he could admire others when they were truly
admirable, even if they were in the ‘opposite camp’.
In the gospel of Luke,
(Lk. 10:25-37) we get a very different picture of this incident. Here, Jesus,
instead of saying these famous words himself, made the expert in the law say
the famous line about the love of God and love of neighbour. Here again, Jesus
admired the expert and told him: “You have answered correctly. Do this
and you will live.” (Lk. 10:28) But, the expert wanted to ‘justify
himself’… justify his years in the law school, justify his position in front of
the people and asked the famous question: “And who is my neighbour?”
(Lk. 10:29)
Jesus could have
easily brushed aside the impertinence of the expert with a condescending smile
and gone his way… But, no, Jesus answered this question. And, once again, what
an answer! He came out with the world-famous parable of the ‘Good Samaritan’.
We are thankful to this expert in the law for being the catalyst in bringing to
light one of the best parables from Jesus.
What Jesus said at the
beginning and at the end of this parable is very relevant for us. At the
beginning of this parable, Jesus told the expert: “You have answered correctly.
Do this and you will live.” (Lk. 10:28) The closing conversation after the
parable goes like this: “Which of these three do you think was a neighbour to
the man who fell into the hands of robbers?” The expert in the law replied,
“The one who had mercy on him.” Jesus told him, “Go and do likewise.” (Lk.
10:36-37)
The emphasis is on
‘doing’. Actions more than thoughts and words… Do this, do likewise! We are
sent into the world to live the Gospel… to live the love of God and love of
neighbour. The world today has become more and more eloquent in defining what
love is. We are offered hundreds of ‘love-machines’ that create an illusion
that the whole world is a family. This ‘family’ created by the business world
is a virtual world. The real world, on the other hand, is getting more and more
torn and fragmented, leaving millions orphaned, widowed and estranged.
Against the background
of this real world, today’s first reading comes as a wake-up call. The words
given in this passage are very practical and they emphasise concrete,
practical, day to day actions. Moreover, these words are given to us as coming
from God.
Thus says the
Lord: “Do not mistreat or oppress a foreigner, for you were foreigners in
Egypt. Do not take advantage of the widow or the fatherless. …
“If you lend
money to one of my people among you who is needy, do not treat it like a
business deal; charge no interest. If you take your neighbour’s cloak as a
pledge, return it by sunset, because that cloak is the only covering your
neighbour has. What else can they sleep in? When they cry out to me, I will
hear, for I am compassionate.” (Exodus 22: 21-22, 25-27)
Setting aside all
eloquence, God seems to talk to us directly today. Christ, on his part,
encourages us to love God and neighbour in action. If all of us can translate
all our thoughts and words into actions – actions of sincere love and support,
then we shall live. “Do this and you will live.”
பொதுக்காலம் 30ம் ஞாயிறு
அக்டோபர்
7ம் தேதி முதல், இஸ்ரேல் அரசுக்கும், ஹமாஸ் போராளிகளுக்கும்
இடையே நிகழ்ந்துவரும் போரைக் குறித்த செய்திகள் ஒவ்வொரு நாளும் நம் உள்ளத்தை வேதனைப்படுத்துகின்றன.
திருத்தந்தை பிரான்சிஸ் உட்பட, உலகின்
பல மதத் தலைவர்கள்,
அப்பாவி
பாலஸ்தீன மக்களை, குறிப்பாக, குழந்தைகளை பலியாக்கிவரும்
இந்த போரை முடிவுக்குக் கொணர, வேண்டுகோள்களை
வெளியிட்டு வருகின்றனர். அக்டோபர் 27, வெள்ளியன்று, புனித பூமியில் அமைதி திரும்புவதற்கு, உலகெங்கும் வாழும் கத்தோலிக்கர்களும், கிறிஸ்தவர்களும் உண்ணா
நோன்பு மேற்கொண்டு செபிக்கும்படி திருத்தந்தை அழைப்பு விடுத்திருந்தார்.
