Cleansing our minds and hearts! கழுவப்பட வேண்டிய மனங்கள்!

Jesus Cleansing the Temple

https://www.crosswalk.com

3^rd Sunday of Lent

Keeping ourselves clean is one of our basic needs. ‘Cleanliness is next to Godliness’ is a wise saying we are familiar with. One of the key themes of the Season of Lent is the need to cleanse our minds and hearts. The Gospel, given to us this Sunday, talks of Jesus cleansing the Temple of Jerusalem. This event is recorded in all the four Gospels. The passage given to us as today’s Gospel, is taken from John (John 2:13-25). While the Gospel of John places this event at the beginning of the public ministry of Jesus, the other three (synoptic) Gospels talk about this event just before the Passion (Matthew 21:12-17; Mark 11:15-19; Luke 19:45-48).

‘Cleansing the temple’ reminds me of a short story:

In South Africa (when it was suffering from racial segregation), a Black man was trying to enter a church. A policeman saw him and rushed to him shouting, "Stop! That church is only for the Whites." The Black man turned around and explained: "But I'm only going in to clean the church." "Well, in that case, go ahead," answered the man of the law. "But don't let me catch you praying.”

We are sadly aware that our churches, temples, mosques and synagogues need lot of cleaning, more than ever, especially in the context of political leaders, like Narendra Modi, using the places of worship as theatres to promote themselves as gods. We have accumulated way too much ‘rubbish’ in our places of worship by making them reasons to whip up division, discord and violence. Hence, the event of Jesus cleansing the Jerusalem Temple can teach us quite a few lessons.

Let us begin our lessons from the picture of Jesus painted by today’s Gospel passage: In the temple courts Jesus found people selling cattle, sheep and doves, and others sitting at tables exchanging money. So, he made a whip out of cords, and drove all from the temple courts, both sheep and cattle; he scattered the coins of the money changers and overturned their tables. To those who sold doves he said, “Get these out of here! Stop turning my Father’s house into a market!” (John 2:14-16)

This picture of Jesus is ‘too disturbing’ for us. We are accustomed to seeing statues or paintings of Jesus on the cross, Jesus the Shepherd or Jesus the King installed on the altar. But, it is hard for us to imagine any church opting for the painting of Jesus cleansing the temple as the picture to adorn the main altar.

Most of us may have seen a painting by Warner Sallman called ‘The Head of Christ’ (1940) - Jesus with flowing blond hair and saccharine blue eyes. 

Dan Clendenin, the founder of the webzine ‘Journey with Jesus’, in his homily ‘Lenten Disruption’ refers to this picture and goes on to say: “This portrait has been reproduced 500 million times around the world. Sallman's Jesus stares into space. He is clean, safe, and passive. It's hard to imagine why such a harmless looking citizen would be arrested, beaten to a pulp, and crucified by Rome; he wouldn't hurt a flea. Sallman's painting is only one example of the many ways that we domesticate the deity, how we create Jesus in our own image, and co-opt him for our own purposes. The ‘cleansing of the temple’ in John's Gospel this week challenges all such self-serving projections. The story warns us of what Donald McCullough calls ‘the dangerous illusion of a manageable deity’."

We know that God is a great ‘iconoclast’ (one who destroys images) who cannot be locked up into ‘convenient images’. The Season of Lent is a good opportunity to examine ourselves and see whether we have fixed images of God that do not challenge or disturb us. If we suffer from such a ‘fixation’, then the Crucified Christ will be a disturbance for us. This is what St Paul talks about in the Second Reading today: We preach Christ crucified: a stumbling block to Jews and foolishness to Gentiles, but to those whom God has called, both Jews and Greeks, Christ the power of God and the wisdom of God. (1 Cor. 1:23-24).

From the First Sunday of Lent, we have been meeting Jesus in different situations and in very different locations. On the First Sunday, we met Him in the desert, hungry, tired and tempted by the Satan. On the Second Sunday, we met Him on the mountain, in a moment of glory. Today, the Third Sunday of Lent, we meet Him in the temple of Jerusalem chasing away the traders. It is interesting and helpful to reflect on the three locations: the desert, the mountain and the temple. All these are special places where one can meet God. In the desert and the mountain, one needs to search for God, while the temple is the place, we humans have built to meet God easily.

