The challenge to be Salt and Light… உப்பாக, ஒளியாக வாழ்வதற்கு சவால்

Called to be Salt and Light

https://craigtowens.com

5^th Sunday in Ordinary Time

Use of imageries in one’s talks and writings is a special talent. Pope Francis seems to feel at home in this art. His homilies, talks, and writings have been quoted right, left and centre… mainly because of the rich images he has used. Here are just a few samples taken from the first few months of his Petrine ministry:

• “Some end up sad – sad priests - in some sense becoming collectors of antiques or novelties, instead of being shepherds living with ‘the odour of the sheep’. This I ask you: be shepherds, with the ‘odour of the sheep’, make it real, as shepherds among your flock, fishers of men.” This was the homily given to the Priests during the Chrism Mass on Maundy Thursday morning – two weeks after he was elected Pope.
• “But who is this God you believe in? An ‘all-over-the-place-god, a 'god-spray' so to speak, who is a little bit everywhere but who no-one really knows anything about?” was the question posed by Pope Francis while celebrating the morning Mass at Santa Martha.
• An exclusive interview of Pope Francis, conducted by Fr Antonio Spadaro, S.J., editor in chief of La Civiltà Cattolica, the Italian Jesuit journal, became very famous due to its candour and rich imageries used. During the interview Fr Spadaro asked Pope Francis: “What kind of church do you dream of?” The Pope answered: “I see the church as a field hospital after battle.” This interview was published on September 19, 2013. 
• On the same day (September 19) Pope Francis met the newly appointed Bishops who had come to Vatican for a meeting. Towards the end of his talk, he made an earnest appeal to the Bishops, which, once again, caught the attention of the media: “Espouse your community, be profoundly bonded to it!” the Pope said concluding his address. “I beg you, please, to stay among your people. Avoid the scandal of being 'airport bishops'!”

Imageries such as – ‘smell of the sheep’, ‘god-spray’, ‘the church as a field hospital’ and ‘airport bishops’ – have become some of the most quoted phrases of Pope Francis in the first year of his ministry in Rome.

Jesus, as we know, was a master story-teller who used rich imageries in his preaching. Due to this, his messages have withstood the test of times and still make a lot of sense. The layers of meaning one can find in his parables and imageries seem unending. Matthew has collated most of the teachings of Jesus in one section (Chapters 5, 6 and 7) as the ‘Sermon on the Mount’. We began with the ‘Beatitudes’ last Sunday. As an apt preparation for the Lenten Season, we reflect on the famous passages from this Sermon today as well as the following three Sundays.

In today’s gospel passage - Matthew 5: 13-16 - Jesus uses the famous imageries of Salt and Light. Both have become universal imageries. A deeper analysis of just two of the sentences from this Sunday’s Gospel would be enough for this Sunday’s reflections. “You are the salt of the earth… You are the light of the world…” Jesus did not say that we must be or need to be the salt or the light of the earth. Nor did he say we shall be the salt or the light. He simply said: “YOU ARE the salt and the light”. This is not a condition or a future prediction. This is simply the present reality. You and I, dear friends, are already the salt of the earth and the light of the world. To be salt and light is the defining quality of every disciple of Christ… of every Christian. Hence, it would be helpful to understand what is meant by ‘being salt’ and ‘being light’.

The very first quality of salt that comes to mind is its ‘purity’, because it is white and it comes from the combination of two great gifts of nature, namely, the sun and the sea.  Salt was the most primitive of all offerings to the gods.  Jewish sacrifices were offered with salt.  The Orientals made their oaths with salt to ratify them. 

Salt is an essential ingredient of food; but, it cannot become one’s food. It needs to be added in small quantities to food to provide the necessary taste. Just because salt is an essential part of food, it cannot be added more than necessary. An overdose of salt makes the food unpalatable and it is thrown away. Salt also preserves food and has some healing qualities, as in the case of sore throat.

Similarly, a true disciple is an essential part of this world. He or she cannot stand aloof from the world but needs to mingle with this world in a proportionate way. When this proportion is lost, then the world becomes fit for the garbage along with the disciple. When the disciple is present in the world in the proper way, the world can be preserved and, if needed, healed.