இத்தகையைச்
சூழலில், இன்றைய ஞாயிறு வழிபாட்டு
வாசகங்கள், கடவுள் அன்பையும், அயலவர் அன்பையும் வலியுறுத்தும்
எண்ணங்களை வழங்கியுள்ளன. இன்றைய முதல் வாசகம் - விடுதலைப் பயணம் 22:21-27 -
அன்னியர், கைம்பெண்கள், அனாதைகள் ஆகியோருக்கு
காட்டவேண்டிய தனிப்பட்ட அக்கறையைப் பற்றி கூறுகிறது. "அன்னியரைத் துன்புறுத்தாதீர்கள், ஏனெனில் நீங்களும் எகிப்து நாட்டில் அன்னியராக
இருந்தீர்கள்" என்று இறைவன் வழங்கும் எச்சரிக்கை, விடுதலைப் பயணம், லேவியர், மற்றும் இணைச்சட்டம் ஆகிய நூல்களில் மீண்டும், மீண்டும் பதிவாகியுள்ளது. இதே நூல்களையும், இறைவன் வழங்கும் இந்த எச்சரிக்கையையும், இஸ்ரேல் நாட்டில் தற்போது வாழ்ந்துவரும்
யூதர்கள், தங்கள் இல்லங்களிலும், தொழுகைக் கூடங்களிலும் கட்டாயம் வாசித்திருக்கவேண்டும்.
இருப்பினும், அவர்கள், தாங்கள் குடியேறிய பாலஸ்தீன நாட்டில், அங்கு வாழ்ந்துவந்த பாலஸ்தீனியருக்கு செய்துவரும்
கொடுமைகளையும், தற்போது, காசாப் பகுதியில் இஸ்ரேல் இராணுவம் மேற்கொண்டுவரும்
தாக்குதல்களையும் கண்டு அதிர்ச்சியும்,
வேதனையும்
அடைகிறோம்.
இதேபோல், இஸ்லாமிய இறைவாக்கினர் முகம்மது அவர்கள், இறைவன் அன்பையும், அயலவர் அன்பையும் குறித்து வழங்கியுள்ள கருத்துக்களை
இஸ்லாமியர்களும் நன்கு அறிந்துள்ளனர். யூதர்களும், இஸ்லாமியரும், ஆணவம் நிறைந்த தங்கள் அரசியல்
வெறியைக் கைவிட்டு, தங்கள் மறைநூல்கள் வழங்கியுள்ள
அன்பை தங்கள் வாழ்வில் கடைபிடிக்க இறைவன் அவர்களது உள்ளங்களைத் திறக்கும்படியாக இன்றையத்
திருப்பலியில் உருக்கமாக வேண்டிக்கொள்வோம்.
ஆணவம்
கொண்ட பரிசேயர், சதுசேயர் மற்றும் ஏரோதியர்,
இயேசுவை, ஏதாவது ஒரு வழியில், சிக்கவைப்பதற்கு மேற்கொண்ட கேள்வி-பதில் முயற்சிகள், சென்ற ஞாயிறன்றும், இந்த ஞாயிறன்றும் வழங்கப்பட்டுள்ளன.
"சீசருக்கு வரி செலுத்துவது
முறையா? இல்லையா?" (மத்தேயு 22:17) என்ற கேள்வி, சென்ற ஞாயிறு நற்செய்தியில் இயேசுவிடம் தொடுக்கப்பட்டது.
"திருச்சட்ட நூலில் தலை சிறந்த கட்டளை எது?" (மத்தேயு 22:34) என்ற கேள்வி, இந்த ஞாயிறு நற்செய்தியில் இயேசுவிடம் தொடுக்கப்படுகிறது.