Paradoxically, when the Son of God went to the Temple of Jerusalem, He could not meet God. He could also sense that thousands who had come there could not meet God. Naturally, the next logical question was: What was the use of that temple when it had lost its prime purpose of helping people meet God? We hear Jesus saying that the temple had been turned into a ‘market’ (John) and a ‘den of robbers’ (the other three gospels). Jesus took up the cleaning in full earnest.

Usually we go to a place of worship - a Church, a Temple or a Mosque - to purify ourselves. Here we see Jesus going to purify the Temple. It is good to reflect on what prompted Jesus to take up this mission. Those factors which made the Jerusalem temple unclean, may as well be present in our places of worship today. If so, it is all the more reason to delve deeper into this episode. Suppose Jesus walks into our places of worship, especially our famous shrines, today, what would be his reactions? Will he need a whip, once again?

Jesus’ encounter with the Temple began when He was 12 years old. Even at that time, the Boy Jesus must have seen some anomalies in His Father’s House. Every year as He went to the Temple for His annual obligations, He must have come back with lots of questions… painful questions. This year, He wanted to find an answer to His questions… Rather, He decided to become an answer to His questions.

Among all the anomalies, what must have pained Jesus most was the way the poor and the gentiles were treated in the temple. The Passover of the Jews was at hand, and Jesus went up to Jerusalem. (John 2:13) These are the opening words of today’s gospel. Every Jew was looking forward to going to Jerusalem at the time of the Passover. Having come from a humble carpenter’s family Himself, Jesus knew how hard it was for the poor people to put aside something for the temple each year. They brought to Jerusalem all that they had set aside for God throughout the year. Going to Jerusalem was considered a peak experience for the Jews (cf. Psalm 122). The happy anticipation of going to ‘God’s House’ was becoming more and more of a nightmare for the poor Jews since, year after year, the temple was becoming more and more of a market place.

The Passover was a ‘peak season’ for Jerusalem. (You can see that I have begun speaking in ‘commercial’ terms.) The poor Jews had to face a two-pronged attack from the ‘market forces’ that have grown around the Temple. The oxen, sheep and pigeons that the poor had brought with them became ‘unacceptable’ by the Priests. They found some little blemish in them. Hence, the poor had to buy these offerings from the temple market at a much higher price. The second attack came in the form of the annual temple tax they had to pay. This tax could not be paid in the Roman coins since they had the image of Caesar on them. Hence, they had to change those coins into the ‘temple coins’. Here again, the poor were cheated royally.

When it comes to money matters, it is the poor who suffer the most – be it in terms of wages, payments etc. The Pilgrimage to Jerusalem which was supposed to fill the poor with graces and replenish them for the next year, became a journey that fleeced them and left them exhausted. They must have felt that God was becoming ‘costlier’ every year and receding from them year after year and that they could never measure up to the temple requirements. They must have also questioned how their God had become the ‘property’ of the Priests and other temple merchants.

There was another group of people who were raising similar questions. They were the gentiles. The temple market was established in the outer court of the Jerusalem temple, known as the ‘Court of the Gentiles’. The gentiles were permitted only up to this outer court and no further. Since this court had become a noisy, unruly market place, the gentiles could not pay their homage to the God of Israel, whom they were very keen to meet. Many of them must have returned home quite disgusted with what they saw and would have decided never again to go back to Jerusalem.

Jesus identified himself with these two groups – the poor and the Gentiles – who had agonizing questions about God, who was locked up inside the Temple of Jerusalem by the selfish Priests and merchants. He sought a solution. He began cleansing the Temple. Some commentators would call this act of Jesus a miracle. How did He undertake such a daring act and still not get killed on the spot is a miracle indeed! What made Him do this? The Gospel says: “Zeal for the House of God consumed Him.” (John 2:17; Ps. 69:9)

The temple authorities could see this zeal and they had no answer to this. Still, putting up a brave front, they questioned Jesus: “What sign have you to show us for doing this?” Jesus did not answer them directly but threw a challenge at them: “Destroy this temple, and in three days I will raise it up.” (John 2: 19) A temple that took 46 years to be built, can be built in three days? What a childish way of speaking!

