Feast
of the Resurrection
We come across
quite a few Biblical passages which talk about unusual natural events accompanying
God’s mighty works. In the book of Exodus, we read how the Red Sea parted to
let the Hebrew people walk through. We heard this passage as one of the
readings during the Easter Vigil (Exodus 14:15 - 15:1).
At Jesus’ birth,
an unusually bright star led the wise men to Bethlehem. On the day of
Pentecost, a mighty wind blew as the Holy Spirit descended upon the Apostles
and Mary. When Jesus breathed his last on the cross on Good Friday, a strange
darkness descended upon the earth. On Easter morning, a great earthquake
occurred as God raised his Son from the bondage of death. The opening words of the
Gospel for the Easter Vigil registers this unusual natural phenomenon: After
the sabbath, as the first day of the week was dawning, Mary Magdalene and the
other Mary went to see the tomb. Suddenly there was a great earthquake, for an
angel of the Lord descended from heaven, approached, rolled back the stone, and
sat upon it. (Matthew 28:1-2)
Natural disasters
like earthquake, tsunami, and floods generally fill our minds with thoughts of
death and destruction. The earthquake on the Easter morning reversed our logic
of associating earthquake with death. The core message – a message of hope – on
Easter morning is: death and destruction are not the ultimate entities.
Even today, we
come across instances when from among the destruction of an earthquake, we
discover life. All of us are painfully aware of the devastating earthquake that
took place in Turkey and Syria on February 6. While we were flooded with the
news of the loss of life of thousands of people, there were also occasional
news of people getting rescued from the rubble. One of the earliest rescue news
from northern Syria was: ‘Miracle’ baby born in the rubble as her mother
died beside her. On a day of death and destruction, a new-born girl fought
for her life in the rubble beside her mother’s lifeless body. What was special
about this baby was the fact that when she was found, she was still attached to
the lifeless body of her mother through the umbilical cord. There were many
more persons saved in the following days, one of them being saved on the 13th
day after the earthquake. These persons can surely consider themselves as
‘living witnesses of the resurrection’.
On October 23,
2011, an earthquake of 7.2 magnitude struck the town of Van in Turkey. As in
many other natural calamities, the loss of life in Van was increasing by the
hour. Yet, there also emerged some very poignant human stories of saving lives.
Here is one such report from thestar.com: After 48 hours, a miracle emerged
from a narrow slit in the rubble of a Turkish apartment building: a 2-week-old
baby girl, half-naked but still breathing. Stoic rescue workers erupted in
cheers and applause at her arrival - and later for her mother's and grandmother's
rescues… The fact that three generations were saved in a dramatic operation was
all the more remarkable because the infant, Azra Karaduman - her first name
means desert flower in Turkish, was later declared healthy after being flown to
a hospital in Ankara, the Turkish capital.
On January 26,
2010, 15 days after the earthquake that devastated Haiti, Darlene Etienne, a 16-year-old
girl, was rescued from the crumbled concrete and twisted steel. This was
reported as an Easter experience. In the same year, 2010, when 33 miners in
Chile were rescued from the bowels of the earth after 69 days of struggle
(August 5 to October 13), all the bells in the country were rung in
thanksgiving. The president of the Chilean Bishops Conference, Bishop Alejandro
Goic Karmelic urged the whole nation to undertake fasting and prayer from
October 12 when the rescue mission was started. After the rescue operation was
successfully completed, Bishop Karmelic said: “Today, Chile has become a
witness to the hope of the Resurrection”. Bishop Karmelic’s remark about
celebrating the Resurrection in the month of October seems quite appropriate.
All of us know that the Feast of Easter is usually celebrated in the spring
season – March and April – in the northern hemisphere. We also know that in the
southern hemisphere spring season occurs in the months of October and November.
Hence, when the miners in Chile were rescued in the month of October, it was
fitting that they celebrated the Easter experience. Many of those Chilean miners,
after their ‘resurrection’, went around the world, sharing their
faith-experience.
