விவிலியத்தேடல் : ஒத்தமை நற்செய்தி புதுமை – தொழுநோயாளரைத் தொட்டு...

St Francis of Assisi by Albert Chevallier Tayler

https://ru.m.wikipedia.org

பூமியில் புதுமை – படைப்பின் மீது பாசம் கொண்ட புனிதர்

சுற்றுச்சூழலை மையப்படுத்தி, திருத்தந்தை பிரான்சிஸ் அவர்கள், 'இறைவா உமக்கே புகழ்' என்ற திருமடலை 2015ம் ஆண்டு வெளியிட்டார். படைப்பனைத்தும், இறைவனைப் புகழ்ந்து பாடுவதாக, அசிசி நகர் புனித பிரான்சிஸ் உருவாக்கிய ஒரு புகழ்பாடலில் காணப்படும் 'இறைவா உமக்கே புகழ்' என்ற சொற்களை, இத்திருமடலின் தலைப்பாக திருத்தந்தை தெரிவு செய்தார். இத்திருமடலின் அறிமுகப் பகுதியில், இப்புனிதரைக் குறித்து, திருத்தந்தை பிரான்சிஸ் அவர்கள் கூறியுள்ள ஒரு சில எண்ணங்களின் சுருக்கம் இதோ: (காண்க. எண்கள் - 10,11,12)

நான் உரோமை ஆயராகத் தெரிவுசெய்யப்பட்ட வேளையில், என் வழிகாட்டியாகவும், உந்துசக்தியாகவும் நான் தேர்ந்தெடுத்த புனிதரைப்பற்றி குறிப்பிடாமல் இந்த திருமடலை எழத விரும்பவில்லை. சுற்றுச்சூழல் என்ற துறையில் பயில்வோர், மற்றும் பணியாற்றுவோர் அனைவருக்கும் பாதுகாவலராக, அசிசி நகர் புனித பிரான்சிஸ் விளங்குகிறார். படைப்பின்மீது இப்புனிதர் ஆழ்ந்த காதல் கொண்டதால், கதிரவனையும், நிலவையும் காணும்போது, பாடல்கள் பாடினார்; ஏனைய படைப்புக்களையும் தன்னோடு இணைந்து பாடும்படி அழைத்தார். படைப்பை, அறிவுசார்ந்த கருத்தாகவும், பொருளாதார எண்ணிக்கையாகவும் காண்பதற்குப் பதில், தன் உடன்பிறப்பாகக் கண்டார், இப்புனிதர்.

இத்தகையதொரு வியப்புணர்வு இல்லாமல், இத்தகைய உடன்பிறந்த உணர்வு இல்லாமல், இயற்கையை நாம் அணுகும்போது, அதனை ஆள்பவர்களாக, நுகர்பவர்களாக, பரிவின்றி பறிப்பவர்களாக மாறிவிடுகிறோம். இதற்கு மாறாக, நம்மைச் சுற்றியுள்ள உயிரினங்கள் அனைத்தின்மீதும் அக்கறை கொண்டவர்களாக மாறினால், அவற்றைப் பாதுகாக்கும் வகையில், நம் பயன்பாடுகளைக் கட்டுப்படுத்துவோம்.

புனித பிரான்சிஸ், தன் வாழ்வில் பின்பற்றிய வறுமையும், கட்டுப்பாடும், பிறர் காண்பதற்கென அவர் உருவாக்கிக்கொண்ட காட்சிப் பொருள்கள் அல்ல; மாறாக, படைப்பின்மீது அவர் கொண்டிருந்த தீவிரமான அக்கறையும், ஏனைய உயிர்களை பொருள்களாக அல்லாமல், உறவுகளாகக் கருதும் மனநிலையும், அவரது வறுமையாக, கட்டுப்பாடான வாழ்வாக வெளிப்பட்டது.

துறவு இல்லத் தோட்டத்தின் ஒரு பகுதியில், மலர்களும், புதர்களும், இயற்கையாக வளர்வதற்கு விட்டுவிடும்படி, புனித பிரான்சிஸ், தன் சபையின் ஒவ்வொரு இல்லத்திலும் வாழும் துறவியரிடம் கேட்டுக்கொண்டார். மனித குறுக்கீடு ஏதுமின்றி, இயற்கையாகவே வளரும் அப்பகுதியைக் காண்போர், இறைவனை நோக்கி தங்கள் உள்ளத்தைத் திருப்பமுடியும் என்பது, புனிதரின் விருப்பமாக இருந்தது.

இவ்வுலகமும், படைப்பும், நமது தீர்வுகளுக்காகக் காத்திருக்கும் பிரச்சனைகள் அல்ல; மாறாக, அவை, மகிழ்ந்து, புகழ்ந்து, தியானிப்பதற்கென்று, இறைவன் வழங்கிய மறைப்பொருள்.

Jesus meets the leprosy patient

https://www.jw.org

ஒத்தமை நற்செய்தி புதுமை – தொழுநோயாளரைத் தொட்டு...

சனவரி 30, இப்புதனன்று, மகாத்மா காந்தி அவர்கள் கொலையுண்ட நாளை நினைவுகூருகிறோம். 1869ம் ஆண்டு, அக்டோபர் 2ம் தேதி, மோகன்தாஸ் கரம்சந்த் காந்தி அவர்கள் பிறந்ததால், இவ்வாண்டு, காந்தி பிறந்ததன் 150ம் ஆண்டு நிறைவை நாம் கொண்டாடி வருகிறோம்.

மகாத்மா காந்தி அவர்கள் மரணமடைந்த நாள், சாட்சிய மரணமடைந்தோரின் நாள் (Martyrs' Day) என்று இந்தியாவில் கடைபிடிக்கப்படுகிறது. இந்த நினைவு நாளன்று, இந்தியக் குடியரசுத் தலைவர், பிரதமர், மற்றும் அரசியல் தலைவர்கள் அனைவரும், புது டில்லியில் அமைந்துள்ள காந்தி சமாதியில் மலர் வளையங்கள் வைத்து வணங்குவது வழக்கம்.

காந்தி அவர்களின் நினைவுநாளில், இத்தகையச் சடங்குகளைக் கடைபிடிப்பதோடு தங்கள் கடைமைகள் நிறைவுற்றதாக, இத்தலைவர்கள் திருப்தியடைந்துவிடாமல், அவர் விட்டுச்சென்ற உன்னத கொள்கைகளையும், எடுத்துக்காட்டான வாழ்வையும் பின்பற்றினால், இந்தியாவும், இவ்வுலகமும் மேன்மையுறும் என்பதில் ஐயமில்லை.

காந்தி அவர்கள் விட்டுச்சென்ற உன்னத எடுத்துக்காட்டுகளில் ஒன்று, தொழுநோயாளர் மீது, அவர் காட்டிய அக்கறை. எனவே, மகாத்மா காந்தி கொலையுண்ட சனவரி 30ம் தேதி, அல்லது, அதற்கு நெருக்கமாக வரும் ஞாயிறன்று, உலகத் தொழுநோயாளர் நாள் கடைபிடிக்கப்படுகிறது. இவ்வாண்டு, சனவரி 27, கடந்த ஞாயிறன்று, உலகத் தொழுநோயாளர் நாள், உலகெங்கும் கடைபிடிக்கப்பட்டது. இந்தியாவில், ஒவ்வோர் ஆண்டும், சனவரி 30, காந்தி கொலையுண்ட அதே நாளில், தொழுநோயாளர் நாள் கடைபிடிக்கப்படுகிறது. இத்தருணத்தில், தொழுநோயுற்ற ஒருவரை இயேசு குணமாக்கியப் புதுமையை, இன்றைய விவிலியத்தேடலில் நாம் சிந்திக்க வந்திருப்பது, இறைவன் நமக்கு வழங்கியுள்ள ஒரு வரம் என்றே கூறவேண்டும்.

மனித வரலாற்றில் நம்மைப் பாதித்து வந்துள்ள மிகப் பழமையான நோய், தொழுநோய். அன்று முதல், இன்று வரை, மனிதர்கள் மத்தியில் அச்சத்தையும், அருவருப்பையும் உருவாக்கிவரும் நோய் இது என்று சொன்னால் அது மிகையல்ல. இந்த நோய் கண்டவர்கள் அனுபவித்துள்ள, இன்றும் அனுபவித்துவரும் கொடுமைகள், ஏராளம்.

