13th Sunday in Ordinary Time
Of all the places in the world, it was “in
Antioch the disciples were for the first time called Christians.” (Acts
11:26). The people of Antioch Rome Rome Rome
At the time of St Ignatius of Antioch ,
Rome Rome
This
criterion of love as THE Christian identity was preserved and passed on from
generation to generation for the past 20 centuries. On June 29, coming Wednesday, we shall
celebrate the Feast of Sts Peter and Paul, the two pillars of the Christian
community. Both these Saints took enormous efforts to cultivate the
civilization of love among Christians. Their leadership was steeped in love. As
a preparation for the feast of these two leaders, comes this Sunday’s
liturgical readings with the theme of leadership and discipleship.
In his
letter to Galatians, (given as the II Reading for this Sunday - Galatians 5:1,13-18), St Paul
makes a passionate appeal to the churches in Galatia
The
Christians being bitten and devoured by the hungry beasts in Roman Colosseum
was the imagery very familiar to Paul and his contemporaries. Paul uses this
imagery to warn his community. ‘Biting and devouring’ has, unfortunately,
become an accepted norm of behaviour in almost all the fields today - be it
politics, trade, media, education or healthcare! Unfortunately, biting,
especially ‘back-biting’ has seeped into even the holy realms of religion. In
such a situation, it would be helpful if each of us can take an examen of
consciousness into how much we indulge in this ‘biting and devouring’!
The Gospel
today (Luke 9: 51-62) talks about Jesus, the unique Leader and his
followers. In this passage four incidents are recorded. All the four can teach
us lessons for life.
The
first one is about the disciples – James and John. Jesus, on his way to Jerusalem
Let us
imagine what our political leaders would have done in a situation like this.
Here are two very energetic, enthusiastic followers who are willing to go the
full distance – destroying a town for the ‘crime’ of not giving due respect to
their leader. Our leaders would have been thrilled to have such sycophants and,
in all probability, they would be given some important portfolios in the
ministerial cabinet. Thank God, Jesus is not like them. He turned to his
disciples and rebuked them. He was probably very angry with them, since they
wanted to use heavenly powers for destruction.
How easy it
is to use the power given to us for destruction!
It is painful to see that our political leaders who are enthroned in positions
of power by the people, tend to use that power to destroy the very same people.
Right now, we have the painful example of the mad, power-hungry Russian
president Vladimir Putin destroying Ukraine and thousands of innocent lives,
just to prove to the world that he is the most powerful human being on earth.
Our
political leaders don’t stop with their wanton game of destruction… When
natural calamities occur, they capitalise on the destruction wrought by nature
in order to gain political mileage. Be it floods, or drought, or lack of
drinking water, our political leaders have mastered the art of playing politics
and gaining political mileage from every tragedy. They do this with no shame or
qualm of conscience.
The
second incident is
about a person who approached Jesus and said: “I will
follow you wherever you go.” (Lk
9:57). Jesus must
have turned around and looked at this person with deep love and concern. The
word ‘wherever’ used by this person must have grabbed the attention of
Jesus. Where was Jesus going? To Jerusalem Jerusalem
Inadvertently,
our mind goes to the present-day political leaders who would be more than
willing to take along more followers, especially when they have to face
challenging situations. In the ego clashes that occur between big leaders, the
followers get hurt and killed. Rarely do leaders get hurt or killed! As
citizens of the world, we feel ashamed of having such pathetic specimens of
leadership. We are more ashamed of the followers who have such blind loyalty to
these leaders.
Jesus tries
to tell this person what would be awaiting him if he were to follow him
‘wherever he goes’. There is really nowhere… “Foxes have holes, and birds
of the air have nests, but the Son of Man has nowhere to lay his head.” (Luke
9:58) This statement from Jesus is more of an invitation to share his
vagabond life. Jesus, all through his public ministry led the life of a
vagabond, a pilgrim, to teach us that all the human beings born in this world
are only travelers and pilgrims. How many of us really believe that we are only
PILGRIMS on earth?
The
third and fourth incidents are similar. Two persons want to fulfil their family duties BEFORE
following Jesus. At first glance, the response of Jesus seems rather rude.
