27th Sunday in Ordinary Time
There is a
humorous story that quite a few priests use during a homily for a Wedding Mass.
A young man went to meet the Parish Priest (PP) to fix the date for his Wedding
Mass. The PP was a bit curious to find out whether the young man knew the Bible
well. So, he put forth a question: “Did Jesus say anything about marriage? If
so, what did He say?” The young man thought for a while and brightened up. He
said, “Yes, Father, I know what Jesus said about marriage.” The PP was eagerly
awaiting what the young man would say. The young man went on: “Jesus said:
‘Father, forgive them; they know not what they do.’”
Jokes
apart… this story puts forth some serious questions to us. Do couples know what
they are doing when they get married? If so, what do they know? What do they
know not? In most marriages, qualification, job, salary etc. of the bride and
the groom are well known and thoroughly discussed. In countries like India
Divorce is
the question raised by the Pharisees to Jesus. They presented divorce more like
a trade practice, where a product – the woman – is discarded or replaced! To
understand this mind-set of the Pharisees, we need to see the Jewish
understanding of wedding.
The ancient
Jewish terms for betrothal and marriage were ‘erusin’ and ‘kiddushin’,
terms that meant sanctification and consecration – the husband’s absolute
consecration to his wife and of the wife’s consecration to her husband. Thus,
the Jews had a high ideal of marriage and their rabbis taught: “the very
altar sheds tears when a man divorces the wife of his youth.” But the practice was far from that ideal, and
divorce was common and easy. The wife was considered to be the husband's
property with no legal rights whatsoever. Hence, Moses commanded the men at
least to give the woman a certificate of divorce which stated: "She is not
my wife and I am not her husband."
He would give this paper to his wife and tell her to leave. They were
then legally divorced. That way she would at least be free to remarry. Without
that certificate, technically, she was still the property of her former
husband. So, Moses was trying, in a small way, to give women some ‘freedom’.
Here is a
recent news item published by ‘The Times of Israel’ on 26, Sep. 2021. This
gives us a picture of what practice still prevails in Orthodox Judaism. Here
are some extracts from this news item:
Zebulon
Simantov, Afghanistan’s last Jew, who fled the Taliban’s rule earlier this
month, finally granted his wife a divorce this week, after refusing for more
than 20 years. Simantov, 62, had refused to leave the country and travel to
Israel in the past, reportedly in order to avoid dealing with his divorce and
with rabbinic authorities, who sanction those who do not grant a divorce. Reports
about Simantov in the past have noted that his wife moved to Israel with the
couple’s daughters in 1998, and he has refused to divorce her since.
Under
Jewish law, a “get,” or rabbinic bill of divorce, is required for women to be
able to remarry. Women whose husbands refuse to give a get are known as
“agunot,” or chained women, and their plight is seen as a major point of gender
inequality in Orthodox Judaism.
This ‘get’ was
granted remotely (via Zoom) by Simantov recently. If this is the case of women
in 2021, we can well imagine what the situation would have been at the time of
Jesus.
The
Pharisees begin their argument with Jesus (as usual, to trap him!) on the note
about ‘the certificate of divorce’ prescribed by Moses. Jesus showed them that
God who is far above Moses had laid down other prescriptions.
Mark 10:
6-8
Jesus
said to them, "But from the beginning of creation, 'God made them male and
female.' 'For this reason, a man shall leave his father and mother and be
joined to his wife, and the two shall become one flesh.' So, they are no longer
two but one flesh.
After this,
Jesus makes known his own prescription for a marriage. “What therefore
God has joined together, let not man put asunder.” (Mark 10:9) Here we
see, that, according to Jesus, marriage is not simply a matter of man and wife,
but also of all those surrounding the two. Jesus seems to tell us all that we
have no business in putting asunder what God has united.