The tales of
resurrection we have mentioned here have been headline news. But, in daily life,
‘resurrection’ keeps happening in very tiny little things around us. Most of them
go unnoticed by us, just like the original resurrection of Jesus. To see those
moments of resurrection, we need the eyes of love. Fr Ronald Rolheiser, an
Oblate priest, who is a specialist in the fields of spirituality and systematic
theology, reflects on the art of ‘Seeing the Resurrection’:
God never
overpowers, never twists arms, never pushes your face into something so as to
take away your freedom. God respects our freedom and is never a coercive force…
And nowhere is this more true than in what is revealed in the resurrection of
Jesus…
The resurrection
didn’t make a big splash. It was not some spectacular event that exploded into
the world as the highlight on the evening news. It had the same dynamics as the
incarnation itself: After he rose from the dead, Jesus was seen by some, but
not by others; understood by some, but not by others. Some got his meaning and
it changed their lives, others were indifferent to him, and still others
understood what had happened, hardened their hearts against it, and tried to
destroy its truth.
Notice how this
parallels, almost perfectly, what happened at the birth of Jesus: The baby was
seen by some, but not by others and the event was understood by some but not by
others. Some got its meaning and it changed their lives, others were
indifferent and their lives went on as before, while still others (like Herod)
sensed its meaning but hardened their hearts against it and tried to destroy
the child.
Why the
difference? What makes some see the resurrection while others do not? What lets
some understand the mystery and embrace it, while others are left in
indifference or hatred? Hugo of St. Victor used to say: Love is the eye! When
we look at anything through the eyes of love, we see correctly, understand, and
properly appropriate its mystery. The reverse is also true. When we look at
anything through eyes that are jaded, cynical, jealous, or bitter, we will not
see correctly, will not understand, and will not properly appropriate its
mystery.
We see this in how
the Gospel of John describes the events of Easter Sunday (John 20:1-9). Jesus
has risen, but, first of all, only the person who is driven by love, Mary
Magdala, goes out in search of him. While the other disciples remain as they
are, locked inside their own worlds, she was not locked up within herself with
the pain of Calvary or the fear of the Romans. She was willing to take the risk
of embalming the body of her beloved Master. She was rewarded! She became the
‘first evangelist’ of the Resurrection.
Christ is risen,
though we might not see him! Especially with the enormous load of bad news that
reach us day after day, the hope of Resurrection fades away. The miraculous
doesn’t force itself on us. It’s there, there to be seen, but whether we see or
not, and what precisely we do see, depends mainly upon what’s going on inside
our own hearts. We need the eyes of love and a heart that holds on to hope to
see the ‘resurrection’ in tiny events around us.
We pray for this
grace from the Risen Jesus!
ஆண்டவரின் உயிர்ப்பு பெருவிழா
இயற்கையில் ஏற்படும்
ஒருசில அற்புத நிகழ்வுகள், இறைவனின் சக்திமிக்க
செயல்களாகப் பதிவாகியுள்ளன. இஸ்ரயேல் மக்கள் விடுதலைப் பயணத்தைத் துவங்கியபோது, செங்கடலின் நீர்த்திரளை
இறைவன் சக்திமிகுந்த காற்றினால் பிரித்து, அதில், அவர்கள், பாதம் நனையாமல் கடந்து
சென்றதை அறிவோம். இந்நிகழ்வை, உயிர்ப்புப் பெருவிழாவின்
திருவிழிப்பு திருவழிபாட்டில் வாசிக்கக் கேட்டோம் (விடுதலைப் பயணம் 14:15 - 15:1).
