Words, news and Good News வார்த்தைகள், செய்திகள், நற்செய்தி

 

Word of God Sunday – 24 January, 2021

http://www.diocesidinuoro.it

3^rd Sunday in Ordinary Time – Word of God Sunday

A group of frogs were travelling through the forest when suddenly three of them fell into a deep pit. All the other frogs gathered around the pit. When they saw how deep the pit was, they told the three frogs in the hole that, for practical purposes, they were doomed to die. The frogs ignored the comments of their friends and kept trying to jump out of the pit with all their might. The others continued to insist that their efforts would be futile.

After a few trials, two of the frogs took heed of what the others were saying and gave up. The third one, however, continued to jump as hard as he could. Once again, the crowd of frogs yelled and beckoned him to stop suffering and give up. The more they yelled, the frog jumped with greater force until finally he managed to get out of the hole. When he came out, the other frogs asked him why he kept trying in spite of their shouting. The frog explained to them that he was hard of hearing and that he thought that they were encouraging him to try harder and get out of the hole.

This is an old fable that gives us an idea of the power of words. The great Tamil poet ‘Thiruvalluvar’ wrote a couplet that said: “The bodily wound created by fire gets healed, the mental wound created by the tongue is hard to heal”. Our discouraging words to someone who is down, can end up destroying him/her.

If human words can have such great power to build up or to pull down a person, how much more will the Word of God be powerful to raise us up. All of us, I am sure, will agree, that right now, we require, at the least, positive encouraging words from one another and from God, to pull us out of the deep pit created by COVID-19.

At this moment, we are invited to celebrate Word of God Sunday on January 24. Pope Francis created the Word of God Sunday to be celebrated every year on the Third Sunday of Ordinary Time. Last year we began celebrating this Sunday. This year, while we celebrate the Word of God Sunday, we can spend time to reflect on the power of words, words that create everyday news and words that become Good News!  

We are aware that while thousands of ‘good news’ happen around the world, only ‘one-in-a-thousand’ bad news gets media attention, since only they are ‘saleable’. Reading and watching such news over and over again, tend to create a mental picture of the world for us… namely, that the world, in general, is bad and is rarely capable of being good! A quick look at 2020 news will tell us that the world was only rotating around the axis called COVID-19. Most of these virus-related news were negative and frightening.

Added to this, nowadays, we have powerful social media apps at our disposal. We tend to circulate negative news via the social media gadgets even without checking for its veracity. We go along the line of thinking used by the media, namely, to spread news (and rumours) instantly, before the sensation dies down.

In countries like India, where the media is disgustingly subservient to the government, worthy news like the farmers agitation around New Delhi does not get the attention it deserves, for fear of antagonizing the government. We are aware that some media personnel follow dubious ways to create, distort and disseminate news. On January 26, India will be celebrating its 72^nd Republic Day. At this moment, I am painfully reminded of the media channel called ‘Republic TV’, in which very unscrupulous methods have been employed to gain the television rating point (TRP)! 

Against such a background, we are invited to reflect on what constitutes ‘good news’ and the role of the messengers of good news. On this Word of God Sunday, we are given two figures to reflect on – Prophet Jonah and Jesus, especially from the point of view of them being sent as messengers to bring about a change. Jonah was sent to the people of Nineveh to give them a news – a news of disaster. “Yet forty days, and Nin'eveh shall be overthrown!”  (Jonah 3: 4). In the Gospel of Mark, we see Jesus coming to Galilee preaching the gospel of God… "The time is fulfilled, and the kingdom of God is at hand; repent, and believe in the gospel." (Mk.1:15)

A cursory glance at these two messages given by Jonah and Jesus do not sound like ‘Good News’. But, a deeper reflection gives us a better understanding of what is ‘Good News’. I would like to echo the thoughts of Pope Emeritus - Benedict XVI on the word ‘good news’ (Evangelion, in Greek) in his book ‘Jesus of Nazareth’:

The term ‘evangelion’ has been translated as “good news.”  That sounds attractive, but it falls far short of the order of magnitude of what is actually meant by the word evangelion.  This term figures in the vocabulary of the Roman emperors, who understood themselves as lords, saviours, and redeemers of the world.  The messages issued by the emperor were called in Latin ‘evangelium’, regardless of whether or not their content was particularly cheerful and pleasant.  The idea was that what comes from the emperor is a saving message, that it is not just a piece of news, but a change of the world for the better.