It is a sad
fact that this ‘prescription’ of Jesus is very much ignored by those who take
‘active part’ in putting asunder what God has joined. We are sadly aware that
when there is a rift between the married couple, the family members, instead of
helping the couple patch up, add ‘fuel to the fire’!
The world
today seems to make divorce more of a ‘normal’ event than ‘rare’ and
‘exceptional’. One of the leading dailies in India (Times of India), a few
years back, published an article enlisting some of the silliest reasons for
divorce. Here is an excerpt from this article:
If you
think reasons for divorce have to be serious enough, like infidelity or lack of
compatibility, think again. Gurgaon couples are divorcing over bad breath and
snoring too!... Recently, a woman in Kuwait filed for divorce from her husband
because he insisted on 'squeezing the toothpaste tube from the middle'.
We know
that the COVID-19 pandemic has affected almost all the spheres of human life.
It has, naturally, affected human relationships as well, especially married
life and family life. Here is an excerpt from the article ‘COVID-19 Impacts
on Marriage and Divorce’, that appeared in ‘Impakter’ a web journal:
I
propose to take a closer look at marriage and divorce in COVID pandemic times.
This has largely been a worldwide phenomenon, with some countries and cultures
more dramatically affected than others.
The
pandemic has only been with us for a relatively short time, and given the
complicated nature of human behavior, gathering and analyzing the evidence of
its impact is a minefield of contradictions. For example, we think we “know”
that it has led to people growing wider apart, while it has also brought some
closer; it has resulted in fewer divorces in some countries, but not
necessarily because people are happier together; and in other countries,
divorce lawyers are swamped with clients. Lockdown and feelings of isolation
have also increased exponentially looking for and relying on pets for
companionship.
The closing
statement of this excerpt seems to suggest that people seem to prefer living
with pets rather than with human beings.
Against
this seemingly dilapidated state of married life, we also hear stories of
couples who have successfully completed 50, 60 or 70 years of happy married
life.
Percy
and Florence Arrowsmith married on June 1, 1925, celebrated their 80th
anniversary on June 1, 2005 (A Guinness World Record). "I think we're very
blessed," Florence, 100, told the BBC. "We still love one another,
that's the most important part." Asked for the secret of their long
marriage, Florence said, “You must never be afraid to say ‘sorry’. You must
never go to sleep bad friends,” Florence's husband Percy, 105, said his secret
to marital bliss was just two words: "Yes, dear." (Copyright - Reuters)
One of the
terms often used in a relationship is ‘chemistry’. People in love talk about
‘the great chemistry’ between them. People who are parting ways, once again,
talk about how ‘the initial chemistry’ is not working now.
Neil
Clark Warren, an
American clinical psychologist and Christian theologian wrote a book ‘The
Triumphant Marriage’, after he had interviewed 100 couples who have had a
long, successful married life. In this book he says that the ‘chemistry’
between two people is responsive to mental and emotional processes over which
we have tremendous control. That’s right, you can make chemistry happen. If you
don’t feel the flutter in your heart for your spouse that you once did, if the
magic is gone from your relationship, don’t panic. You can change that!
The statement
“The chemistry just isn’t there anymore,” should be banished from our
vocabulary. Each of us can maximize chemistry to make new chemical reactions
happen. Wrong chemistry? Mix up some new chemicals. Stir up some different
romance ingredients. [Neil Clark Warren, The Triumphant Marriage]
Allen
Fay, is a
psychiatrist, who wrote the book “Making it as a couple: Prescription for a Quality Relationship”
gives a very sound advice: “But as important as it is to become a good
chemist, it is equally important to become a bad mathematician.”
Less on
calculations of how many hours you waited, how many gifts you bought etc...,
and more on building up the ‘chemistry’ of love over and over again!
May the
words of blessings we hear in today’s Responsorial Psalm (Ps 128:1-2, 3, 4-5, 6)
resound in every family today and in the days to come:
Your
wife shall be like a fruitful vine in the recesses of your home;
your
children like olive plants around your table.