இயேசு பிறந்த வேளையில், ஓர் அற்புத விண்மீன் வானில் தோன்றி, மூன்று அறிஞர்களை வழிநடத்தியது. பெந்தக்கோஸ்து நாளன்று, சக்திமிகுந்த காற்று மற்றும் நெருப்பு நாவுகள் வழியே அன்னை
மரியாவின் மீதும், திருத்தூதர்கள் மீதும்
தூய ஆவியார் இறங்கிவந்தார். கல்வாரியில் இயேசு உயிர் துறந்தபோது, நண்பகல் வேளையில் பூமியை இருள் சூழ்ந்தது. உயிர்ப்பு ஞாயிறு
காலையில், நிலநடுக்கம் ஏற்பட்டது
என்பதை, திருவிழிப்பின்போது நாம்
நற்செய்தியாக வாசிக்கிறோம்: ஓய்வுநாளுக்குப்பின் வாரத்தின் முதல் நாள்
விடியற்காலையில் மகதலா மரியாவும் வேறொரு மரியாவும் கல்லறையைப் பார்க்கச்
சென்றார்கள். திடீரென ஒரு பெரிய நிலநடுக்கம் ஏற்பட்டது. ஆண்டவரின் தூதர்
விண்ணகத்திலிருந்து இறங்கி வந்து கல்லறையை மூடியிருந்த கல்லைப் புரட்டி அதன் மேல்
உட்கார்ந்தார். (மத்தேயு 28:1-2)
நிலநடுக்கம், சுனாமி, பெருவெள்ளம் போன்ற இயற்கை பேரிடர்கள் ஏற்படும்போது, அவற்றை, நாம், மரணத்தைக் கொணரும்
அழிவின் சின்னங்களாகவே பெரும்பாலும் கருதுகிறோம். உயிர்ப்பு ஞாயிறன்று ஏற்பட்ட
நிலநடுக்கமோ, நம் எண்ணங்களைப் புரட்டிப்போடும் வண்ணம், கல்லறைக் கல்லைப் புரட்டி, வாழ்வை பறைசாற்றியது. மரணத்தை
வெல்லும் சக்திபெற்றது வாழ்வு என்பதே, உயிர்ப்பு
விழாவின் மையக்கருத்து.
நாம்
வாழும் இன்றையச் சூழலிலும், நிலநடுக்கத்தின்
விளைவாக உருவாகும் அழிவுகளின் நடுவே, வாழ்வு
வெளிப்படும் நிகழ்வுகளை நாம் செய்திகளாக வாசிக்கிறோம். துருக்கி மற்றும் சிரியா
நாடுகளில், இவ்வாண்டு
பிப்ரவரி 6ம் தேதி ஏற்பட்ட நிலநடுக்கத்தைப் பற்றிய வேதனை செய்திகளை நாம் தொடர்ந்து
கேட்டுவந்தோம். ஆயிரமாயிரம் மக்களைப் பலிகொண்ட அந்த நிலநடுக்கத்தின் இடிபாடுகளில்
பல்லாயிரம் உயிர்கள் இறந்த செய்திகள் வெளிவந்தபோது, அதே இடிபாடுகளிலிருந்து
உயிர்கள் மீட்கப்பட்ட செய்திகளையும் அறிந்தோம். நிலநடுக்கம் ஏற்பட்ட அந்த வேளையில்
தாய் ஒருவர், பெண்
குழந்தையைப் பெற்றெடுத்த பின் உயிர் துறந்தார். மீட்புப் பணியில்
ஈடுபட்டிருந்தவர்கள், இறந்துபோன தாயின் தொப்புள் கொடியுடன் இணைக்கப்பட்டு, உயிரோடு
இருந்த குழந்தையைக் காப்பாற்றிய செய்தியைக் கேள்விப்பட்டோம். அதையடுத்து, பல
நூறு உயிர்கள் அந்த இடிபாடுகளிலிருந்து மீட்கப்பட்டதையும், ஒருவர், நிலநடுக்கம்
ஏற்பட்டு, 13
நாள்களுக்குப் பின் மீட்கப்பட்டதையும் கேள்விப்பட்டோம். கல்லறைகளிலிருந்து நம்மை
உயிருடன் கொணரும் சக்தி இறைவனுக்கு உண்டு என்பதற்கு, துருக்கி, மற்றும்
சிரியாவில் இடிபாடுகளிலிருந்து மீட்கப்பட்டவர்கள் தங்கள் வாழ்நாளெல்லாம்
சாட்சிகளாக வாழ்வர் என்று நம்பலாம்.