The moment Jesus talks of us as salt of the earth, he comes up with a warning. What if we lose our saltiness?... Salt diluted beyond the limit, over exposed to elements of nature or exposed to other forces like electricity… can be some of the reasons by which salt can lose its taste. Once again, the parallel between salt and a disciple is clear. The salt that has lost its taste, ‘is no longer good for anything, except to be thrown out and trampled underfoot.’

The image of salt getting trampled underfoot, brings to my mind some sections of humanity who, like salt, serve as the essential part of the world and still get trampled by society all the time. I am thinking of those labourers involved in cleaning our roads, toilets etc. I am thinking of the agricultural labourers who toil hard to put food on our tables. If these labourers stop working just for a day, it would almost choke life out of the world. These very same labourers who are the life-line of the world, are denied their life-line and the necessary respect they deserve! They are trampled underfoot!

You are the light of the world… is another sentence replete with meaning. Once again, we need to look at the main traits of light. The moment we think of the word ‘light’, the word ‘darkness’ comes to mind. Even if the darkness is overpowering, a tiny lamp is enough to drive away darkness. A lamp does not draw attention to itself, but brings to light all things and persons around it. A lamp – whether it is a candle, an oil lamp, or an electric lamp – is able to spread light only when it burns its energy. All these and other characteristics of ‘light’ can be applied to a true disciple.

How to become a light to the world is eloquently answered in today’s first reading from Isaiah:

Isaiah 58:9-10

“If you do away with the yoke of oppression, with the pointing finger and malicious talk, and if you spend yourselves in behalf of the hungry and satisfy the needs of the oppressed, then your light will rise in the darkness, and your night will become like the noonday.”

Both the metaphors of salt and light have something very important in common.  If it stays isolated in a shaker, salt doesn't do anything. Only when it enters into contact with food and dissolves in the food can it give flavour to what we eat.  The same thing happens with light.  If it stays closed up and hidden away, it can't illumine anything. Only when it is in the middle of the dark can it illuminate and guide. A Church isolated from the world can be neither salt nor light.

Pops Francis has been sending out warnings about the Church that lives closed in on herself, paralyzed by fear, and all too distant from problems and sufferings, thus keeping it from giving flavour to modern life and from offering the true light of the Gospel.  The Pope's response to the ‘closed-up’ Church is: "We need to go out to the fringes".

In his Apostolic Exhortation, ‘Evangelii Gaudium’, he has, as if, given a mission statement of the Church: "I prefer a Church that is bruised, hurting, and dirty because it has been out on the streets, rather than a Church which is unhealthy from being confined and from clinging to its own security. I do not want a Church concerned with being at the centre and then ends by being caught up in a web of obsessions and procedures."

Pope Francis, in one of his first interviews conducted in person by Fr Antonio Spadaro, S.J., gives us an idea of how the Church can serve as salt and light in today’s context. During the interview Fr Spadaro asked Pope Francis: “What does the church need most at this historic moment?... What kind of church do you dream of?”

“I see clearly,” the pope continued, “that the thing the church needs most today is the ability to heal wounds and to warm the hearts of the faithful; it needs nearness, proximity. I see the church as a field hospital after battle. It is useless to ask a seriously injured person if he has high cholesterol and about the level of his blood sugars! You have to heal his wounds. Then we can talk about everything else. Heal the wounds, heal the wounds.... And you have to start from the ground up.”

While some world leaders are busy building walls and excluding people based on their race and religion, Pope Francis insists on building bridges and creating a culture of encounter resulting in an inclusive community.

Let us be the Church that is able to heal the wounds (Salt) and to warm the hearts (Light) in the world, which is a battle field, waging ‘the third world war’ in bits and pieces!

Building Walls and Bridges

https://www.haikudeck.com

பொதுக்காலம் 5ம் ஞாயிறு

கதை, கவிதை உருவகங்களில் பேசுவது ஒரு தனி கலை. இக்கலையில் தன்னிகரற்றவர், இயேசு. உருவகங்கள், உவமைகள் வழியே அவர் கூறிய பல உண்மைகள், இருபது நூற்றாண்டுகள் சென்றபின்னும், நமக்குள் தாக்கங்களை உருவாக்கி வருகின்றன. இயேசு பயன்படுத்திய உருவகங்கள், தினசரி வாழ்விலிருந்து எடுக்கப்பட்டதால், அவற்றின் உதவியுடன் இயேசு சொன்ன உண்மைகள், நம் மனங்களில் ஆழமாய், பாடமாய் பதிந்துள்ளன.