இந்த நோயினால் பாதிக்கப்பட்டோர், இஸ்ரயேல் மக்கள் மத்தியில், கண்டனத்தைப் பெற்றனர். சமுதாயத்திலிருந்து விலக்கிவைக்கப்பட்டனர். அவர்களில் ஒருவரை, இயேசு குணமாக்கிய புதுமை, ஒத்தமை நற்செய்திகள் மூன்றிலும் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. மாற்கு நற்செய்தியில், இப்புதுமையின் அறிமுக வரிகள் இவ்வாறு ஒலிக்கின்றன:

மாற்கு நற்செய்தி 1: 40-42

ஒரு நாள் தொழுநோயாளர் ஒருவர் இயேசுவிடம் வந்து, “நீர் விரும்பினால் எனது நோயை நீக்க உம்மால் முடியும்” என்று முழந்தாள்படியிட்டு வேண்டினார். இயேசு அவர்மீது பரிவுகொண்டு, தமது கையை நீட்டி, அவரைத் தொட்டு, அவரிடம், “நான் விரும்புகிறேன், உமது நோய் நீங்குக!” என்றார். உடனே தொழுநோய் அவரைவிட்டு நீங்க, அவர் நலமடைந்தார்.

இப்போது நாம் கேட்ட இப்பகுதியை, “ஆண்டவர் வழங்கும் நற்செய்தி” என்று, உரத்தக் குரலில், அழுத்தந்திருத்தமாகக் கூறலாம். இப்பகுதியில் சொல்லப்பட்டுள்ள கருத்து மட்டுமல்ல, அக்கருத்தைச் சொல்ல பயன்படுத்தப்பட்டுள்ள சொற்களும் நற்செய்தியாக ஒலிக்கின்றன. தொழுநோயுற்ற ஒருவர் நலமடைகிறார் என்ற நிகழ்வு, நல்ல செய்திதான். சந்தேகமேயில்லை. ஆனால், அந்நிகழ்வைப் பதிவுசெய்யப் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ள சொற்கள், அதைவிட, நல்ல செய்தி. அந்த சொற்களைப்பற்றி நாம் முதலில் சிந்திப்பது நல்லது.

இப்போது நாம் வாசித்த நற்செய்திப் பகுதியில், இயேசுவை அணுகிய தொழுநோயாளரைக் குறிப்பிட பயன்படுத்தப்பட்டுள்ள சொற்கள், மரியாதை கலந்த சொற்களாக ஒலிக்கின்றன. இந்த அழகிய மாற்றம், கடந்த சில ஆண்டுகளாக, நம் சமுதாயத்தில் உருவான மனமாற்றம்.

முப்பது ஆண்டுகளுக்கு முன், நாம் பயன்படுத்திய விவிலியத்தில், தொழுநோயாளருக்குச் சரியான மரியாதை வழங்கப்படவில்லை. 1986ம் ஆண்டு வெளியிடப்பட்ட நமது தமிழ் விவிலியப் பதிப்பில், இன்று நாம் வாசித்த நற்செய்தி பகுதி எவ்விதம் எழுதப்பட்டிருந்தது என்பதையும், 1995ம் ஆண்டு வெளியிடப்பட்டு, இப்போது நாம் பயன்படுத்தும் விவிலியப் பதிப்பில், இதே பகுதி, எவ்விதம் எழுதப்பட்டுள்ளது என்பதையும் இணைத்துப் பார்த்தால், நாம் அடைந்துள்ள மனமாற்றத்தைப் புரிந்து கொள்ளலாம்.

1986 விவிலியப் பதிப்பில் நாம் வாசிப்பது இதுதான்:

மாற்கு நற்செய்தி 1: 40-42

ஒரு நாள் தொழுநோயாளி ஒருவன் இயேசுவிடம் வந்து முழந்தாளிட்டு, “நீர் விரும்பினால் என்னைக் குணமாக்க உம்மால் கூடும்” என்று வேண்டினான். இயேசு அவன்மீது மனமிரங்கி கையை நீட்டி அவனைத் தொட்டு, “விரும்புகிறேன், குணமாகு” என்றார். உடனே தொழுநோய் அவனைவிட்டு நீங்க, அவன் குணமானான்.

தற்போது நாம் பயன்படுத்தும் விவிலியப் பதிப்பில், இதேப் பகுதியை நாம் இவ்வாறு வாசிக்கிறோம்:

மாற்கு நற்செய்தி 1: 40-42

ஒரு நாள் தொழுநோயாளர் ஒருவர் இயேசுவிடம் வந்து, “நீர் விரும்பினால் எனது நோயை நீக்க உம்மால் முடியும்” என்று முழந்தாள்படியிட்டு வேண்டினார். இயேசு அவர்மீது பரிவுகொண்டு தமது கையை நீட்டி அவரைத் தொட்டு அவரிடம், “நான் விரும்புகிறேன், உமது நோய் நீங்குக!” என்றார். உடனே தொழுநோய் அவரைவிட்டு நீங்க, அவர் நலமடைந்தார்.

இந்த இரு பகுதிகளில் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ள சொற்களில் காணப்படும் வேறுபாடுகளை இந்நேரம் நீங்கள் புரிந்து கொண்டிருப்பீர்கள். பழைய விவிலியப் பதிப்பில் அவன், இவன் என்ற ஏகவசனச் சொற்கள் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன. புதிய விவிலியப் பதிப்பில், தொழுநோயாளியை அவர், இவர் என்று, மரியாதை கலந்த சொற்களால் குறிப்பிடுகிறோம். தொழுநோயாளியை ஒரு மனிதராகப் பாவித்து, அவருக்கு உரிய மரியாதையை வழங்குவது, நாம் அண்மையக் காலங்களில் பின்பற்றும் ஓர் அழகான பழக்கம்.

தொழுநோய், தொழுநோயாளி என்ற வார்த்தைகளைப் பற்றி கொஞ்சம் சிந்திப்போம். 1986க்கும் முந்தைய விவிலியப் பதிப்புக்களில் தொழுநோயாளி என்ற வார்த்தைக்குப் பதில் குஷ்டரோகி என்ற வார்த்தையைப் பயன்படுத்தியுள்ளோம். ஆங்கிலத்திலும் அவர்களை leper என்று அழைத்துவந்தோம். நல்ல வேளையாக, இப்போது, ஆங்கிலத்திலும், தமிழிலிலும் சரியான வார்த்தைகளைப்  பயன்படுத்துகிறோம்.

குஷ்டரோகி என்றோ, leper என்றோ சொல்லும்போது, இந்த நோய் உடையவர்கள், ஏதோ, அந்த நோயாகவே மாறிவிட்டதைப் போல எண்ணி, அவர்களை மனிதப் பிறவிகளாகவே நாம் பார்க்கவில்லை. இன்றும் இந்நிலை தொடர்வது, வேதனைக்குரிய ஒரு போக்கு.

குஷ்டரோகி என்பதற்கும், தொழுநோயாளி என்பதற்கும் எத்தனையோ வேறுபாடுகள் உள்ளன. Leper என்பதற்கும் leprosy patient என்பதற்கும் எத்தனையோ வேறுபாடுகள் உள்ளன. வெறும் வார்த்தைகளில் காணப்படும் வேறுபாடுகள் அல்ல, மாறாக, அச்சொற்கள், நம் உள்ளங்களில் உருவாக்கும் உணர்வுகளிலும், வேறுபாடுகள் உள்ளன.

ஆங்கிலத்தில் பல சொற்களுக்கு நாம் மாற்று சொற்கள் கண்டுபிடித்திருக்கிறோம். Servant என்ற சொல்லுக்குப் பதில், domestic help, அல்லது domestic employee என்ற சொற்றொடர்களையும், handicapped  என்ற சொல்லுக்குப் பதில், physically challenged அல்லது diffrently abled என்ற சொற்றொடர்களையும் பயன்படுத்துகிறோம். இது என்ன வெறும் வார்த்தை விளையாட்டுக்கள்தானே என்று நம்மில் சிலர் நினைக்கலாம்.