“Don’t bother about burying your parents or saying goodbye to the family
members… Just plunge into action. Follow me HERE and NOW. No delays.” Jesus
uses a figurative statement: “No one who puts his hand to the plow and
looks back is fit for the kingdom of God.” (Luke 9:62) The reference of
Jesus to the man with a plow, brings to mind the dramatic incident given in the
first reading today:
I Kings 19: 19-21
So Eli′jah departed from there, and found Eli′sha the
son of Shaphat, who was plowing… Eli′jah passed by him and cast his mantle upon
him. And he left the oxen, and ran after Eli′jah, and said, “Let me kiss my
father and my mother, and then I will follow you.” And he said to him, “Go back
again; for what have I done to you?” And he returned from following him, and
took the yoke of oxen, and slew them, and boiled their flesh with the yokes of
the oxen, and gave it to the people, and they ate. Then he arose and went after
Eli′jah, and ministered to him.
From this
passage it is not clear whether Eli′sha was allowed to say goodbye to his parents.
But, it is quite clear that he said a definitive goodbye to his earlier life.
He slaughtered his oxen, burnt his ploughing equipment. The courage and
commitment of Eli′sha must have inspired Jesus to challenge one of
followers with the words: “No one who puts his hand to the plow and looks
back is fit for the kingdom
of God
Following
Jesus, the real leader, requires a HERE-and-NOW decision. If not, we may be
submerged in the flood of cares and concerns of this world. We may also begin
to drift along with the flood, namely, going with the crowd!
The months
of June and July are crucial for our young men and women to make proper
decisions about their future. We pray that all of us, especially our young men
and women, are able to identify the false promises and rotten values given by selfish
leaders and follow our unique Master HERE and NOW! “If today you hear his
voice, harden not your hearts…” (Psalm 95: 7-8)
பொதுக்காலம் - 13ம் ஞாயிறு
இயேசுவின்
சீடர்களுக்கு, 'கிறிஸ்தவர்கள்' என்ற பெயரை முதன்முதலில்
வழங்கியப் பெருமை, அந்தியோக்கியா நகரைச் சேரும். அந்தியோக்கியாவில்தான் முதல்
முறையாகச் சீடர்கள் கிறிஸ்தவர்கள் என்னும் பெயரைப் பெற்றார்கள். (திருத்தூதர் பணிகள்
11:26). அந்நகரின் ஆயராகப் பணியாற்றிய புனித இக்னேசியஸ் (St Ignatius of Antioch), உரோமைய அரசன் டிராஜனால்
(Trajan) கைது செய்யப்பட்டு, உரோம் நகரில் தன் மறைசாட்சிய
மரணத்தைச் சந்திக்கச் சென்றார். அவர் சென்ற வழியில், வெவ்வேறு இடங்களில் வாழ்ந்த
கிறிஸ்தவர்களுக்கு அற்புதமான மடல்களை எழுதி அனுப்பினார். இறுதியாக, உரோம் நகரில் இருந்த
கிறிஸ்தவக் குழுமத்திற்கு, புனித இக்னேசியஸ் எழுதிய மடலில், "உரோமையத் திருஅவை, பிறரன்பால் தலைமை வகிக்கிறது" என்று கூறினார்.
அன்றைய
காலக்கட்டத்தில், உரோம்
நகரம், அரசியல், வணிகம், கலாச்சாரம், கலை என்ற பல்வேறு துறைகளுக்கு
தலைமைத்துவம் பெற்ற நகரம் என்று கருதப்பட்டது. அந்நகரில் வாழ்ந்த கிறிஸ்தவக் குழுமம், இத்தகையத் துறைகளில் தலைமைத்துவம்
பெறுவது பெருமை அல்ல, மாறாக, பிறரன்பில் தலைமைத்துவம் பெறவேண்டும் என்பதை, புனித இக்னேசியஸ் தன்
மடல் வழியே வலியுறுத்தினார். அரசியல், வணிகம், கலாச்சாரம் என்ற பல துறைகளில்
தன் தலைமைத்துவத்தை நிலைநாட்டிய உரோமையப் பேரரசு வீழ்ந்துவிட்டது. ஆனால், அன்பை, தலைமைத்துவமாகக்
கொண்டாடிய கிறிஸ்தவம், இன்றளவும் வாழ்ந்து வருகிறது.
