Zeros becoming Heroes புனிதமாகும் பூஜ்யங்கள்

Heinrich Hofmann, Christ and the Rich Young Ruler

http://www.patheos.com/blogs/davidbokovoy/2015/04/who-wrote-the-gospels-part-3/

28th Sunday in Ordinary Time

My country’s contribution to the world: 0 – This was the headline of a print ad, promoting a leading television brand in India, twenty years back. This ad featured a prominent actor saying these words. At first glance, this headline irritated me to a great extent, since I interpreted the line to mean that India contributed nothing to the world. But, when I read the following lines of the ad, I understood that India’s contribution to the world was the mathematical symbol ZERO. Without this symbol, mathematics and science would not have progressed this far. The symbol ‘zero’, although does not have a value in itself, gets its value when attached to another number. Mathematicians would probably think otherwise; but I guess this is the view of an amateur.

Why am I talking of zeros? Well, I was just trying to figure out how many zeros were there in 13,337.3 crores. That is the cost of a house built in Mumbai. All of us know about this house, we have read a lot about this costliest house on planet earth. Its estimate is around 2 billion dollars… oops, I should have put it in caps.  2 BILLION DOLLARS! How many zeros for 2 billion? Do these zeros have any value? This is the starting point of my reflections -  zeros.

A person’s wealth is valued in terms of bank balance, property value… all measured in terms of zeros. In direct contrast to this, the words of Jesus ring out in today’s Gospel (Mark 10: 17-30): “Go sell what you have, and give it to the poor, and you will have treasure in heaven.”

Riches – how are they accumulated, how do they imprison us and how are we to be delivered from them… These are the three strands of thoughts I shall reflect on…

Accumulation of riches: Someone has become a billionaire through sheer hard work or by inheriting a fortune. Let him or her enjoy. Why talk about it? Well, we cannot treat this subject so lightly. If those riches were accumulated through fair means, we can surely let him or her enjoy the fortune. But, if she or he had accumulated those riches through unfair means, especially, through exploiting poor people, then those riches also bring in lots of questions and condemnation.

To draw a parallel, I am thinking of Nero, composing music on his fiddle or lyre or whatever it was. Well, Nero had a talent for music and he had a musical instrument with him. Who am I to stop him or be bothered about his music? The matter is not that simple. There are quite a few versions about Nero playing his fiddle. It is said that Nero set fire to Rome in order to compose music… or he was involved in his music so much that he did not bother about Rome burning. His music and the misery of Rome were intrinsically connected. So, it is not easy to make statements like: Nero had a talent for music and he had a fiddle with him. The situation of him making music needs some probing. The same logic needs to be extended to the discussion of someone becoming rich, accumulating wealth. He worked hard and he has become rich is too simple a logic. Simplistic, I would say. Background information needs to be analysed.

When talking of accumulation of riches, my mind thinks of the list published every year by Forbes magazine. Whenever I see this list, my mind works this way. Namely, if this is the official disclosed wealth of these persons, their real worth (meaning, the assets that do not come to books) must be many more billions worth, right? Another question that creeps into my mind is: Why don’t we see political leaders in this list? Their assets will at least match these rich persons’ assets, if not more. To answer people who may have this type of thinking, wikepedia comes with an intro when they publish this list. Here is the intro by Wikipedia:

This list of billionaires is based (where not otherwise noted) on an annual ranking of the world's wealthiest people compiled and published by Forbes magazine… The list does not include heads of state whose wealth is tied to their position.

After reading this note, my mind thinks of those leaders who claim public properties as their own. Don’t we have such glaring examples in many countries? These and many such thoughts crowd my mind when I think of accumulation of wealth!

Fettered by riches: The 2 billion dollar house built in Mumbai is a good sample of how one can be fettered – imprisoned – by riches. The name of this house is ANTILLA. How very apt! Antilla is supposed to be a mythical island. This house in Mumbai is truly an island… The family living in this house has probably chosen to live on an island, separated from the rest of us. An island, a prison are images for someone spending life alone willingly or by force. I guess Antilla is one such image!