Behold,
thus is the man blessed who fears the LORD.
The
LORD bless you from Zion:
may
you see the prosperity of Jerusalem all the days of your life.
May
you see your children's children. Peace be upon Israel!
May
the Lord bless us all the days of our lives.
பொதுக்காலம் 27ம் ஞாயிறு
திருமணத்
திருப்பலிக்கு நாள் குறிக்க, ஓர் இளைஞன், பங்குத்தந்தையைத் தேடிச்சென்றார். இளைஞன், விவிலியத்தை
எவ்வளவு தூரம் வாசித்திருக்கிறார் என்றறிய விரும்பியப் பங்குத்தந்தை, இளைஞனிடம், “இயேசு, திருமணத்தைப்பற்றி ஏதாவது சொல்லியிருக்கிறாரா?" என்று கேட்டார். சிறிது நேரம் சிந்தனையில்
ஆழ்ந்த அவ்விளைஞன், "ம்.. சொல்லியிருக்கார்
சாமி" என்று கூறவே, பங்குத்தந்தை, "என்ன சொல்லியிருக்கிறார்? சொல்லுங்கள்" என்று, ஆவலோடு கேட்டார். இளைஞன், சிறிதும் தயக்கமின்றி, “‘தந்தையே, இவர்களை மன்னியும். ஏனெனில் தாங்கள் செய்வது
இன்னதென்று அறியாமல் செய்கிறார்கள்’ என்று இயேசு சொல்லியிருக்கிறார்"
என்று பெருமையுடன் சொல்லி முடித்தார். பங்குத்தந்தை அதிர்ச்சியில் வாயடைத்து நின்றார்.
வேடிக்கைத்
துணுக்குகள் சிரிப்பதற்கு மட்டுமல்ல,
சிந்திப்பதற்கும்
உதவும் என்பதை மறுக்க இயலாது. திருமணத்தை, அறிந்து செய்கிறோமா? அறியாமல் செய்கிறோமா? எவற்றையெல்லாம் அறிந்து செய்கிறோம்? எவற்றையெல்லாம் அறியாமல் செய்கிறோம்? என்ற கேள்விகளை எழுப்பி, அவற்றிற்கு தகுந்த விடைகள் தேட, இந்த ஞாயிறு
நாம் அழைக்கப்பட்டுள்ளோம்.
திருமணத்திற்கு
முன், குலம், கோத்திரம், நாள், நட்சத்திரம் இவையனைத்தும் பொருந்தி வருகின்றனவா
என்று ஏகப்பட்ட ஆராய்ச்சி செய்கிறோம். அடுத்ததாக, படிப்பு, தொழில், சம்பளம், சொத்துக்கள் என்று ஒரு நீண்ட கணக்கும், எவ்வளவு
தருவது, எவ்வளவு பெறுவது என்று
ஒரு வியாபார ஒப்பந்தமும் நடைபெறுகின்றன. இத்தனைப் பொருத்தங்கள் பார்த்து,
ஒப்பந்தங்கள் செய்து, நடத்தப்படும் திருமணங்கள் வெற்றிகரமாக அமையாவிட்டால், ஒருவர் ஒருவரை குறைகூறும் படலம் ஆரம்பமாகிறது.
