"Do we know it is Christmas?" “இது கிறிஸ்மஸ் என்று நமக்குத் தெரிகிறதா?”

  

Not Afraid to Ask

https://www.torch.op.org/

Do They Know It’s Christmas?

https://upload.wikimedia.org 

4^th Sunday of Advent

In a few days, it will be Christmas. This year Christmas seems to be different. We wonder whether it is Christmas time at all. Do we, especially our children, really know it is Christmas time? is the question that swirls in our minds this year.

About 40 years back a similar question was the title of a famous song. ‘Do They Know It’s Christmas?’ was the title of a song written by two famous musicians from Ireland and Scotland. The images of starving children and adults from the continent of Africa, especially from Ethiopia, began appearing on TV and newspapers in 1983 and they pierced the conscience of the human race. Bob Geldof, an Irish singer and songwriter, saw the report, and called Midge Ure, a Scottish guitarist, and singer. Together they quickly co-wrote the song, "Do They Know It's Christmas?" in the hope of raising money for famine relief. This Sunday’s reflection revolves around the words of this song:

It's Christmas time, there's no need to be afraid

At Christmas time, we let in light and we banish shade

And in our world of plenty we can spread a smile of joy

Throw your arms around the world at Christmas time

Thus begins this song on a happy note. Then it goes on to speak of another world ‘outside your window’:

But say a prayer, pray for the other ones

At Christmas time it's hard, but when you're having fun

There's a world outside your window

And it's a world of dread and fear

Where the only water flowing

Is the bitter sting of tears

And the Christmas bells that ring there are the clanging chimes of doom

Well tonight thank God it's them instead of you

And there won't be snow in Africa this Christmas time

The greatest gift they'll get this year is life

Where nothing ever grows

No rain nor rivers flow

Do they know it's Christmas time at all?

These lines give us the stark contrast between countries that celebrate Christmas with abundance and countries that cannot celebrate. In fact, not only in the 1980s, but from the beginning of the first Christmas, it has been celebrated in contrasting styles by the affluent and the poor. Even on the first Christmas, the question Do they know it's Christmas time at all? must have echoed through Judea.

The lines:

“Where the only water flowing

Is the bitter sting of tears

And the Christmas bells that ring there are the clanging chimes of doom”

bring to mind a similar situation this year. The world has been drenched by our tears on the loss of our loved ones; and the chimes from our churches often signalled the death of a loved one due to COVID-19.

Songwriter Bob Geldof contacted colleagues in the music industry and persuaded them to record the single under the title 'Band Aid' for free. The song was released on 7 December 1984 and became the fastest-selling single ever in Britain and raised £8 million. Encouraged by this outpouring of goodwill from the people, Geldof then set his sights on staging a huge concert to raise further funds for famine-stricken Ethiopia.

Famous singers around the world came together on July 13, 1985, to perform ‘Live Aid’ to help the starving millions of Ethiopia. The event was held simultaneously in Wembley Stadium in London, England, United Kingdom and John F. Kennedy Stadium in Philadelphia, Pennsylvania, United States. On the same day, concerts inspired by the initiative happened in other countries, such as Australia and Germany. It was one of the largest-scale satellite link-ups and television broadcasts of all time: an estimated global audience of 1.9 billion, across 150 nations, watched the live broadcast. Initially it had been hoped that Live Aid would raise £1 million with the help of Wembley tickets costing £25.00 each, the final figure was £150 million (approx. $283.6 million). (cf. Wikipedia)

One of the songs performed during this Live Aid concert was Paul McCartney’s “Let It Be”. The whole idea of ‘Live Aid’ as well as the song “Let It Be” are relevant for our Sunday reflection today. Paul McCartney (of ‘Beatles’ fame) claimed in some interviews that the song ‘Let It Be’ was inspired by a dream he had about his own mother named Mary. But the words ‘Mother Mary’ that Paul has used in this lyric, as well as the phrase ‘Let it be’, often repeated in this song, bring to our mind the image of our Lady, the Mother of Jesus, and her famous lines spoken to Angel Gabriel during the scene of the Annunciation… “Let it be to me according to your word.” (Luke 1:38)