நாம் பயன்படுத்தும் வார்த்தைகளின் வலிமையைப் பற்றி நாம் நன்கறிவோம். உள்ளத்தின் நிறைவிலிருந்துதான் வாய் பேசும் என்றும், தீயினால் உருவாகும் காயங்களை விட, வார்த்தைகளால் உருவாகும் காயங்கள் மிக ஆழமானவை, ஆறாதவை என்றும் நாம் கேள்விப்பட்டிருக்கிறோம், உணர்ந்தும் இருக்கிறோம். வார்த்தைகளை மாற்றும்போது, எண்ணங்களும் மாறும் என்பது உண்மை.

ஒருவரைக் குஷ்டரோகி என்று சொல்வதற்குப் பதில், அவரை, தொழுநோயாளி என்று குறிப்பிடும்போதே, அவரைப் பற்றிய நமது எண்ணங்களும் உணர்வுகளும் வேறுபடும். குஷ்டரோகி என்று சொல்லும்போது உருவாகும் அருவருப்பு, தொழுநோயாளி என்று சொல்லும்போது உருவாவதில்லை. அவரைப்பற்றி, சிறிதளவாகிலும், உள்ளத்தில் மரியாதை பிறக்கும். நாம் வார்த்தைகளில் காட்டும் மரியாதை, வெறும் வாயளவு மந்திரங்களா, அல்லது, உள்ளத்திலிருந்து எழும் உண்மை உணர்வுகளா என்பதையும், நாம் அலசிப் பார்க்கலாம்.

அதேபோல், சாதிய மடமை புரையோடிப் போயிருக்கும் இந்திய சமுதாயத்தில் ஒரு சில குலங்களில், குடும்பங்களில், இடங்களில் பிறந்தவர்களுக்குப்  பிறப்பிலேயே  முத்திரை குத்திவிடுகிறோம். அதனால், அவர்களை பார்க்கும் விதம், அவர்களோடு பழகும் விதம் இவற்றில் வேறுபாடுகள் காட்டுவது, இந்திய சமுதாயத்தின் சாபக்கேடு. இந்தச் சமுதாயக் குற்றத்திற்கும் இந்நேரத்தில் இறைவனிடம் மன்னிப்பு வேண்டுவோம்.

தொழு நோயாளிக்கும் இயேசுவுக்கும் இடையே நிகழ்ந்த சிறு உரையாடல், அதன் பின், நோயுற்ற அவரை இயேசு குணமாக்கிய முறை ஆகியவை, பல பாடங்களைத் தாங்கி, நம்மை அடுத்த வாரம் வந்தடையும்.

Jesus speaks ‘politics’ in Nazareth நாசரேத்தில் இயேசு பேசிய ‘அரசியல்’

Jesus in the Synagogue in Nazareth

https://revdhj.wordpress.com

3^rd Sunday in Ordinary Time

Noise pollution has increased to dangerous levels; false promises are making their rounds with new masks; concern for the people, absent for the past five years, is given artificial resuscitation… All these are symptoms that elections are fast approaching. This year, India will face the general elections in a few months. In the U.S., as well as in many other countries like the U.K., Venezuela, Brazil etc., politics has taken the centre stage 24x7. We begin this Sunday’s homily with politics!

Politics in a Sunday’s homily? Many of us are not willing to listen to politics in the Church, especially during the Holy Mass. Although politics is an integral part of human life, it does not find an easy place in our churches. We tend to react negatively towards politics, since we give a narrow sense to this word. We identify the word ‘politics’ with ‘party politics’ played by our politicians.

Something similar happened when Jesus began to speak ‘politics’ in the synagogue at Nazareth. Instead of quitting the synagogue in protest, the people wanted Jesus to quit the world. Still, Jesus did not quit, but went on to talk ‘politics’ in its original sense, namely, the art of governing people; making people better human beings. The original meaning of ‘politics’ drawn from the root word ‘polis’ (as given in Merriam-Webster Dictionary) goes like this: Politics is the science and art of governing citizens. Today’s Gospel from Luke Chapter 4: 16-21, invites us to think of ‘politics’ in its original, right sense.

We begin our reflections with two historical events… On January 26, 1950, India celebrated its first Republic Day. This year is the 70^th anniversary of this great republic. This day has become more of a show of India’s power – specifically, its military power. As other ‘undemocratic’ ‘non-republic’ powers are being more fore-fronted, the real republic power – the power of the people – seems to recede further and further. Indian Republic seems to have become a distant memory and a past history! This is not the plight of India alone.

The second historical event that draws our attention today is the International Holocaust Remembrance Day observed on January 27^th every year. This is an international memorial day for the victims of the Holocaust, the genocide that resulted in the annihilation of millions of Jews and other innocent people by the Nazi regime and its collaborators. This day was designated by the United Nations General Assembly, since on January 27, 1945, the prisoners of the largest Nazi death camp, Auschwitz-Birkenau, were liberated by the Soviet troops. The Republic Day of India as well as the International Holocaust Remembrance Day strongly drive home the message that the world stands in need of liberation, STILL!

Jesus proclaimed that he was anointed to proclaim liberation to captives - Luke 4: 16-21. This passage is popularly known as the ‘Manifesto’ of Jesus – his inaugural address, before he took up his public ministry. Unfortunately, the word ‘manifesto’ has many shady connotations now, since the word has been misused by political parties and candidates. India is suffering from a plethora of manifestos, most of which is ‘sound and fury signifying nothing’

Against the background of such an empty rhetoric, it would be helpful to analyse the manifesto of Jesus, given in today’s gospel. It is quite interesting to see that Jesus did not create this manifesto. He simply borrowed it from Prophet Isaiah. Real leaders speak to the people from their hearts; they are not interested in being brilliantly original. They are more interested in getting the attention of the people and inspiring them with hope rather than getting their applause. Jesus did this in Nazareth. After quoting extensively from Prophet Isaiah, Jesus made it his own by the master stroke he gave at the end – the punch line. "Today this Scripture has been fulfilled in your hearing."

What was so special about these words? The word ‘Today’ was special. Let me explain.

The Israelites living at the time of Jesus, were trained to look to the future. Many of their teachers and religious leaders were insisting on the time to come. That was a safer bet than telling them that salvation had already come, since things looked as miserable as before. Jesus changed that perspective. He said TODAY fulfilment had come.

We have heard of the famous phrase: Grace of the Present Moment. Jesus lived the present, the here-and-now moment all his life. He tried his best to instil this thought into his people through his words and deeds. In his miracle at Cana, which we reflected on last Sunday, (labelled as his first sign), “he told the workers, ‘Now draw some out and take it to the master of the banquet.’” (John 2:8). When Jesus told the workers ‘now’, it was not clear, whether the water had turned into wine. Still, the workers did it and it was already wine! Perhaps this was Jesus’ way of teaching people to trust in the ‘here and now’!

When he asked the ten leprosy patients to go and show themselves to the priests, they were not cured yet. As they were going, they were healed. (Luke 17). Similarly, he tells the paralytic to carry his bed and walk immediately. (Matthew 9). The miracle of feeding the people stranded in the desert, once again, illustrates that Jesus believed in the here and now. When the disciples asked Jesus to send the people away, he asked them how much food they had there and then. (Mark 6:38) He began the miracle with what they had, not with what they would have or could have had.

In the famous prayer taught by Jesus, he asks us to pray: ‘Give us TODAY our daily bread.’

The crowning moment of this ‘here and now’ creed came out when he was hanging on the cross. One of the two men crucified along with Jesus, made an impossible request, namely, to give him a place in the Kingdom. How could someone think of a Kingdom while hanging on a cross? Anyone in that position would have given up on the Kingdom or, at least, postponed such thoughts. If Jesus were a normal political leader, he could have poured out his anger and desperation on the guy who was talking of the Kingdom. Not Jesus. Although he was fighting for every breath on the cross, Jesus still spoke with assurance, “I tell you the truth, TODAY you will be with me in paradise.” (Luke 23:43) What better proof is needed to say that Jesus was a PRESENT, HERE-AND-NOW person. The grace of the present moment was overflowing in him.