Jesus spoke of a different temple – His own Body! In the course of history, the Temple of Jerusalem was destroyed at least twice and was not re-built in its original glory, whereas the Body of Jesus, which was destroyed on the Cross, was built up again in three days in all its glory! In this temple, there would be no more problems about meeting God; in this temple, God cannot be bought or sold; there will be no inner and outer courts in this temple to segregate people… All are welcome to meet God in this temple – Jesus Christ!

We pray that the real Church / Temple / Mosque (which is the community of believers) is built on the firm foundation of equality, with no dividing walls. May this Season of Lent help us to cleanse our minds and hearts to become the temple of the Holy Spirit. We also pray that our human family gets purified of the attempts to make God and religion as commodities sold to the highest bidders!

Jesus cleansing the temple

https://ctrendsmag.com

தவக்காலம் 3ம் ஞாயிறு

தன்னையே சுத்தம் செய்துகொள்வது மனிதர்களின் அடிப்படைத் தேவைகளில் ஒன்று. மனிதர்கள் மட்டுமல்ல, நம்மைச் சுற்றியுள்ள இயற்கையும், தன்னைத் தானே சுத்தம் செய்துகொள்வதை நாம் அறிவோம். தன்னையே சுத்தம் செய்துகொள்ளும் இயற்கையை மீண்டும் குப்பையாக்குவதில் மனிதர்களாகிய நம் பங்கு மிக அதிகம் என்பதையும் வெட்கத்துடன், வேதனையுடன் நாம் ஒத்துக்கொள்ள வேண்டும்.

'சுத்தப்படுத்துதல்' என்பது தவக்காலத்தின் மைய இலக்குகளில் ஒன்று. புறத் தூய்மையைவிட, அகத் தூய்மையை வலியுறுத்தும் காலம், தவக்காலம். இத்தருணத்தில், இயேசு எருசலேம் கோவிலைச் சுத்தம்செய்யும் நிகழ்வு, இன்றைய நற்செய்தியாகத் (யோவா. 2:13-25) தரப்பட்டுள்ளது. 'இயேசு கோவிலைத் தூய்மையாக்குதல்' என்ற இந்நிகழ்வு, நான்கு நற்செய்திகளிலும் சொல்லப்பட்டுள்ளது (மத். 21:12-17; மாற். 11:15-19; லூக். 19:45-48; யோவா. 2:13-22). 'கோவிலைத் தூய்மையாக்குதல்' என்ற சொற்றொடரைக் கேட்டதும், ஒரு குட்டிக் கதை நினைவுக்கு வருகிறது:

தென் ஆப்ரிக்கா, இனவெறியில் மூழ்கியிருந்த காலம் அது. கருப்பினத்தைச் சேர்ந்த ஒருவர் ஒரு கோவிலில் நுழைய முயன்றார். அருகிலிருந்த ஒரு காவல்துறை அதிகாரி, அவரைத் தடுத்து நிறுத்தி, "நில்! வெள்ளையினத்தவர் மட்டுமே இக்கோவிலுக்குள் நுழையமுடியும். நீ உள்ளே போகக்கூடாது!" என்று கூறினார். கறுப்பின மனிதர் அவரிடம், "ஐயா, நான் இந்தக் கோவிலைச் சுத்தம் செய்யவே போகிறேன்" என்று கூறினார். உடனே, அந்தக் காவல்துறை அதிகாரி, "அப்படியென்றால் நீ உள்ளே போகலாம். ஆனால், அங்கு நீ செபித்துக் கொண்டிருப்பதை நான் பார்த்தால், பின்னர், உனக்குத் தொல்லைதான்!" என்று எச்சரித்து உள்ளே அனுப்பினார்.