Here are the opening lines of the famous song “Let It Be”:

When I find myself in times of trouble, Mother Mary comes to me

Speaking words of wisdom, let it be

And in my hour of darkness she is standing right in front of me

Speaking words of wisdom, let it be

Let it be, let it be, let it be, let it be

Whisper words of wisdom, let it be

Every year, as Christmas approaches, schools and parishes would enact the Christmas story. (This year we miss these!) This story usually begins with the scene of the Annunciation, and then goes on to show the Visitation, the Nativity, Shepherds and the Magi…. all in a matter of half an hour. Usually children enact these scenes and hence they are all the more lovely. A few years back, when we were returning home after one such tableau, one of my friends suddenly posed this question: “Was the first Christmas this good?” This question was like a wake-up call!

What was the first historical Christmas like? Surely not such a happy, peaceful event. When history is transformed into printed pages, we tend to remember the glorious moments of that history and tend to forget the real pain and misery of those events. Similarly, when reading the Gospels during our liturgical celebrations, those passages ‘sound holy’. Hence, it is so easy for us to say at the end of the Gospel reading: The Good News of the Lord. For the 4^th Sunday of Advent, after reading the scene of the Annunciation, the Priest says in a clear loud voice, “This is the Gospel (Good News) of the Lord” and all of us respond “Praise to You, Lord Jesus Christ.” But, was it really ‘good news’ when this event took place the very first time in Nazareth?

The original Christmas story was far from happy and holy. It was loaded with pain and misery. So many things worked against happiness and holiness. We shall consider only one aspect… namely, that Judea was an occupied territory. The duty of the army personnel, by definition, is to protect a country. But, unfortunately, there are soldiers who have joined the army for various other reasons. Such soldiers are a threat to common people. Women, especially young girls, who live around army camps, are not allowed to live in peace. They die each day in fear. If people have to fear the soldiers of their own country, what can we say about soldiers from foreign lands?

This was the plight of Mary, who had to live through horrors enacted by Roman soldiers day after day… everyday. Not a day must have passed without Mary raising questions and prayers to God about their redemption. Her prayers, her questions were answered. God said, “I shall send the Redeemer. Will you become the mother of the Redeemer?” Mary wanted to escape the frying pan and God seemed to offer her the fire. God wanted her to become an unwed mother!

Mary knew full well what this meant. Sure death… death by stoning! Mary must have witnessed such brutal murders. Especially, after the Roman occupation, quite a few young girls, raped by the Roman soldiers, must have faced such sentences and, hence, the frequency of such gory scenes must have increased, haunting Mary day and night.

Most of us imagine the scene of the Annunciation in terms of holy light, soft music and Mary’s immediate ‘Yes’ to God. She would not have said an immediate “Yes, my Lord…” Much less would she have jumped up in joy to sing “The Magnificat”. She may have suffered sleepless nights to gather enough courage to say this ‘yes’ to God. Finally, she did say ‘yes’, relying totally on God and not thinking about all the earthly consequences. It is the ‘let it be’ of Mary that made the whole scene of the Annunciation ‘good news’. Without that surrender of Mary, trusting only on God, this scene would be far from ‘good news’.

During the Live Aid concert in 1985, people around the world must have had so many questions about the famine in Ethiopia. The song “Let It Be” may have come as some sort of an answer, although not a complete one.

Mary’s ‘let it be’ was not the complete solution for all the problems; but the starting point of the salvation history. It required great courage and trust on the part of Mary to say this ‘let it be’. May Mother Mary teach us this courage and trust to overcome our personal troubles and the troubles of the world around us during this Christmas.

Let us close our reflection, turning our attention to the Song Do they know it's Christmas time at all? In the closing lines of this son we are given an invitation to help the unfortunate ones to celebrate Christmas:

Here's to you

Raise a glass for everyone

Spare a thought this yuletide for the deprived

If the table was turned would you survive…

You ain't gotta feel guilt just selfless

Give a little help to the helpless

Do they know it's Christmas time at all?