When the Evangelists adopt this word, and it thereby becomes the generic name for their writings, what they mean to tell us is this:  What the emperors, who pretend to be gods, illegitimately claim, really occurs here - a message endowed with plenary authority, a message that is not just talk, but reality.  In the vocabulary of contemporary linguistic theory, we would say that the ‘evangelium’, the Gospel, is not just informative speech, but performative speech - not just the imparting of information, but action, efficacious power that enters into the world to save and transform.  Mark speaks of the “Gospel of God,” the point being that it is not the emperors who can save the world, but God.  And it is here that God’s word, which is at once word and deed, appears; it is here that what the emperors merely assert, but cannot actually perform, truly takes place.  For here it is the real Lord of the world - the living God - who goes into action

(As quoted by Daniel B. Clendenin in http://journeywithjesus.net/index.shtml)

Two thoughts expressed by Pope Benedict XVI invite us to reflect:

1. Good News (evangelion) is meant to bring about change. It need not be ‘good’, meaning pleasant.

2. Good News (evangelion) is meant to make us act. It does not fill us with information, but leads us to transformation.

We live in a world filled with information. It is so filled that there is not much room for personal interpretations and hence, no room for transformation. One of the most favourite books of mine on media is “Amusing Ourselves to Death” written by Neil Postman. This is a scathing criticism on what television had done to the American Society in the 80s. What was written by Postman in 1985 about America, is now almost a universal malady.

One of the accusations that Postman levels against TV is that it has kept our human family ‘amused to death’. He says that TV has turned EVERYTHING (be it politics, religion, sports, stock market) into ENTERTAINMENT, including news. We are submerged in an ocean of information which keeps us fully soaked and completely passive. Last year (2020) with its lockdown days we were made to swallow almost anything and everything thrown at us by the media.

We were filled with information, half-baked information, dis-information and, sometimes, downright misinformation about the mysterious virus – COVID-19 – all in the name of ‘news’. They have filled us with such an amount of fear that we felt numb, totally passive!

Let us turn our attention to the Liturgical readings of today. The news brought by Jonah and Jesus resulted in meaningful actions. The news of disaster that Jonah brought to Nineveh was not a pleasant news. But, since it shook the people out of their slumber and made them take corrective actions, it saved them. It turned out to be ‘Good News’. Similarly, when Jesus said, “Repent, and believe in the gospel” simple fisher folk like Simon, Andrew, James and John left everything and followed Jesus… a definitive and powerful transformation! These are typical samples of what news, especially ‘good news’, should be like!

One final thought on how one can ‘proclaim’ the good news without uttering a word as in the case of St Francis of Assisi. To him ‘good news’ need not always be ‘spoken’… Here is an anecdote from the life of this beloved saint:

One day Francis of Assisi invited one of the young friars to join him on a trip into town to preach. The young friar was so honoured at receiving such an invitation from St. Francis that he quickly accepted. As they approached the town, they stopped in a field crowded with reapers and Francis bent his back to help load the hay onto a cart. From there they went to the town square where Francis lifted a bucket of water from the well for an old woman and carried it home for her. All day long he and St. Francis walked through the streets and byways, alleys and suburbs, and they rubbed shoulders with hundreds of people. Each time they stopped, the young friar was sure that St. Francis would stop and preach. But no words of great truth or wise discourse issued from the saint's mouth. Finally, they went into the church, but Francis only knelt silently to pray. At the end of the day, the two headed back home. Not once had St. Francis addressed a crowd, nor had he talked to anyone about the gospel. The young monk was greatly disappointed, and he said to St. Francis, "I thought we were going into town to preach?" St. Francis responded, "My son, we have preached. We were preaching while we were walking and in everything we did. It's of no use to walk anywhere to preach unless we preach everywhere as we walk! Preach the Gospel at all times. Use words only if necessary."

Preaching the good news is not an assignment ‘imposed’ on Priests and religious alone. It is an invitation ‘extended’ to all of us. How heavenly this world would be, when all of us preach everywhere as we walk!