திருமண
வாழ்வுக்கு முன்னேற்பாடாக எதை நாம் அறிய வேண்டும்? "கட்டடத்துக்கு மனைப்
பொருத்தம் அவசியம். காதலுக்கு மனப்பொருத்தம் அவசியம்" என்ற பழைய திரைப்படப்
பாடல் நினைவுக்கு வருகிறது. நம்மில் எத்தனைப் பேர் மனப்பொருத்தம் பார்க்கிறோம்? இனம், குலம், மதம், பணம் என்று எத்தனையோ பொருத்தங்கள் பார்க்கும்
நாம், குணம், மனம் இவற்றின் பொருத்தம் பார்ப்பது, மிகவும் அரிது. நாளுக்கு நாள் மாறக்கூடிய
மனம், குணம் அகியவற்றில் என்னதான்
பொருத்தம் பார்த்தாலும், அவை, கணவனையும்,
மனைவியையும், தொடர்ந்து இணைத்துவைக்கும் என்பதற்கு என்ன உத்தரவாதம்? மனம், குணம் அகியவற்றைப் புரிந்துகொண்டு, சில ஆண்டுகள் பழகியபின் மேற்கொள்ளப்படும்
காதல் திருமணங்களில் கூட, இந்த உத்தரவாதம் இல்லையே.
உத்தரவாதத்தைப்
பற்றி பேசும்போது, மற்றோர் எண்ணம் எழுகிறது.
பொருட்களை வாங்கும்போது உத்தரவாதம் பார்த்து வாங்குகிறோம். தேர்ந்தெடுத்தப் பொருள்
சரியில்லை என்றால், திருப்பிக் கொடுத்துவிட்டு, வேறு ஒன்று வாங்கிவருகிறோம். திருமண உறவில், வாழ்வில் இப்படி மாற்றமுடியுமா? இந்தக் கேள்விதான் இன்றைய நற்செய்திக்குப்
பின்னணி.
"கணவன்
தன் மனைவியை விலக்கிவிடுவது முறையா?" (மாற்கு 10:2) என்ற கேள்வியை, பரிசேயர் இயேசுவிடம்
தொடுக்கின்றனர். மனைவி, திருமணம் என்ற சந்தையில் வாங்கிய ஒரு பொருள் போலவும், அந்தப் பொருள், திருப்திகரமாக
இல்லாததால், கணவன் அந்தப் ‘பொருளை’த் திருப்பிக் கொடுப்பது போலவும், இந்தக் கேள்வியின் தொனி அமைந்துள்ளது!
இந்தக்
கேள்வியைப் புரிந்துகொள்ள, இஸ்ரயேல் சமுதாயத்தில், ஆணுக்கும், பெண்ணுக்கும் இடையே நிலவிய உறவைப் புரிந்துகொள்ளவேண்டும்.
யூதப் பாரம்பரியத்தில், திருமணத்தில் ஈடுபடும் ஆணும், பெண்ணும், ஒருவருக்கொருவர், ஓர்
அர்ப்பணத்தை மேற்கொள்கின்றனர் என்ற எண்ணம் இருந்தது. இதைக் குறித்து அறிவுரைகள் வழங்கிய
மதத் தலைவர்கள், "திருமண முறிவு நிகழும்போது, கோவில் பீடமே கண்ணீர் வடிக்கும்" என்ற பாணியில் அறிவரை
வழங்கினர். ஆனால், நாளடைவில், அந்த உன்னத
இலட்சியம், உருக்குலைந்து போனது.
திருமண ஒப்பந்தத்தின் விளைவாக, மனைவி, கணவனின் உடைமைப் பொருளாகக் கருதப்பட்டார்.
பெண்ணின் உரிமையும், சுதந்திரமும் பறிபோயின.
மோசே,
தன் சட்டத்தின் வழியே, இந்த அநீதியை ஓரளவு குறைக்க முயன்றார். மனைவியை விலக்கும்போது, அந்தப் பெண் மீண்டும் தன் உரிமைகளைப் பெறுவதற்கும், மறுமணம் செய்வதற்கும் ஏற்றவாறு, 'மணவிலக்குச் சான்றிதழ்' வழங்கச் சொன்னார்.