Living in the present moment is a real challenge. A quick look at a typical day in our life would prove this point. The moment we wake up, many thoughts crowd our mind… most of them either memories of what happened the previous day, especially the sad ones, or anxieties of the day ahead of us. I am not sure how many of us notice the myriad little miracles that happen around us day after day… like the water that refreshes our mouth and face every morning, the exercises that awaken the body fully. If we are in the habit of doing yoga, or meditation in the morning, I don’t know how many of us are aware of the cool air that enters our nostrils when we breathe in and the hot air that is breathed out.

How many of us eat our meals, enjoying every bite that we take? The result? More visits to the doctor! Being more and more involved in the here and now, cherishing the ‘grace of the present moment’ can help not only our soul but also our body.

If only we are totally involved with the present moment, we can surely avoid many, many mistakes and subsequent regrets. Living in regrets is one sure way to kill TODAY. Jesus told the people in Nazareth that ‘today’ could bring them salvation. Jesus is still giving us the same good news.

Today, if you hear his voice, do not harden your hearts… (Psalm 95: 7-8)

Here is a song that talks of ‘today’ based on Psalm 95 and Hebrews.

Yes Today

Parody of "Yesterday" by The Beatles

(Psalm 95:7-8; Hebrews 3:7-8, 3:15, 4:7)

If today you should hear His voice don't turn away

Now's the time that you should kneel and pray

And finally say yes today

Suddenly you might have to spend eternity

In a place you never want to be

Say yes today and just believe

Christ – He died for all -- there's no soul He wouldn't save

There's just one thing you have to do – say yes today

"Yes" today seems like such an easy thing to say

All you need is faith, so why delay?

Say, "I believe," and "yes" today

Why you might say no, I don't know ... I couldn't say

I'd say something's wrong if you don't say "Yes" today

Yes, today might just be your final chance to pray

All you need is faith, so why delay?

Say, "I believe," and "yes" today

Mmmmmmmmm

Jesus in Nazareth

https://www.pinterest.es

பொதுக்காலம் 3ம் ஞாயிறு

ஒலிபெருக்கிகள் ஓலமிட ஆரம்பித்துவிட்டன. பொய்யான வாக்குறுதிகள், புதிய வேடங்களில் வலம் வருகின்றன. கடந்த ஐந்தாண்டுகள் மக்களைப்பற்றி சிறிதும் எண்ணிப்பார்க்காமல், காணாமல் போயிருந்த கரிசனை, இப்போது, கரைபுரண்டு ஓடுகிறது. தேர்தல் நெருங்கிவருகிறது என்பதன் அடையாளங்கள் இவை.

தேர்தல் ஓர் அரசியல் கூத்து. அதைப்பற்றி பேச, ஆலயங்களும், ஞாயிறு வழிபாடுகளும் தகுந்த இடமில்லை என்ற எண்ணம் நமக்குள் எழ வாய்ப்புண்டு. ‘அரசியல்’ என்ற சொல்லைக் கேட்டதும், ‘கட்சி அரசியலே’ நம் எண்ணங்களை ஆக்ரமிப்பதால், கோவிலில், வழிபாட்டு நேரத்தில், அரசியல் பேச வேண்டாமே என்று சொல்லத் தோன்றுகிறது. 'கட்சி அரசியலை'த் தாண்டி, நம் வாழ்விலும், ஏன்... அண்மைய சில ஆண்டுகளாக, வழிபாட்டிலும், 'அரசியல்' நுழைந்திருப்பதை வேதனையோடு நாம் ஏற்றுக்கொள்ளத்தான் வேண்டும்.

வாழ்வையும், வழிபாட்டையும் பிரித்துப்பார்க்கும் நமது மனநிலைக்கு, இன்றைய நற்செய்தி ஒரு சவாலாக அமைகிறது. இயேசு, தொழுகைக் கூடத்தில், மக்கள் நடுவே நின்று, ‘அரசியல்’ பேசுவதை, இன்றைய நற்செய்தியாக வாசிக்கிறோம். ஆனால், இங்கு நாம் குறிப்பிடும் ‘அரசியல்’ என்ற வார்த்தையின் பொருள்... அரசு+இயல்... நம்மை நாமே ஆள்வது எப்படி என்ற பாடம்.

இந்தக் கண்ணோட்டத்தில், இரு வரலாற்று நினைவுகள், நமது ஞாயிறு சிந்தனைக்கு அடித்தளமாக அமைகின்றன. முதல் வரலாற்று நினைவு... இந்தியக் குடியரசு நாள். 1950ம் ஆண்டு, சனவரி 26ம் தேதி, இந்தியாவில் முதல் குடியரசு நாள் கொண்டாடப்பட்டது. இச்சனிக்கிழமை, 70வது குடியரசு நாள் கடைபிடிக்கப்பட்டது. முதல் குடியரசு நாள் கொண்டாடப்பட்டது என்றும், 70வது குடியரசு நாள் கடைபிடிக்கப்பட்டது என்றும், இருவேறு சொற்களைப் பயன்படுத்தியுள்ளது, 1950ம் ஆண்டுக்கும், 2019ம் ஆண்டுக்கும் இடையே, இந்திய குடியரசில் நிகழ்ந்துள்ள வேறுபாடுகளைத் தெளிவாக்கியிருக்கும் என்று நம்புகிறேன். இன்றைய இந்தியாவில், 'குடியரசு' என்பது, ஒப்புக்காக, கடமைக்காகப் பயன்படுத்தப்படும் ஒரு வார்த்தையாகிவிட்டதால், 'குடியரசு நாள்' என்பதும், ஒரு கடமையாக, இன்னும் சொல்லப்போனால், ஒரு கண்காட்சியாக – குறிப்பாக, இந்திய இராணுவத்தின் விளம்பரக் கண்காட்சியாக - கடைபிடிக்கப்படுகிறது.

‘குடியரசு’ அல்லது ‘மக்களாட்சி’ என்ற வார்த்தைகளைக் கேட்கும்போது, அமெரிக்க அரசுத் தலைவர், ஆபிரகாம் லிங்கன் அவர்கள் கூறிய புகழ்பெற்ற வார்த்தைகள், மனதில் ஒலிக்கின்றன: “Democracy is a government of the people, by the people and for the people.” “மக்களாட்சி என்பது, மக்களுடைய ஆட்சி; அது, மக்களால், மக்களுக்காக நடத்தப்படும் ஆட்சி.”

மக்களாட்சியின் உயிர் துடிப்பாக இருக்கவேண்டிய மக்களை, குறிப்பாக, சாதியக் கொடுமையாலும், சமுதாயப் பாகுபாடுகளாலும் உரிமைகளை இழந்து வாடும் மக்களை, நடைப்பிணங்களாய் மாற்றி, சமுதாயத்தின் ஓரங்களில் புதைத்துவிட்டு, மந்திரிகளையும், பண முதலைகளையும், பன்னாட்டு நிறுவனங்களையும் நாட்டின் மையத்திற்குக் கொண்டுவரும்போது, அங்கு நடப்பது, மக்களாட்சியா என்ற கேள்வி எழுகிறது. இந்த அவலமான போக்கு, இந்தியாவில் மட்டும் உள்ளதென்று வேதனையடைய வேண்டாம். ஏறத்தாழ, உலகின் அனைத்து நாடுகளிலும், மக்களாட்சி என்ற பெயரில், பல அவலங்கள் அரங்கேறி வருவதை நாம் காண்கிறோம்.

நாம் சிந்திக்கும் இரண்டாவது வரலாற்று நினைவு நாள் - ஒவ்வோர் ஆண்டும், சனவரி 27ம் தேதி கடைபிடிக்கப்படும் 'அகில உலக தகன நினைவு நாள்' (International Holocaust Remembrance Day). இரண்டாம் உலகப் போரின்போது உருவாக்கப்பட்ட நாத்சி வதை முகாம்களிலேயே, மிகப் பெரிய, Auschwitz-Birkenau முகாம்களில் இருந்தோரை, 1945ம் ஆண்டு சனவரி 27ம் தேதி, இரஷ்யப் படையினர் விடுவித்தனர். இந்நாளின் நினைவாக, சனவரி 27ம் தேதி ‘அகில உலக தகன நினைவு நாள்’ எனக் கடைபிடிக்கப்படுகிறது. ஒன்றையொன்று தொடர்ந்துவரும், இந்தியக் குடியரசு நாளும், அகில உலக தகன நினைவு நாளும் சில அடிப்படை உண்மைகளை உணர்த்துகின்றன. மனிதர்கள் இன்னும் தங்களைத் தாங்களே ஆளும் திறமை பெறவில்லை, இன்னும் நாம் முழு விடுதலை அடையவில்லை என்ற உண்மைகளை உரக்கக் கூறும் நாட்கள் இவை!