"நீங்கள்
ஒருவர் மற்றவருக்குச் செலுத்தும் அன்பிலிருந்து நீங்கள் என் சீடர்கள் என்பதை எல்லாரும்
அறிந்து கொள்வர்" (யோவான் 13:35) என்று, இறுதி இரவுணவில்
இயேசு கூறிய பிரியாவிடைச் சொற்களைப் பின்பற்றி வாழ்ந்த சீடர்கள், அன்பு மட்டுமே கிறிஸ்தவர்களை
அடையாளப்படுத்தவேண்டும்; அன்பு மட்டுமே, கிறிஸ்தவக் குழுமங்களில்
தலைமைத் தாங்கவேண்டும் என்ற பாரம்பரியத்தை, கிறிஸ்தவ வரலாற்றில் நிலைநாட்டினர். இந்த
அன்பு பாரம்பரியத்தைக் கட்டிக்காத்த புனித பேதுரு, புனித பவுல் என்ற இரு
பெரும் திருத்தூதர்களின் பெருவிழாவை, ஜூன் 29, வருகிற புதனன்று நாம்
சிறப்பிக்கவிருக்கிறோம்.
இப்பெருவிழாவுக்கு
ஒரு தயாரிப்பு போல, இஞ்ஞாயிறு வழிபாட்டில் வழங்கப்பட்டுள்ள வாசகங்கள், தலைமைத்துவம், தலைவர், தொண்டர், தலைவரைப் பின்பற்றுதல்
என்ற கருத்துக்களைச் சிந்திக்க நமக்கு வாய்ப்பளிக்கின்றன. கிறிஸ்துவின் தொண்டர்களிடையே
அன்புக்கு முதலிடம் வழங்கப்படவேண்டும் என்பதை, புனித பவுல் இன்றைய 2ம்
வாசகத்தில் மிகத் தெளிவாகக் கூறியுள்ளார்:
கலாத்தியருக்கு எழுதிய திருமுகம் 5: 13-15
அன்பர்களே, ... ஒருவருக்கு ஒருவர் அன்பின் அடிமைகளாய் இருங்கள்.
உன்மீது நீ அன்புகூர்வது போல உனக்கு அடுத்திருப்பவர்மீதும் அன்புகூர்வாயாக என்னும்
இந்த ஒரே கட்டளையில் திருச்சட்டம் முழுவதும் நிறைவு பெறுகிறது. ஆனால் நீங்கள் ஒருவரை
ஒருவர் கடித்து விழுங்குவதை நிறுத்தாவிட்டால், ஒருவரால் ஒருவர் அழிக்கப்படுவீர்கள்.
எச்சரிக்கை
இப்பகுதியில் புனித பவுல் விடுக்கும் எச்சரிக்கை நம்மை
விழித்தெழச் செய்கிறது. ‘கொலோசெயம்’ போன்ற உரோமைய அரங்குகளில், கிறிஸ்தவர்களை,
விலங்குகள் கடித்து விழுங்குவதை, தன் கண்களால் கண்டவர் புனித பவுல். அதே உருவகத்தை பயன்படுத்தி,
அவர் கிறிஸ்தவர்களுக்கு எச்சரிக்கை விடுத்திருப்பது, நம் கவனத்தை ஈர்க்கிறது. அவர்
பயன்படுத்தியிருக்கும், "ஒருவரை ஒருவர் கடித்து விழுங்குதல்" என்ற உருவகம், இன்றைய அரசியல், வணிகம், ஊடகம், கல்வி, மருத்துவம்... என்ற
பல்வேறு துறைகளில், சர்வ சாதாரணமாகப் பின்பற்றப்படும் வெறியாக மாறியுள்ளது. சிலவேளைகளில்,
மதம் சார்ந்த துறைகளிலும், பிறரைக் கடித்து விழுங்கும் போக்கு பரவிவருவது வேதனை
தரும் உண்மை. இத்தகைய வெறி, நம் வாழ்வை, எவ்வகையில், ஆட்டிப்படைக்கிறது என்பதை, ஓர்
ஆன்ம ஆய்வாக மேற்கொள்வது, நமக்கு உதவியாக இருக்கும்.
இன்றைய
நற்செய்தி, (லூக்கா 9: 51-62) இயேசு என்ற தலைவனின் உன்னதப் பண்புகளை
மீண்டும் ஒருமுறை நமக்கு நினைவுறுத்துகிறது. அத்துடன், அவரைத் தொடரும் சீடர்களும், தொடர விழையும் ஏனைய இளையோரும்
கொண்டிருக்க வேண்டிய பண்புகளை மையப்படுத்தி ஒரு சில சவால்களையும் நம்முன்
வைக்கின்றது. இன்றைய நற்செய்திப்பகுதியில், நான்கு
நிகழ்வுகள்
கூறப்பட்டுள்ளன. ஒவ்வொரு நிகழ்விலும் நாம் கற்றுக்கொள்ள வேண்டிய பாடங்கள் உள்ளன.