In this context, we can also think of the column by Francois Gautier in one of the leading dailies of India many years back Francois Gautier had reflected on the PLAGUE that swept through Surat, a city in north India. He talked of Surat being one of the richest cities in India, since the main trade there was diamond business. The houses in Surat were palaces kept spotlessly clean with the help of domestic labourers. (That these labourers were paid unjust wages was also mentioned there). But the focus of the column was that if these houses were kept so clean, then why the plague? It was because the sense of cleanliness of these rich people stopped abruptly at the door steps of each palace. Their public sense of cleanliness was almost zero. These rich families were living in islands of luxury and opulence, while the city was becoming a cesspool. The result? Plague! The plague was a real wake up call for those rich people, telling them that it was not enough just to be closed up with one’s own house and its affairs but also to be involved in the neighbourhood. Antilla in Mumbai, as some journalists have reported stands TOO MUCH APART from the rest of the neighbourhood around it, almost like an eyesore. Talk of living in islands, prisons and PALACES!

Deliver us from riches: How do we get out of such prisons? Today’s Gospel seems to give us an answer - (Mark 10: 17-30), especially verse 21: And Jesus, looking upon him loved him, and said to him: “You lack one thing; go sell what you have, and give it to the poor, and you will have treasure in heaven; and come, follow me.

The following verse 22 also needs some attention.

At that saying, his countenance fell, and he went away sorrowful; for HE HAD GREAT POSSESSIONS.

Jesus admired this rich man, since he had been following all the commandments from his youth. Hence, he proposed the next step – go sell all that you have and give it to the poor. Following the ten commandments may help us in deliverance, but there are greater ways. The step proposed by Jesus was too much for the rich man. He went away sad. The admiration of Jesus for this man, turned into pity and he makes the famous saying: “It is easier for a camel to go through the eye of a needle than for a rich man to enter the kingdom of God.”

Being rich calls for a greater challenge to enter God’s kingdom. This must have come as a rude shock to the disciples. The Gospel says so. The disciples thought that the rich would EASILY enter God’s kingdom, in fact they had made advanced booking there. And Jesus says: “Excuse me, it is not so. They will have to really struggle very hard.”

We have heard of wealthy people entering God’s kingdom. Among catholic saints, there are quite a few kings, queens and people from very rich families. At this juncture, I would like to cite the instances of the world’s two richest billionaires: Bill Gates and Warren Buffet. There are some news items that talk of these two persons:

Bill and Melinda Gates Foundation has spent 28 billion dollars for different social causes.

When Bill Gates stepped down from his position in Microsoft in 2008, he had made a statement that he would bequeath all his assets (worth around 58 billion dollars) to charities and will not leave his wealth to his children.

Warren Buffet has made the single largest contribution by an individual in human history so far when he contributed 37 billion dollars to Bill and Melinda Gates Foundation in 2006.

Dear friends, please don’t think that this is an attempt to canonise Bill and Melinda Gates as well as Warren Buffet. But, I am sure you will agree that these billionaires have taken some efforts to deliver themselves by helping thousands of unfortunate people in the world. I remember Bill Gates making some remarks during one of his talks that raising the standard of poor people around the world is not simply a matter of charity but business sense.

Here are some statements from Warren Buffet as reported by Hobson:

Buffett once told Fortune magazine: 'A very rich person would leave his kids enough to do anything, but not enough to do nothing,' Hobson said.

He says he and his wife talked about it and decided they shouldn't pass huge amounts of money along to their children. They believe their kids were born with the advantages of wealth, and grew up with great opportunities because of that. He says they had a gigantic head start, and that dynastic megawealth would further tilt the playing field in America, when we should be trying to make it more level.

Let us come back to zero with which I began my reflections. 28, 58, 37 billions… how many zeros do they have? I don’t think it is a big task to find this out. But, these zeros have become more valuable since they have been channelized from the very rich to the very poor people. These zeros have been canonised!

Go sell what you have, and give it to the poor, and you will have treasure in heaven.

Go sell what you have, and give it to the poor, and you will have treasure in heaven.

Go sell what you have, and give it to the poor, and you will have treasure in heaven.

Let these words of Jesus sink deep into our hearts… and lead us to some action!