நமது ஆலயங்கள், கோவில்கள், மசூதிகள் மற்றும் யூத தொழுகைக்கூடங்கள் ஆகியவை, முன்னெப்போதும் தேவைப்படாத அளவு சுத்தம் செய்யப்பட வேண்டியுள்ளது. நரேந்திர மோடியைப் போல பல்வேறு அரசியல்வாதிகள், கோவில்களை நாடக மேடைகளாக்கி, அதன் வழியே, தங்களையே தெய்வங்களாக விளம்பரப்படுத்தும் அவல முயற்சிகளை நாம் அறிவோம். வழிபாட்டுத் தலங்களைப் பயன்படுத்தி, பிரிவினை, வன்முறை, மோதல்கள் போன்ற உணர்வுகளை வளர்த்துவருவது நமக்கு வேதனையைத் தருகிறது. இவ்வாறு, நமது வழிபாட்டுத் தலங்களில் அளவுக்கு அதிகமாக ‘குப்பைகளை’ குவித்துள்ளோம். இத்தகையைச் சூழலில், இயேசு எருசலேம் கோவிலை சுத்தப்படுத்திய நிகழ்வு நமக்கு சில பாடங்களைக் கற்றுத்தர முடியும்.

இன்றைய நற்செய்தி வாசகத்தின் வழியே சித்திரிக்கப்பட்டுள்ள இயேசுவின் உருவம் நமக்குள் உருவாக்கும் உணர்வுகளிலிருந்து நம் பாடங்களைத் துவங்குவோம்.

இயேசு, கோவிலில் ஆடு, மாடு, புறா விற்போரையும் அங்கே உட்கார்ந்திருந்த நாணயம் மாற்றுவோரையும் கண்டார்; அப்போது கயிறுகளால் ஒரு சாட்டை பின்னி, அவர்கள் எல்லாரையும் கோவிலிலிருந்து துரத்தினார்; ஆடு மாடுகளையும் விரட்டினார்; நாணயம் மாற்றுவோரின் சில்லறைக் காசுகளைக் கொட்டிவிட்டு மேசைகளையும் கவிழ்த்துப் போட்டார். அவர் புறா விற்பவர்களிடம், “இவற்றை இங்கிருந்து எடுத்துச் செல்லுங்கள்; என் தந்தையின் இல்லத்தைச் சந்தை ஆக்காதீர்கள்” என்று கூறினார். (யோவான் 2:14-16)

இந்த வரிகளில் சித்திரிக்கப்பட்டுள்ள இயேசு நமக்குள் நெருடல்களை உருவாக்குகிறார்.

இந்த ஞாயிறையும் சேர்த்து, தவக்காலத்தின் முதல் மூன்று ஞாயிறு வழிபாட்டிலும் இயேசுவை வெவ்வேறு சூழல்களில், வெவ்வேறு கோணங்களில் சந்தித்துவருகிறோம். தவக்காலத்தின் முதல் ஞாயிறு, பசியோடு, களைப்போடு இருந்த இயேசுவை, நாம் பாலைநிலத்தில் சந்தித்தோம். இரண்டாவது வாரம், தோற்றமாற்றம் அடைந்து, ஒளிவெள்ளத்தில் தோன்றிய இயேசுவை, நாம் மலைமீது சந்தித்தோம். மூன்றாவது ஞாயிறான இன்று, இயேசுவை, எருசலேம் கோவிலில் சந்திக்கிறோம். கோபக்கனல் தெறிக்க, சாட்டையைச் சுழற்றும் இந்த இயேசு, நம்மை அதிர்ச்சியில் ஆழ்த்துகிறார்.

தவக்காலத்தின் மூன்று ஞாயிறுகளிலும் நாம் சிந்தித்த இக்காட்சிகளை ஓவியங்களாகப் பார்த்திருக்கிறோம். இந்த மூன்று ஓவியங்களில், பாலை நிலத்திலும், மலைமீதும் நாம் சந்தித்த இயேசுவை, கோவில்களில் பீடமேற்ற தயங்கமாட்டோம். ஆனால், எருசலேம் கோவிலில் சாட்டையைச் சுழற்றி வியாபாரிகளை விரட்டும் இயேசுவின் ஓவியத்தை, நம் ஆலயங்களில் வைத்து வழிபடமுயுமா என்பது பெரும் கேள்விக்குறிதான்.