Feed the world

Feed the world…

Let them know it's Christmas time again

Mary and the Annunciation

https://www.americamagazine.org

திருவருகைக்காலம் – 4ம் ஞாயிறு

இன்னும் நான்கு நாள்களில் கிறிஸ்மஸ் விழாவைக் கொண்டாடவிருக்கிறோம். ஆனால், பல வழிகளில், இவ்வாண்டு, நமக்கு வழக்கமான கிறிஸ்மஸ் காலமாகத் தெரியவில்லை. கொள்ளைநோயின் இரண்டாம் அலை, மூன்றாம் அலை என்று வெவ்வேறு புள்ளிவிவரங்களைக் கூறி, கிறிஸ்மஸ் வழிபாடுகளை அரசுகள் கட்டுப்படுத்தியுள்ளன. உறவினர்களும், நண்பர்களும் கூடிவரும் கிறிஸ்மஸ் கொண்டாட்டங்கள் தடை செய்யப்பட்டுள்ளன. இத்தகையச் சூழலில், "இது கிறிஸ்மஸ் தானா?, இது, கிறிஸ்மஸ் காலம் என்பதாவது, நம் குழந்தைகளுக்குத் தெரியுமா?" என்ற கேள்விகளுடன் நாம் தடுமாறி வருகிறோம். இதேபோன்றதொரு கேள்வி, நாற்பது ஆண்டுகளுக்கு முன், புகழ்பெற்ற ஓர் ஆங்கிலப் பாடலில் கேட்கப்பட்டது. "Do They Know It's Christmas time at all?" அதாவது, “இது கிறிஸ்மஸ் காலம் என்பதாவது அவர்களுக்கு தெரியுமா?” என்ற கேள்வியை எழுப்பும் அப்பாடலை Bob Geldof, Midge Ure என்ற இரு இசைக்கலைஞர்கள் உருவாக்கினர்.

1980களில், ஆப்ரிக்காவின் எத்தியோப்பியாவில் நிகழ்ந்துவந்த பட்டினிச்சாவுகள், இவ்விரு இசைக்கலைஞர்களையும் வெகுவாகப் பாதித்தன. எத்தியோப்பிய மக்களை, முக்கியமாக, அங்கு பட்டினியால் பரிதவித்த குழந்தைகளை மையப்படுத்தி, “இது கிறிஸ்மஸ் காலம் என்பதாவது அவர்களுக்கு தெரியுமா?” என்ற கேள்வியை எழுப்பும் பாடலை இயற்றினர். புகழ்பெற்ற அப்பாடலின் வரிகள், நம் சிந்தனைகளை இன்று துவக்கிவைக்கின்றன.

"இது கிறிஸ்மஸ் காலம், அச்சம்கொள்ளத் தேவையில்லை,

கிறிஸ்மஸ் காலத்தில், இருளை விரட்டி, ஒளியை வரவேற்கிறோம்

அதிகமதிகமாக நிறைந்துள்ள நம் உலகில் மகிழ்வின் புன்னகையைப் பரப்புகிறோம்

கிறிஸ்மஸ் காலத்தில் உலகை நம் கரங்களால் அணைக்கிறோம்"

மகிழ்வு கலந்த தொனியுடன் இவ்வாறு ஆரம்பமாகும் இப்பாடல், அடுத்து, மற்றொரு உலகைப்பற்றி, முற்றிலும் மாறுபட்ட ஓர் உலகைப்பற்றி கூறுகிறது.

"கிறிஸ்மஸ் மகிழ்வில் நீங்கள் இருக்கும்போது,

மற்றவர்களுக்காக செபம் ஒன்றை சொல்லுங்கள்

அவர்களுக்கு இது கடினமான காலமாக உள்ளது

உங்கள் சன்னலுக்கு வெளியே ஓர் உலகம் உள்ளது

அது, பயங்கரமான, அச்சமூட்டும் உலகம்

அங்கு, ஓடும் நீரெல்லாம், கசப்பான கண்ணீர் மட்டுமே

அங்கு ஒலிக்கும் கிறிஸ்மஸ் மணிகள் எல்லாம்

ஏதோ ஓர் அழிவைச் சொல்லும் மணியோசைகளே

அங்கு, ஆப்ரிக்காவில், கிறிஸ்மஸ் காலத்தில்,

வானிலிருந்து பனி விழுவதில்லை, அங்கு எதுவும் வளர்வதில்லை

இது கிறிஸ்மஸ் காலம் என்பதாவது, அவர்களுக்கு தெரியுமா?"