திருமணத்தின்
புனிதத்தை உணராமல், அதை, ஒரு வர்த்தக ஒப்பந்தம் என்ற அளவில் மட்டுமே
கருதிவந்த பரிசேயர்கள், மோசே கூறிய மணவிலக்குச்
சான்றிதழை வைத்து, திருமண உறவை முறிக்கமுடியும் என்று இயேசுவிடம் கூறுகின்றனர். அவர்களிடம்,
இயேசு, மோசே வழங்கிய சட்டத்தைவிட, இறைவனின் திட்டம் மேலானது என்பதைத் தெளிவுபடுத்த, தொடக்க நூலில், ஆணும், பெண்ணும் உருவாக்கப்பட்ட வேளையில் கூறப்பட்ட
வரிகளை மீண்டும் நினைவுபடுத்துகிறார்.
படைப்பின்
தொடக்கத்திலேயே கடவுள். ஆணும் பெண்ணுமாக அவர்களைப் படைத்தார். இதனால் கணவன் தன் தாய்
தந்தையை விட்டுவிட்டு, தன் மனைவியுடன் ஒன்றித்திருப்பான். இருவரும் ஒரே உடலாய் இருப்பர்.
இனி அவர்கள் இருவர் அல்ல; ஒரே உடல். (மாற்கு 10:6-8; தொடக்க நூல் 2:24)
இதைத்
தொடர்ந்து, இயேசு கூறும் சொற்கள், திருமண வாழ்வில் கணவன்
மனைவி இருவருக்கு மட்டும் அல்ல, மாறாக, அவர்களைச் சுற்றியிருக்கும் அனைவருக்கும்
உள்ள முக்கியமான கடமையை நினைவுறுத்தும் ஓர் எச்சரிக்கையாக ஒலிக்கின்றன. எனவே
கடவுள் இணைத்ததை மனிதர் பிரிக்காதிருக்கட்டும். (மாற்கு 10:9)
திருமண
அருளடையாளம் நிறைவேற்றப்படும் வேளையில், ஆணும், பெண்ணும் தங்கள் திருமண வாக்குறுதிகளை வழங்கியபின், இறுதியாக, அருள்பணியாளர் கூறும் ஆசி மொழியில், "இறைவன் இணைத்ததை மனிதன்
பிரிக்காதிருக்கட்டும்" என்று கூறி முடிக்கிறார். இதைத் தொடர்ந்து, மாங்கல்யம் அணிவிக்கப்படுகிறது.
இறைவன்
சந்நிதியில் தம்பதியர் வாக்குறுதி வழங்கி துவங்கும் வாழ்வில் அவ்வப்போது எழும் பிரச்சனைகளை, கருத்து வேறுபாடுகளை, சூழ இருப்பவர்கள் தீர்த்து வைக்கவேண்டும்.
ஒரு சில வேளைகளில், சூழ இருப்பவர்கள், இந்த
பிரச்சனைகளை இன்னும் பெரிதாக்கிவிடுவதை நாம் காண்கிறோம். போதாததற்கு, நம் ஊடகங்கள், குறிப்பாக, நம் தொலைக்காட்சித் தொடர்கள், குடும்பப் பிரச்சனைகளை மட்டுமே மையப்படுத்தி
தங்கள் வியாபாரத்தை வளர்த்துக்கொள்வது,
குடும்ப
உறவுகளுக்கு எந்த வகையிலும் உதவியாக இருப்பதில்லை. இத்தகைய ஒரு சூழலில், கடவுள் இணைத்ததை மனிதர் பிரிக்காதிருக்கட்டும் என்று இயேசு வழங்கிய கட்டளை, நம் மனங்களில்
இன்று ஓங்கி ஒலிக்கவேண்டும்.