பொதுவாக, கோவில்களில் நாம் பீடமேற்றும் இயேசுவின் திரு உருவங்கள், சாந்தம் நிறைந்த உருவங்கள், வெற்றிவாகை சூடிய உருவங்கள், அல்லது சிலுவையில் துன்புறும் உருவங்கள். கிறிஸ்தவ மறையின் துவக்ககாலத்தில், சிலுவையில் அறையப்பட்ட இயேசுவும் சவாலாக இருந்தார் என்பதை இன்றைய இரண்டாம் வாசகத்தில் புனித பவுல் அடியார் இவ்வாறு கூறுகிறார்: நாங்கள் சிலுவையில் அறையப்பட்ட கிறிஸ்துவைப்பற்றிப் பறைசாற்றுகிறோம். அச்சிலுவை யூதருக்குத் தடைக்கல்லாகவும் பிற இனத்தாருக்கு மடமையாயும் இருக்கிறது. (1 கொரி. 1:23-24)

இந்த மூன்று நிகழ்வுகளில், மற்றோர் அம்சத்தையும் நாம் சிந்திப்பது பயனுள்ள முயற்சி. பாலைநிலம், மலை, கோவில் ஆகிய மூன்று இடங்களும் இறைவனைச் சந்திக்கக்கூடிய இடங்கள் என்பது நமக்குத் தெரிந்த உண்மை. இவற்றில், பாலைநிலத்திலோ, மலையிலோ, இறைவனை, நாம் தேடிச்செல்ல வேண்டும். அவ்வளவு எளிதில் நம் கண்களுக்கு அவர் தெரிவதில்லை. இறைவனை எளிதில் காண்பதற்கென மனிதர்கள் உருவாக்கிய இடம்தான், கோவில். அந்தக் கோவிலுக்குச் சென்ற இறைமகனாகிய இயேசு, அங்கு, இறைவனைக் காணமுடியாததால், கோபமுற்று, சாட்டையைக் கையில் எடுக்கிறார்.

கோவிலுக்குச் சென்றால் நாம் தூய்மை பெறலாம் என்ற எண்ணம் நம்மில் பலருக்கு உண்டு. ஆனால், இங்கோ, இயேசு, கோவிலைத் தூய்மைப்படுத்துகிறார். இஸ்ரயேல் மக்களின் உயிர்நாடியாக விளங்கிய எருசலேம் கோவிலில், இயேசு, ஏன் கோபத்துடன் நடந்துகொண்டார் என்பதன் காரணத்தைப் புரிந்துகொள்வது பயனளிக்கும்.

எருசலேம் கோவிலில், அன்று நடந்த நிகழ்வுகளுக்கும், இன்று நம் திருத்தலங்களில் காணும் பல நிகழ்வுகளுக்கும் நெருங்கிய ஒப்புமைகள் இருந்தால், நாம் கேள்விகளை எழுப்பவும், பதில்களைத் தேடவும் கடமைப்பட்டுள்ளோம். எருசலேம் கோவிலைச் சந்தையாக மாற்றியவர்களை, சாட்டை கொண்டு விரட்டியடித்த இயேசு, இன்று, நம் கோவில்களுக்கு வந்தால், என்ன நினைப்பார், எப்படி நடந்துகொள்வார் என்பதைச் சிந்தித்துப்பார்க்க, இந்த ஞாயிறு, நமக்கு ஒரு வாய்ப்பை அளித்துள்ளது.

யூதர்களுடைய பாஸ்கா விழா விரைவில் வரவிருந்ததால் இயேசு எருசலேமுக்குச் சென்றார் (யோவான் 2: 13) என்று இன்றைய நற்செய்தி துவங்குகிறது. இஸ்ரயேல் மக்கள் அனைவரும் பாஸ்கா விழாவையொட்டி எருசலேமுக்குச் செல்லவேண்டும், அந்த ஆண்டுக்குரியக் காணிக்கையை, கோவிலில் செலுத்தவேண்டும். இது இஸ்ரயேல் மக்களுக்கு விதிக்கப்பட்ட கட்டளை. இயேசுவும் ஒரு யூதருக்குரிய கடமைகளை நிறைவேற்ற கோவிலுக்குச் சென்றார். அங்கு சென்றவர், அதிர்ச்சியும், ஆத்திரமும் அடைந்தார்.

ஏற்கனவே, 12 வயது சிறுவனாக, முதல்முறை, எருசலேம் கோவிலுக்குச் சென்றபோது, அங்கு அவர் கண்ட ஒரு சில காட்சிகள், அவரைப் பாதித்திருக்க வேண்டும். அதன்பின், ஒவ்வோர் ஆண்டும், அவர் அங்கு சென்றபோதெல்லாம், அவர் உள்ளத்தை வேதனையும், கேள்விகளும் நிறைத்திருக்க வேண்டும். இத்தனை ஆண்டுகள் அந்த வேதனைகளுக்கும், கேள்விகளுக்கும் விடைதேடி வந்த இயேசு, இன்று தானே விடையாக மாறத் துணிந்தார்.