Word of God Sunday

https://www.tarsus.ie

இறைவார்த்தை ஞாயிறு

தவளைக் கூட்டமொன்று காட்டைக் கடந்து சென்றுகொண்டிருந்தது. அப்போது, திடீரென, அக்கூட்டத்திலிருந்த மூன்று தவளைகள் ஒரு குழிக்குள் தவறி விழுந்துவிட்டன. இதைக் கண்ட மற்ற தவளைகள், அந்தக் குழியைச் சுற்றி நின்று கீழே பார்த்தபோது, குழி மிகவும் ஆழம் என்பதை உணர்ந்தன. குழிக்குள் விழுந்த மூன்று தவளைகளும் மீண்டும் மேலே வரும் முயற்சியில் குதிக்க ஆரம்பித்தன. அவை எவ்வளவு முயன்றும், அந்தக் குழியின் ஆழத்தைத் தாண்டி, வெளியில் வருமளவு குதிக்க முடியவில்லை.

இந்தப் போராட்டத்தைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்த மற்ற தவளைகள், ஒன்று சேர்ந்து, கத்த ஆரம்பித்தன. "நீங்கள் என்னதான் முயன்றாலும் வெளியே வரமுடியாது. எனவே, அங்கேயே தங்கிவிடுங்கள்" என்று தவளைகள் அனைத்தும் சேர்ந்து கத்தின. அந்தக் கத்தலையும் மீறி, மூன்று தவளைகளும் தொடர்ந்து குதித்தன. அவற்றில் இரு தவளைகள், விரைவில் சோர்வுற்று, மற்ற தவளைகள் கத்தியதற்கு ஏற்ப, குதிப்பதை நிறுத்திவிட்டன.

மூன்றாவது தவளை மட்டும், இன்னும் அதிக முயற்சியுடன் மேலே குதித்து, குழியைவிட்டு வெளியேறியது. இதைக்கண்ட மற்ற தவளைகள், "குதிக்கவேண்டாம் என்று நாங்கள் அவ்வளவு கத்தியும், நீ ஏன் கேட்கவில்லை?" என்று கோபமாகக் கேட்டன. அப்போது அந்தத் தவளை, "எனக்கு காது சரியாகக் கேட்காது. எனவே, நீங்கள் என்னை உற்சாகப்படுத்துவதற்காகத்தான் கத்துகிறீர்கள் என்றெண்ணி, இன்னும் அதிகமாக முயற்சி செய்தேன்" என்று புன்சிரிப்புடன் சொன்னது.

வார்த்தைகள், ஆக்கவும், அழிக்கவும் வலிமை வாய்ந்தவை. "தீயினால் சுட்டபுண் உள்ளாறும், ஆறாதே நாவினால் சுட்ட வடு" என்ற குறள் வழியே, வார்த்தைகளின் வலிமையைப் பற்றி வள்ளுவர் நமக்கு உணர்த்தியிருக்கிறார். மனித வார்த்தைகளுக்கே இவ்வளவு வலிமை என்றால், இறைவார்த்தைக்கு உள்ள வலிமையை என்னென்பது?

ஒவ்வோர் ஆண்டும், வழிபாட்டு ஆண்டு, பொதுக்காலத்தின், மூன்றாம் ஞாயிறை, இறைவார்த்தை ஞாயிறு என்று கொண்டாடுவதற்கு திருத்தந்தை பிரான்சிஸ் அவர்கள் அழைப்பு விடுத்துள்ளார். சென்ற ஆண்டு முதல் சிறப்பிக்கப்பட்டுவரும் இந்த இறைவார்த்தை ஞாயிறன்று, வார்த்தைகள், அவற்றைக்கொண்டு உருவாக்கப்படும் செய்திகள், நற்செய்தி என்ற வரிசையில் நம் சிந்தனைகளை மேற்கொள்ள இன்றைய வாசகங்கள் உதவியாக இருக்கின்றன.

ஒவ்வோருநாளும், உலகெங்கும் நிகழும், கோடிக்கணக்கான உன்னத நிகழ்வுகள், செய்திகளாவதில்லை. ஆனால், ஆயிரத்தில் ஒன்றாக, ஆங்காங்கே நடக்கும் அவலங்கள், செய்திகளாக மாறிவிடுகின்றன. நல்ல செய்திகளைப் புறந்தள்ளிவிட்டு, மோசமான செய்திகளை வெளியிடுவதில், ஊடகங்கள் மிகத் தீவிரமாகச் செயல்படுகின்றன. அத்தகையச் செய்திகளையே “மக்கள் விரும்புகிறார்கள்” என்று கூறி, ஊடகங்கள், தங்கள் தவறை நியாயப்படுத்துகின்றன. இச்செய்திகள் வழியே, ஊடகங்கள் ஒவ்வொருநாளும் காட்டும் இருளான உலகை எதார்த்தம் என்று நம்பி, நம்பிக்கையிழந்து போகிறோம். ஊடகங்கள் தரும் செய்திகள், பெரும்பாலும் அழிவையே அதிகமாய் பேசுவதால், அந்தத் தவளையைப்போல், செவித்திறனற்று வாழ்வது நல்லதோ என்று எண்ணத் தோன்றுகிறது.