பொதுக்காலம் 28ம் ஞாயிறு

ஏறத்தாழ 20 ஆண்டுகளுக்கு முன், இந்தியாவில் நான் பார்த்து எரிச்சல் அடைந்த ஒரு விளம்பரம், இப்போது, மீண்டும் என் நினைவுக்கு வருகிறது. அவ்விளம்பரத்தின் தலைப்பு இவ்விதம் அமைந்திருந்தது: "என் நாடு இவ்வுலகிற்கு தந்தது, பூஜ்யம்" (My country’s contribution to the world: 0) அன்று இந்தியாவில் மிகவும் புகழ்பெற்றிருந்த ஒரு நடிகர், இந்த வார்த்தைகளைச் சொல்வதாக, அந்த விளம்பரம் அமைந்திருந்தது. 

இந்த வார்த்தைகளை வாசித்ததும், மனதில் தோன்றும் கருத்து என்ன? எனது நாடு, அதாவது, இந்தியா, இவ்வுலகிற்கு எதுவும் தரவில்லை என்பதுதானே! அதுதான் எனக்குள் எரிச்சலை உண்டாக்கியது. ஆனால், ‘பூஜ்யம்’ என்பதை ஒரு கணிதக் குறியீடாக எண்ணிப் பார்க்கும்போது, அந்தக் குறியீடு இந்தியர்களால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது என்பதை எண்ணிப் பார்க்கும்போது, பெருமையாக உள்ளது.

தொடர்ந்து, அந்த விளம்பரத்தில், இந்தப் பெருமை நிலைநாட்டப்பட்டது. இந்தியர்கள் (குறிப்பாக, ஆரியபட்டா) கண்டுபிடித்த 'பூஜ்யம்' இல்லாமல், இன்று அறிவியல் வளர்ந்திருக்காது என்ற கருத்துக்கள் கூறப்பட்டிருந்தன. பூஜ்யம் இல்லாத உரோமானிய எண்கள் எவ்வளவு குழப்பத்தை உருவாக்கின என்பதை வரலாறு அறியும். தன்னிலேயே மதிப்பு ஏதுமில்லாத பூஜ்யம், இல்லையெனில், கணிதமோ, அறிவியலோ இவ்வளவு தூரம் வளர்ந்திருக்குமா என்பது சந்தேகம்தான். பூஜ்யம் அல்லது, சைபர் தனியாக இருக்கும்போது இல்லாத மதிப்பு, இன்னொரு எண்ணோடு ஒட்டிக்கொண்டதும் வந்துவிடுகிறது.

பூஜ்யத்தைப் பற்றி ஏன் இந்த திடீர் ஆராய்ச்சி?

ஒரு செல்வந்தர், உலகத்திலேயே அதிக அளவு செலவு செய்து ஒரு வீடு கட்டியுள்ளார். வீட்டின் மதிப்பு என்ன? 13,337.3 கோடி ரூபாய். 13,337.3 கோடிக்கு எத்தனை பூஜ்யங்கள்? இங்குதான் ஆரம்பித்தது என் பூஜ்ய ஆராய்ச்சி.

உலக சந்தையில் ஏறத்தாழ 2 பில்லியன் (2,000,000,000) டாலர் மதிப்புள்ள இந்த வீட்டில் குடியிருப்பவர்கள் 6 பேர் – செல்வந்தர், அவரது அம்மா, மனைவி அவர்களது மூன்று பிள்ளைகள்... இந்த ஆறு பெருக்கு உதவி செய்ய 600 வேலைக்காரர்கள் அங்கேயே தங்கியுள்ளனர். தங்கிவிட்டுப் போகட்டுமே. உனக்கென்ன? பொறாமையில் நான் புழுங்குவதாக, புலம்புவதாக நினைக்க வேண்டாம். செல்வத்தைப்பற்றி, செல்வந்தர்களைப் பற்றி இயேசு இன்றைய நற்ச்செய்தியில் கூறியுள்ளது இப்படிப்பட்ட சிந்தனைகளை ஆரம்பித்து வைத்தது.