பல வடிவங்களில் தளையுண்டிருக்கும் மனிதர்களுக்கு விடுதலை வழங்கவே, தான் அருள்பொழிவு செய்யப்பட்டுள்ளதாக இன்றைய நற்செய்தியில் முழங்குகிறார், இயேசு. தன் பணிவாழ்வின் துவக்கத்தில், அவர் ஆற்றிய முதல் உரை, லூக்கா நற்செய்தி 4ம் பிரிவில் இடம்பெற்றுள்ளது. “ஆண்டவருடைய ஆவி என்மேல் உளது” என்று இயேசு, தன் முதல் உரையில் பயன்படுத்திய இவ்வார்த்தைகள், துறவியர், அருள்பணியாளர், மக்கள் பணிகளில் ஈடுபடுவோர் பலருக்கும் உந்துசக்தியாக விளங்குகின்றன. பல அழைப்பிதழ்களிலும், பாடல்களிலும் இந்த வார்த்தைகள் இடம் பெற்றுள்ளதை நாம் காணலாம். மனதைத் தூண்டும் இவ்வார்த்தைகள், இயேசு தன் பணிவாழ்வைத் துவக்கியபோது அறிவித்த 'கொள்கை விளக்க அறிக்கை' (Manifesto)!

கொள்கை விளக்க அறிக்கை என்பது, தற்போது, ஓர் அரசியல் ஆயுதமாக, தேர்தல் நேரங்களில் மட்டும் பயன்படுத்தப்படுகின்றது. தேர்தல் முடிந்ததும், அந்தச் சொற்கள் மக்கள் நினைவுகளிலிருந்து மறைந்துவிடும் என்ற நம்பிக்கையில், அரசியல் தலைவர்கள், ஒவ்வொரு தேர்தல் நேரத்தில் மட்டும், இந்த ஆயுதத்தைத் தூசித் துடைத்து, மக்கள் மீது ஏவி வேடிக்கை காட்டுகின்றனர்.

இன்னும் சில் மாதங்களில், இந்தியாவில், தேர்தல்கள் நடைபெறப் போகின்றன. இத்தேர்தலையொட்டி நடைபெறும் பல்வேறு நிகழ்வுகள், நம் தொலைக்காட்சிகளில் வரும் 'மெகா சீரியல்' போல, ஒவ்வொரு நாளும் ஒளிபரப்பாகி வருகின்றன. நமது மூளையை மழுங்கடித்துவிட்டு, உணர்வுகளைத் தூண்டிவிடும் தொலைக்காட்சித் தொடர்களைப் போலவே, அரசியல் தலைவர்களின் பின்னணி, அவர்கள் சொல்லும் பொய்யான பிதற்றல்கள் ஆகியவற்றைக் கேட்கும் கட்டாயத்திற்கு நாம் தள்ளப்பட்டுள்ளோம்.

பல அரசியல் தலைவர்களின் உரைகளைக் கேட்கும்போது, என் மனம் 'ஸ்டீரியோ' பாணியில் வேலை செய்வதை உணர்ந்திருக்கிறேன். உங்களுக்கும் இதையொத்த அனுபவம் இருந்திருக்கும். அதாவது, தலைவர்களின் கூற்றுக்களைக் கேட்டுக் கொண்டிருக்கும் அதே வேளையில், நமது மனங்கள், அக்கருத்துக்களை ஏற்று, அல்லது, மறுத்து, பேசிக் கொண்டேயிருக்கும். பெரும்பாலும் மறுப்பு ஒலிகளே நம் மனதில் அதிகம் எழும். இதற்கு முக்கிய காரணமாக நான் கருதுவது... உரையாற்றும் தலைவருக்கும், அவரது பேசும் கூற்றுகளுக்கும் இடையே உள்ள முரண்பாடுகள். “இவரை நமக்குத் தெரியாதா? இவர் சொல்வதற்கும், இவரது வாழ்வுக்கும்  தொடர்பில்லையே!” என்ற எண்ணங்கள் 'ஸ்டீரியோ' பாணியில் உள்ளத்தில் ஒலித்துக் கொண்டிருக்கும்.

இயேசு தன் பணிவாழ்வின் துவக்கத்தில் நாசரேத்து தொழுகைக் கூடத்தில் துவக்க உரையாற்றினார். தன் 'கொள்கை விளக்க அறிக்கை'யை மக்களுக்கு அளித்தார். தான் நிறைவேற்றப்போகும் பணிகளைப் பற்றி தெளிவாகப் பேசினார். லூக்கா நற்செய்தி 4 16-21

இயேசுவின் இந்த அற்புத உரையைப் பல்வேறு கோணங்களில் நாம் சிந்திக்கலாம். இன்றைய நற்செய்தியின் இறுதியில் அவர் சொல்லியிருக்கும் ஒரே ஒரு கூற்றை மட்டும் சிறிது ஆழ்ந்து சிந்திக்க உங்களை அழைக்கிறேன்... “நீங்கள் கேட்ட இந்த மறைநூல் வாக்கு இன்று நிறைவேறிற்று” என்று இயேசு தன் உரையை நிறைவு செய்கிறார்.

இயேசு வாழ்ந்த காலத்தில் யூதர்கள், ‘நாளை நல்ல காலம் பிறக்கும்’ என்று கனவு காண்பதற்கு அதிகம் பழகிப் போயிருந்தனர். நாளை நமக்கு விடிவு வரும் என்று அடிக்கடி பேசிவந்த அவர்களிடம், இயேசு அந்தத் தொழுகைக் கூடத்தில் நின்று முழங்கிய வார்த்தைகள் இவை: "நீங்கள் கேட்ட மறைநூல் வாக்கு இன்று நிறைவேறிற்று." இன்று, இப்போது, இங்கு... நிறைவு, விடிவு, மீட்பு வந்துவிட்டது என்று இயேசு கூறினார்.

இயேசு உலகில் வாழ்ந்தபோது ஒவ்வொரு நாளையும், ஒவ்வொரு பொழுதையும் முழுமையாக வாழ்ந்தவர். நேற்று, நாளை என்பதெல்லாம் அவர் மனதை, வாழ்வை ஆக்ரமிக்கவில்லை. ஆக்ரமிக்க விடவில்லை அவர். அவர் ஆற்றிய புதுமைகள், சொன்ன சொற்கள், இவற்றைச் சிந்தித்தால், அவர் நிகழ்காலத்தில், நிகழ் நொடியில் வாழ்ந்தவர் என்பதைப் புரிந்து கொள்ளலாம். எடுத்துக்காட்டாக, ஒரு சில...

நாம் கடந்த ஞாயிறு சிந்தனையில் பகிர்ந்துகொண்ட கானா திருமணப் புதுமையில், தண்ணீர் திராட்சை இரசமாய் மாறியதைக் குறிக்க இயேசு சொன்ன வார்த்தைகள்: "இப்போது மொண்டு பந்தி மேற்பார்வையாளரிடம் கொண்டு போங்கள்." (யோவான் 2:8) அவர் செய்த முதல் புதுமையிலேயே இப்போது என்ற எண்ணத்தை விதைத்தார்.