என்ற வரிகள் வழியே, வளம் மிகுந்த ஐரோப்பிய, அமெரிக்க நாடுகளையும், வறட்சியில் தவித்த ஆப்ரிக்க நாடுகளையும் பாடலாசிரியர்கள் இணைத்தனர்.

1980களில் மட்டுமல்ல, அதற்கு முன்னும், அதற்குப் பின்னும், செல்வச் செழிப்பும், வறுமையும் நிறைந்த இரு வேறு உலகங்கள், இரு வேறு வகையில் கிறிஸ்மஸைக் கொண்டாடி வருகின்றன. ஏன்... கிறிஸ்து பிறந்த அந்த முதல் கிறிஸ்மஸ் நாளிலும், "இது கிறிஸ்மஸ் காலம் என்பதாவது, அவர்களுக்கு தெரியுமா?" என்ற கேள்வி, யூதேயாவில் ஒலித்திருக்கவேண்டும்.

கூர்மையான அம்பைப்போல் பாயும் இக்கேள்வியை, இந்த ஆண்டு, கிறிஸ்மஸ் காலத்தில், உலகெங்கும் துன்புறும் கோடான கோடி மக்களைக் குறித்து நம்மால் எழுப்பமுடியும். கடந்த ஓராண்டளவாய், கோவிட்-19 கொள்ளைநோயின் விளைவாக, இவ்வுலகில், ஏராளமான கண்ணீர் துளிகள் சிந்தப்பட்டன. நம் கோவில்களில், பெரும்பாலான நேரங்களில் ஒலித்த மணியோசை, கொள்ளைநோயினால் ஒருவர் இறந்துள்ளார் என்பதை அறிவிக்கும் மணியோசையாக இருந்தது. கடந்த சில வாரங்களாக, இந்தியாவின் தலைநகர் டில்லியைச் சுற்றி, வேளாண் பெருமக்களின் கண்ணீரும் இரத்தமும் சிந்தப்பட்டு வருகின்றன. இந்த விவசாயிகளின் குடும்பங்களுக்கும், இன்னும் உலகெங்கும் போராடிவரும் கோடான கோடி வறியோருக்கும், புலம் பெயர்ந்தோருக்கும், இது கிறிஸ்மஸ் காலம் என்ற எண்ணம் மனதில் தோன்றியிருக்க வாய்ப்பில்லை.

'இது கிறிஸ்மஸ் காலம் என்பதாவது அவர்களுக்கு தெரியுமா?' என்ற கேள்வியை எழுப்பிய அந்தப் பாடல் பதிவான இசைத்தட்டுகள், பெருமளவு விற்பனையாயின. அதில் கிடைத்த தொகையை, Bob Geldof, Midge Ure என்ற இரு இசைக்கலைஞர்களும் எத்தியோப்பியாவிற்கு அனுப்பிவைத்தனர். இருப்பினும், அவர்கள் மனம், திருப்தி அடையவில்லை. இன்னும் அதிகம் செய்யவேண்டும் என்று எண்ணினர்.

எத்தியோப்பிய மக்களின் பட்டினியைப் போக்க நிதிதிரட்டும் எண்ணத்துடன், Live Aid என்ற இசைவிழாவை, இருவரும் ஏற்பாடு செய்தனர். உலகப் புகழ்பெற்ற இசைக்கலைஞர்கள் பலர் கலந்துகொண்ட அந்த இசைவிழா, 1985ம் ஆண்டு, ஜூலை 13ம் தேதி நடைபெற்றது. இலண்டன் மாநகரிலும், ஃபிலடெல்ஃபியா மாநகரிலும் ஒரே நேரத்தில் நடத்தப்பட்ட அந்த இசை நிகழ்ச்சி, செயற்கைக்கோள் வழியே, உலகெங்கும் நேரடி ஒளிபரப்பு செய்யப்பட்டது. அதுவரை, விளையாட்டுப் போட்டிகளும், திரைப்பட விழாக்களும், உலகின் பல நாடுகளில், நேரடி ஒளிபரப்பு செய்யப்பட்டு வந்ததற்கு ஒரு மாற்றாக, மனிதாபிமானம் மிக்க ஒரு முயற்சி, உலகெங்கும், முதல்முறை, நேரடி ஒளிபரப்பானது. 150 நாடுகளில் 190 கோடி பேருக்கும் மேற்பட்டோர், இந்த இசைவிழாவைக் கண்டனர் என்று சொல்லப்படுகிறது.

