Holiness Redefined… புனிதத்தின் புது இலக்கணம்...

 

Holy Week

http://www.portlaoiseparish.ie

Palm - Passion Sunday

This Sunday brings together three ideas – Palm Sunday, the Holy Week and the World Youth Day for our reflection. Let us begin with Palm Sunday. “Palm Sunday Tornado 1920” – We could not have asked for a better starting point for our reflections today. Tornados, we are told, are a common feature in the US especially in the months of March, April going up to June or even July. Tornados must have occurred on Palm Sunday on different occasions. There is also a mention of a tornado in 1965 on April 11, which was a Palm Sunday. Palm Sunday and Tornado – a combination that can give us food for thought. I want to reflect on the tornado that swept through Jerusalem on the first Palm Sunday. Most of the people in Jerusalem, especially those in power, were caught off-guard by the ‘tornado’ called Jesus.

Jesus’ entry into Jerusalem must have turned the lives of the religious leaders and the Roman officials topsy-turvy. As if this was not enough, Jesus entered the very fortress of the religious leaders – namely, the Temple – and began to put things in order. Jesus put things in order? Well, depends on which perspective one takes. For those in power, things were thrown completely out of order; but for Jesus and for those who believed in His ways, this was a way to set things straight. This is typical of a tornado… uprooting, turning things topsy-turvy. A tornado is possibly a call to begin again with fresh energy!

With the Palm Sunday begins the Holy Week. Of all the 52 weeks of the year, the Church calls this week Holy. What is so holy about it? What is so holy about the betrayal by a friend, the denial by another friend, the abandonment by the other friends, the mock trial, the condemnation of the innocent and the brutal violence unleashed on Jesus…? None of these comes close to the definition of holiness. But, for Jesus, definitions are there only to be ‘redefined’. By submitting Himself to all the events of the Holy Week, He wanted to redefine God – a God who was willing to suffer. He had already defined love as “Greater love has no one than this, that someone lay down his life for his friends.” (John. 15: 13)

If human love can go to the extent of laying down one’s life for friends, then God’s love can go further… to lay down His life for all, including the ones who were crucifying Him. Such a God would normally be unthinkable, unless otherwise one is willing to redefine God. Jesus did that. He had also redefined holiness and made it very clear that in spite of all the events that took place during that week, one could call it Holy since those events resulted in the Supreme Sacrifice.

Death by crucifixion was the most painful torture the Romans had invented. Death on the cross was the most despicable form of punishment reserved for the worst criminals. Jesus, on the Cross, has made this most vicious symbol of punishment and death into a symbol of veneration. The crucified Jesus has turned the lives of millions upside down. Here is one example…

William J. Bausch in his book Once Upon a Gospel: Inspiring Homilies and Insightful Reflections talks of a Bishop who was a great evangelizer.  Here is the rest of the story: He tried to reach out to unbelievers, scoffers, and cynics.  He liked to tell the story of a young man who would stand outside the cathedral and shout derogatory slogans at the people entering to worship.  He would call them fools and other insulting names.  The people tried to ignore him but it was difficult. One day the parish priest went outside to confront the young man, much to the distress of the parishioners.  The young man ranted and raved against everything the priest told him.  Finally, he addressed the young scoffer by saying, “Look, let’s get this over with once and for all.  I’m going to dare you to do something and I bet you can’t do it.”  And of course the young man shot back, “I can do anything you propose, you white-robed wimp!” “Fine,” said the priest.  “All I ask you to do is to come into the sanctuary with me.  I want you to stare at the figure of Christ, and I want you to scream at the very top of your lungs, as loudly as you can. ‘Christ died on the cross for me and I don’t care one bit.’” So the young man went into the sanctuary, and looking at the figure, screamed as loud as he could, “Christ died on the cross for me and I don’t care one bit.”  The priest said, “Very good.  Now, do it again.”  And again the young man screamed, with a little hesitancy, “Christ died on the cross for me and I don’t care one bit.”  “You’re almost done now,” said the priest.  “One more time.” The young man raised his fist, kept looking at the statue, but the words wouldn’t come.  He just could not look at the face of Christ and say it anymore. The real punch line came when, after he told the story, the bishop said, “I was that young man. That young man, that defiant young man was me. I thought I didn’t need God but found out that I did.”