ஏராளமாய் செல்வம் சேர்த்து வைத்திருந்த ஒருவர், நிலைவாழ்வு பெற என்ன வழி என்று தேடும் நிகழ்வு, இன்றைய நற்செய்தியில் சொல்லப்பட்டுள்ளது. அந்தத் தேடல், அவரை, இயேசுவிடம் கொண்டு வருகிறது. இயேசு அவரிடம் கட்டளைகளைக் கடைபிடிக்கச் சொல்கிறார். அவரோ அதற்கும் மேல் என்ன செய்வது என்று கேட்கும் போது, இயேசு: "நீர் போய் உமக்கு உள்ளவற்றை விற்று ஏழைகளுக்குக் கொடும். அப்போது விண்ணகத்தில் நீர் செல்வராய் இருப்பீர். பின்பு வந்து என்னைப் பின்பற்றும்" என்கிறார். அவர் சற்றும் எதிபாராத சவாலை இயேசு அவர்முன் வைத்தார். இயேசு சொன்னதைக் கேட்டதும் அவர் முகம்வாடி வருத்தத்தோடு சென்று விட்டார். ஏனெனில் அவருக்கு ஏராளமான சொத்து இருந்தது என்று நற்செய்தியில் வாசிக்கிறோம். அவர் தேடிவந்த நிலைவாழ்வை விட, அவருடைய சொத்துகள் அவரை அதிகமாய் பற்றியிருந்ததால், அவரால் இயேசுவின் சவாலை ஏற்க முடியவில்லை. போகும்போது, அவர், இயேசுவை, திரும்பித் திரும்பிப் பார்த்தபடியே போயிருப்பார். எந்த ஒரு நிமிடமும், இயேசு மற்றுமோர் எளிதான வழியைச் சொல்லமாட்டாரா என்ற ஏக்கத்தில் அவர் அப்படி பார்த்தபடியே சென்றிருப்பார். இயேசுவும் அவரைக் கனிவோடு பார்த்தபடியே நின்றிருப்பார். இத்தனை செல்வங்கள் இருந்தும் அவர் கடவுள் மட்டில் இவ்வளவு ஈடுபாடு கொண்டு, கட்டளைகளை எல்லாம் இளவயது முதல் கடைபிடித் திருக்கிறாரே என்று, இயேசுவுக்கு அவர் மேல் மதிப்பு இருந்திருக்கும்... ஆனாலும், என்ன செய்வது? அவரால் அடுத்த நிலைக்கு உயர முடியவில்லையே என்று இயேசுவுக்கு அவர் மேல் பரிதாபம் ஏற்பட்டிருக்கும். அந்த பரிதாப உணர்வில் இயேசுவிடமிருந்து வெளி வந்தன, ஆழமான வார்த்தைகள்: “பிள்ளைகளே, செல்வர்கள் இறையாட்சிக்கு உட்படுவது மிகவும் கடினம். அவர்கள் இறையாட்சிக்கு உட்படுவதைவிட ஊசியின் காதில் ஒட்டகம் நுழைவது எளிது.”

இயேசுவின் இந்தக் கூற்று சீடர்களைத் திகைப்பிலும் வியப்பிலும் ஆழ்த்தியதாக நற்செய்தி சொல்கிறது. அதிர்ச்சியையும் சேர்த்துக்கொள்ளலாம். திகைப்பு, வியப்பு, அதிர்ச்சி... இருக்காதா பின்னே? செல்வந்தர் இறைவன் இல்லத்திற்கு கட்டாயம் போவார்கள்; விண்ணக வாசலில் அவர்கள் வரிசையில் நிற்கக்கூட தேவையில்லை; அவர்களுக்கு ஏற்கனவே முன்பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது என இஸ்ராயேல் மக்கள் நம்பிவந்தபோது, "மன்னிக்கவும். அவர்களுக்கு விண்ணரசில் இடம் இல்லை. அவர்கள் மிகவும் கஷ்டப்பட்டு முயன்றால், ஒருவேளை நிறைவாழ்வுக்கு செல்ல முடியும்" என்ற அதிர்ச்சியானத் தகவலை இயேசு சொல்கிறார். செல்வத்தைப்பற்றி, செல்வந்தரைப்பற்றி, சீடர்களுடைய எண்ணங்களைத் தலைகீழாகப் புரட்டி, அவர்களைச் சிந்திக்கவைத்தார் இயேசு. இன்று நமக்கும் செல்வம், செல்வந்தர் இவற்றைப்பற்றி சிந்திக்க ஒரு அழைப்பு விடுக்கிறார், இந்த நற்செய்தி மூலம்.