முதல்
நிகழ்வு, இயேசுவின்
சீடர்களைப் பற்றியது. இயேசு எருசலேமுக்குச் செல்லும் வழியில், ஓர் ஊரில் அவருக்குச் சரியான வரவேற்பு கிடைக்கவில்லை.
உடனே, அவரது சீடர்களான யாக்கோபு, யோவான் இருவரும் ஆவேசத்தோடு இயேசுவிடம் வந்து, “ஆண்டவரே, வானத்திலிருந்து தீ வந்து
இவர்களை அழிக்குமாறு செய்யவா? இது உமக்கு விருப்பமா?” என்று
கேட்டார்கள். (லூக்கா 9:54) யாக்கோபு, யோவான் இருவரும் 'இடியின் மக்கள்' என்ற பெயரைத் தாங்கியவர்கள் அல்லவா? எனவேதான் இந்த ஆவேசம் போலும்... இவ்விருவரும்
இயேசுவின் வலப்பக்கமும், இடப்பக்கமும் அமர விரும்பியவர்கள்
என்பதும், நம் நினைவுக்கு வருகிறது. (மத்தேயு 20:20-21)
நம்ம
ஊர் அரசியல் தலைவர் என்றால், தலைவனுக்காக ஊரையேக்
கொளுத்தத் துடிக்கும் தொண்டர்களின் ஆவேசத்தைக் கண்டு, உள்ளம் குளிர்ந்து, அவர்கள் விரும்பிய பதவிகளை ஒதுக்கிக் கொடுத்திருப்பார்.
தனக்காக, தொண்டர்கள் எவ்வளவு தூரம்
அழிவைக் கொண்டுவர முடியும் என்பதை அளவுகோலாகக் கொண்டு, தொண்டர்களின் விசுவாசத்தை கணித்து,
அதற்கு ஏற்றதுபோல் அவர்களுக்கு தங்கள் ஊழல் சாம்ராஜ்யத்தில் பங்கு தருவது, நமது அரசியல்
தலைவர்களிடம் காணப்படும் போக்கு. இயேசு, நம்ம ஊர் அரசியல் தலைவர் இல்லையே... அவர்,
உலகத் தலைவர்கள் அனைவரையும் விட, மிகவும் வேறுபட்டவர் ஆயிற்றே!
எனவே, ஊரை அழிக்க விரும்பிய சீடர்களுக்கு, அவர், வேறுபட்ட பதிலைத் தந்தார்.
இயேசு
அவர்கள் பக்கம் திரும்பி, அவர்களைக் கடிந்து கொண்டார்
(லூக்கா 9:55)
என்று நற்செய்தியில் வாசிக்கிறோம். அவர் அவ்வாறு கடிந்துகொண்டதற்குக் காரணம் இருந்தது.
வானத்து சக்தியை, அதாவது வானத்திலிருந்து
நெருப்பை, அழிவுக்காகப் பயன்படுத்த
சீடர்கள் விரும்பியது, இயேசுவுக்கு வேதனை
கலந்த எரிச்சலை உருவாக்கியிருக்கும். எனவே, அவர்களை
வன்மையாகக் கடிந்துகொண்டார்.
ஒருவரிடம்
உள்ள சக்தியை அழிவுக்குப் பயன்படுத்துவது வெகு எளிது. சக்தி மிகுந்த அதிகாரத்தைக் கொண்டிருப்போர், தங்களுக்கு அதிகாரத்தையும், சக்தியையும் வழங்கிய அதே மக்களை அழிப்பதற்கு
தங்கள் சக்தியைப் பயன்படுத்துவது, இன்றைய அரசியலில் காணப்படும் கொடுமை. இரஷ்ய அரசுத்தலைவன்
விளாடிமீர் புடின், தன் அதிகாரத்தை, சக்தியை நிலைநாட்ட, இராணுவத்தில் பணிபுரியும்
இளையோரைப் பயன்படுத்தி உக்ரைன் நாட்டில் உருவாக்கிவரும் அழிவுகளை, உயிர் பலிகளை இவ்வேளையில் எண்ணிப் பார்க்கிறோம்.