இன்றைய நற்செய்தியில், திருச்சட்ட அறிஞர் ஒருவர், இயேசுவைச் சோதிக்கும் நோக்கத்துடன், “போதகரே, திருச்சட்ட நூலில் தலைசிறந்த
கட்டளை எது?” என்று கேட்டார். (மத்தேயு 22:36) என்ற அறிமுக சொற்கள், நம் சிந்தனைகளைத் தூண்டுகின்றன.
திருச்சட்ட
அறிஞர், இயேசுவை, 'போதகரே' என்றழைத்ததில், ஏளனம், ஏராளமாய் ஒலித்தது. திருச்சட்டங்களையும், திருமறை நூல்களையும் கற்றுத்தெளிந்து, மக்களுக்கு அவற்றைப்பற்றி தெளிவாக விளக்கிக்கூறுபவரே, 'போதகர்' என்று அழைக்கப்படவேண்டும். இவை எதையும் படிக்காத, தச்சுத்தொழிலாளியான இயேசுவை, 'போதகரே' என்றழைத்ததன் வழியே, அவர் ஒரு 'போலிப்போதகர்' என்று, திருச்சட்ட அறிஞர், குத்திக்காட்ட விழைகிறார். அதைத்
தொடர்ந்து அவர், 'தலைசிறந்த கட்டளை எது?' என்று
கேட்டது, உண்மையிலேயே, இயேசுவை
வீழ்த்த அவர் பதித்துவைத்த நிலத்தடி கண்ணிவெடி என்றே சொல்லவேண்டும்.
யூதப்
பாரம்பரியத்தில், 613 கட்டளைகள் உண்டு.
அவற்றில், 'நீங்கள் செய்யவேண்டியது' என்பதைக்
கூறும், கட்டளைகள், 248 ஆகவும், 'நீங்கள் செய்யக்கூடாதது' என்பதைக்
கூறும் கட்டளைகள், 365 ஆகவும் இருந்தன. இந்த 613 கட்டளைகளில், ஓய்வுநாள், கோவிலில் அளிக்கப்படும் பலிகள், காணிக்கைகள், விருத்தசேதனம் ஆகியவை குறித்து சொல்லப்பட்டுள்ள
கட்டளைகள், மதத்தலைவர்களுக்கு, மிக,
மிக முக்கியமானவை. இவற்றில், தலைசிறந்தது எது என்பதை
இயேசு கூறுவார்; அதைக் கொண்டு, அவரைச் சிக்கவைக்கலாம் என்ற எதிர்பார்ப்பில், திருச்சட்ட அறிஞர் இந்தக் கேள்வியைத் தொடுத்திருக்கவேண்டும்.
ஆனால், இயேசு அவருக்கு வழங்கிய
மறுமொழியோ, காலத்தால் அழியாத ஒரு
கவிதை.
தவறான, குதர்க்கமான எண்ணங்களுடன் திருச்சட்ட
அறிஞர் கேள்வி கேட்டாலும், அக்கேள்வி, மிக அழகான, ஆழமான கேள்வி என்பதை இயேசு உணர்ந்து, அதற்கு
பதில் தருகிறார். மனிதவாழ்வின் அடித்தளமாய், கிறிஸ்தவ
மறையின் உயிர்த்துடிப்பாய், இருபது நூற்றாண்டுகளுக்கும் மேலாக, நம் அனைவருக்கும் சவாலாக
அமைந்துள்ள ஒரு பதிலை இயேசு தருகிறார்.
மத்தேயு
நற்செய்தி 22: 37-40
“‘உன் முழு இதயத்தோடும், முழு உள்ளத்தோடும், முழு மனத்தோடும் உன் ஆண்டவராகிய
கடவுளிடம் அன்பு செலுத்து’.
இதுவே
தலைசிறந்த முதன்மையான கட்டளை. ‘உன்மீது நீ அன்பு கூர்வதுபோல உனக்கு அடுத்திருப்பவர்மீதும்
அன்பு கூர்வாயாக’ என்பது இதற்கு இணையான
இரண்டாவது கட்டளை. திருச்சட்ட நூல் முழுமைக்கும் இறைவாக்கு நூல்களுக்கும் இவ்விரு கட்டளைகளே
அடிப்படையாக அமைகின்றன”.