இயேசுவின் படிப்பினைகள் பலவற்றைத் தொகுத்து, மத்தேயு, தனது நற்செய்தியில்  5,6,7 ஆகிய மூன்று பிரிவுகளில் மலைப்பொழிவாகத் தந்துள்ளார். இப்பகுதியில் சென்ற வாரம் நம் ஆன்மீகப் பயணத்தைத் துவக்கினோம். அடுத்த மாதம் நாம் துவங்கவிருக்கும் தவக்காலத்திற்கு ஏற்ற ஒரு தயாரிப்பாக, மலைப்பொழிவின் வெவ்வேறு பகுதிகளை ஒவ்வொரு ஞாயிறும் கேட்கவிருக்கிறோம்.

இன்று நமக்கு வழங்கப்பட்டுள்ள நற்செய்திப் பகுதியில் இயேசு இரு உருவகங்களைப் பயன்படுத்தியுள்ளார். "நீங்கள் மண்ணுலகிற்கு உப்பாய் இருக்கிறீர்கள்... நீங்கள் உலகிற்கு ஒளியாய் இருக்கிறீர்கள்" என்று இயேசு தன்னைச் சூழ்ந்திருந்த மக்களிடம் கூறியுள்ளார். உப்பும், விளக்கும் இல்லாத வீடுகள் இல்லை. ஏழை, பணக்காரன், அரசன் ஆண்டி, என்ற பாகுபாடுகள் ஏதும் இன்றி, எல்லா வீடுகளிலும் பயன்படுவது உப்பும், விளக்கும். இயேசு கூறிய இவ்விரு உருவகங்களையும் ஆழமாய் அலசுவது பயனளிக்கும்.

உப்பு எவ்விதம் உருவாகிறது என்பதை எண்ணும்போது, அதை, தூய்மைக்கு அடையாளமாகப் புரிந்துகொள்ளலாம். இயற்கையில் இறைவன் வழங்கியுள்ள இருபெரும் கொடைகளான சூரிய ஒளி, கடல் நீர் இரண்டும் இணைந்து, உப்பு உருவாகிறது. அதேபோல், ஒளியும், தூய்மைக்கு ஓர் அடையாளமாக விளங்குகிறது. நாம் ஏற்றிவைக்கும் ஒளி, மெழுகிலிருந்து உருவானாலும், எண்ணெயிலிருந்து உருவானாலும், இன்னும் பல பொருள்களிலிருந்து உருவானாலும், எரிகின்ற சுடர், எவ்வித வேறுபாடுமின்றி, தூய்மையான ஒளியைச் சிந்துகிறது.

உப்பு, ஒளி என்றதும், தூய்மை நம் மனதில் முதலில் பதிவதால், "நீங்கள் மண்ணுலகிற்கு உப்பாய் இருக்கிறீர்கள்... நீங்கள் உலகிற்கு ஒளியாய் இருக்கிறீர்கள்" என்று, இயேசு, இவற்றை நமக்கு ஒப்புமைப்படுத்த தயங்கவில்லை என்று எண்ணத் தோன்றுகிறது.

நீங்கள் மண்ணுலகிற்கு உப்பாய் இருக்கிறீர்கள் என்ற இந்தக் கூற்றின் ஆழத்தை உணர, உப்பாக இருப்பது என்றால் என்ன? மண்ணுலகிற்கு உப்பாக இருப்பது என்றால் என்ன? என்ற இரு கேள்விகளை எழுப்பலாம்.

·          உப்பாக இருப்பது என்றால், நடுநாயகமாக இல்லாமல், பின்னணியாக இருப்பது. உப்பு இல்லையேல், உணவுக்குச் சுவையில்லை. ஆனால், உப்பே உணவாக முடியாது.

·          உணவுக்குச் சுவை சேர்க்கும் உப்பு, ஓரு குறிப்பட்ட அளவு மட்டுமே பயன்படுத்தப்பட வேண்டும். உப்பு, தன் அளவைக் கடந்து, உணவுடன் சேர்ந்தால், அந்த உணவு குப்பைக்குத்தான் போகவேண்டும். உப்பில்லா உணவும், உப்பு அதிகமான உணவும் குப்பையிலே.