இந்தியா போன்ற நாடுகளில், அரசின் அடிமைகளாக செயல்படும் ஊடகங்கள், நல்ல பல செய்திகளை இருட்டடிப்பு செய்கின்றன என்பதற்கு, டில்லியைச் சுற்றி நிகழும் வேளாண் பெருமக்களின் போராட்டம் ஒரு சிறந்த எடுத்துக்காட்டு. அதேவண்ணம், தங்கள் செய்தி நிறுவனத்தின் பார்வையாளர் எண்ணிக்கையைக் கூட்டி, அதன் பயனாக, விளம்பரங்களை வளைத்துப்போடுவதற்கு, ஊடகங்கள் பின்பற்றும் மனசாட்சியற்ற வழிகள் பல உள்ளன. உண்மைகளைத் திரித்து, பரபரப்பான செய்திகளாக மாற்றுதல், செய்திகளை முதலில் தரவேண்டும் என்ற எண்ணத்தில், ஒரு சில வன்முறைகளைத் தூண்டிவிடுதல் போன்ற மனசாட்சியற்ற வழிகள் அவை.

சனவரி 26, வருகிற செவ்வாயன்று, இந்தியாவில் குடியரசு நாள் சிறப்பிக்கப்படுகிறது. இவ்வேளையில், 'குடியரசு' என்ற பெயருடன், இந்தியாவில் நடத்தப்பட்டுவரும் ஒரு தொலைக்காட்சி நிறுவனத்தின் உரிமையாளர், காஷ்மீரில், மக்களின் உயிர்கள் போனாலும் சரி, தன் தொலைக்காட்சியில் செய்திகள் முதலில் வரவேண்டும் என்ற வெறியுடன், அங்கு மோதல்கள் நிகழ வழிவகுத்தது, ஊடக தர்மத்தின் மீது சேற்றை வாரி இறைத்துள்ளது.

ஊடகங்கள் நம்மீது திணிக்கும் அவலங்கள் போதாது என்று, நம் கைவசம் இருக்கும் 'whatsapp' போன்ற செயலிகள் வழியே, நம்பிக்கையைக் குலைக்கும் செய்திகளை நாமும் பகிர்ந்துவருகிறோம். நம் செல்லிடப்பேசிக்கு வரும் செய்திகள், உண்மையான செய்திகளா, வதந்திகளா என்பதை அறிந்துகொள்ள முயற்சி செய்யாமல்,  அந்த பரபரப்பு குறைவதற்குமுன், அதைப் பகிர்ந்துகொள்ளவேண்டும் என்ற ஆர்வத்தில், நம்பிக்கையைக் குலைக்கும் செய்திகளையும், வதந்திகளையும், பகிர்ந்துவருகிறோம். குறிப்பாக, கடந்த ஓராண்டளவாக, நம் இல்லங்களில் நாம் சிறைப்படுத்தப்பட்ட வேளைகளில், இத்தகைய தகவல் பரிமாற்றங்கள் எத்தனையோ பாதகமான விளைவுகளை உருவாக்கின என்பதை நாம் ஏற்றுக்கொள்ளத்தான் வேண்டும்.

இத்தகைய ஒரு பின்னணியில், இன்று நாம் கொண்டாடும் இறைவார்த்தை ஞாயிறு வழிபாட்டில், நற்செய்தியைப் பறைசாற்ற வந்த இறைவாக்கினர் யோனாவையும், இயேசுவையும் மையப்படுத்தி நம் சிந்தனைகளை மேற்கொள்கிறோம்.