இயேசு
கூறிய இந்த பதிலில், இணைச்சட்டம், லேவியர், என்ற இரு நூல்களில்
சொல்லப்பட்ட கருத்துக்கள், ஒன்றாகத் தொகுக்கப்பட்டுள்ளன. இணைச்சட்ட நூலில், கூறப்பட்டுள்ள பகுதியில், "உன் முழு
இதயத்தோடும், உன் முழு உள்ளத்தோடும், உன் முழு ஆற்றலோடும் உன்
கடவுளாகிய ஆண்டவரிடம் அன்பு கூர்வாயாக!" (இணைச்சட்டம் 6:5) என்ற இச்சொற்கள், இஸ்ரயேல் மக்களின் மனங்களில் பதியவேண்டும்; அவர்கள் பிள்ளைகளின் உள்ளங்களில் பதியவேண்டும்; அவர்கள் வீட்டில் இருக்கும்போது, பயணம் செய்யும்போது, படுக்கும்போது, எழும்போது இக்கட்டளையைப்பற்றி பேசவேண்டும்; இஸ்ரயேல் மக்களின், கைகளிலும், கண்களுக்கிடையிலும் இச்சொற்கள் கட்டப்படவேண்டும்; வீட்டின் கதவு நிலைகளிலும், நுழை வாயில்களிலும் இந்தச் சட்டம் எழுதப்படவேண்டும்
(காண்க. இணைச்சட்டம் 6:6-9) என்ற தெளிவான வழிமுறைகளும் கூறப்பட்டுள்ளன.
இயேசுவை
சோதிக்கும் நோக்கத்துடன் வந்திருந்த திருச்சட்ட அறிஞர், ஒருவேளை, இந்தக் கட்டளையை தன் கைகளிலும், கண்களுக்கிடையிலும், கட்டிவைத்தபடி, இயேசுவிடம் இந்தக் கேள்வியை எழுப்பியிருக்கலாம்.
ஒரு சில வேளைகளில், நமக்கு மிக அருகே இருப்பவை, அல்லது, நமக்கு மிகப் பழக்கமானவை நம் கவனத்தை ஈர்க்காமல்,
நம்மிடம் மாற்றங்களை உருவாக்காமல் போவதை நாம் உணர்ந்திருக்கிறோம். அத்தகையதொரு நிலை,
திருச்சட்ட அறிஞருக்கும் உருவானது. எனவே, இயேசு, அவரது கவனத்தை அந்த முக்கிய கட்டளை பக்கம்
திருப்பினார்.
இவ்வளவு
முக்கியமான இந்தக் கட்டளையின் முதன்மையை, பரிசேயரும், திருச்சட்ட அறிஞர்களும் படிப்படியாகக்
குறைத்து, அதற்குப்பதிலாக, ஒய்வுநாள், பலிகள், விருத்தசேதனம் குறித்த கட்டளைகளை மக்கள்
மனதில் பீடமேற்றி வந்தனர். அவர்கள் பீடமேற்றியிருந்த அந்த பொய் தெய்வங்களை இறக்கிவைத்துவிட்டு, இறைவன் தந்த தலைசிறந்த கட்டளையை, இயேசு,
அந்த திருச்சட்ட அறிஞர் மனதிலும், சூழ இருந்த மக்கள்
மனதிலும் பீடமேற்றி வைத்தார்.
இறைவனை
அன்புகூரவேண்டும் என்று கூறிய அதே மூச்சில், இயேசு, பிறரன்பு என்ற கட்டளையையும் இணைத்தார்.
"உன் மீது நீ அன்புகூர்வதுபோல் உனக்கு அடுத்திருப்பவர் மீதும் அன்பு கூர்வாயாக!