லூக்கா நற்செய்தியில் பத்துத் தொழுநோயாளர்களை இயேசு குணமாக்கும்போது, “நீங்கள் நாளைச் சென்று, குருக்களிடம் காட்டுங்கள்” என்று சொல்லாமல், “நீங்கள் போய் உங்களை குருக்களிடம் காட்டுங்கள்” (லூக்கா 17:14) என்றார். இயேசு இப்படி சொன்னபோது, தொழுநோய் அவர்களை விட்டு நீங்கியிருக்கவில்லை. ஆனால் அவர்கள் அப்போதே நம்பிக்கையுடன் எழுந்து போனார்கள்; போகும் வழியில் குணமடைந்தார்கள். இதேபோல், இயேசு, முடக்குவாதமுற்றவரைப் பார்த்து, படுக்கையைத் தூக்கிக்கொண்டு உடனே நடக்கச் சொன்னார். (மத்தேயு 9:6) பாலை நிலத்தில் ஐந்தாயிரம் பேருக்கு உணவளித்த புதுமையில் நகருக்குச் சென்று உணவு வாங்கி வரலாமா என்ற எதிர்காலத் திட்டம் தீட்டிய சீடர்களிடம், "உங்களிடம் இங்கே எவ்வளவு உணவிருக்கிறது?" (லூக்கா 9:13, மாற்கு 6:38) என்ற கேள்வியுடன் அந்தப் புதுமையை ஆரம்பித்தார்.

இயேசு சொல்லித்தந்த அந்த அற்புதமான செபத்திலும், "எங்கள் அனுதின உணவை எங்களுக்கு நாளை தாரும்." என்றா சொல்லித்தந்தார்? இல்லையே. மாறாக, இன்றே தாரும் என்றார். இன்று இப்போது என்று வாழ்ந்து காட்டிய இயேசு, இறுதியில் கல்வாரியில் சிலுவையில் தொங்கியபோதும் அதே எண்ணங்களை வெளிப்படுத்தினார். "இன்றே என்னுடன் பேரின்ப வீட்டில் இருப்பீர்" என்று இயேசு கூறியது, அவர் சிலுவையில் கூறிய இறுதி வாக்கியங்களில் ஒன்று.

இயேசுவுடன் சிலுவையில் அறையப்பட்டவர் விண்ணரசில் நுழைய அனுமதி கேட்டபோது, அந்தக் கொடிய துன்பத்தின் உச்சியில், இயேசு விரக்தியுடன், “என்ன பெரிய அரசு... அந்த அரசுக்கு வந்த கதியைத்தான் பார்க்கிறீரே. ஒரு வேளை நாளை அந்த அரசு வரலாம். அப்போது நான் அந்த அரசில் ஒரு வேளை நுழைந்தால், நீரும் நாளை என்னோடு வரலாம்” என்று நம்பிக்கை இழந்து சொல்லியிருக்கலாம். ஆனால், அதற்கு மாறாக, இயேசு கூறிய நம்பிக்கையூட்டும் சொற்கள் இவை: "நீர் இன்று என்னோடு பேரின்ப வீட்டில் இருப்பீர் என உறுதியாக உமக்குச் சொல்கிறேன்." (லூக்கா 23:43) இயேசு இன்றையப் பொழுதில், இப்போதைய நொடியில் நம்பிக்கை கொண்டு வாழ்ந்தார் என்பதற்கு இதைவிட சக்திவாய்ந்த சாட்சி இருக்க முடியாது.  ‘நிகழ் பொழுதின் அருள்’ என்று பொருள்படும் The Grace of the Present Moment என்ற ஆங்கிலச் சொற்றொடரின் முழு விளக்கமாக இயேசு வாழ்ந்தார்.

நாம் செய்யும் ஒவ்வொரு செயலையும் ஈடுபாட்டுடன் செய்தால், வாழும் ஒவ்வொரு நொடியையும் ஈடுபாட்டுடன் வாழ்ந்தால், உண்மையான விடுதலை பெறமுடியும். நிகழ் பொழுதின் அருளில் வாழ்வது, மனதுக்கு மட்டுமல்ல, உடலுக்கும் அதிகப் பயன் தரும்.

நாசரேத்தின் தொழுகைக் கூடத்தில், இயேசு வாசித்த, இறைவாக்கினர் எசாயாவின் சொற்கள், பல சமுதாயச் சிந்தனைகளை எழுப்பக்கூடியவை; அவற்றைப் பற்றி சிந்திக்காமல், இன்று, இப்போது என்று நாம் சிந்தித்தது, இன்றைய நற்செய்திக்குத் தகுந்த விளக்கம் இல்லையோ என்று உங்களில் ஒரு சிலர் தயங்கலாம். 

உடலளவிலும், மனதளவிலும் கட்டுண்டு கிடந்த மனித சமுதாயத்தை விடுவிக்கவே தான் வந்ததாக, இயேசு கூறிய இந்த வார்த்தைகளுக்கு விளக்கங்கள் தேவையில்லையே! சமுதாய நீதி  பற்றிய கனவுகள், என்றாவது, எப்போதாவது, நனவாகுமா என்று, ஏக்கத்துடன் வாழ்ந்து கொண்டிருந்த யூத மக்களுக்கு இன்றே, இப்போதே அவை நனவாகிவிட்டன, நிறைவேறிவிட்டன என்று இயேசு சொன்ன வார்த்தைகள், நம்பிக்கையை வளர்த்த முதல் பாடங்கள். சமுதாய மாற்றங்கள் இனிவரும் என்றல்ல, இப்போதே வந்துவிட்டது என்று அவர்களை நம்பவைக்க இயேசு முயன்றது, அவரது முதல் ‘அரசியல்’ வெற்றி என நான் கருதுகிறேன்.

இன்று, இப்போது என்று வாழ்வில் நாம் முழுமையாக ஈடுபட்டால், அவ்வண்ணமே நம்மைச் சுற்றியுள்ள ஒவ்வொருவரையும் ஈடுபட வைத்தால், சமுதாயத்தில் குறைகள் அதிகம் தோன்றாது. அப்படியே தோன்றும் குறைகளைக் களைய அன்றே, அப்போதே செயல்பட்டு தீர்வுகளைக் கண்டால், உண்மை விடுதலை, தூரத்துக் கனவாக இருக்காது.

ஒன்றே செய்யினும், நன்றே செய்வோம்;

நன்றே செய்யினும், இன்றே, இப்போதே செய்வோம்.

விவிலியத்தேடல் : ஒத்தமை நற்செய்தி புதுமைகள் – பலருக்கும் நலம்

Wedding Invitation printed on palm leaf

https://tamil.thehindu.com

பூமியில் புதுமை – பனையோலையில் மணவோலை

தை மாதம் பிறந்ததும், நம் குடும்பங்களில், திருமணங்கள் நடைபெறும். வாழை மரம், மலர்கள், சந்தனம், மஞ்சள், குங்குமம், அரிசி, பருப்பு, காய்கறி என்று... பல வழிகளில், இயற்கையோடு நம்மை இணைய வைக்கும் ஓர் அழகிய நிகழ்வு, நம் இல்லங்களில் நிகழும் திருமணங்கள்.

அண்மைய ஆண்டுகளில், நம் திருமணங்கள், இயற்கையைவிட்டு வெகுதூரம் விலகிச் சென்றுவிட்டதோ என்று கவலைப்பட வேண்டியுள்ளது. இயற்கையாகக் கிடைக்கக்கூடிய மலர்கள், வாழை மரம், பந்தியில் போடப்படும் வாழை இலை ஆகியவை, செயற்கையான ‘பிளாஸ்டிக்’ வடிவங்களில் நம் திருமணங்களில் பயன்படுத்தப்படுகின்றன.

இத்தகையச் சூழலில், மீண்டும் நாம் இயற்கையோடு இணைந்த திருமண விழாவைக் கொண்டாட, நம் திருமண அழைப்பிதழ்களிலிருந்து ஆரம்பிப்போம். பனையோலைகளால் உருவாகும் அழைப்பிதழைப் பற்றி, ‘தி இந்து’ நாளிதழில் காட்சன் சாமுவேல் என்பவர் எழுதிய ஒரு குறுங் கட்டுரையிலிருந்து சில தகவல்கள்...

காலம் காலமாக, செய்திகளைப் பரிமாற, பனையோலைகளைப் பயன்படுத்துவது, தமிழர் மரபு. மணவோலைகள் மங்கலவோலைகள் என்றே கருதப்பட்டன. பனையோலைகளில் பூசப்படும் மஞ்சளே, பின்னாளில், காகிதங்களில் அச்சடித்த அழைப்பிதழ்களின் ஓரங்களை அலங்கரிக்க ஆரம்பித்தன. இன்றும், கிறிஸ்தவ ஆலயங்களில், திருமண அறிவிப்புகள் வாசிப்பதை, ‘ஓலை வாசித்தல்’  என்றே குறிப்பிடுவார்கள்.