இன்றைய முதல் வாசகத்தில், (யோனா 3: 1-5, 10) “நீ புறப்பட்டு நினிவே மாநகருக்குப் போய், நான் உன்னிடம் சொல்லும் செய்தியை அங்குள்ளோருக்கு அறிவி” என்று இறைவாக்கினர் யோனாவை ஆண்டவர் அனுப்புகிறார். அவர் சொல்லி அனுப்பும் செய்தி என்ன? “இன்னும் நாற்பது நாளில் நினிவே அழிக்கப்படும்.”

இன்றைய நற்செய்தி வாசகம், யோவான் கைது செய்யப்பட்டபின், கடவுளின் நற்செய்தியைப் பறைசாற்றிக் கொண்டே இயேசு கலிலேயாவிற்கு வந்தார். “காலம் நிறைவேறிவிட்டது. இறையாட்சி நெருங்கி வந்து விட்டது; மனம் மாறி நற்செய்தியை நம்புங்கள்” என்று அவர் கூறினார் (மாற்கு 1:14-15) என்ற சொற்களுடன் துவங்குகிறது.

யோனாவுக்கு இறைவன் தந்த செய்தி, இயேசு பறைசாற்றிக் கொண்டே வந்த கடவுளின் நற்செய்தி இவ்விரண்டையும் மேலோட்டமாகப் பார்த்தால், இவை நல்ல செய்திகள் போலத் தெரியவில்லை. ‘நினிவே அழியப்போகிறது’ என்ற செய்தியும், ‘மனம் மாறி நற்செய்தியை நம்புங்கள்’ என்ற இயேசுவின் வார்த்தைகளும் நல்ல செய்திகளா? ஆம், இவை நல்ல செய்திகள். நற்செய்தியைப் பற்றி ஆழமாகப் புரிந்துகொள்ள உதவும் செய்திகள்.

‘நற்செய்தி’ என்ற சொல், கிரேக்க மொழியில் Euangelion என்று கூறப்படுகிறது. முன்னாள் திருத்தந்தை 16ம் பெனடிக்ட் அவர்கள் எழுதிய “Jesus of Nazareth” என்ற நூலில் Euangelion என்ற கிரேக்க வார்த்தைக்கு அவர் தரும் விளக்கம், நம்மைச் சிந்திக்கத் தூண்டுகிறது:

“Euangelion என்ற வார்த்தையை நாம் 'நற்செய்தி' அதாவது, 'நல்ல செய்தி' என்று மொழி பெயர்க்கிறோம். இந்த மொழி பெயர்ப்பு நமக்கு இதமாகத் தெரிகிறது. ஆனால், Euangelion என்ற கிரேக்கச் சொல்லின் முழுமையான பொருளைப் புரிந்துகொள்ள, 'நல்ல செய்தி' என்ற மொழிபெயர்ப்பு உதவியாக இல்லை. 

“Euangelion என்ற வார்த்தை, உரோமையப் பேரரசர்கள் பயன்படுத்திய வார்த்தை. இப்பேரரசர்கள், மக்கள் மீது, முழு அதிகாரம் கொண்டவர்களாக, மக்களையும், இந்த உலகையும் காப்பவர்களாக, தங்களையே எண்ணிவந்தனர். அவர்கள் தந்த செய்திகள் எல்லாமே Euangelion என்று சொல்லப்பட்டது. அச்செய்தி, மகிழ்வான, இதமான செய்தியாக இருந்ததா என்பது கணக்கில்லை. அது, பேரரசரிடமிருந்து வந்த செய்தி என்பதால், பாதுகாக்கும் சக்தி பெற்றதென்று கருதப்பட்டது. அது, வெறும் தகவல்களைத் தரும் செய்தி அல்ல. மாறாக, உலகை மாற்றக்கூடிய, அதிலும், உலகை உயர்ந்ததொரு நிலைக்கு மாற்றக்கூடிய வலிமை பெற்ற செய்தி என்று கருதப்பட்டது.

“உரோமையப் பேரரசர்கள் பயன்படுத்திய Euangelion என்ற கிரேக்கச் சொல்லை நான்கு நற்செய்தியாளர்களும் பயன்படுத்தியுள்ளனர். அவர்கள் எழுதியவை அனைத்தையும் ஒருங்கிணைத்து நாம் நான்கு நற்செய்திகள் என்று குறிப்பிடுகிறோம். தன்னை ஒரு கடவுளாக, மனிதர்களைக் காப்பவராக தவறாக எண்ணி வந்த உரோமையப் பேரரசன் பயன்படுத்திய Euangelion என்ற சொல், இயேசுவில் தன் முழுமையானப் பொருளைக் கண்டது.