நான் ஆண்டவர்!" (லேவியர் 19:18) என்ற அந்தக் கட்டளையும், இறைவன் வழங்கிய
கட்டளையே என்பதை, இயேசு, சூழ இருந்த அனைவருக்கும் நினைவுறுத்தினார்.
அனைத்து
மதங்களும், இறையன்பையும், பிறரன்பையும் வலியுறுத்துகின்றன.
இவை இரண்டும் ஒரே நாணயத்தின் இருபக்கங்கள் என்றும் நாம் அடிக்கடி சொல்கிறோம். இயேசு
கூறிய இந்த பதில் மொழியில், இறையன்பிற்கும், பிறரன்பிற்கும் இயேசு வழங்கும் அளவுகோல்கள்
நம் கவனத்தை ஈர்க்கின்றன. இறைவன் மீது காட்டப்படும் அன்புக்கு, இயேசு கூறும் அளவுகோல், முழுமை. முழுமையான இதயம், உள்ளம், மனம் ஆகியவற்றால் இறைவன் மீது அன்புகொள்ள
வேண்டும் என்று அழைப்பு விடுக்கிறார். "உன் மீது நீ அன்பு கூர்வதுபோல..." என்ற சொற்றொடர், அயலவர்
மீது காட்டப்படும் அன்புக்கு, அளவுகோல். தன் மீது அன்புகொள்ள
இயலாத ஒருவரால், அடுத்தவர் மீதும் அன்புகாட்ட
முடியாது என்பது, இயேசு நமக்கு சொல்லாமல்
சொல்லித்தரும் பாடம்.
திருச்சட்ட
அறிஞர் இயேசுவிடம் கேள்வி எழுப்பும் இந்நிகழ்வு, மத்தேயு, மாற்கு, லூக்கா ஆகிய மூன்று நற்செய்திகளிலும் பதிவாகியுள்ளது.
இந்த மூன்று நற்செய்திகளும், இந்நிகழ்வை வெவ்வேறு வகையில் கூறியுள்ளன. இந்த வேறுபாடுகளைச்
சிந்திப்பது நமக்குப் பயனளிக்கும். குறிப்பாக, மாறுபட்ட கருத்து கொண்டவர்கள், எவ்வாறு,
நேர்மையான விவாதங்கள் வழியே உண்மையைக் கண்டுகொள்ளமுடியும் என்பதையும், மாறுபட்ட கண்ணோட்டம் கொண்டவர்களும், எவ்விதம்,
ஒருவரையொருவர் மதிப்புடன் நடத்தமுடியும் என்பதையும், இந்த நற்செய்திப் பதிவுகள் நமக்குச் சொல்லித்தருகின்றன.
மத்தேயு
நற்செய்தியில், இயேசு கூறிய இந்த பதிலோடு,
இந்நிகழ்வு நிறைவடைகிறது. மாற்கு நற்செய்தியில், இயேசு கூறிய பதிலால் மகிழ்வடைந்த மறைநூல்
அறிஞர், இயேசுவைப் புகழ்கிறார். இயேசுவும் அந்த அறிஞரின் அறிவுத்திறனைக் கண்டு, "நீர் இறையாட்சியினின்று
தொலையில் இல்லை" (மாற்கு 12:34) என்று அவரைப் புகழ்வதாக
இந்நிகழ்வு நிறைவடைகிறது.
இயேசுவும், மறைநூல் அறிஞரும் எதிர் அணிகளைச் சார்ந்தவர்கள்
என்றாலும், ஒருவரையொருவர் புகழ்வது, நமக்கு நல்லதொரு பாடத்தைச் சொல்லித்தருகிறது.
ஒருவர் தன்னைப்பற்றி உண்மையான மதிப்பு கொண்டிருந்தால், அடுத்தவரை, அவர், தன் எதிரியே ஆனாலும், அவரையும் மதிக்கும் பண்பு கொண்டிருப்பார்
என்பது, மாற்கு நற்செய்தியில் (மாற்கு 12:28-34) கூறப்பட்டுள்ள இந்நிகழ்விலிருந்து
நாம் கற்றுக்கொள்ளக் கூடிய ஒரு பாடம்.