·          உணவு கெட்டுப்போகாமல் இருப்பதற்கும், உடலின் ஒரு சில குறைகளைத் தீர்ப்பதற்கும் உப்பு பயன்படுத்தப்படுகிறது.

உப்பின் அரிய குணங்களை நன்கு அறிந்திருந்த இயேசு, தன்னைப் பின்பற்றுவோருக்கு அக்குணங்களை ஒப்புமைப்படுத்துகிறார். இயேசுவைப் பின்பற்றுவோர், உலகின் உப்பாக இருக்கின்றனர் என்றால், அதன் பொருள் என்ன?

·          அவர்கள் உலகின் ஒரு முக்கியப் பகுதியாய் கலந்து, கரைந்து வாழ்கிறார்கள். தாங்களே உலகின் மையம், நடுநாயகம் என்று வாழ்வதில்லை.

·          உணவில் அளவோடு கரையும் உப்பைப்போல், அவர்களும், உலகில் அளவோடு கரைந்து வாழ்கின்றனர். அளவுக்கதிகமாய் உலகோடு கரைந்தால், உலகம் அவர்களால் பயன்பெறப் போவதில்லை.

·          உலகிற்கு மருந்தாகவும், உலகை அழிவிலிருந்து காக்கவும் இவர்கள் கருவிகளாக இருக்கின்றனர்.

நீங்கள் மண்ணுலகிற்கு உப்பாய் இருக்கிறீர்கள் என்று சொன்ன அதே மூச்சில், இயேசு ஓர் எச்சரிக்கையையும் தருகிறார். உணவுக்குச் சுவைசேர்க்கும் உப்பே சுவையிழந்து போனால் பயனில்லை என்று இயேசு எச்சரிக்கிறார். உப்பு எவ்விதம் தன் சுவையை இழக்கும்? உப்புடன் பிற மாசுப் பொருட்கள் கலந்தால், சூரிய வெப்பத்தால் உப்பு அதிகம் தாக்கப்பட்டால், அது, தன் சுவையை இழந்துவிடும். இயேசுவைப் பின்பற்றுவோரும் தங்கள் நிலைப்பாட்டிலிருந்து, கொள்கைப்பிடிப்பிலிருந்து விலகி, தளர்ந்து, உலகச் சக்திகளால் ஈர்க்கப்பட்டால், தாக்கப்பட்டால், மாற்றங்கள் ஏற்பட வாய்ப்புண்டு. பயனற்ற உப்பாக மாற வாய்ப்புண்டு. சுவையிழந்த, பயனற்ற உப்பு, வெளியில் கொட்டப்படும், மனிதரால் மிதிபடும்.

மிதிபடும் உப்பைப்பற்றிச் சிந்திக்கும்போது, நம் மனதில் வேறொரு எண்ணமும் எழுகிறது. உணவுக்கு உயிரோட்டமாய் இருக்கும் உப்பு, தன்னை முற்றிலும் மறைத்து, கரைத்து உணவுக்குச் சுவை சேர்க்கிறது. அதேபோல், உலகில் எத்தனையோ மக்கள் இந்த உலகின் உயிர் நாடிகளாய் இருக்கின்றனர். அவர்கள் இல்லையேல் உலகம் இயங்காது என்பது உண்மை. ஆனால், அவர்கள் ஒருபோதும் உலகின் நடுநாயகமாய் வைக்கப்படுவதில்லை.

உலகெங்கும் துப்புரவுத் தொழிலில் ஈடுப்பட்டுள்ள பலகோடி மக்களை இந்நேரத்தில் நாம் எண்ணிப் பார்க்கவேண்டும். யாருடைய கவனத்தையும், எந்த ஒரு விளம்பரத்தையும் தேடாமல், ஒவ்வொரு நாளும் பணி செய்யும் இவர்கள், ஒரு நாள் மட்டும் தங்கள் பணிகளை நிறுத்திவிட்டால், உலகின் நிலை எப்படி இருக்கும் என்பது நமக்குத் தெரிந்ததுதானே! அண்மையில் தமிழக இளையோர் 'ஜல்லிக்கட்டு' வேண்டி மேற்கொண்ட போராட்டத்தில், அவ்வப்போது, ஆங்காங்கே உழவர்கள் குறித்த சிந்தனைகளும் எழுந்தன. மனிதர்களால் அடிக்கடி மறக்கப்படும் உழவர்கள், மனிதர்களை மறந்துவிட்டால், இவ்வுலகம் என்னாகும்?