The Crucified Christ may work remarkable changes in us during this Holy Week. Are we ready?

Palm Sunday is also celebrated as the World Youth Day - WYD. Pope St John Paul II established this day in 1985, the International Year of the Youth. Prior to this, in the year 1983, Pope John Paul II had declared the Holy Year of Redemption. For this special year, a huge cross was erected in St Peter’s Basilica for the veneration of thousands of pilgrims pouring into Vatican for the Holy Year. At the end of this Holy Year of Redemption, Pope John Paul II invited the youth to come to Rome for the Feast of the Palm Sunday. The Vatican officials were expecting that around 60,000 youth would respond to the invitation of the Holy Father. But, on April 15, 1984, for the Feast of the Palm Sunday, a tornado entered Rome. Yes… More than 300,000 young men and women poured into St Peter’s Square. Looking out to the crowds who answered his invitation, Pope St John Paul II said, “What a fantastic spectacle is presented on this stage by your gathering here today! Who claimed that today’s youth has lost their sense of values? Is it really true that they cannot be counted on?” It was obvious that the youth broke the prejudice which stamps youth as disinterested in spiritual affairs.

Pope St John Paul II also made a special gesture to the youth at the end of the Palm Sunday celebrations. The Holy Father entrusted to the youth, the Cross that was kept in St Peter’s Basilica for the Holy Year of Redemption. This Cross is now known as the World Youth Day Cross, to be carried throughout the world as a symbol of the love of Christ for humanity. Ever since 1985, for the past 30 plus years, this special Cross has been carried by the youth for all the World Youth Day celebrations.

The WYDs as well as the Synod of Bishops (in 2018) on the theme: “Young People, Faith and Vocational Discernment” invite us to pray specially for the youth that they may shape the future of the world in a better way than what we witness today.

Our closing thoughts go to Syria. What we have witnessed in Syria for the past seven years, especially for the past seven days, tells us clearly that the world is not in good shape. The entry of Jesus into Jerusalem, seated on a colt, is a sign of peace as foretold by the Prophets. We pray that this King of Peace enters every human heart and fills it with Peace!

Prophet Zechariah speaks of the entry of Jesus into Jerusalem as a moment of putting an end to war and of bringing lasting peace. We shall join him and pray for a world free from warfare.

Zechariah 9: 9-10

Rejoice greatly, O daughter Zion! Shout aloud, O daughter Jerusalem!

Lo, your king comes to you; triumphant and victorious is he, humble and riding on a donkey,

on a colt, the foal of a donkey.

He will cut off the chariot from Ephraim and the war-horse from Jerusalem; and the battle bow shall be cut off, and he shall command peace to the nations; his dominion shall be from sea to sea, and from the River to the ends of the earth.

WYD Cross

https://mycubaodotorg.wordpress.com

குருத்தோலை - திருப்பாடுகள் ஞாயிறு

குருத்தோலை ஞாயிறு, புனித வாரம், இளையோர் உலக நாள் என்ற மூன்று கருத்துக்களைச் சுற்றி நம் சிந்தனைகள் இன்று வலம் வருகின்றன. குருத்தோலை ஞாயிறு என்றதும், ஒரு வரலாற்றுப் பதிவு என் நினைவுக்கு வருகிறது. அந்த வரலாற்றுப் பதிவின் தலைப்பு: The Palm Sunday Tornado 1920… குருத்தோலை ஞாயிறு சூறாவளி 1920. அவ்வாண்டு, அமெரிக்க ஐக்கிய நாட்டின் பல மாநிலங்களில், குருத்தோலை ஞாயிறன்று வீசிய 37 சூறாவளிகளைப் பற்றிய செய்தி அது.

குருத்தோலை ஞாயிறு, சூறாவளி... இவை இரண்டையும் இணைத்து, நம் சிந்தனைகளை ஆரம்பிப்போம். சூறாவளி என்ன செய்யும்? சுழற்றி அடிக்கும்; தன் பாதையில் உள்ள அனைத்தையும் தலைகீழாகப் புரட்டிப்போடும். இந்தக் கோணத்தில் பார்க்கும்போது, முதல் குருத்தோலை ஞாயிறு, எருசலேமில், பலவற்றைத் தலைகீழாகப் புரட்டிப்போட்டது என்பதை உணரலாம்.