இயேசு
தந்த இக்கட்டளையை எத்தனையோ வழிகளில் மீறியிருக்கிறோம். கடவுள் இணைத்ததை மனிதர்களாகிய
நாம் பல வழிகளில் பிரித்துவருகிறோம். இன்றைய உலகில், மிக, மிக சிறு காரணங்களுக்கும் மணமுறிவு உருவாவதை
செய்திகளாகக் கேட்டுவருகிறோம். மணமுறிவுக்காக நீதி மன்றத்தில் விண்ணப்பித்திருந்த தம்பதியரிடையே, இந்தியாவின் முன்னணி நாளிதழ் ஒன்று கருத்து
சேகரிப்பு நடத்தியது. மணமுறிவுக்கு அவர்கள் தந்த காரணங்கள் வேடிக்கையாகத்
தோன்றினாலும், வேதனையான நம் உண்மை
நிலையைக் கூறின.
"நான்
செல்லும் விருந்துகளுக்கு என் மனைவி வருவதில்லை" என்று ஆணும், "நான் பொருள்கள் வாங்கச் செல்லும்போது, என் கணவன் உடன் வருவதில்லை" என்று பெண்ணும்
சொல்லும் காரணம் துவங்கி, குறட்டை விடுதல், சாப்பாட்டுப் பழக்கங்கள் போன்ற பல்வேறு
காரணங்கள் இத்தொகுப்பில் சொல்லப்பட்டுள்ளன.
வளர்ச்சியடைந்த்தாய்
கருதப்படும் செல்வம் மிகுந்த ஒரு நாட்டில், மனைவி,
மணமுறிவுக்கு அளித்த காரணம், நம்பமுடியாத அளவு 'சில்லறைத் தனமாக' இருந்தது: "கணவன் எப்போதும் பற்பசையை
எடுக்கும்போது, பற்பசை குழாயின் நடுவிலேயே
அழுத்தி எடுக்கிறார்" என்ற காரணத்தைச்
சொல்லி, மணமுறிவுக்கு விண்ணப்பித்திருந்தார் அப்பெண்.
ஏறத்தாழ
கடந்த இருபது மாதங்கள் நம்மை வதைத்துவரும் கோவிட் பெருந்தொற்றின் காரணமாக விதிக்கப்பட்ட
பல கட்டுப்பாடுகள், குடும்ப உறவுகளிலும், குறிப்பாக, தாம்பத்திய உறவிலும் பல தாக்கங்களை உருவாக்கியுள்ளதை
நாம் அறிவோம். இந்த கட்டுப்பாடுகளின் விளைவாக, உறவுகளில் நெருக்கம் உருவான அதே வேளையில், உறவுகளில் விரிசல்களும் உருவாகி, மணமுறிவுகள் அதிகரித்துள்ளன என்பதையும் நாம்
அறிவோம்.
இதற்கு
நேர் மாறாக, அன்றைய கால திருமணங்கள்
அமைந்திருந்ததைப் பற்றி கதைகள் சொல்லப்பட்டுள்ளன. 60 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக, திருமண வாழ்வை நிறைவு செய்த ஒரு தம்பதியரிடம், அவர்கள் வாழ்வின் இரகசியம் என்ன என்று செய்தியாளர்கள்
கேட்டபோது, "நாங்கள் பிறந்து வளர்ந்த
காலத்தில், ஏதாவது ஒரு பொருள் சரியாக
வேலை செய்யவில்லை என்றால், அதை தூக்கி எறிந்துவிடுவதில்லை.
அதை எப்படியாவது சரிசெய்து, மீண்டும் வேலைசெய்ய வைத்துவிடுவோம்.
அதையே நாங்கள் திருமண வாழ்விலும் கடைபிடித்தோம்" என்று 85 வயது நிறைந்த கணவர்
சொன்னார்.
மிக
அதிக ஆண்டுகள் திருமண வாழ்வை நிறைவு செய்திருந்த தம்பதியர், 'கின்னஸ்' உலகச்சாதனைப் பட்டியலில் இடம்பெற்றனர்.