இயேசுவுக்குள் இத்தனைக் கேள்விகளும் வேதனைகளும் உருவாகக் காரணம் என்ன? ஏழைகளும், பிற இனத்தாரும் அடைந்த துன்பங்கள். இயேசு, ஓர் எளியக் குடும்பத்தில் பிறந்தவர் என்பதால், ஏழை யூதர்கள் அடைந்த வேதனைகளை, அவரும் அடைந்திருப்பார். இறைவனைக் காணும் ஆர்வத்தோடு, வறியோர், ஆண்டு முழுவதும் சிறுகச் சிறுகச் சேமித்து, எருசலேம் கோவிலுக்கு சென்றபோது, அவர்கள் அங்கு சந்தித்தப் பிரச்சனைகள் பல. ஆண்டவனுக்குக் காணிக்கை செலுத்தவேண்டும் என, ஆண்டு முழுவதும், தங்கள் வீடுகளில், கண்ணும் கருத்துமாய், அவர்கள் வளர்த்து வந்த ஆடு, மாடு, புறா போன்ற காணிக்கைகளைக் குருக்களிடம் கொண்டு சென்றபோது, அந்தக் காணிக்கைகளில் ஏதாவது ஒரு குறை கண்டனர் குருக்கள். குறையுள்ள காணிக்கைகளை அவர்கள் ஏற்க மறுத்தனர். சரியான காணிக்கையைச் செலுத்தவில்லையெனில், கடவுள் அவர்களைப் புறக்கணித்துவிடுவார் என்ற அச்சத்தை, வறியோர் மீது, குருக்கள் திணித்தனர். எனவே, அந்த ஏழைகள், கோவிலில், அநியாய விலைக்கு விற்கப்பட்ட ஆடு, மாடு, புறா இவற்றை வாங்கவேண்டிய கட்டாயத்திற்குத் தள்ளப்பட்டனர். ஆண்டு முழுவதும் அவர்கள் சேமித்து வைத்த பணமெல்லாம் ஒரு காணிக்கை வாங்குவதற்கே பற்றாமல் போயிற்று.

அடுத்ததாக, கோவிலுக்குச் செலுத்தவேண்டிய காணிக்கைப் பணமும் பிரச்சனைகளை எழுப்பியது. இஸ்ரயேல் மக்கள், அன்றாட வாழ்வில் பயன்படுத்திய நாணயம், உரோமைய நாணயம். அந்த நாணயத்தில் சீசரின் உருவம் பொறிக்கப்பட்டிருந்ததால், அதைக் கோவில் காணிக்கையாகச் செலுத்தக்கூடாது. எனவே, காணிக்கை செலுத்தும் அனைவரும், கோவில் சந்தையில் இருந்த நாணயம் மாற்றுமிடங்களில், தாங்கள் சேமித்து வைத்திருந்த உரோமைய நாணயங்களைக் கொடுத்து, கோவிலுக்கு ஏற்ற நாணயங்களை வாங்கவேண்டும். இந்த வர்த்தகத்திலும் ஏழைகள் அதிகம் ஏமாற்றப்பட்டனர். எருசலேம் கோவிலில் நடந்த காணிக்கைப் பொருட்களின் வியாபாரம், நாணயம் மாற்றும் வியாபாரம் அனைத்திலும், கோவில் குருக்களுக்குப் பங்கு இருந்தது.