அண்மையக் காலங்களில், பனையோலைகளில் செய்யப்படும் அழகிய திருமண அழைப்பிதழ்கள், மக்களின் ஆதரவைப் பெற்றுவருகின்றன. பாரம்பரியத்தின் அடையாளமாக, இயற்கையோடு இயைந்த வாழ்வின் அடையாளமாக, பனையோலைத் திருமண அழைப்பிதழ்கள் திகழ்கின்றன.

எவரும் எளிதில் செய்யக்கூடிய வகையில் காணப்படும் இவ்வோலைகளை, சில அடிப்படைப் புரிதல்கள் இருந்தாலே, சிறப்பான முறையில் செய்துவிடலாம். முதலாவதாக ஓலைகளைத் தெரிவுசெய்ய அறிந்திருக்க வேண்டும். பின்னர், இவற்றைச் சரியான முறையில் பிரித்தெடுத்து, நன்கு வெயிலில் உலர்த்தி, சீராக ஒரே அளவில் நீளம், அகலம் இருக்குமாறு வெட்டி எடுத்துக்கொள்வது ஏற்றது. சீராக வெட்டிய மூன்று ஓலைகளை இணைத்து ஓட்டை இட்டு அவற்றைக் குஞ்சலம் இட்ட நாடாவால் கட்டி, தேவையான தகவல்களை அச்சடித்துவிட்டால், பனையோலைத் திருமண அழைப்பிதழ் தயார்.

பனையோலைகளில் செய்யப்படும் இவ்வித அழைப்பிதழ், காகிதப் பயன்பாட்டைக் குறைக்க உதவும். தமிழரின் கலாச்சாரத்தை உலகெங்கும் எடுத்துக்கூறவும், இது, சிறந்ததொரு வழியாகும்.

Miracles of Jesus Christ

http://www.jesuschristsavior.net

ஒத்தமை நற்செய்தி புதுமைகள் – பலருக்கும் நலம்

'ஒத்தமை நற்செய்திகள்' என்றழைக்கப்படும் மத்தேயு, மாற்கு, லூக்கா ஆகிய மூன்று நற்செய்திகளிலும் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ள பொதுவான புதுமைகளில் நம் தேடல் பயணத்தை சென்ற வாரம் துவங்கினோம், இன்று, தொடர்கிறோம். ஒத்தமை நற்செய்திகளில் இடம்பெற்றுள்ள 12 பொதுவான புதுமைகளில், 10 புதுமைகள், நோயுற்றோருக்கு, இயேசு நலம் வழங்கும் புதுமைகள்.

நான்கு நற்செய்திகளிலும், கூறப்பட்டுள்ள குணமளிக்கும் புதுமைகளில், தனியொருவர், அல்லது இருவர் நலம் பெறும் நிகழ்வுகளையே நாம் அதிகம் காண்கிறோம். இரு நிகழ்வுகளில் மட்டுமே, இயேசு, ஒரு குழுவினருக்கு குணமளிப்பதாகக் கூறப்பட்டுள்ளது. லூக்கா நற்செய்தி 17ம் பிரிவில் (லூக்கா 17:11-19) பத்து தொழுநோயாளர்களை இயேசு குணமாக்கும் புதுமை இடம்பெற்றுள்ளது. அடுத்தது, கப்பர்நாகும் ஊரில், சீமோன் பேதுருவின் இல்லத்திற்குமுன், நோயுற்ற பலரையும், பேய்பிடித்த பலரையும் இயேசு குணப்படுத்தும் புதுமை கூறப்பட்டுள்ளது. இந்தப் புதுமையில் இன்றையத் தேடலை மேற்கொள்வோம்.

கப்பர்நாகும் ஊரின், தொழுகைக்கூடத்தில், தீய ஆவி பிடித்தவர் ஒருவரை இயேசு குணமாக்கும் நிகழ்வு, மாற்கு நற்செய்தியின் முதல் புதுமையாகப் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. இதைத் தொடர்ந்து, இயேசு, சீமோன் பேதுருவின் வீட்டுக்குச் சென்று, அவரது மாமியாரைக் குணமாக்குகிறார். இப்புதுமை, ஒத்தமை நற்செய்திகள் மூன்றிலும் கூறப்பட்டுள்ள முதல் பொதுவானப் புதுமை. இப்புதுமையை நாம் கடந்தவாரம் சிந்தித்தோம். இப்புதுமையைத் தொடர்ந்து, இயேசு, ஊரிலிருந்த பலருக்கு குணமளித்தது, இரண்டாவது பொதுவானப் புதுமை. மாற்கு நற்செய்தியில் இப்புதுமையின் அறிமுக வரிகள் இவ்வாறு அமைந்துள்ளன:

மாற்கு 1:32-34

மாலை வேளையில், கதிரவன் மறையும் நேரத்தில், நோயாளர்கள், பேய்பிடித்தவர்கள் அனைவரையும், மக்கள் அவரிடம் கொண்டுவந்தார்கள். நகர் முழுவதும் வீட்டு வாயில்முன் கூடியிருந்தது. பல்வேறு பிணிகளால் வருந்திய பலரை அவர் குணப்படுத்தினார். பல பேய்களையும் ஓட்டினார்; அந்தப் பேய்கள் அவரை அறிந்திருந்ததால் அவற்றை அவர் பேசவிடவில்லை.

கப்பர்நாகும் தொழுகைக்கூடத்தில் நடைபெற்ற புதுமையும், பேதுருவின் மாமியார் குணமான புதுமையும் அவ்வூரில் காட்டுத் தீ போல பரவியிருக்க வேண்டும். எனவே, அந்த ஊர் மக்கள், நோயுற்றோரையும், தீய ஆவி பிடித்தோரையும் இயேசுவிடம் கொணர்ந்தனர்.

தொழுகைக்கூடத்தில் நடைபெற்ற புதுமையும், பேதுருவின் மாமியார் குணமான புதுமையும், ஓய்வுநாள் விதிகளை மீறி நிகழ்ந்த புதுமைகள். ஆனால், இன்று நாம் சிந்திக்கும் புதுமையோ, ஓய்வுநாள் முடிந்தபின் நிகழ்ந்தது என்பதை ஆழமாகச் சிந்திக்கும்போது, இப்புதுமையில் பங்கேற்ற மக்களைப் புரிந்துகொள்ள உதவுகிறது.

நோயுற்ற ஒருவரோ, பேய்பிடித்த ஒருவரோ தங்கள் குடும்பத்தில் இருந்ததால், குடும்பத்தினர் அனைவரும், இறைவனின் சாபத்தைப் பெற்றவர்கள் என்று, ஊர் மக்களால் ஒதுக்கப்பட்டவர்கள், இம்மக்கள். ஏற்கனவே, தாங்கள் இறைவனின் சாபத்தைப் பெற்றதாக எண்ணிக்கொண்டிருக்கும் இம்மக்கள், ஓய்வுநாள் விதிகளை மீறி, மேலும் இறைவனின் சாபத்தைப் பெறுவதற்கு அஞ்சினர். எனவே, மாலை வேளையில், கதிரவன் மறையும் நேரத்தில், ஓய்வுநாள் முடிவுற்றதை உணர்ந்து, இவர்கள், நோயுற்றோரை இயேசுவிடம் அழைத்துச் சென்றனர்.

மெத்தடிஸ்ட் சபையைச் சேர்ந்த புரூஸ் லீ என்ற போதகர், இயேசுவைத் தேடிச் சென்ற இம்மக்களை, இரு பிரிவினராகச் சித்திரித்துள்ளார். ஒரு குழுவினரை 'கொண்டு வந்தவர்கள்' என்றும், மற்றொரு குழுவினரை 'பார்க்க வந்தவர்கள்' என்றும், புரூஸ் லீ அவர்கள் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

நோயாளர்கள், பேய்பிடித்தவர்கள் அனைவரையும் மக்கள் அவரிடம் கொண்டுவந்தார்கள் என்ற வாக்கியத்தில் கூறப்பட்டுள்ள 'கொண்டு வருதல்' என்பதைச் சுட்டிக்காட்டும் கிரேக்கச் சொல்லுக்கு, 'பின் தொடர்ந்து வருதல்', மற்றும், 'சுமந்து வருதல்' என்ற இரு வேறு பொருள்கள் உண்டு என்று, புரூஸ் லீ அவர்கள் விளக்கம் அளித்துள்ளார்.