லூக்கா
நற்செய்தியில் (லூக்கா 10:25-37) மாறுபட்ட ஒரு சூழலை நாம் காண்கிறோம். திருச்சட்ட அறிஞரின்
குதர்க்கமான கேள்விகள் தொடர்வதை நாம் காண்கிறோம். இறைவனையும், அடுத்தவரையும், அன்பு
செய்வதே, அனைத்து சட்டங்களின் அடிப்படை என்ற இந்த அழகான பதிலை, தானே கூறாமல், கேள்வி கேட்ட திருச்சட்ட அறிஞரின் வாயிலிருந்தே
இயேசு வரவழைக்கிறார் என்று லூக்கா நற்செய்தி சொல்கிறது. அவர் தந்த நல்ல பதிலைப் புகழ்ந்த
இயேசு, அவரிடம், “சரியாய்ச் சொன்னீர்; அப்படியே செய்யும்; அப்பொழுது வாழ்வீர்” (லூக்கா 10: 28) என்று சொல்லி, அவரை வழியனுப்புகிறார்.
ஆனால், திருச்சட்ட அறிஞர் விடுவதாக
இல்லை. தனது திறமையை, இயேசுவிடமும்,
சூழ
இருந்தவர்களிடமும் காட்டும் நோக்கத்துடன், "எனக்கு அடுத்திருப்பவர் யார்?" என்ற மற்றொரு குதர்க்கமான கேள்வியைத் தொடுக்கிறார்.
அந்தக் கேள்விக்கும், இயேசு, பொறுமையாய் பதில்தருகிறார். இயேசு கூறிய இந்தப் பதில், காலத்தால் அழியாத புகழ்பெற்ற 'நல்ல சமாரியர்' உவமையாகத்
தரப்பட்டுள்ளது.
உலகப்
புகழ்பெற்ற இவ்வுவமையின் துவக்கத்திலும், முடிவிலும், இயேசு, அந்த அறிஞரிடம் கூறிய
ஓர் அறிவுரை, நமக்கு ஒரு வாழ்வுப்பாடமாக அமைகிறது. நல்ல சமாரியர் உவமைக்கு முன்னர், “சரியாய்ச் சொன்னீர்; அப்படியே செய்யும்; அப்பொழுது வாழ்வீர்” (லூக்கா 10: 28) என்றும், உவமைக்குப் பின், “நீரும் போய் அப்படியே
செய்யும்”
(லூக்கா 10: 37) என்றும் இயேசு சொல்கிறார்.
திருச்சட்டங்களின்
அடிப்படை நியதிகளைப்பற்றி கேள்விகள் கேட்டு, அறிவுப்பூர்வமான
பதில்களை அறிந்துகொள்வது முக்கியமல்ல; அவற்றில் சொல்லப்பட்டிருக்கும்
இறையன்பு, பிறரன்பு, ஆகியவற்றிற்கு,
செயல்வடிவம் தருவதே முக்கியம் என்பதை, இயேசுவின் இந்தக் கூற்று தெளிவுபடுத்துகிறது.
இறை
அன்பும், அயலவர் அன்பும் செயல்வடிவம்
பெறவேண்டும், வாழ்வாக மாறவேண்டும் என்பது இயேசு சொல்லித்தந்த பாடம். இந்த எளிய பாடங்களுக்குப்
பதில், இன்றைய விளம்பர, வியாபார உலகம், அன்பை பல்வேறு வழிகளில்
விற்பனை செய்து வருகின்றன. பல்வேறு கருவிகள் வழியே நாம் அன்பை வெளிப்படுத்தலாம் என்ற
மாய, மெய் நிகர் உலகை உருவாக்கியுள்ளன.