“நாம் இன்று பயன்படுத்தும் ஒரு சில சொற்றொடர்களை Euangelion என்ற வார்த்தையை விளக்க நாம் பயன்படுத்தலாம். தகவலைப் பரிமாற நாம் பயன்படுத்துவது, informative speech. செயல்படத் தூண்டும்வண்ணம் நாம் பேசுவது, performative speech. விவிலியத்திலிருந்து நாம் கேட்கும் ‘நற்செய்திகள்’, நம்மைச் செயல்படத் தூண்டும் செய்திகள்” என்று, முன்னாள் திருத்தந்தை 16ம் பெனடிக்ட் அவர்கள், ‘நற்செய்தி’ என்ற வார்த்தைக்கு விளக்கம் அளித்துள்ளார்.

நற்செய்தி என்ற சொல்லில் நல்ல+செய்தி என்ற இரு வார்த்தைகள், இணைந்துள்ளதைக் காணலாம். 'நல்ல செய்தி' என்றதும், இதமான, மகிழ்வான செய்தி என்று மட்டும் பொருள் கொள்ளக்கூடாது. நம்மை வந்தடையும் நற்செய்தி, பல நேரங்களில், இதமான, மகிழ்வான செய்தியாக இருக்காது. 'நினிவே அழியப்போகிறது' என்பது, எப்படி இதமான, மகிழ்வான செய்தியாக இருக்கமுடியும்? ஆனால், நற்செய்தி என்ற சொல்லுக்கு, நன்மை விளைவிக்கும் செய்தி என்று பொருள் கொண்டால், அதன் முழு அர்த்தமும் விளங்கும். இந்த கோணத்தில் பார்த்தால், ‘நினிவே அழியப்போகிறது’ என்று யோனா குரல் எழுப்பிக் கூறியதும், அந்நகர மக்கள் விழித்தெழுந்தனர். யோனா வழங்கிய அந்தக் கொடூரமான செய்தி, அந்நகரைக் காப்பாற்றியது. எனவே, அது நல்ல செய்தியானது. இவ்வாறு சொல்லப்படும் செய்திகள், கத்தியை நினைவுபடுத்துகின்றன.

அறுவைச் சிகிச்சையில், அல்லது சமையலறையில் நாம் பயன்படுத்தும் கத்திகள், குத்தும், வெட்டும், கிழிக்கும். ஆனால், இறுதியில், அந்தக் கத்திகள், நன்மைகளை உருவாக்கும். இந்தப் பொருளில்தான், இறைவார்த்தை, “இருபக்கமும் வெட்டக்கூடிய எந்த வாளினும் கூர்மையானது” (எபிரேயர் 4: 12) என்று எபிரேயருக்கு எழுதப்பட்டத் திருமுகத்தில் சொல்லப்பட்டுள்ளது.

‘நற்செய்தி’ அல்லது ‘நல்ல செய்தி’யில், இரண்டாவது சொல், ‘செய்தி’. இங்கு ‘செய்தி’ என்ற சொல், வெறும் தகவல் பரிமாற்றம் அல்ல. செயல்களுக்கு நம்மை அழைத்துச்செல்லும் செய்திகள் இவை. மிகத் துரிதமாக தொடர்புகள் நடைபெறும் இந்தக் காலத்தில், நொடிக்கு நூறு செய்திகள் என்ற அளவில், நமது வாழ்வை, செய்திகள் நிரப்பிவிடுவதால், அவை நம்மைச் செயலிழக்கச் செய்துள்ளன. குறிப்பாக, கோவிட்-19 என்ற கிருமியைப் பற்றிய, உண்மையான, அரைகுறையான, பொய்யான செய்திகள், ஓராண்டளவாக, நம்மை, அச்சத்தில் மூழ்கடித்து, நம்மை, முற்றிலும் செயலிழக்கச் செய்துவிட்டன.

இறுதியாக ஓர் எண்ணம்... பல நேரங்களில் நாம் வாழ்வில் பகிர்ந்துகொள்ளும் நற்செய்திகள், வாய்வார்த்தைகளாக இருக்கவேண்டும் என்ற அவசியம் கூட இல்லை. வாய் வார்த்தைகளை விட, நம் வாழ்வு நற்செய்தியாக மாறவேண்டும் என்பதை, அசிசி நகர் புனித பிரான்சிஸ் சொல்லித் தந்தார்.