இயேசு, கப்பர்நாகும் ஊரில் நுழைந்தது முதல், அவரைக் காணும் ஆவலில், அவரைத் தொடர்ந்து வந்தவர்கள், அக்கூட்டத்தில் இருந்தனர். அவர்கள், இயேசுவை, தொழுகைக்கூடத்தில் சந்தித்தபோது, "அவருடைய போதனையைக் குறித்து ... வியப்பில் ஆழ்ந்தார்கள்" (மாற்கு 1:22). இப்போதனையைத் தொடர்ந்து, தீய ஆவி பிடித்த ஒருவரை, இயேசு குணமாக்கியதை இம்மக்கள் கண்டதால், அவர்கள் நம்பிக்கை இன்னும் ஆழப்பட்டது.

அப்புதுமை நிகழ்ந்தபோது, அவர்கள், தங்கள் இல்லங்களில், நோயுற்று, பேய்பிடித்து இருந்தோரை எண்ணிப் பார்த்திருப்பர். அவர்களை இயேசுவிடம் கொண்டுவர அவர்கள் தீர்மானம் செய்திருப்பர். எனவே, ஒய்வு நாள் முடிந்த வேளையில், இயேசு, பேதுருவின் வீட்டில் இருந்ததை அறிந்து, நோயுற்றவரையும், பேய்பிடித்தவரையும், அவரிடம் கொண்டு வந்து சேர்த்தனர், இம்மக்கள்.

'கொண்டுவருதல்' என்ற இச்சொல்லுக்கு, 'சுமந்து வருதல்' என்ற மற்றொரு பொருளும் உண்டு. நோயுற்றதாலும், பேய் பிடித்ததாலும், உடலால் தளர்ந்து, உள்ளத்தால் இறைவனை விட்டு விலகி வாழ்ந்த தங்கள் உறவுகளை, நண்பர்களை, இயேசுவிடம் 'சுமந்துவரும்' பணியை இம்மக்கள் ஆற்றினர்.

நோயுற்றதால், பேய்பிடித்ததால் நொறுங்கிப் போயிருக்கும் நம் உறவினர்களை, நண்பர்களை, இயேசுவிடம் சுமந்து செல்வது நமது கடமை. இதை, திருத்தூதர் புனித பவுல், நமக்கு ஓர் அன்புக் கட்டளையாகத் தருகிறார்:

கலாத்தியருக்கு எழுதிய திருமுகம் 6:2

ஒருவர் மற்றவருடைய சுமைகளைத் தாங்கிக் கொள்ளுங்கள்; இவ்வாறு, கிறிஸ்துவின் சட்டத்தை நிறைவேற்றுவீர்கள்.

இனி, பேதுருவின் இல்லத்திற்குமுன் கூடியிருந்த கூட்டத்தில், 'பார்க்க வந்தவர்கள்' என்ற குழுவின் மீது நம் கவனத்தைத் திருப்புவோம். நகர் முழுவதும் வீட்டு வாயில்முன் கூடியிருந்தது என்ற இறைவாக்கியம், இயேசுவைப் ‘பார்க்க வந்திருந்த’ மற்றொரு குழுவினரை அடையாளம் காட்டுகிறது என்று, போதகர் புரூஸ் லீ அவர்கள் கூறியுள்ளார். இந்த இறைவாக்கியம், இன்னும் சில ஆங்கில மொழிபெயர்ப்புக்களில், நகர் முழுவதும் வீட்டு வாயில்முன் இதைக் காண்பதற்கு கூடியிருந்தது என்று கூறப்பட்டுள்ளது.

இயேசு கப்பர்நாகும் ஊருக்கு வந்துள்ளார் என்பதை அறிந்து, அவரைக் காண, தொழுகைக்கூடத்தில் கூடிவந்த கூட்டத்தில், அவரது போதனைகளைக் கேட்டு வியப்பில் ஆழ்ந்ததோடு, அவர் பேய்பிடித்தவரை நலமாக்கியத்தைக் கண்டு ஆனந்தம் அடைந்தோர், மாலையில், இயேசுவிடம் மற்றவர்களை அழைத்துச் சென்றனர். அதே தொழுகைக்கூடத்தில், இயேசுவின் போதனைகளைக் கேட்டு, கோபம் கொண்டவர்களும் இருந்திருப்பர். கூடுதலாக, இயேசு, பேய்பிடித்த ஒருவரை, ஓய்வுநாளில் குணமாக்கியது, அவர்கள் கோபத்தை மேலும் வளர்த்திருக்கும். இது போதாதென்று, இயேசு, பேதுருவின் வீட்டில், மீண்டும் ஒரு புதுமையை, ஓய்வுநாளன்று செய்தார் என்பதை அவர்கள் அறிந்தபோது, கோபமும், பொறாமையும் கொழுந்துவிட்டு எரிந்திருக்கும்.

இத்தகைய மனநிலையில் இருந்த அவர்கள், மாலையில், இயேசுவைத் தேடி மக்கள் செல்கின்றனர் என்பதை அறிந்து, தங்கள் நண்பர்களைத் திரட்டிக்கொண்டு அங்கும் சென்றிருப்பர். இயேசுவின் புகழ் வளராமல் தடுக்க என்ன செய்யலாம் என்று எண்ணியபடியே அவர்கள் அங்கு சென்றிருப்பர். இவர்களுடன், இன்னும் பலர், இயேசுவைப் பற்றி அரைகுறையாகக் கேள்விப்பட்டு, அவர் என்னதான் செய்கிறார் என்பதைக் காணும் ஆவலில் அங்கு கூடி வந்திருப்பர்.

பேதுரு இல்லத்தின் முன் கூடியிருந்த அக்கூட்டத்தில், 'கொண்டு வந்தவர்கள்', 'பார்க்க வந்தவர்கள்' என்ற இரு பிரிவினர், வெவ்வேறு மனநிலையோடு வந்திருந்தாலும், அவர்கள் கொண்டிருந்த மனநிலை, இயேசுவின் புதுமைகளைத் தடை செய்யவில்லை. பல்வேறு பிணிகளால் வருந்திய பலரை அவர் குணப்படுத்தினார். பல பேய்களையும் ஓட்டினார் என்று, நற்செய்தியாளர் மாற்கு, இப்புதுமையை நிறைவு செய்துள்ளார். அவ்விரு குழுவினரிடம், இயேசுவின் புதுமைகள் உருவாக்கியத் தாக்கம் எவ்வகையில் இருந்திருக்கும் என்பதை, போதகர் புரூஸ் லீ அவர்கள் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

நோயுற்றோரையும், பேய்பிடித்தவர்களையும் இயேசுவிடம் 'கொண்டு வந்தவர்கள்', மீண்டும் தங்கள் இல்லங்களுக்குத் திரும்பிச் சென்றபோது, இயேசுவை, தங்கள் நினைவுகளில், உள்ளங்களில் சுமந்து சென்றிருப்பர் என்பதை உணரலாம்.

இதற்கு மாறாக, இயேசுவை வேடிக்கைப் பார்க்கும், அல்லது, அவரிடம் குறை கண்டுபிடிக்கும் நோக்கத்துடன் 'பார்க்க வந்தவர்கள்', தங்கள் உள்ளங்களில் பெரும் மாற்றங்கள் ஏதுமின்றி, திரும்பிச் சென்றிருப்பர், அல்லது, இயேசுவின் மீது கூடுதல் வெறுப்புணர்வை வளர்த்திருப்பர்.

நாம் எத்தகையவர்கள் என்று ஆய்வு செய்வோம். இயேசுவிடம் மற்றவர்களைக் கொண்டுவந்து, மீண்டும் வீடு திரும்பும்போது இயேசுவை நம் உள்ளங்களில் சுமந்து செல்கிறோமா? அல்லது, இயேசுவை வேடிக்கைப் பார்த்துவிட்டு, அடுத்த வேடிக்கையைத் தேடிச் சென்று விடுகிறோமா?