தொண்டர்களின்
ஆர்வம், ஆவேசம், தங்களிடம் உள்ள அதிகாரம் ஆகியவற்றை, அழிவுக்குப்
பயன்படுத்தும் தலைவர்களை எண்ணி நாம் வெட்கப்படுகிறோம். மக்களின் நலன் என்ற
ஆட்டுத்தோலைப் போர்த்தி வரும் தன்னலமிக்க ஓநாய்களான (காண்க. மத்தேயு 7:15) இத்தலைவர்களின்
வேடங்களைப் புரிந்துகொள்ளாமல், தங்கள் உயிரையும், பிற உயிர்களையும் அழிவுக்கு உள்ளாக்கும்
தொண்டர்களையும் எண்ணி, வெட்கப்படுகிறோம். வேதனைப்படுகிறோம்.
இன்றைய
நற்செய்தியில் இடம்பெறும் இரண்டாவது நிகழ்வு, இயேசுவைப் பின்தொடர விழையும்
ஒருவரைப் பற்றியது. "நீர் எங்கே சென்றாலும், நானும் உம்மைப் பின்பற்றுவேன்" (லூக்கா 9:57)
என்று சொல்லும் அவரை, இயேசு, ஆதங்கத்துடன் பார்க்கிறார். "எங்கே சென்றாலும்..."
என்று அம்மனிதர் சொன்னதுதான், அந்த ஆதங்கத்திற்குக் காரணம்... தான் எங்கே போகிறோம்
என்பது இயேசுவுக்குத் தெளிவாக இருந்தது. அவர்
எருசலேம் நோக்கிச் செல்ல தீர்மானித்துவிட்டார் என்று இன்றைய நற்செய்தியின் முதல்
வரிகளில் வாசிக்கிறோம். எருசலேம் நோக்கிச் செல்வது, அங்கிருந்த அதிகாரங்களுடன் மோதுவதற்கு.
இந்த மோதலில் தனக்கு என்ன நிகழும் என்பதையும், இயேசு உணர்ந்திருந்தார். இந்நேரத்தில், இந்த மோதலில், ஒரு தொண்டரையும் ஈடுபடுத்த
வேண்டுமா என்பதுதான் இயேசுவின் ஆதங்கம்.
மீண்டும்,
இன்றையத் தலைவர்கள், நம் நினைவுக்கு வருகின்றனர். போராட்டங்களை முன்னின்று நடத்தி,
அடிபட்ட தலைவர்கள், ஆயிரத்தில் ஒருவராக, இல்லை, இல்லை... இலட்சத்தில் ஒருவராகத்தான் இருப்பர்.
பொதுவாக, போராட்டம், எதிர்ப்பு, மோதல் என்று வந்தால், தொண்டர்களை அந்த மோதலில் ஈடுபடுத்திவிட்டு ஒதுங்கிக்கொள்வது, நம் தலைவர்களின் இலக்கணம்.
இயேசு, இத்தகையத் தலைவர் அல்ல.
தன்
போராட்டத்தைப்பற்றி மறைமுகமாகச் சொல்லி, அதில்
பங்குபெற இயேசு அம்மனிதருக்கு விடுக்கும் அழைப்பு அழகானது: இயேசு அவரிடம், “நரிகளுக்குப் பதுங்குக்
குழிகளும், வானத்துப் பறவைகளுக்குக்
கூடுகளும் உண்டு, மானிடமகனுக்கோ தலை சாய்க்கக்கூட
இடமில்லை”
என்றார். (லூக்கா 9: 58) பறவைகளும், மிருகங்களும் பாதுகாப்பற்றச் சூழலில் ஒவ்வொரு
மணித்துளியும் வாழ்கின்றன. எந்த நேரத்தில் அவற்றின் உயிர் வேட்டையாடப்படும் என்பது
தெரியாமல், நாள் முழுவதும் பாதுகாப்பற்று வாழும் இவ்வுயிர்கள், மாலையில் திரும்பிச் செல்லும்போது, கூடுகளும், பதுங்குக் குழிகளும் ஓரளவு பாதுகாப்பு தருகின்றன.
தனக்கு அந்தப் பாதுகாப்பு கூட இல்லை என்பதை, இயேசு அம்மனிதருக்குத் தெளிவாக்குகிறார்.
இன்றைய அரசியல் தலைவர்களோடு ஒப்பிட்டால், இயேசுவை, பிழைக்கத் தெரியாதத் தலைவர் என்று முத்திரை
குத்தலாம்.