2011ம் ஆண்டு, அக்டோபர் 23, ஞாயிறன்று, துருக்கி நாட்டின் Van என்ற நகரில் ஏற்பட்ட
நிலநடுக்கத்தால் (7.2 ரிக்டர் அளவு) பல நூறு கட்டடங்கள் இடிந்துவிழுந்தன. அன்றைய
நிலவரப்படி, 300க்கும் அதிகமானோர்
கொல்லப்பட்டனர்; 2000த்திற்கும்
அதிகமானோர் காயமுற்றனர். ஒரு வாரத்தில், இறந்தோரின் எண்ணிக்கை 604 என்றும், காயமடைந்தோரின் எண்ணிக்கை 4,100 என்றும் கூறப்பட்டது. மரணங்களின் எண்ணிக்கை குறித்த
செய்திகள் வெளிவந்த அதே நாள்களில், வாழ்வைப்பற்றிய
ஒரு செய்தியும் வெளியானது. பிறந்து, 2 வாரங்களே ஆகியிருந்த, Azra Karaduman என்ற குழந்தை, நிலநடுக்கம் ஏற்பட்டு 48
மணி நேரங்கள் சென்று, இடிபாடுகளின்
நடுவிலிருந்து காப்பாற்றப்பட்டது. அதுமட்டுமல்ல, அக்குழந்தை காப்பற்றப்பட்ட அதே இடத்தில், குழந்தையின் தாயும் (Semiha), பாட்டியும் (Gulsaadet) மீட்கப்பட்டனர்.
இக்குழந்தையை,
"நம்பிக்கையின் முகம்" என்று ஊடகங்கள் அழைத்தன. Azra என்ற அக்குழந்தையின்
பெயருக்கு, "பாலைநிலத்து மலர்"
என்பது பொருள் என்றும், 2 வாரக் குழந்தை, இரு தலைமுறைகளைக்
காப்பாற்றியது என்றும், இந்நிகழ்வை, ஊடகங்கள் விவரித்தன.
அமெரிக்கத் தொலைக்காட்சி
நிறுவனம் (CBS) இச்செய்தியை
ஒளிபரப்பியபோது, Mark Philips என்ற செய்தித் தொடர்பாளர், அழகான ஒரு கருத்தை
பதிவுசெய்தார்: "பெரிய, பெரிய புள்ளிவிவரங்களைக் காட்டிலும், சின்னச் சின்ன
மனிதாபிமானக் கதைகள் நம் கற்பனையைக் கவர்கின்றன" என்று அவர் கூறினார்.
கடந்த சில ஆண்டுகளில், துருக்கியில், ஜப்பானில் (2011), ஹெயிட்டியில் (2010), பல ஆசிய நாடுகளில் (2004), ஏற்பட்ட நிலநடுக்கம், சுனாமி ஆகிய இயற்கைப்
பேரிடர்களில் இறந்தோர், காயமுற்றோர்
ஆகியோரின் புள்ளிவிவரங்கள் நம் மனதில் பதிந்ததைவிட, அந்த அழிவுகளின் நடுவிலிருந்து, உயிர்கள் மீட்கப்பட்டச்
செய்திகள், நம்மை அதிகம் கவர்ந்தன
என்பதையும், அவை, நம் உள்ளங்களில், நம்பிக்கை விதைகளை
நட்டுவைத்தன என்பதையும் மறுக்கமுடியாது.
2010ம் ஆண்டு, சனவரி மாதம், ஹெயிட்டியில்
நிலநடுக்கத்தால் எற்பட்ட இடிபாடுகளிலிருந்து, பதினாறு நாட்களுக்குப் பின், Darline Etienne என்ற இளம்பெண் உயிரோடு
மீட்கப்பட்டது, ஓர் உயிர்ப்பு என்று
கூறப்பட்டது. அதே 2010ம் ஆண்டு, சிலே நாட்டு
சுரங்க விபத்தில் அகப்பட்ட 33 தொழிலாளிகள், 69 நாட்களுக்குப் பின் உயிரோடு மீட்கப்பட்டது, உயிர்ப்பெனக் கொண்டாடப்பட்டது.