உலகின் உப்பாக இருக்கும் துப்புரவுத் தொழிலாளர்கள், ஏர் பிடிக்கும் உழவர்கள் போன்ற, பல கோடி தொழிலாளர்களை இந்நேரத்தில் நினைத்துப் பார்ப்போம். மண்ணில் மிதிபடும் உப்பைப்போல் வாழ்நாளெல்லாம் மிதிபடும் இவர்களுக்கு உரிய மரியாதையை வழங்கும் மனம் நமக்கு வேண்டும்; உலகமும் இவர்களுக்கு உரிய மதிப்பை வழங்கவேண்டும் என்று செபிப்போம்.

"நீங்கள் உலகிற்கு ஒளியாய் இருக்கிறீர்கள்" என்பது, இயேசு வழங்கும் அடுத்த உருவகம். ‘ஒளி’ என்ற சொல்லைக் கேட்டதும், ‘இருள்’ என்ற சொல், தானாகவே நம் எண்ணத்தில் தோன்றும். இருள் சூழும்போதுதானே ஒளியைப்பற்றி, விளக்கைப்பற்றி நாம் எண்ணிப்பார்ப்போம். நடுப்பகலில் விளக்கைப்பற்றி நாம் சிந்திப்பது இல்லை.

உணவில் கலக்கப்படும் உப்பைப்போல, இருளில் ஏற்றப்படும் விளக்கு, தன்னையே விளம்பரப்படுத்திக் கொள்வதில்லை. தன்னை வெளிச்சமிட்டு காட்டாமல்,  சுற்றியுள்ளவற்றை வெளிச்சத்திற்கு கொணர்வதே, விளக்கின் முக்கியப் பணி.

மெழுகுதிரியோ, அகல்விளக்கோ, மின்விளக்கோ, எவ்வடிவத்தில் விளக்கு இருந்தாலும், அது தன்னையே அழித்துக் கொள்ளும்போதுதான், வெளிச்சம் தரமுடியும். தன்னைக் கரைக்க மறுக்கும் உப்பு, சுவை தர முடியாததுபோல், தன்னை அழிக்கவோ, இழக்கவோ மறுக்கும் விளக்கு, ஒளி தரமுடியாது.

உலகிற்கு ஒளியாக இருப்பவர்களும் தங்களையே அழித்துக்கொள்ள முன்வரவேண்டும். தங்களை முன்னிலைப்படுத்தி, விளம்பரப்படுத்திக் கொள்ளாமல், தங்களைச்சுற்றி இருப்பவர்களை வெளிச்சத்திற்குக் கொண்டுவர வேண்டும்.

மரக்காலுக்குள் வைக்காமல், விளக்குத் தண்டின்மீது வைக்கப்படும் விளக்கே வீட்டை ஒளிமயமாக்கும். அதேபோல், உலகிற்கு ஒளியாக இருக்கும் நாமும், நம் திறமைகளை உலகறியச் செய்யவேண்டும். இப்படிச் செய்வது, நம் திறமைகளுக்கு நாம் தரும் விளம்பரம் அல்ல, மாறாக, நமது திறமைகள் வழியே, பிறர் வாழ்வில் ஒளி சேர்ப்பதே நம் எண்ணம்.

இயேசுவின் இவ்விரு கூற்றுக்களில் புதைந்துள்ள மற்றொரு நுணுக்கமான உண்மையும் நம்மைப் பிரமிக்க வைக்கிறது. நீங்கள் உப்பாக, ஒளியாக இருக்க வேண்டும் என்றோ, உப்பாக, ஒளியாக மாறுங்கள் என்றோ இயேசு கூறவில்லை. "நீங்கள் உப்பாக, ஒளியாக இருக்கிறீர்கள்" என்று இயேசு கூறியுள்ளார். உன்னத பண்புகள் பலவற்றைக் கொண்ட உப்பாக, ஒளியாக நாம் இருக்கிறோம் என்று, நம்மீது இயேசு கொண்டிருக்கும் இந்த நம்பிக்கைக்கு ஏற்ப, உப்பாக, ஒளியாக வாழ்வோம்.