ஒரு நாள் அசிசி நகர் புனித பிரான்சிஸ் தன்னுடன் ஓர் இளம் துறவியை அழைத்து, "வாருங்கள் நாம் ஊருக்குள் சென்று போதித்துவிட்டு வருவோம்" என்று கூறி, உடன் அழைத்துச் சென்றார். ஊருக்குள் நுழைந்த்தும், வயலில், அறுவடை செய்துகொண்டிருந்த பணியாள்களுடன், பிரான்சிஸ் இறங்கி வேலை செய்தார். இதைக் கண்ட அந்த இளம் துறவியும் குனிந்து வேலைகள் செய்தார். பின்னர், ஒரு கிணற்றில் தண்ணீர் இறைத்துக் கொண்டிருந்த வயதானப் பெண்மணிக்கு பிரான்சிஸ் தண்ணீர் இறைக்க உதவினார். இப்படி நாள் முழுவதும், அந்த ஊரில் பலருக்கும் உதவிகள் செய்தார் பிரான்சிஸ். அந்த நாளின் இறுதியில் பிரான்சிஸ் கோவிலுக்குச் சென்றார். அவர் கட்டாயம் அந்நேரத்தில் போதிப்பார் என்று இளையவர் எதிர்பார்த்ததற்கு மாறாக, பிரான்சிஸ், கோவிலில் அமைதியாக செபித்துவிட்டுக் கிளம்பினார்.

இருவரும் மீண்டும் ஊரைவிட்டு வெளியே வந்து, தங்கள் துறவகத்தை நோக்கிச் சென்றபோது, இளையவர், தன் உள்ளத்தில் நிறைந்திருந்த ஏமாற்றத்தை வெளியிட்டார். "போதிப்பதற்காகத்தானே ஊருக்குள் சென்றோம்? இப்போது, போதிக்காமலேயே திரும்புகிறோமே!" என்று தன் உள்ளக் குமுறலைக் கூறினார்.  "நாம் தேவையான அளவு இன்று போதித்துவிட்டோம். நமது செயல்கள், வார்த்தைகளை விட வலிமை மிக்கவை. தேவைப்படும்போது மட்டும், வார்த்தைகளை நாம் பயன்படுத்தவேண்டும்" என்று அந்த இளையவருக்கு புனித பிரான்சிஸ் கூறினார்.

“இன்னும் நாற்பது நாளில் நினிவே அழிக்கப்படும்.” என்று இறைவாக்கினர் யோனா வழியாகத் தரப்பட்ட அந்த எச்சரிக்கை, நினிவே மக்களை மனம் மாற்றியது. அவர்களை, அழிவிலிருந்து காத்தது. இன்றைய நற்செய்தியில், "மனம் மாறி நற்செய்தியை நம்புங்கள்" என்று இயேசு விடுத்த அந்த அழைப்பு, பலரை உறக்கத்திலிருந்து விழித்தெழச் செய்தது. அவர்களில், மீன்பிடித் தொழிலாளிகளான, அந்திரேயா, பேதுரு, யாக்கோபு, யோவான் ஆகியோர், தங்கள் உடைமைகள், உறவுகள் அனைத்தையும் விட்டுவிட்டு, இயேசுவைப் பின்தொடர்ந்தனர்.

நன்மை பயக்கும் செய்திகளைத் தரும் கருவிகளாக நாம் மாறவேண்டும். நாம் பரிமாறும் செய்திகள், வெறும் தகவல் பரிமாற்றமாக இல்லாமல், செயலுக்கு, அதுவும், உன்னதமானச் செயலுக்கு, மக்களைத் தூண்டும் சவால்களாக அமையவேண்டும். அனைத்திற்கும் மேலாக, வாய் வார்த்தைகள் வழியே பகிர்ந்துகொள்ளப்படும் செய்தியைவிட, நம் வாழ்வின் வழியே நற்செய்தியைப் பறைசாற்றும் கருவிகளாக நாம் ஒவ்வொருவரும் மாறவேண்டும் என்று, இந்த இறைவார்த்தை ஞாயிறன்று மன்றாடுவோம்.