2010ம் ஆண்டு, ஆகஸ்ட் 5ம் தேதி, சிலே நாட்டின் அட்டக்காமா
(Atacama) பாலைநிலத்தில் அமைந்துள்ள, தாமிர, தங்கச் சுரங்கம் ஒன்றில்
சிக்கிக்கொண்ட 33 தொழிலாளர்கள், அக்டோபர் 12ம்
தேதி, அதாவது, 69 நாட்களுக்குப் பின், மீட்கப்பட்டனர். இந்தச்
சாதனை முடிந்ததும், சிலே நாட்டின் ஆயர்
பேரவைத் தலைவர், ஆயர் Alejandro
Karmelic அவர்கள், "சிலே நாடு, இன்று உயிர்ப்பின்
நம்பிக்கைக்குச் சான்று பகர்ந்துள்ளது" என்று கூறினார்.
ஆயர் Karmelic அவர்கள், உயிர்ப்பைக் குறித்து, அக்டோபர் மாதத்தில்
குறிப்பிட்டது பொருத்தமாகத் தெரிகிறது. உயிர்ப்புக்கும், வசந்தகாலத்திற்கும்
தொடர்பு உள்ளது என்பதை அறிவோம். பூமியின் வட பாதி கோளத்தில் (Northern
hemisphere), மார்ச், ஏப்ரல் மாதங்களில் வரும்
வசந்தகாலத்தையொட்டி, திருஅவையில் தவக்காலமும், உயிர்ப்புத் திருநாளும்
கொண்டாடப்படுகின்றன. பூமியின் தென் பாதி கோளத்தில் (Southern
hemisphere), அமைந்துள்ள சிலே நாட்டில், செப்டம்பர், அக்டோபர் மாதங்களில்
வசந்தகாலம் வரும். எனவே, அந்த சுரங்கத்
தொழிலாளர்கள் விடுவிக்கப்பட்ட அக்டோபர் மாதத்தில், அவர்கள் உயிர்ப்புத் திருநாளைக் கொண்டாடியிருந்தாலும், பொருத்தமாகவே
இருந்திருக்கும்.
கல்வாரிக்
கொடுமைகளுக்குப் பின்,
சாத்தப்பட்ட
அறையை, ஒரு கல்லறையாக மாற்றி, அதில், தங்களையே பூட்டி
வைத்துக்கொண்ட சீடர்கள், இயேசுவின்
உயிர்ப்பிற்குப் பின்,
அச்சமின்றி, இயேசுவை உலகறியச்
செய்தனர். அதேபோல், பாறைகளால் முற்றிலும்
மூடப்பட்டு, இனி உயிரோடு மீளமாட்டோம்
என்ற அச்சத்தில், சந்தேகத்தில்
புதையுண்டிருந்த சிலே நாட்டு சுரங்கத் தொழிலாளிகள், வெளியே வந்தபின், பல நாடுகளுக்குச் சென்று இயேசுவை உலகறியச் செய்தனர்.
இங்கு நாம் குறிப்பிட்ட 'உயிர்ப்பு நிகழ்வுகள்'
ஊடகங்களில்
செய்திகளாக வெளிவந்தவை. ஆனால், ஊடகங்களில் செய்திகளாக
வராமல், நம் ஒவ்வொருநாள்
வாழ்விலும், உயிர்ப்பு அனுபவம், சின்னச்சின்ன நிகழ்வுகள் வழியே நடந்தவண்ணம் உள்ளன.
இவை எதுவும் நம் கவனத்தை ஈர்ப்பது கிடையாது. இயேசுவின் உயிர்ப்பு முதல்முறை
நிகழ்ந்தபோதும், அது யாருடைய கவனத்தையும்
ஈர்க்கவில்லை. இத்தகைய உயிர்ப்பு நிகழ்வுகளைக் காண்பதற்கு அன்பின் விழிகள்
அவசியம். அன்பின் விழிகள் கொண்டிருப்பதன் அவசியம் குறித்து, இறையியலிலும்,
ஆன்மீகத்திலும் புலமைபெற்ற அருள்பணி Ronald
Rolheiser அவர்கள், "உயிர்ப்பைக் காண" (‘Seeing the Resurrection’) என்ற தலைப்பில் பகிர்ந்துகொண்டிருக்கும் கருத்துக்கள், நம்மை சிந்திக்க
அழைக்கின்றன.