இயேசு, எருசலேமில் நுழைந்தபோது, மக்கள், எவ்விதத் தூண்டுதலுமின்றி, தாங்களாகவே கூடிவந்து, அவரை வரவேற்றனர். தானாகவே கூடும் கூட்டங்கள், தங்கள் குறிக்கோள்களை அடைய முயலும். காசுக்காக சேர்க்கப்படும் கூட்டங்களோ, கொடுத்த காசுக்கு கூச்சல் போட்டுவிட்டு, கலைந்துவிடும். இதைச் சொல்லும்போது, தமிழகத்தில், இவ்வாண்டு சனவரி மாதம், மெரீனா கடற்கரையில், தானாகவே கூடிய கூட்டத்தையும்,  தேர்தல் நேரத்தில் திரட்டப்படும் கட்சிக் கூட்டங்களையும் மனம் எண்ணிப் பார்க்கிறது.

எருசலேமில், அன்று தானாகவே உருவான மக்கள் கூட்டம், மதத் தலைவர்களுக்கும், உரோமைய அரசுக்கும் அச்சத்தை உருவாக்கியது. இயேசுவைச் சுற்றி உருவான அந்தக் கூட்டத்தைக் கண்டு, அதிகார வர்க்கம் ஆட்டம் கண்டது.

இயேசு, தன் பணிவாழ்வை ஆரம்பித்ததிலிருந்தே, யூத மதத் தலைவர்களின் அதிகார வாழ்வுக்குச் சவால்விடும் வண்ணம், மாற்றங்கள் உருவாயின. அந்த மாற்றங்களின் சிகரமாக, எருசலேம் நகரில், இயேசு, மக்களின் வரவேற்பைப் பெற்றார். அதைத் தொடர்ந்து, மதத் தலைவர்களின் அரணாக விளங்கிய எருசலேம் கோவிலில் அவர் நுழைந்து, அங்கு குவிந்திருந்த அவலங்களை, சாட்டையைச் சுழற்றி, சுத்தப்படுத்தினார். எனவே, முதல் குருத்தோலை ஞாயிறு, அதிகார அமைப்புகளை, பல வழிகளிலும், தலைகீழாகப் புரட்டிப் போட்ட ஒரு சூறாவளிதானே!

இரண்டாவது, நமது சிந்தனைகளில் வலம்வரும் கருத்து, புனித வாரம். குருத்தோலை ஞாயிறு முதல், உயிர்ப்பு விழா வரை உள்ள இந்த எழுநாட்களையும், தாய் திருஅவை, புனிதவாரம் என்று அழைக்கிறது. வருடத்தின் 52 வாரங்களில், இந்த வாரத்தை மட்டும் ஏன் புனிதவாரம் என்று அழைக்கவேண்டும்? இயேசு, இவ்வுலகில் வாழ்ந்த இறுதி நாள்கள் இவை என்பதாலும், நம் மீட்பு வரலாற்றின் உச்சக்கட்ட நிகழ்வுகள், இந்த வாரத்தில் நிகழ்ந்ததாலும், இதை, புனிதவாரம் என்று அழைக்கிறோம்.

அந்த இறுதி நாள்களில் நிகழ்ந்தவை எதிலும், புனிதம், வெளிப்படையாகத் தெரியவில்லையே! இயேசுவின் நண்பர்களில் ஒருவர் காட்டிக்கொடுத்தார். மற்றொருவர் மறுதலித்தார். ஏனைய நண்பர்கள், ஒளிந்துகொண்டனர். மனசாட்சி விலைபோனதால், பொய்சாட்சிகள் சொல்லப்பட்டன. இயேசு என்ற இளைஞன், நல்லவர், குற்றமற்றவர், என்று தெரிந்தும், தவறாக, தீர்ப்பு சொல்லப்பட்டது. இறுதியில், அந்த இளைஞனை அடித்து, கிழித்து, ஒரு கந்தல் துணிபோல் சிலுவையில் தொங்கவிட்டனர்.