செல்வம் சேர்ப்பது, செல்வங்களால் சிறைப்படுவது, செல்வத்தைப் பகிர்வது என்று மூன்று கோணங்களில் செல்வத்தைப்பற்றி சிந்திக்கலாம். ஒருவர் தன் சொந்த முயற்சியாலோ, அல்லது பரம்பரையாய் வந்த வசதியாலோ செல்வந்தர் ஆகிறார். “ஆகட்டுமே, அதனால் நமக்கென்ன” என்று அவ்வளவு எளிதாக, மேலோட்டமாக பேச வேண்டாம். அந்தச் செல்வம் நேர்மையான வழிகளில் வந்த செல்வம் என்றால், அவர்கள் தலைமுறை, தலைமுறையாய் வாழ்ந்து அனுபவிக்கட்டும் என்று வாழ்த்துவோம்.

ஆனால், சேர்க்கப்பட்ட செல்வம், நேர்மையற்ற குறுக்கு வழிகளில் வந்திருந்தால், கேள்விகள் எழும், சாபங்கள் வெடிக்கும். அதுவும் ஆயிரக்கணக்கானோரை ஏமாற்றி, அவர்கள் வாழ்வை சீரழித்து சேர்க்கப்பட்ட செல்வம் என்றால், கோபம் சாபம் இவை எழுவதில் நியாயம் உள்ளது. பல ஏழைகளுடைய வயிறு பற்றி எரியும்போது, அந்த நெருப்பில் குளிர்காயும் செல்வந்தர்களைப் பற்றி நினைக்கத் தோன்றுகிறது.

நீரோ மன்னன் பிடில் வாசிக்கும் திறமை பெற்றவனாம். அழகான இசை படைப்புகள் அவன் இசைக் கருவியிலிருந்து வெளி வருமாம். அவனுக்கு திறமை இருந்தது. இசையை உருவாக்கினான். இதில் என்ன தவறு என்ற கேள்வி எழும். ஆனால், அவன் அந்த இசையை உருவாக்க, ‘mood’ தேடினானாம். அந்த ‘music mood’ உருவாக்க, அவன், உரோமை நகரைத் தீயிட்டு கொளுத்தினான் என்பார்கள். கொழுந்துவிட்டு எரியும் நகரமும் அங்கு எழும் மக்களின் அவல ஓலங்களும் அவனது இசைப் படைப்பைத் தூண்டியதாகச் சொல்லப்படுகிறது.

திறமை இருந்தது, இசைத்தான் என்று இப்போது சொல்ல முடியுமா? இதே கேள்வியை செல்வந்தரைப் பற்றி பேசும் போதும் எழுப்ப வேண்டும். திறமை இருந்தது செல்வம் சேர்த்துக் கொண்டார் என்று மேலோட்டமாகப் பேச முடியாது. பின்னணிகள் அலசப்பட வேண்டும்.

செல்வங்களால் சிறைப்படுவது என் இரண்டாவது கருத்து. உலகிலேயே அதிக விலையுயர்ந்த வீட்டைப்பற்றி முதலில் பேசினேன். செல்வங்களில் சிறைப்படுவதற்கு இது ஓர் உதாரணம். இந்த வீடு வேறு எந்த முதல் தர நாட்டிலும் கட்டப்படவில்லை. வறுமைப்பிடியில் சிக்கித்திணறும் இந்தியாவில், மும்பையில், கட்டப்பட்டுள்ளது. 13,337.3 கோடி ரூபாய் செலவில் கட்டப்பட்டுள்ள இந்த வீடு, எல்லா வசதிகளும் கொண்டது. இதை வேறு விதமாக சொல்லவேண்டுமானால், அந்த வீட்டில் வாழ்பவர்கள், எக்காரணம் கொண்டும் வெளியே வரத் தேவையே இல்லை. எல்லாம் வீட்டுக்குள்ளேயே கிடைக்கும். இப்படி வாழ்வதும், ஒரு சிறைதானே. இப்படி கட்டப்பட்டுள்ள இந்த வீட்டிற்கு சூட்டப்பட்டுள்ள பேர் என்ன தெரியுமா? அன்டில்லா. ‘அன்டில்லா’ என்பது, புராணங்களில் வரும் ஒரு கனவுத் தீவு. தீவு, சிறை... எல்லாமே நம்மைத் தனிமைப் படுத்தும். இந்த மாளிகையும் அப்படித்தான்.