பிழைக்கத்
தெரியாதத் தலைவர் என்று எண்ணிப்பார்க்கும்போது, இந்தியாவில் திரிபுரா மாநிலத்தின் முதலமைச்சராக
பணியாற்றிய ஓர் உன்னத மனிதர் நினைவுக்கு வருகிறார். 1998ம் ஆண்டு முதல், 2018ம்
ஆண்டு முடிய திரிபுரா மாநிலத்தின் முதலமைச்சராக நான்கு முறை தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட திருவாளர்
மானிக் ஷொர்கார் (Manik Sarkar) அவர்களைப் பற்றிய விவரங்கள், நம்மை ஆனந்த
அதிர்ச்சியில் ஆழ்த்துகின்றன. சொந்த வீடு எதுவுமில்லாதவர் இவர். வங்கிக் கணக்கில் இவரிடம்
உள்ள தொகை, ரூபாய் 10,000க்கும் குறைவு. ஆம்... நான் எந்த பூஜ்யத்தையும் தவற விடவில்லை...
அது பத்தாயிரம்தான். கோடியில் ஒருவராய் ஒளிரும் இவரைப் போன்ற தலைவர்களுக்கு நேர்மாறாக, கோடி, கோடியாய் சொத்தை குவித்திருக்கும் தலைவர்களை
நமக்குத் தெரியும்.
திருவாளர்
மானிக் ஷொர்கார் அவர்கள் பணியாற்றிய அதே இந்தியாவில், மக்களுக்குப் பணியாற்றுவதாகக்
கூறும் பல்வேறு தலைவர்கள் உடுத்தும் உடை, பல
இலட்சம் ரூபாய் என்றும், இவர்கள் ஒரு நாளில் செலவழிக்கும்
தொகை, பல கோடி ரூபாய் என்றும் அறியும்போது, நம் உள்ளங்கள் இரத்தக்கண்ணீர்
வடிக்கின்றன. உணவு, உடை, உறைவிடம் என்று பல வழிகளிலும் பாதுகாப்பை
இழந்து தவிக்கும் கோடான கோடி வறியோர் வாழும் இந்தியாவில், நம் தலைவர்களுக்கு வழங்கப்படும் பாதுகாப்பு, ஒவ்வொரு நாளும், பல்லாயிரம் கோடி ரூபாய்.
இத்தகைய பாதுகாப்பு வழங்கப்பட்டாலும், இத்தலைவர்களும், அவர்களின் குடும்பத்தினரும்,
உண்மையான பாதுகாப்பு உணர்வுடன் ஒவ்வொரு நாளும் உறங்கச் செல்கின்றனரா என்று கேள்வி எழுகின்றது!
இன்றைய
நற்செய்தியில் நாம் காணும், மூன்றாவது, நான்காவது நிகழ்வுகளில், இரு இளையோர், தங்கள்
குடும்பம் சார்ந்த கடமைகளை, முடித்துவிட்டு, இயேசுவைப் பின்தொடர விழைகின்றனர். இயேசு
அவர்களிடம் கூறும் பதில்களை, மேலோட்டமாகப் பார்க்கும்போது, கடுமையான வார்த்தைகளாக ஒலிக்கின்றன. தன்
பெற்றோரை அடக்கம் செய்துவிட்டு வர விழையும் இளைஞனிடம் "இறந்தோரைப் பற்றிக் கவலை
வேண்டாம்" என்கிறார் இயேசு. வீட்டாரிடம் விடைபெற்று வர விழைந்த மற்றோருவரிடம், "வேண்டாம். இப்போதே புறப்படு. பின்னால் திரும்பிப்
பார்க்காதே" என்று சொல்கிறார்.
திரும்பிப்
பார்க்காமல், தனக்கு வந்த அழைப்பை ஏற்ற ஓர் இளைஞனைப்பற்றி நமக்கு வழங்கப்பட்டுள்ள
முதல் வாசகத்தில், ஒரு நிகழ்வு கூறப்பட்டுள்ளது. எலிசா என்ற இளைஞன், தன் வயலில் ஏர்
பூட்டி உழுது கொண்டிருந்த வேளையில், இறைவாக்கினர் எலியா அங்கு வந்து, அவரை, இறைவாக்கு
உரைப்பவராகத் தேர்ந்துகொண்டார். அதைத் தொடர்ந்து, எலிசா செய்த செயல், அவரது முழு
அர்ப்பணத்தைக் காட்டுகிறது.