உண்மையான, நேருக்கு நேரான உறவுகளிலிருந்து
நம்மைப் பிரித்து, சுயநலச் சிறைகளுக்குள்
தள்ளும் முயற்சிகளிலும் ஈடுபட்டுள்ளன. தொடர்புசாதனக் கருவிகள் புடைசூழ, சுயநலச் சிறைகளுக்குள்
நாளுக்கு நாள் இன்னும் வலுவாக நம்மை நாமே பூட்டிக் கொள்வதால், "எனக்கு அடுத்திருப்பவர்
யார்?" என்ற கேள்வி நம் அனைவருக்கும்
எழுகிறது. நம்மைச் சுற்றி இருப்பவர் அனைவருமே அன்னியராகத் தெரிகின்றனர்.
அனைவரும்
அன்னியராக மாறிவருவதால், ஒருவரை ஒருவர் வெல்வதும், கொல்வதும் நாளுக்கு நாள் கூடிவருகின்றன.
இந்தக் கொலைவெறியால், அனாதைகளின், கைம்பெண்களின் எண்ணிக்கை நாளுக்கு நாள் வளர்ந்து
வருகிறது. இச்சூழலில், அன்னியர், அநாதை, கைம்பெண் இவர்களைப் பற்றி சிந்திப்பதற்கு
இன்றைய முதல் வாசகம் நம்மை அழைக்கிறது. அதுவும், இங்கு கூறப்பட்டுள்ள வார்த்தைகள் யாவும்
இறைவனே நம்மிடம் கூறும் வார்த்தைகளாகச் சொல்லப்பட்டுள்ளன. கடவுள் தரும் அழைப்பு ஓர்
எச்சரிக்கையாக, கட்டளையாக ஒலிக்கிறது.
விடுதலைப்
பயணம் 22:21-22, 25-27
ஆண்டவர்
கூறியது: அன்னியனுக்கு நீ தொல்லை கொடுக்காதே! அவனைக் கொடுமைப்படுத்தாதே. ஏனெனில் எகிப்து
நாட்டில் நீங்களும் அன்னியராயிருந்தீர்கள். விதவை, அனாதை யாருக்கும் நீ தீங்கிழைக்காதே.
நீ அவர்களுக்குக் கடுமையாகத் தீங்கிழைத்து அவர்கள் என்னை நோக்கி அழுது முறையிட்டால், நான் அவர்கள் அழுகுரலுக்குச்
செவிசாய்ப்பேன். ... உங்களோடிருக்கும் என் மக்களில் ஏழை ஒருவருக்கு நீ பணம் கடன் கொடுப்பாயானால், நீ அவர்மேல் ஈட்டிக்காரன்
ஆகாதே. அவரிடம் வட்டி வாங்காதே. பிறருடைய மேலாடையை அடகாக நீ வாங்கினால், கதிரவன் மறையுமுன் அதை
அவரிடம் திருப்பிக் கொடுத்துவிடு. ஏனெனில், அது ஒன்றே அவருக்குப் போர்வை. உடலை மூடும்
அவரது மேலாடையும் அதுவே. வேறு எதில்தான் அவர் படுத்துறங்குவார்? அவர் என்னை நோக்கி அழுது
முறையிட்டால், நான் செவிசாய்ப்பேன்.
ஏனெனில் நான் இரக்கமுடையவர்.
அயலவருக்கு நாம் ஆற்றவேண்டிய அடிப்படை பணிகளைப் பற்றி
இறைவன் இதற்கு மேலும் தெளிவாகச் சொல்ல முடியுமா என்று தெரியவில்லை. இரக்கம் நிறைந்த
அந்த இறைவனின் வார்த்தைகள் நம் வாழ்வில் மாற்றங்களை உருவாக்குமா? இயேசு சொன்னதுபோல், இறையன்பையும், பிறரன்பையும் நாம் வாழ்வில் செயல்படுத்த
முடியுமா? முயன்றால் முடியும். தேவையான
அருளை வேண்டுவோம்.