நாணயமற்ற முறையில், நாணய மாற்றங்கள் நிகழும் வேளைகளில், ஏழைகள் துன்புறுவது, அன்று மட்டுமல்ல, இன்றும் தொடரும் கொடுமை. சில ஆண்டுகளுக்கு முன், இந்தியாவில் நரேந்திர மோடியால் நடத்தப்பட்ட பணமுடக்கம் என்ற கொடுமை, வறியோரை எவ்வளவு தூரம் வாட்டியது என்பதை அறிவோம். அதே நேரம், கோடீஸ்வரக் கொள்ளையர்கள் அதே மோடியின் ஆசியுடன் அனுபவித்துவரும் சலுகைகளும் ஏராளம். நிச்சயம், இயேசுவை, மீண்டும் சாட்டையை எடுக்கத் தூண்டும் எதார்த்தங்கள் இவை. வருகிற தேர்தல் கண்ணியமான, நேர்மையான முறையில் நடைபெற்றால், இந்திய பாராளுமன்றம் என்ற கோவிலிலிருந்து, இயேசுவின் சாட்டையடி, கொள்ளையர்களை விரட்டும் என்ற நம்பிக்கையுடன் வேண்டுவோம்.

வறியோர், ஆண்டு முழுவதும் காத்திருந்து, கஷ்டப்பட்டு பணம் சேர்த்து, இறைவனைக் காண எருசலேம் கோவிலுக்குச் சென்றால், அங்கு இறைவனைக் காண இத்தனைத் தடைகள் இருந்தன. தாங்கள் காணவிழைந்த இறைவன், தங்களது ஒருவருட சேமிப்பையெல்லாம் தாண்டி, ஒவ்வோர் ஆண்டும் உயர, உயர விலகிச் செல்கிறாரே என்ற தவிப்பு, வறியோர் மனதை ஆக்கிரமித்தது. இறைவனின் இல்லத்தில், அவரது கண் முன்பாகவே இத்தனை அக்கிரமங்கள் நடக்கின்றனவே என்று, ஆயிரமாயிரம் ஏழைகளும், நேரிய மனத்தவரும் வெந்து, புழுங்கிக் கொண்டிருந்தனர்.

அதே வேதனை, அதே புழுக்கம், யூதர் அல்லாத பிற இனத்தவருக்கும் இருந்தது. எருசலேம் கோவிலில் வியாபாரங்கள் நடந்ததெல்லாம் கோவிலின் வெளிச் சுற்றில். இந்த வெளிச்சுற்று, பிற இனத்தவர் முற்றம் (The Court of the Gentiles) என்று அழைக்கப்பட்டது. பிற இனத்தவர், இந்த வெளிச்சுற்றில் மட்டும் நின்று இறைவனைத் தரிசிக்க அனுமதி உண்டு. இந்த வெளிச் சுற்றில், கடைகள் கூடிவிட்டதால், கடவுள் காணாமல் போய்விட்டார். சாமி வரம் கொடுத்தாலும், பூசாரி வரம் கொடுக்காதக் கதையாய், இறைவனைக் காண ஆவலாய் வந்திருந்த பிற இனத்தவர், இறைவனைக் காணமுடியாமல், ஏமாற்றம் அடைந்தனர். அவர்களுக்கெனக் குறிக்கப்பட்டிருந்த வெளிச்சுற்றை ஆக்கிரமித்திருந்த சந்தையைக் கண்டு, இறைவன் மீதே ஓரளவு வெறுப்பை வளர்த்துக்கொண்டு வீடு திரும்பவேண்டிய நிலைக்கு, பிற இனத்தவர் தள்ளப்பட்டனர்.

ஏழைகளையும் பிற இனத்தவரையும் வாட்டியெடுத்த வேதனைகள், இயேசுவையும் வாட்டியெடுத்தன. இந்த வேதனை, கோபமாக வடிவெடுத்தது. ஏழை யூதர்களும், பிற இனத்தவரும் கடவுளைச் சந்திக்க முடியாதபடி, ஒரு சந்தையாக, கள்வரின் குகையாக மாற்றப்பட்டிருந்த கோவிலைச் சுத்தம் செய்ய முடிவெடுத்தார் இயேசு.

பாஸ்கா விழா காலத்தில், எருசலேம் கோவிலுக்கு ஒரு இலட்சம் பக்தர்களாகிலும் வந்தனர் என்பது, விவிலிய ஆய்வாளர்களின் கணிப்பு. அந்த ஒரு இலட்சம் பேருக்குத் தேவையான ஆடு, மாடு, புறா என்ற காணிக்கைகள், கோவிலில் குவிந்திருக்க வேண்டும். தனியொரு மனிதராய், இந்த வியாபாரக் கோட்டையைத் தகர்க்கத் துணிந்த இளையவர் இயேசுவின் மனம், சாதாரண மனம் அல்ல..