இந்த மாபெரும் இசை நிகழ்ச்சியில் கலந்துகொண்ட உலகப் புகழ்பெற்ற பாடகர்களில் ஒருவர், Paul McCartney. 1960களில் இசை உலகின் முடிசூடா மன்னர்களாக விளங்கிய Beatles குழுவில் இவரும் ஒருவர். Live Aid என்ற இசை நிகழ்ச்சியில் இவர் பாடிய “Let It Be” என்ற பாடல், இந்த ஞாயிறு நற்செய்தியுடன் நம்மை, தொடர்புகொள்ளச் செய்கிறது. Paul McCartney அவர்கள் பாடிய “Let It Be” என்ற பாடலின் பொருள் "அப்படியே ஆகட்டும்" அல்லது, "அப்படியே இருக்கட்டும்". இப்பாடலின் முதல் வரிகள் இதோ:

"நான் பிரச்சனைகளைச் சந்திக்கும் வேளையில், அன்னை மரியா என்னிடம் வருகிறார்.

'அப்படியே ஆகட்டும்' என்ற அறிவு செறிந்த வார்த்தைகளைச் சொல்கிறார்.

என் வாழ்வை இருள் சூழும் நேரங்களில், அவர் எனக்கு முன் நிற்கிறார்.

'அப்படியே ஆகட்டும்' என்ற அறிவுசெறிந்த வார்த்தைகளை மென்மையாக என்னிடம் சொல்கிறார்" என்று இந்தப் பாடல் ஆரம்பமாகிறது. 

“Let It Be” என்ற பாடலை தான் எழுதுவதற்குக் காரணம், தன் தாயே என்று, Paul McCartney அவர்கள், தன் பேட்டிகளில் கூறியுள்ளார். Paul McCartney அவர்களின் தாயின் பெயர் மேரி. ஆனால், பாடலின் ஆரம்ப வரியில், அவர், Mother Mary என்று எழுதியிருப்பது, பலர் மனதில் அன்னை மரியாவை நினைவுறுத்துகிறது. அதேபோல், “Let It Be” என்று அடிக்கடி இந்தப் பாடலில் இடம்பெறும் சொற்கள், இளம்பெண் மரியா, வானதூதர் கபிரியேலிடம் சொன்ன புகழ்பெற்ற சொற்களை நினைவுறுத்துகின்றன. உலக மீட்பர் பிறக்கப்போகிறார் என்று வானதூதர் கபிரியேல் அன்று சொன்ன செய்தியும், அதற்கு இளம்பெண் மரியா "நான் ஆண்டவரின் அடிமை; உம்சொற்படியே எனக்கு நிகழட்டும்" (லூக்கா 1:38) என்று சொன்ன பதிலும், இன்றைய நற்செய்தியாக ஒலிக்கின்றன.

விவிலியத்தில் கூறப்பட்டுள்ள வரலாற்று நிகழ்வுகளை, திருப்பலியில், வாசகங்களாக வாசிக்கும்போது, புனிதமான உணர்வுகள் மேலோங்குவதால், அந்நிகழ்வுகளில் பொதிந்துள்ள வேதனைகளையும், காயங்களையும், மறந்துவிட வாய்ப்புண்டு. அதனால்தான், இன்றைய நற்செய்திப் பகுதியை வாசித்ததும், துணிவோடு "இது இறைவன் வழங்கும் நற்செய்தி" என்று சொல்லிவிட்டோம். ஆனால், ஆழமாகச் சிந்தித்தால், வானதூதர் கபிரியேல், இளம்பெண் மரியாவிடம் இச்செய்தியைச் சொன்ன வேளையில், அது, நிச்சயம், அப்பெண்ணுக்கு, நல்லதொரு செய்தியாக இருந்திருக்கமுடியாது என்பதை புரிந்துகொள்ளலாம்.