நாம் இங்கே பட்டியலிட்டவற்றில் புனிதம் எங்காவது தெரிந்ததா? புனிதம் என்பதற்கே வேறோர் இலக்கணம் எழுத வேண்டியுள்ளதே! ஆம், வேறோர் இலக்கணம்தான் எழுதப்பட்டது. கடவுள் என்ற மறையுண்மைக்கே மாற்று இலக்கணம் தந்தவர் இயேசு. கடவுள், துன்பப்படக் கூடியவர்தான். அதுவும், அன்புக்காக, எத்தகையத் துன்பமாயினும், எவ்வளவு துன்பமாயினும், மனமுவந்து ஏற்பவரே, நம் கடவுள் என்று, கடவுளைப்பற்றி, வேறுபட்ட ஓர் இலக்கணத்தை, இயேசு, தன் சிலுவை மரணத்தின் வழியாகச் சொல்லித் தந்தார். வெளிப்படையாகத் தெரியாத இந்தப் புனிதத்தை, கற்றுக்கொள்ளவே, புனிதவாரம் நமக்கு வழங்கப்பட்டுள்ளது. புனிதவாரம் முழுவதும், நாம் கற்றுக்கொள்ளக்கூடிய, கற்றுக்கொள்ளவேண்டிய, வாழ்க்கைப் பாடங்கள் பல உள்ளன. கற்றுக்கொள்ளச் செல்வோம் கல்வாரிக்கு!

கல்வாரி என்றதும், நம் சிந்தனைகளில் செதுக்கப்படும் ஓர் அடையாளம்... சிலுவை. உரோமையர்கள் கண்டுபிடித்த சித்திரவதைக் கருவிகளிலேயே, மிகவும் கொடூரமானது, சிலுவை. பெரும் பாதகம் செய்த குற்றவாளிகளை, பொது இடத்தில் நிர்வாணமாக்கி, அவர்களை, அவமானத்தால் நொறுக்கி, உயிர்களைப் பறிக்கும் கொலைக் கருவிதான், சிலுவை. அந்த அவமானச் சின்னத்தை, அந்தக் கொலைக்கருவியை, இன்று, நாம், கோவில் கோபுரங்களிலும், பீடங்களிலும் வைத்து வணங்குகிறோம் என்றால், அதற்கு ஒரே காரணம்... இயேசு. சிலுவையில் அறையுண்ட இயேசுவின் உருவம், கோடான கோடி மக்களின் வாழ்வில் சூறாவளியாக நுழைந்து, தலைகீழ் மாற்றங்களை உருவாக்கி, மீட்பைக் கொணர்ந்துள்ளது.

சிலுவையில் அறையுண்ட இயேசு, ஒருவர் வாழ்வில் உருவாக்கும் மாற்றங்களைப் பற்றி அழகுறச் சித்திரிக்கும் ஒரு கதை இது. இக்கதையின் நாயகனான ஆயர், சிறந்த மறையுரையாளர். இறைவனை நம்பாதவர்கள், திருஅவையை வெறுத்துப் பழிப்பவர்கள் ஆகியோரைத் தேடிச்சென்று, அவர்களிடம் பேசிவந்தார், இந்த ஆயர். அவர்களிடம், அடிக்கடி, ஒரு நிகழ்வை எடுத்துச் சொல்வது, இவர் வழக்கம்.

பாரிஸ் நகரில் புகழ்பெற்ற Notre Dame பேராலயத்தின் வாசலில், ஒவ்வொரு ஞாயிறன்றும், இளைஞன் ஒருவர் நின்றுகொண்டு, ஞாயிறு திருப்பலிக்குச் செல்லும் அனைவரையும் முட்டாள்கள் என்றழைத்து, உரத்தக் குரலில் கேலிசெய்து வந்தார். கோவிலுக்குச் செல்பவர்கள் அவரைக் கண்டு பயந்து, ஒதுங்கி சென்றனர். ஒவ்வொரு வாரமும், அந்த இளைஞனின் ஆர்ப்பாட்டம் கூடிவந்தது.