1925ம் ஆண்டு திருமணம் முடித்த அவ்விருவரும், 2005ம் ஆண்டு, திருமண வாழ்வில் 80 ஆண்டுகளை நிறைவு செய்தபோது, அவர்களைச் சந்தித்த பத்திரிக்கையாளர்கள், 80 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக அவர்கள் இணைந்திருப்பதன்
இரகசியம் என்ன என்று கேட்டனர். அதற்கு, 100 வயது நிறைந்த மனைவி பிளாரன்ஸ் அவர்கள், "தூங்கப் போகும்போது, நல்ல நண்பர்களாக இருக்கவேண்டும். அன்றைய
நாளில் ஏதாவது தவறு நடந்திருந்தால்,
'மன்னித்துக்கொள்ளுங்கள்' என்று கேட்கத் தெரிந்திருக்கவேண்டும்"
என்று கூறினார். 105 வயது நிறைந்த கணவர் பெர்சி அவர்களிடம் கேட்டபோது, அவர் அமைதியான ஒரு புன்னகையுடன், "மகிழ்வான என் திருமண வாழ்வுக்கு நான் பயன்படுத்திய
ஒரே ஒரு மந்திரம், 'ஆம், அன்பே' என்ற இரு வார்த்தைகள் மட்டுமே" என்று
கூறினார்.
மனநல
மருத்துவரும், இறையியல் ஆசிரியருமான
நீல் கிளார்க் வாரன் (Neil Clark Warren) அவர்கள், பல ஆண்டுகளாக திருமண வாழ்வில் இணைந்துள்ள
100 தம்பதியரிடமிருந்து, வாழ்வின் இரகசியங்களைத் தொகுத்தார். அதனை 'வெற்றிகரமான மணவாழ்வு' (The
Triumphant Marriage) என்ற நூலில், பத்து பகுதிகளாக வழங்கியுள்ளார். இந்நூலில்
அவர் கூறும் ஒரு கருத்து, இளையோர், தங்கள் காதல் உறவுகளில் அடிக்கடி பயன்படுத்தும்
'கெமிஸ்ட்ரி' என்ற சொல்லை மையப்படுத்தி கூறப்பட்டுள்ளது.
பொதுவாக, ஓர் ஆணும், பெண்ணும் ஒருவர் ஒருவர் மீது ஈர்ப்புக் கொள்வதைப்பற்றிப்
பேசும்போது, "எங்களுக்குள் நல்ல 'கெமிஸ்ட்ரி' உள்ளது" என்று கூறுவர்.
அதேபோல், அவர்கள் பிரியும்போது, "ஆரம்பத்தில் எங்களுக்கிடையே இருந்த 'கெமிஸ்ட்ரி' இப்போது இல்லை" என்று
சொல்பவர்களும் உண்டு.
'கெமிஸ்ட்ரி' என்பது வெளியிலிருந்து அவர்களுக்குள் வந்துசேர்ந்த
ஒரு பொருளைப்போல் கருதும்போது, பிரச்சனைகள் உருவாகும்.
அதற்குப்பதில், தங்களுக்குள் ஏற்பட்ட
'கெமிஸ்ட்ரி'யை, சக்திமிக்கதாக மாற்ற, புதிது, புதிதாக முயற்சிகளை, இருவரும் மேற்கொள்வது
அவசியம். எந்த ஒரு வேதியியல் பொருளும், தொடர்ந்து பயன்படுத்தப்படவில்லையெனில், நாளடைவில்
தன் சக்தியை இழந்துவிடும். அதேபோல்,
காதல்
உணர்வுகளையும் கருத்தாக வளர்க்காமல்,
அப்படியே
விட்டுவிட்டால், அவை நீர்த்துப்போகும்
என்று வாரன் அவர்கள் அறிவுரை வழங்குகிறார்.
"தரமான
உறவுக்கு மருந்து" (Prescription
for a Quality Relationship) என்ற தலைப்பில், ஆலன் பே (Allen
Fay) என்ற மனநல மருத்துவர்
எழுதியுள்ள நூலில் கூறும் ஓர் அழகிய அறிவுரை இது: "உறவை வளர்ப்பதில், நல்ல வேதியியல் மேதையாக மாறுவது முக்கியம்.