பொதுவாக, கிறிஸ்மஸ் நெருங்கிவரும் நாட்களில், பல பள்ளிகளிலும், பங்குத் தளங்களிலும் கிறிஸ்மஸ் நாடகங்கள் அரங்கேறும். இவ்வாண்டு அவை இடம்பெறவில்லை எனினும், அந்த நாடகங்களை இப்போது நினைத்துப் பார்க்கலாம். அவற்றில் நடிப்பவர்கள், பெரும்பாலும், குழந்தைகள் என்பதால், நாம் இரசிப்போம், சிரிப்போம். இந்த நாடகங்களில், மரியாவுக்கு வானதூதர் தோன்றுவது, மரியா எலிசபெத்தைச் சந்திப்பது, பின்னர், மாட்டுத் தொழுவத்தில் இயேசு பிறப்பது, இடையரும், மூவேந்தரும் வந்து குழந்தையைப் பார்ப்பது, என்று... அரை மணி நேரத்தில், அழகழகான காட்சிகள் தோன்றி மறையும். இவற்றைப் பார்க்கும்போது மனம் மகிழும்.

ஒரு சில ஆண்டுகளுக்கு முன், இப்படி ஒரு நாடகம் முடிந்து திரும்பிவரும் வழியில், ஒரு நண்பர் திடீரென, "முதல் கிறிஸ்மஸ் இவ்வளவு அழகாக, ஆனந்தமாக இருந்திருக்குமா?" என்று கேட்டார். சிந்திக்க வேண்டிய ஒரு கேள்வி இது.

வரலாற்றில் நடந்த முதல் கிறிஸ்மஸ் எப்படி இருந்திருக்கும்? இவ்வளவு அழகாக, ஒளிமயமாக, மகிழ்வாக இருந்திருக்க வாய்ப்பில்லை. ஏனெனில், அன்றையச் சூழல் அப்படி. அந்தக் கொடுமையானச் சூழலிலிருந்து, ஒரே ஓர் அம்சத்தைப்பற்றி சிந்திப்போம்.

யூதேயா முழுவதும் உரோமையர்களின் ஆக்ரமிப்பு நிலவியது. அந்த அடக்குமுறையை நடைமுறைப்படுத்த, உரோமைய அரசு, படைவீரர்களை அதிகம் பயன்படுத்தியது. அடுத்த நாட்டை ஆக்ரமிக்கும் படைவீரர்களால் அதிகம் பாதிக்கப்படுவது, அந்நாட்டில் இருக்கும் பெண்கள். பகலோ, இரவோ, எந்த நேரத்திலும், இந்தப் பெண்களுக்கு, படைவீரர்களால் ஏற்படும் ஆபத்துக்கள் ஏராளம். இப்படிப்பட்ட ஒரு சூழலில் வாழ்ந்தவர், இளம்பெண் மரியா.

தன் சொந்த நாட்டிலேயே, இரவும் பகலும் சிறையிலடைக்கப்பட்டதைப் போல் உணர்ந்த மரியா, "இந்த அவலநிலையிலிருந்து மீட்படையும் வழியைக் காட்டமாட்டாயா இறைவா?" என்று, தினமும் எழுப்பி வந்த வேண்டுதலுக்கு, இறைவன் விடையளித்தார். மணமாகாத மரியாவை, மீட்பரின் தாயாகும்படி அழைத்தார்.