இயேசு, எருசலேம் கோவிலில் செய்த அந்தப் புரட்சியை நாம் ஒரு புதுமையாகவே பார்க்கவேண்டும். அவ்வளவு பெரிய ஒரு நிறுவனத்தை எப்படி தனியொரு மனிதர் தலைகீழாக மாற்றத் துணிந்தார்? எப்படி அந்த நேரத்திலேயே, அவர் கொல்லப்படாமல் தப்பித்தார்? என்பதெல்லாம் புதுமையே. இந்தப் புதுமையை எண்ணிப்பார்க்க, திருஅவை, இன்று ஒரு வாய்ப்பை நமக்கு அளித்துள்ளது.

கோபக்கனல் தெறிக்க, இயேசு, அந்த வர்த்தகக் கோட்டையைத் தாக்கியபோது, அவர் எந்த அதிகாரத்தில் இவற்றைச் செய்கிறார் என்ற கேள்வி எழுந்தது. இயேசு அந்தக் கேள்விக்கு நேரடியாகப் பதில் சொல்லாமல், “இக்கோவிலை இடித்துவிடுங்கள். நான் மூன்று நாளில் இதைக் கட்டி எழுப்புவேன்”  (யோவான் 2: 19) என்ற சவாலை அவர்கள் முன் வைத்தார் என்று இன்றைய நற்செய்தியில் வாசிக்கிறோம். 46 ஆண்டுகளாகக் கட்டப்பட்ட ஆலயத்தை, மூன்றே நாட்களில் கட்டியெழுப்புவதாக இயேசு சொன்னதை, குழந்தைத்தனமான சவாலாக நாம் பார்க்கலாம்; அல்லது, கடவுளால் மட்டுமே செய்துமுடிக்கக்கூடிய ஓர் அற்புதச் செயலாகவும் கருதலாம். இயேசு கூறிய அந்தக் கோவில் அவரது உடல் என்றும் யோவான் தன் நற்செய்தியில் கூறுகிறார் - அவர் தம் உடலாகிய கோவிலைப்பற்றியே பேசினார் (யோவான் 2: 21).

இறைவனுக்கே விலைகுறித்து, வர்த்தகக் கோட்டையாக மாறிய எருசலேம் கோவில், வரலாற்றில் இரு முறை தரைமட்டமாக்கப்பட்டது. இன்றும், அந்தக் கோவில், மோதல்கள் பல உருவாக ஒரு காரணமாக இருந்து வருகிறது. இதற்கு மாறாக, முற்றிலும் தகர்க்கப்பட்டு, சிலுவையில் அறையப்பட்ட இயேசுவின் உடல் என்ற கோவிலை, கடவுள், மூன்று நாட்களில் மீண்டும் கட்டியெழுப்பினார். இந்தக் கோவில், இருபது நூற்றாண்டுகளைக் கடந்து, உறுதியுடன் நிமிர்ந்து நிற்கிறது. இந்தக் கோவிலில் வியாபாரங்கள் கிடையாது, கடவுளை விலை பேசமுடியாது, வெளிச் சுற்று, உள்சுற்று என்ற பாகுபாடுகள் கிடையாது, வறியோர், செல்வந்தர், பாவி, புண்ணியவான், யூதர், பிற இனத்தவர், ஆண், பெண் என்ற எந்தப் பாகுபாடும் இல்லாமல் அனைவரும் உள்ளே வரலாம். இறைவனை, எந்தத் தடையும் இல்லாமல், கண்ணாரக் கண்டு நிறைவடையலாம்.

பாகுபாடுகள் ஏதுமற்ற இறைமக்களின் சமுதாயம் என்ற அழகிய கோவில்கள் உலகெங்கும் கட்டியெழுப்பப்பட வேண்டும் என்று இறைவனிடம் மன்றாடுவோம். மதத்தையும், கடவுளையும் மூலதனமாக்கி நடைபெறும் ஓட்டு திரட்டும் நாடகங்கள், அரசியல் வர்த்தகங்கள் அனைத்திலிருந்தும், உலகை, இறைவன் தூய்மையாக்க வேண்டும் என்று செபிப்போம்.