ஒரு முறை, ஞாயிறு திருப்பலிக்கு முன், பங்குத்தந்தை, பேராலய வாசலுக்குச் சென்றார். அவரைக் கண்டதும், இளைஞனின் கேலிப்பேச்சு உச்ச நிலையை அடைந்தது. இளைஞனின் கேலிகளை எல்லாம் பொறுமையுடன் கேட்ட பங்குத்தந்தை, அவரிடம், "நான் இப்போது உனக்கு விடுக்கும் சவாலை உன்னால் நிறைவேற்ற முடியாது. உனக்கு அவ்வளவு தூரம் வீரமில்லை" என்று கூறினார். இதைக் கேட்டதும் இளைஞனின் கோபம், கட்டுக்கடங்காமல் வெடித்தது. "முட்டாள் சாமியாரே! எனக்கேச் சவால் விடுகிறாயா? சொல், எதுவாயினும் செய்து காட்டுகிறேன்" என்று அனைவரும் கேட்கும்படி கத்தினார், அவ்விளைஞர். பங்குத்தந்தை அமைதியாகத் தொடர்ந்தார்: "கோவிலுக்குள் வா. பீடத்திற்கு முன் நின்று, சிலுவையில் இருக்கும் இயேசுவை உற்றுப்பார். பின்னர், உன்னால் முடிந்த அளவு உரத்தக் குரலில், 'கிறிஸ்து எனக்காக சிலுவையில் இறந்தார். ஆனால், அதைப்பற்றி எனக்குச் சிறிதும் கவலையில்லை' என்று நீ கத்தவேண்டும். உன்னால் முடியுமா?" என்று பங்குத்தந்தை சவால் விடுத்தார்.

அந்தச் சவாலைத் துச்சமாக மதித்த இளைஞன், பீடத்தை நெருங்கினார். பின்னர், உரத்தக் குரலில், "கிறிஸ்து எனக்காக சிலுவையில் இறந்தார். ஆனால், அதைப்பற்றி எனக்குச் சிறிதும் கவலையில்லை" என்று கத்தினார். பங்கு குரு அவரிடம், "நன்றாகக் கத்தினாய். இன்னொரு முறை கத்து" என்றார். இரண்டாவது முறையும் இளைஞன் கத்தினார். ஆனால், இம்முறை, அவரது குரலில் கொஞ்சம் தடுமாற்றம் தெரிந்தது. பங்குத்தந்தை, இளைஞனிடம், "தயவுசெய்து, இறுதியாக ஒரு முறை மட்டும் கோவிலில் உள்ள அனைவரும் கேட்கும்படி கத்திவிட்டு, பின்னர் நீ போகலாம்" என்று கூறினார். இம்முறை, இளைஞன் சிலுவையை உற்றுப்பார்த்தார். அவர் கத்த முற்பட்டபோது, வார்த்தைகள் வரவில்லை. சிலுவையில் அறையப்பட்டிருந்த இயேசுவை அவரால் தொடர்ந்து பார்க்கவும் முடியவில்லை. கண்களைத் தாழ்த்தினார். கண்ணீர் வழிந்தோடியது.

இந்த நிகழ்வை விவரித்துக் கூறிய ஆயர், சிறிதுநேரம் அமைதியாக இருந்தபின், தொடர்ந்தார்: "அந்த இளைஞன் நான்தான். கடவுள் எனக்குத் தேவையில்லை என்று வாழ்ந்தவன் நான். ஆனால், கடவுள் எனக்குத் தேவை என்பதை, சிலுவையில் தொங்கிய இயேசு எனக்கு உணர்த்தினார். அது மட்டுமல்ல, நான் கடவுளுக்குத் தேவை என்பதையும் அவர் எனக்குப் புரியவைத்தார்" என்று கூறினார் அந்த ஆயர்.

சிலுவையில் அறையுண்ட இயேசுவை இந்த புனித வாரம் முழுவதும் அடிக்கடி சந்திக்கவும், சிந்திக்கவும் அழைக்கப்படுகிறோம். நமக்குள் என்னென்ன மாற்றங்கள் உருவாகப் போகின்றன? அந்த இளைஞனை ஆட்கொண்டு, அவர் வாழ்வை மாற்றிய இறைவன், இன்றைய உலகில் வாழும் இளையோரின் வாழ்வில் மாற்றங்களை உருவாக்க வேண்டுவோம்.