இது அழைப்பு அல்ல. தீர்ப்பு. மரணதண்டனையை வழங்கும் தீர்ப்பு. மணமாகாத இளம் பெண்கள் கருவுற்றால், அவர்களை ஊருக்கு நடுவே நிறுத்தி, கல்லால் எறிந்து கொல்லவேண்டும் என்பது, யூதர்களின் சட்டம். இதை நன்கு அறிந்திருந்தார் மரியா. அவரது தோழிகளில் சிலர், உரோமையப் படைவீரர்களின் பாலியல் வன்கொடுமைக்கு உள்ளாகி, கருவுற்றதால், ஊருக்கு நடுவே, கல்லால் எறியப்பட்டு, கொல்லப்பட்டதை மரியா பார்த்திருப்பார். இதையொத்த ஒரு நிலைக்கு தான் தள்ளப்படுவதை மரியா உணர்ந்தார். மணமாகாத தன்னை, தாய்மை நிலைக்கு கடவுள் அழைத்தது, பேரிடிபோல் மரியாவின் செவிகளில் ஒலித்திருக்கும்.

இறைவன் தந்த அந்த அழைப்பிற்கு சரி என்று சொல்வதும், மரணதண்டனையைத் தனக்குத் தானே வழங்கிக் கொள்வதும், ஒன்றுதான். இருந்தாலும், அந்த இறைவன் மேல் அத்தனை அதீத நம்பிக்கை, இளம் பெண் மரியாவுக்கு. 'இதோ உமது அடிமை' என்று சொன்னார். தன் வழியாக, தனது சமுதாயத்திற்கும், இந்த உலகிற்கும் மீட்பு வரும் வாய்ப்பு உள்ளது என்பதை அறிந்த மரியா, அந்த வாய்ப்புடன் வந்த பேராபத்தை, துணிவுடன் சந்திக்க, இறைவன் மீது நம்பிக்கை கொண்டு, 'ஆகட்டும்' என்று பதில் சொன்னார்.

இன்று நாம் வாசித்த நற்செய்தியின் இறுதியில், நான் ஆண்டவரின் அடிமை; உம்சொற்படியே எனக்கு நிகழட்டும்" என்று மரியா சொல்லும் அந்த சொற்கள் இல்லையெனில், இன்றைய விவிலிய வாசகத்தை நற்செய்தி என்று சொல்வது மிகக்கடினம். மரியா சொன்ன 'அப்படியே ஆகட்டும்' என்ற இந்த அற்புத சொற்கள், இத்தனை நூற்றாண்டுகளாக பலருக்கு, பல வழிகளில், நம்பிக்கைதரும் நற்செய்தியாக ஒலித்துள்ளன. மரியா சொன்ன அந்த அற்புத சொற்கள், 1985ம் ஆண்டு, Paul McCartney அவர்கள் பாடிய “Let It Be” பாடல் வழியாக, மீண்டும் பலருக்கு, நற்செய்தியாக ஒலித்திருக்க வேண்டும்.

1985ம் ஆண்டு நடைபெற்ற Live Aid நேரடி ஒளிபரப்பில் பாடகர்கள் அனைவரும் இணைந்து பாடிய “இது கிறிஸ்மஸ் காலம் என்பதாவது அவர்களுக்கு தெரியுமா?” என்ற பாடலின் இரண்டாவது பகுதியில், சில சவால்கள் விடுக்கப்பட்டன:

இதோ உங்களிடம் கேட்கிறோம்...

வாய்ப்புகள் மறுக்கப்பட்டோரைப்பற்றி சற்றே நினைத்துப்பாருங்கள்

அந்த நிலை உங்களுக்கு ஏற்பட்டால், உங்களால் தாங்கமுடியுமா?

குற்ற உணர்வு கொள்ளவேண்டாம், கொஞ்சம் சுயநலத்தை விட்டுக்கொடுங்கள்

உதவியற்றிருப்போருக்கு உதவுங்கள்

உலகிற்கு உணவளியுங்கள்

உலகிற்கு உணவளியுங்கள்

இது கிறிஸ்மஸ் காலம் என்பதை அவர்கள் மீண்டும் தெரிந்துகொள்ளட்டும்.

Bob Geldof, Midge Ure என்ற இரு இசைக்கலைஞர்கள் ஏற்பாடு செய்த இந்த இசை நிகழ்ச்சியின் வழியே திரட்டப்பட்ட 15 கோடி பவுண்டுகள், அதாவது, 1050 கோடி ரூபாய் நிதியுதவி, எத்தியோப்பியாவுக்கு அனுப்பி வைக்கப்பட்டது.