இறைவன்
நம் சுதந்திரத்தைப் பறித்து, தன்
வலிமையைத் திணித்து, நம்மை,
வலுக்கட்டாயமாக ஒன்றைக் காணும்படி செய்வதில்லை. நம் சுதந்திரத்தை எப்போதும்
மதிப்பவர் அவர். இறைவனின் இந்தப் பண்பு, இயேசுவின்
உயிர்ப்பு நிகழ்வில் மிகத் தெளிவாகத் தெரிகிறது. உயிர்ப்பு நிகழ்வு, கண்ணையும், கருத்தையும் பறிக்கும் பிரம்மாண்டமான
நிகழ்வாக, தலைப்புச்
செய்தியாக நிகழவில்லை. இயேசுவின் பிறப்பைப் போலவே, அவரது உயிர்ப்பும் மிக அமைதியாக நிகழ்ந்தது.
இயேசுவின்
உயிர்ப்பை ஒரு சிலர் கண்டனர். மற்றவர்களால்,
அவரைக் காண இயலவில்லை. உயிர்ப்பு என்ற பேருண்மை,
ஒரு சிலரில், பெரும் மாற்றங்களை உருவாக்கியது. வேறு சிலரோ, அந்த பேருண்மையைப் புரிந்துகொள்ள
மறுத்ததோடு, அதை
அழிக்கவும் முயற்சிகள் செய்தனர். இந்த வேறுபாடு ஏன்? 12ம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த புனித விக்டரின் ஹுகோ என்பவர் கூறுவது இதுதான்:
"அன்பின் கண்களால் காணும்போது, சரியான
முறையில் காணமுடியும். பேருண்மைகளை சரியான முறையில் புரிந்துகொள்ள முடியும்."
அன்பின்
கண்கள் கொண்டு பார்த்த மகதலாவின் மரியா, உயிர்ப்பு
நாளன்று விடியற்காலையில் தன் அன்புத் தலைவனின் உடலுக்கு உரிய மாண்பை வழங்க நறுமணத்
தைலத்துடன் கல்லறைக்குச் சென்றார் என்பதை உயிர்ப்பு ஞாயிறு காலைத் திருப்பலியின்
நற்செய்தியாக வாசிக்கிறோம். மனமெங்கும் நிறைந்திருந்த அன்புடன் கல்லறைக்குச் சென்ற
மரியா, உயிர்ப்பு
என்ற பேருண்மையின் முதல் திருத்தூதராக மாறினார். ஏனைய சீடர்கள் தங்கள் கவலைகளாலும், அச்சத்தாலும் மூடிய கதவுகளுக்குப்
பின் பதுங்கியிருந்த வேளையில், மகதலாவின்
மரியா துணிவுடன் கல்லறைக்குச் சென்றார். உயிர்த்த இயேசுவை சந்தித்த முதல் சீடராக
மாறினார்.
நம்மைச்
சுற்றி ஒவ்வொருநாளும் நிகழ்ந்துவரும் அழிவுச் செய்திகளின் விளைவாக, உயிர்ப்பின் நம்பிக்கை நம்மைவிட்டு
விலகிச் செல்கிறது. இத்தனை அழிவுகளின் நடுவிலும், அன்பின் கண்கள் கொண்டு பார்க்கப் பழகினால்,
நம்மைச் சுற்றி சின்னச்சின்னதாய் உயிர்ப்பு நிகழ்வதைக் காணமுடியும். இத்தகைய
வரத்தை, உயிர்த்த கிறிஸ்து நமக்கு வழங்கவேண்டும் என்று மன்றாடுவோம்.
No comments:
Post a Comment