சிலுவையில் அறையுண்ட இயேசுவையும், இளையோரையும் இணைத்துச் சிந்திக்கும்போது, இன்றைய மூன்றாவது கருத்து மனதில் எழுகிறது. அதுதான், உலக இளையோர் நாள். ஒவ்வோர் ஆண்டும், குருத்தோலை ஞாயிறன்று, தாய்த் திருஅவை, உலக இளையோர் நாளைக் கொண்டாடுகிறது. இளையோர் உலக நாள், முதல்முறை, வத்திக்கானில் கொண்டாடப்பட்டபோது, இளையோரைக் குறித்து, உலகம் கொண்டிருக்கும் பல முற்சார்பு எண்ணங்கள், உடைத்து எறியப்பட்டன.

1984ம் ஆண்டு, ஏப்ரல் 15ம் தேதி, குருத்தோலை ஞாயிறன்று, இளையோரை, உரோம் நகருக்கு வரும்படி, புனிதத் திருத்தந்தை 2ம் ஜான்பால் அவர்கள், அழைத்திருந்தார். அவரது அழைப்பை ஏற்று வருகைதரும் இளையோரின் எண்ணிக்கை, 60,000 இருக்கும் என்று திருஅவைத் தலைவர்கள் எதிர்பார்த்தனர். ஆனால், அன்று, ஒரு சூறாவளி, உரோம் நகரில் நுழைந்து, தலைவர்களின் எதிர்பார்ப்பைத் தலைகீழாகப் புரட்டிப்போட்டது. ஆம், அன்று, உரோம் நகரில் 60,000 அல்ல, 300,000 இளையோர் கூடி வந்திருந்தனர்.

அங்கு, கூடியிருந்த இளையோரைக் கண்டு, புனிதத் திருத்தந்தை 2ம் ஜான்பால் அவர்கள் கூறிய அற்புதமான வார்த்தைகள், "உலக இளையோர் நாள்" என்ற எண்ணத்திற்கு வித்திட்டன: "ஆயிரமாயிரம் இளையோர், இவ்வளவு ஆர்வமாகக் கூடிவந்து, அர்த்தமுள்ள முறையில் இந்நாளைச் சிறப்பித்தது, உண்மையிலேயே வியப்பிற்குரியது. ஆன்மீக உணர்வுகளையும், உயர்ந்த கொள்கைகளையும் இளையோர் இழந்துவிட்டனர் என்று, இப்போது, யாரால் சொல்லமுடியும்? அவர்களை நம்புவது வீண் என்று, இனி யாராலும் சொல்லமுடியுமா?" என்று புனிதத் திருத்தந்தை 2ம் ஜான்பால் அவர்கள் இளையோருக்கு நற்சான்றிதழ் வழங்கியதை, இளையோர் ஆரவாரமாக வரவேற்றனர்.

1984ம் ஆண்டு, கொண்டாடப்பட்ட குருத்தோலை ஞாயிறு வழிபாட்டிற்குப் பின், திருத்தந்தை, புனித 2ம் ஜான்பால் அவர்கள், ஓர் அற்புத அடையாளச் செயலைச் செய்தார். 1983ம் ஆண்டு, கத்தோலிக்கத் திருஅவையில் கொண்டாடப்பட்ட, மீட்பின் புனித ஆண்டுக்கென, பெரியதொரு சிலுவை, புனித பேதுரு பசிலிக்காவில் மக்களின் வணக்கத்திற்காக வைக்கப்பட்டிருந்தது. அச்சிலுவையை, இளையோர் கரங்களில், திருத்தந்தை ஒப்படைத்தார். கிறிஸ்துவின் அளவற்ற அன்பைப் பறைசாற்றும் அந்த அற்புத அடையாளத்தை, உலகெங்கும் எடுத்துச் செல்லவேண்டும் என்று, திருத்தந்தை புனித 2ம் ஜான்பால் அவர்கள், இளையோரிடம் குறிப்பாக விண்ணப்பித்தார்.