செல்வங்களால் சிறைப்படுவது என்பதைச் சிந்திக்கும்போது, பல ஆண்டுகளுக்கு முன்னால், செய்திதாளில் வாசித்த ஒரு கட்டுரை நினைவுக்கு வருகிறது. இதை எழுதியவர் பிரெஞ்ச் நாட்டில் பிறந்தவர், இந்தியப் பெண்ணை மணந்து, இந்தியாவில் வாழ்கிறவர். இந்தியா மேல் அதிக ஈடுபாடு கொண்டவர். பெயர் பிரான்ஸ்வா குத்தியேர் (Francois Gautier). பல ஆண்டுகளுக்கு முன்னால், சூரத் என்ற நகரில் கொள்ளை நோய் பரவியதை மையமாகக் கொண்டு அவர் எழுதிய ஒரு கட்டுரையில் அவர் செல்வந்தர்களைப் பற்றி கூறியதை இங்கு நினைவுபடுத்த விரும்புகிறேன்.

இந்தியாவில் இருப்பவர்கள் தங்கள் வீடுகளை அதிக சுத்தமாக வைத்திருப்பதைப் பார்த்து அசந்து போயிருக்கிறேன். ஆனால், இதே ஆட்கள், தங்கள் வீட்டை சுத்தம் செய்து சேகரித்த குப்பையை வீட்டுக்கு முன் போடுவார்கள். தெரு சுத்தம்பற்றி அவர்களுக்கு கொஞ்சமும் கவலை இருக்காது. மும்பையில் அதிகமாய் செல்வம் கொழிக்கும் ஒரு பகுதியைப்பற்றி குறிப்பிட்டு, அப்பகுதியிலுள்ள வீடுகள் அரண்மனைகளாய் ஜொலிக்கும், ஆனால், தெருக்கள் குப்பைகளால் நாறிகிடக்கும் என்று குறிப்பிட்டுள்ளார்.

கொள்ளை நோய் பரவிய சூரத் நகர், இந்தியாவிலேயே, பணக்காரர்கள் நிறைந்த ஒரு நகரம், ஏனெனில் அங்கே உள்ள ஒரு தலையாய தொழில், வைரத் தொழில். அந்த நகரில் கொள்ளை நோயா, எப்படி என்று கேட்பவர்கள் அந்த ஊர் தெருக்களைப் பார்க்க வேண்டும். வீடுகள் அரண்மனைகளாய் இருந்தாலும், பொதுச்சுத்தம் என்று வரும்போது அந்த ஊர் மிகுவும் அழுக்காய் இருந்தது. கொள்ளை நோய் அவர்கள் அனைவரின் சமுதாய சிந்தனையை உலுக்கி எடுத்த ஒரு பாடம். தன் வீடு சுத்தமாய் இருந்தால் மட்டும் போதாது போது இடமும் சுத்தமாய் இல்லை என்றால், அது விரைவில் தன் வீட்டையும் பாதிக்கும் என்பதை அந்த வைர வியாபாரிகள் கொள்ளை நோய் மூலம் கற்றுக்கொண்டனர். ஆனால் இந்தியாவின் பல நகரங்கள், இன்னும் இந்த பாடத்தைக் கற்றுக்கொள்ளவில்லை. தான் வாழும் வீட்டை ஒரு தீவாகவே காணும் செல்வந்தர்கள், பொது நலன் பாடங்களையும் விரைவில் கற்றுக் கொள்ளவேண்டும். பிரான்ஸ்வா குத்தியேர் அவர்கள் பகிர்ந்து கொண்ட எண்ணங்கள், செல்வம் எப்படி நம்மைச் சிறைப்படுத்துகிறது என்பதை வெளிச்சமிட்டு காட்டுகிறது.