அதே வேளையில், உறவை வளர்ப்பதற்கு, கணக்கு சரியாகத் தெரியாதவராக மாறுவதும் அவசியம்" என்று கூறியுள்ளார்.
(But
as important as it is to become a good chemist, it is equally important to
become a bad mathematician.)
நம்
உறவுகளில்,
எத்தனை
முறை தவறுகள் நிகழ்ந்தன, எத்தனை பரிசுகள் பரிமாறப்பட்டன, யார் அதிகம் நேரம் காத்திருந்தது
போன்ற கணக்கு பார்க்கும் நேரங்கள் குறைந்து, இருவருக்கும் இடையே இருக்கும்
உறவை இன்னும் சக்தி மிகுந்ததாக மாற்றும் 'கெமிஸ்ட்ரி' மாற்றங்கள் நிகழும்
நேரங்கள் அதிகமானால், குடும்ப உறவு, உன்னத நிலையை அடையும்.
மணமுறிவுகளால்
மிக அதிகமாகப் பாதிக்கப்படுவது குழந்தைகள். எத்தனையோ குழந்தைகள், பிரிய நினைத்த தங்கள்
பெற்றோரை இணைத்து வைத்துள்ளனர் என்பதை செய்திகள் வழியே அறிந்துள்ளோம். இந்த ஞாயிறு, மூன்றாவது வாரமாக, குழந்தைகள் வழியே பாடங்கள்
சொல்லித்தரப்படுகின்றன.
யார்
பெரியவர் என்று, போன வார நற்செய்தியில் கேள்வி எழுப்பிய சீடர்கள் மத்தியில் இயேசு ஒரு
குழந்தையை வைத்தார். இந்த வார நற்செய்தியிலும், இயேசு "சிறு
பிள்ளைகளை என்னிடம் வரவிடுங்கள்... இறையாட்சி இத்தகையோருக்கே உரியது"
என்கிறார். மூன்று வாரங்களாய் குழந்தைகளிடமிருந்து பாடங்கள் கற்றுக்கொள்ள இயேசு தொடர்ந்து
நினைவுறுத்தி வருகிறார். வாழ்க்கையின் பிரச்சனைகளைச் சமாளிக்க, வளர்ந்துவிட்ட நமக்கு
தெரியவில்லை என்றால், குழந்தைகளிடம்
பாடங்கள் கற்றுக்கொள்ள தயாராக இருக்கவேண்டும் அதற்குத் தேவையான பணிவை இறைவனிடம்
வேண்டுவோம்.
இன்றைய வழிபாட்டில் 128ம் திருப்பாடலிலிருந்து நாம் பயன்படுத்திய
பதிலுரைப்பாடலின் வரிகள் இந்த வழிபாட்டில் கலந்துகொள்ளும் ஒவ்வொரு குடும்பத்திற்கும்
ஆசி வழங்கும் வரிகளாக அமையட்டும். இந்த ஆசி மொழிகளுடன் நம் சிந்தனைகளை
நிறைவுசெய்வோம்:
உம் இல்லத்தில் உம் துணைவியார் கனிதரும் திராட்சைக் கொடிபோல்
இருப்பார்; உண்ணும் இடத்தில்
உம் பிள்ளைகள் ஒலிவக் கன்றுகளைப் போல் உம்மைச் சூழ்ந்திருப்பர். ஆண்டவருக்கு அஞ்சி
நடக்கும் ஆடவர் இத்தகைய ஆசி பெற்றவராய் இருப்பார். நீர் உம் பிள்ளைகளின் பிள்ளைகளைக்
காண்பீராக! இஸ்ரயேலுக்கு நலம் உண்டாவதாக! (திருப்பாடல் 128:3,4,6)
🙏🙏🙏
ReplyDeleteThank you
ReplyDelete