உப்பாக, ஒளியாக வாழ்வதென்பது, தனக்குள் தானே நிறைவுகண்டு, தன்னிலேயே தங்கிவிடும் வாழ்வு அல்ல. குப்பியிலோ, கிண்ணத்திலோ வைக்கப்பட்டிருக்கும் உப்பு, அங்கேயே இருக்கும்வரை, பயன்தராது. அது எப்போது, குப்பியிலிருந்து வெளியேறி, உணவுடன் கலக்கிறதோ, அப்போதுதான், உப்பு, தான் உருவானதன் பயனை அடைகிறது. அதேபோல், மரக்காலுக்குள் வைக்கப்படாமல், விளக்குத் தண்டின் மீது வைக்கப்படும் விளக்கே, "வீட்டிலுள்ள அனைவருக்கும் ஒளிதரும்" என்று இயேசு கூறியுள்ளார்.

சுயநல வட்டத்தைவிட்டு வெளியேறினால் மட்டுமே திருஅவை பயன் தர முடியும் என்பதை, திருத்தந்தை பிரான்சிஸ், தன் உரைகளில் அடிக்கடி கூறி வருகிறார். கோவில்களில் அடைபட்டு, மூடப்பட்ட கதவுகளுக்குப்பின் பாதுகாப்பு உள்ளதென்று உணரும் திருஅவை பயனற்றது என்று, திருத்தந்தை தெளிவாகக் கூறியுள்ளார். உணவு தன்னைத் தேடி வரவேண்டும் என்று உப்பு காத்திருந்தால், பயன்தராது என்பதுபோல, மக்கள் தன்னைத் தேடி வரவேண்டும் என்று, அருள்பணியாளர்கள், 'சாமியார் பங்களா'க்களில் காத்திருப்பது பயனற்றது என்பதை, திருத்தந்தை, தன் உரைகளில் வலியுறுத்திக் கூறியுள்ளார்.

இன்றைய உலகில், தடுப்புச் சுவர்களை எழுப்பி, தங்கள் சமுதாயத்தைப் பாதுகாக்க, ஒரு சில தலைவர்கள் முற்படும் வேளையில், பாலங்கள் கட்டுவது ஒன்றே, திருஅவையின் தலையாயப் பணி என்று திருத்தந்தை கூறி வருகிறார்.

திருத்தந்தை பிரான்சிஸ் அவர்கள், 4 ஆண்டுகளுக்குமுன், Civiltà Cattolica என்ற இதழுக்கு வழங்கிய நேர்காணலில், "எவ்வகையான திருஅவையை நீங்கள் கனவு காண்கிறீர்கள்?" என்ற கேள்விக்குப் பதில் அளிக்கும்போது, "போர்க்களத்தில் செயல்படும் ஒரு மருத்துவமனையைப் போல திருஅவையை நான் காண்கிறேன். அதிகமாக அடிபட்டு கிடக்கும் ஒருவரிடம், அவரது இரத்தக் கொழுப்பு (Cholesterol), இரத்தத்தில் உள்ள சர்க்கரை அளவு என்ன என்ற கேள்விகள் கேட்பது வீண். அவரது காயங்களை முதலில் குணமாக்க வேண்டும். பின்னர் ஏனையவை குறித்து நாம் பேசலாம். மக்களின் அடிப்படைத் தேவைகளை நிறைவு செய்வதிலிருந்து திருஅவை தன் பணிகளைத் துவக்கவேண்டும்" என்று தெளிவாகக் கூறினார்.

போர்க்களமாக மாறியிருக்கும் இன்றைய உலகில், திருஅவையின் உறுப்பினர்களாகிய நாம் ஒவ்வொருவரும், காயப்பட்டிருக்கும் உலகை நலம்பெறச் செய்யும் உப்பாகவும், வெறுப்பென்ற இருளில் மூழ்கியிருப்போருக்கு நல்வழி காட்டும் ஒளியாகவும் திகழவேண்டும் என்று மன்றாடுவோம்.