இச்சிறையிலிருந்து தப்புவது எப்படி? செல்வத்தைப் பகிர்வது. அதுவும் இயேசு இன்றைய நற்செய்தியில் குறிப்பிட்டுச் சொன்னது போல், ஏழைகளிடம் பகிர்வது. பகிர்வைப்பற்றி பல முறை பேசியிருக்கிறோம், கருத்துக்களைக் கேட்டிருக்கிறோம். தோர்டன் வில்டேர் (Thorton Wilder)  என்ற நாடக ஆசிரியர் கூறியுள்ள பொன்மொழிகள்: "பணம் உரத்தைப் போன்றது. குமித்து வைத்தால், நாற்றம் எடுக்கும். பயன் அளிக்காது. பரப்பும்போது தான் பயனளிக்கும்."

உலக மகா செல்வந்தர்கள் பட்டியலில் அடிக்கடி இடம் பெற்றவர்கள்: பில் கேட்ஸ், வாரன் பபெட் (Bill Gates, Warren Buffet). இவர்களது வாழ்க்கையைக் கொஞ்சம் திருப்பி பார்த்தால், நமக்குப் பாடங்கள் கிடைக்கும்.

பில்-மெலிண்டா கேட்ஸ் அறக்கட்டளை 2008ம் ஆண்டு வரை 28 பில்லியன் டாலர்களைச் சமூகச் சேவையில் செலவழித்திருக்கிறார்கள். பில் கேட்ஸ் மைக்ரோ சாப்ட் நிறுவனத்தின் நிர்வாகப் பொறுப்பிலிருந்து விலகும்போது, தன் சொத்துக்கள் முழுவதையும் (58 பில்லியன் டாலர்கள் மதிப்புள்ளது.) சமூகச் சேவைக்கென எழுதிவைக்கப் போவதாகவும், தன் பிள்ளைகளுக்கு அந்த சொத்து சென்று சேராது எனவும் கூறியதாக செய்திகள் வெளியாயின. வாரன் பபெட் 2006ம் ஆண்டு உலக வரலாற்றில் இதுவரை எந்தத் தனி மனிதனும் செய்யாத ஒன்றைச் செய்தார். தன் சொத்திலிருந்து, 37 பில்லியன் டாலர்களை, பில்-மெலிண்டா கேட்ஸ் அறக்கட்டளைக்குக் கொடுத்தார்.

பில் கேட்ஸ், வாரன் பபெட்  இருவரையும் புனிதராக்கும் முயற்சி அல்ல இது. ஆனால் உலகின் முதன்மையான செல்வந்தர்கள் தங்கள் செல்வங்களை பகிர்ந்துகொண்டது, அதுவும் ஏழைகளோடு பகிர்ந்துகொண்டது, நம்பிக்கை தரும் செய்திதானே!

பூஜ்யத்தில் ஆரம்பித்தோம், மீண்டும் பூஜ்யத்திற்கு வருவோம். 28 பில்லியன் டாலர்கள், 58 பில்லியன் டாலர்கள்,  37 பில்லியன் டாலர்கள், இவற்றிற்கெல்லாம் எத்தனை பூஜ்யங்கள்? சரியாகத் தெரியவில்லை. தெரியவும் தேவையில்லை. ஆனால், இந்தப் பூஜ்யங்களுக்குச் சிறப்பான மதிப்பு உண்டு. எத்தனையோ பூஜ்யங்கள் கொண்ட அவர்களது செல்வங்களை ஏழைகளோடு பகிர்ந்ததால், அந்த பூஜ்யங்கள் கூடுதல் மதிப்பு பெற்றுவிட்டன.

“நீர் போய் உமக்கு உள்ளவற்றை விற்று ஏழைகளுக்குக் கொடும். அப்போது விண்ணகத்தில் நீர் செல்வராய் இருப்பீர்” இயேசுவின் இவ்வார்த்தைகளில் ஒவ்வொருவரும் பொருள் தேடி பயன் பெறுவோம்.