கடந்த 30 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாகக் கொண்டாடப்பட்டு வரும் இந்த இளையோர் நாளின் மையமாக அமையும் ஓர் அடையாளம்... சிலுவை. துன்பங்களைக் கண்டால், பயந்து, விலகி, இன்பத்தை மட்டுமே தேடிச்செல்பவர், இளையோர், என்ற தவறான, முற்சார்பு எண்ணத்தை மாற்றியமைக்கும் வண்ணம், உலக இளையோர் நாள் நிகழ்வுகளின் மைய அடையாளமாக விளங்குவது, அவர்கள் ஒவ்வொரு நாட்டிற்கும் சுமந்துச் செல்லும் சிலுவை. அவமானத்தின் அடையாளமாக விளங்கிய சிலுவையை அன்பின், அருளின், அடையாளமாக மாற்றிய இயேசுவைப் பின்பற்றி, இளையோர், தாங்கள் ஏற்கும் துன்பங்கள் வழியே, இவ்வுலகை உயர்த்தும் மன உறுதி பெறவேண்டும் என்று மன்றாடுவோம்.

புனித வாரத்தைத் துவக்கும் இத்தருணத்தில், புனிதத்தை மட்டுமல்லாமல், மனிதத்தையும் இழந்து தவிக்கும் இவ்வுலகை, இறைவனின் பாதம் கொணர்வோம். அண்மையில் சிரியா நாட்டில் வேதிப்பொருள்கள் நிறைந்த ஆயுதங்களைப் பயன்படுத்தியதால், 30 குழந்தைகள் உட்பட, 80க்கும் மேற்பட்ட அப்பாவி மக்கள் பலியாயினர்.

அமைதியின் இளவரசராக, எருசலேம் நகரில் நுழைந்த இயேசு, சிரியாவுக்கும், இன்னும் பல நாடுகளுக்கும் அமைதியைக் கொணரவேண்டும் என்று மன்றாடுவோம். எருசலேமில் நுழையும் அமைதியின் மன்னரைக் குறித்து இறைவாக்கினர் செக்கரியா கூறும் வார்த்தைகள், நம்பிக்கை தரும் வார்த்தைகள். அமைதியின் மன்னன் இவ்வுலகின் பல நாடுகளுக்குள் தன் அமைதியைக் கொணரவேண்டும் என்ற வேண்டுதலோடு, இறைவாக்கினரின் நம்பிக்கை வரிகளுக்கு செவிமடுத்து, நம் சிந்தனைகளை நிறைவு செய்வோம்:

இறைவாக்கினர் செக்கரியா  9: 9-10

மகளே சீயோன்! மகிழ்ந்து களிகூரு: மகளே எருசலேம்! ஆர்ப்பரி. இதோ! உன் அரசர் உன்னிடம் வருகிறார். அவர் நீதியுள்ளவர்: வெற்றிவேந்தர்: எளிமையுள்ளவர்: கழுதையின்மேல், கழுதைக் குட்டியாகிய மறியின்மேல் ஏறி வருகிறவர். அவர் எப்ராயிமில் தேர்ப்படை இல்லாமற் போகச்செய்வார்; எருசலேமில் குதிரைப்படையை அறவே ஒழித்து விடுவார்; போர்க் கருவியான வில்லும் ஒடிந்து போகும். வேற்றினத்தார்க்கு அமைதியை அறிவிப்பார்: அவரது ஆட்சி ஒரு கடல்முதல் மறு கடல் வரை, பேராறுமுதல் நிலவுலகின் எல்லைகள்வரை செல்லும்.

போர்க்கருவிகள் எல்லாம் அழிக்கப்பட்டு, போரே இல்லாத புத்தம் புது பூமி ஒன்று உருவாக நாம் கனவுகள் கண்டு வருகிறோம். இதே கனவுகள் அன்றும் காணப்பட்டன. அந்தக் கனவை நனவாக்க, இறைமகன் இயேசு, எருசலேமில் நுழைவார் என்று, இறைவாக்கினர் செக்கரியா கனவு கண்டார். இன்று மீண்டும் இயேசு, அமைதியின் அரசராய், நாம் வாழும் இல்லங்களில், ஊர்களில், நகரங்களில், குறிப்பாக, போர்களால் காயப்பட்டிருக்கும் சிரியா போன்ற நாடுகளில், நுழைய வேண்டுவோம்.