இந்த முயற்சியைத் தொடர்ந்து, ஆப்ரிக்காவில் வறட்சியும், பட்டினியும் நிகழ்வதாக செய்திகள் வெளியான இன்னும் சில தருணங்களில், இதே பாடல், புகழ்பெற்ற பாடகர்களால் மீண்டும் மீண்டும் பதிவு செய்யப்பட்டு, ஒளிபரப்பானது. இந்த ஒளிபரப்புக்கள் வழியே, ஒவ்வொருமுறையும் திரட்டப்பட்ட நிதி, ஆப்ரிக்காவில், பல்லாயிரம் பேரை, குறிப்பாக குழந்தைகளை, பட்டினிச்சாவிலிருந்து காப்பாற்றியது.

1980களில் நிகழ்ந்த பட்டினிச் சாவுகள், பலருக்கும் அழைப்பு விடுத்திருக்கும். Bob Geldof, Midge Ure என்ற இரு தனி மனிதர்கள், அந்த அழைப்பிற்கு பதிலிறுத்ததால், இந்த நற்செயல் ஒரு தொடர்கதையாக மாறியுள்ளது.

இன்றும் உலகின் ஒவ்வொரு நாட்டிலும் பல்வேறு கொடுமைகள் நாள்தோறும் அரங்கேறிய வண்ணம் உள்ளன. அநீதிகளாலும், கொடுமைகளாலும் நொறுக்கப்பட்டுள்ள ஒரு சமுதாயத்தில், அனைவருமே துன்பங்களால், துவண்டுபோகாமல், அவர்களில் ஒருவர், அல்லது, ஒருசிலர் எடுக்கும் துணிவான ஒரு முடிவு, வரலாற்றையே மாற்றியுள்ளது என்பதற்கு, மரியாவின் 'ஆகட்டும்' என்ற முடிவு, ஓர் எடுத்துக்காட்டு. மரியாவுக்கு இந்தத் துணிவை அளித்தது, அவரது சொந்த சக்தி அல்ல, மாறாக, இறைவன்மீது அவர் கொண்டிருந்த ஆணித்தரமான, அசைக்கமுடியாத நம்பிக்கை.

ஈராயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன், வேதனையில் வெந்துகொண்டிருந்த இஸ்ரயேல் மக்கள் நடுவே, இறைவன், 'இம்மானுவேலாக' வாழ வந்ததைப்போல், இன்றும், வேதனையில் இருப்போர் நடுவே, அவர் மீண்டும் பிறக்கவேண்டும் என்று மன்றாடுவோம். 'இம்மானுவேலை' நம்மிடையே கொணர, இளம்பெண் மரியாவைப்போல, 'அப்படியே ஆகட்டும்' என்று சொல்லும், நம்பிக்கையையும், துணிவையும், பணிவையும் நமக்கு இறைவன் வழங்கவேண்டும் என்று, அன்னை மரியாவின் பரிந்துரையோடு செபிப்போம்.

இறுதியாக, ஓர் எண்ணம்... ஒவ்வோர் ஆண்டும் நாம் கொண்டாடிவந்த கிறிஸ்மஸ் விழாவுக்கும், இந்த ஆண்டு நாம் கொண்டாடப்போகும் கிறிஸ்மஸ் விழாவுக்கும் வேறுபாடுகள் அதிகம் உள்ளன. தனிப்பட்ட முறையில், பெரும்பாலும், நம் இல்லங்களில் இருந்தவண்ணம் நாம் சிறப்பிக்கப்போகும் கிறிஸ்மஸ் விழா, ஒருவகையில், முதல் கிறிஸ்மஸ் போலவே அமைந்திருப்பதை உணரலாம். அன்னை மரியாவை அவரது இல்லத்தில் சந்தித்து, அவரது சம்மதத்தைப் பெற்று, ‘இம்மானுவேலாக’ அவருடன் தங்கிய இறைவன், நாம் கொண்டாடும் தனிப்பட்ட கிறிஸ்மஸ் விழாவில், நம் இல்லங்களுக்கு வந்து நம்முடன் தங்கவேண்டும் என்று மன்றாடுவோம்.