அரசர்கள்
முதல் நூல் 19: 21
எலிசா
எலியாவை விட்டுத் திரும்பி வந்து, ஏர் மாடுகளைப் பிடித்து, அடித்துத் தாம் உழுத கலப்பைக்கு
நெருப்பு மூட்டி, அம்மாட்டு இறைச்சியைச்
சமைத்து, மக்களுக்குப் பரிமாற அவர்களும்
அதை உண்டனர். பின்பு அவர் புறப்பட்டுப் போய் எலியாவைப் பின்பற்றி அவருக்குப் பணிவிடை
செய்யலானார்.
எலிசாவின்
இந்தச் செயலை மனதில் வைத்து, இயேசு, “கலப்பையில் கை வைத்தபின்
திரும்பிப் பார்ப்பவர் எவரும் இறையாட்சிக்கு உட்படத் தகுதியுள்ளவர் அல்ல” (லூக்கா 9:62) என்ற சவாலை தன் சீடர்களுக்கு
வழங்கியிருக்க வேண்டும். இயேசுவைப் பின்பற்றுவது, அவரைப்போல வாழ முற்படுவது மிக, மிக உயர்ந்ததோர் எண்ணம். அந்த எண்ணம் மனதில்
தோன்றினால், தாமதிக்க வேண்டாம். நல்லது
ஒன்று செய்ய வேண்டும் என்று மனதில் தோன்றியதும், அதை உடனடியாகச் செய்துவிடுவது மிகவும் நல்லது.
மாறாக, அதை செயல்படுத்த
தாமதித்தால், நமது ஏனைய எண்ணங்கள், கவலைகள், கணக்குகள், வாழ்வின் நிர்ப்பந்தங்கள் என்ற வெள்ளம்,
இந்த நல்லெண்ணத்தை அடித்துச்செல்ல வாய்ப்புண்டு.
நம்
வாழ்வைச் சூழும் வெள்ளத்தில் நமது நல்லெண்ணங்கள் அடித்துச் செல்லாமல் இருக்க, அவ்வப்போது, எதிர் நீச்சலும் போடவேண்டியிருக்கும்.
ஜூன் மற்றும் ஜூலை மாதங்கள், நம்மில் பலருக்கு, குறிப்பாக, இளையோருக்கு, தொடர் படிப்பு, வேலை மாற்றம் போன்ற முடிவுகள் எடுக்கும்
முக்கிய மாதங்கள். இந்த முடிவுகளில்,
தங்கள்
வாழ்வுப் பாதையை தெரிவு செய்யும் இளையோரை சிறப்பாக எண்ணிப் பார்ப்போம். இறைவனுக்கும், மக்களுக்கும் பணியாற்றும் வாழ்வைத் தெரிவு
செய்ய, அதாவது, இயேசுவின் சீடர்களாய் வாழும் வாழ்வைத் தெரிவு
செய்ய எண்ணியிருக்கும் இளைஞர்களுக்கும், இளம்
பெண்களுக்கும் இறைவன் நல்லொளி தந்து அவர்களை வழி நடத்தவேண்டும் என்று வேண்டிக்கொள்வோம்.
கல்வியாண்டைத்
துவங்கவிருக்கும் இளையோரே, உங்கள் கல்வி, பொழுதுபோக்கு, வாழ்க்கைமுறை என்ற பல தளங்களிலும் உங்களுக்குள்
உருவாகும் நல்லெண்ணங்களை உடனுக்குடன் செயலாற்றுங்கள். நல்லது செய்யும் வேளையில், நீங்கள் சந்திக்கும் ஏளனங்கள், மற்றும் எதிர்ப்பு அலைகளில், எதிர் நீச்சல் போட துணிவு கொள்ளுங்கள்.
தவறான
கருத்தியல்களை மக்கள் மீது திணிக்கும் தலைவர்களை அடையாளம் கண்டு, அவர்களை விட்டு விலகவும், உண்மையான, உன்னதத் தலைவர்களைப் பின்பற்றவும், இறைவன் நமக்குத் தெளிவைத்
தருவாராக! அன்பை தலைமைத்துவமாகக் கொண்ட சமுதாயத்தை உருவாக்கும் சிற்பிகளாக வாழ்வோமாக!
ஒன்றே
செய்யினும், நன்றே செய்வோம்; நன்றே செய்யினும், இன்றே செய்வோம்.
No comments:
Post a Comment