Like a thief in the night எல் சால்வதோர் அடக்குமுறைக்கு எதிர் சாட்சிகள்

Paintings of Salvadoran Jesuit Martyrs by Mary Pimmel

http://jesuitscentralsouthern.org/news-detail?TN=NEWS-20141002112352_a

In the second reading of this Sunday’s Liturgy (33^rd Sunday in Ordinary Time), St Paul gives a warning: “For you yourselves know well that the day of the Lord will come like a thief in the night” (1 Thes. 5:2). This warning was so true in case of the six Jesuits and the two ladies massacred in the Central American University in San Salvador (Universidad Centroamericana). The Jesuits knew that their life was not secure in the hands of the repressive government of El Salvador. Still they did not leave the university campus…and faced ‘the day of the Lord’ coming in the wee hours of November 16, 1989. This Sunday marks the 25^th Anniversary of this massacre. Here are a few excerpts from an article –

THE SIX JESUIT MARTYRS OF EL SALVADOR

written by M C-J SJ

In the early hours of the 16th of November 1989 the Jesuits were dragged out of their beds by a detachment of soldiers from the crack Atlacatl Batallion trained in and funded by the United States. The soldiers made them lie on the ground in our university campus and were then ordered to shoot them in cold blood by Lieutenant José Ricardo Espinosa who had been a student of one of them at our Jesuit high school, the Externado San José. They then went and shot the two women who were sleeping in a parlour attached to the residence so that there would be no witnesses.

Who were these Jesuits? There was the university rector Ignacio Ellacuría, an internationally known philosopher and tireless in his efforts to promote peace through his writings, conferences and travels abroad; Segundo Montes, dean of the sociology department and director of the University Institute of Human Rights which tried to help the families and relatives of those who had been assassinated, disappeared or imprisoned; Ignacio Martín Baró, a pioneering social psychologist who headed the Psychology Department; theology professors Juan Ramón Moreno and Amando López; and Joaquin López y López, the only native Salvadoran of the group and founding head of the Fe y Alegría network of schools for the poor. Julia Elba Ramos, wife of the caretaker at the UCA and her daughter Celina were sleeping that night at the UCA since they felt it would be safer than their cottage on the edge of the campus.

Why were they killed ? The reason was no different from that of the martyrdom in 1977 of the Jesuit Rutilio Grande, or the assassination three years later of Archbishop Romero or of the four American sisters Dorothy Kazel, Ita Ford, Maura Clarke and Jean Donovan. They all shed their blood with tens of thousands of lesser-known civilian victims of El Salvador’s civil war of 1981 to 1992. They were looking for peace, but the peace they longed for was not peace at any price. They were one with Archbishop Romero who, shortly before his martyrdom, declared: “Let it be quite clear that if we are being asked to collaborate with a pseudo-peace, a false order, based on repression and fear, we must recall that the only order and the only peace that God wants is one based on truth and justice”………………

Shortly after the Wednesday night meeting of the High Command, and with the apparent approval of the President, the Atlacatl Unit returned to the UCA to murder the Jesuits and the two women. The soldiers simulated a military confrontation, leaving over 200 spent cartridges, to make it look as if the Jesuits had fallen in combat. But they also split open Ellacuría’s head and spread his brains on the grass to make it clear why he had been killed.

Why were they killed ? Like many others, the UCA martyrs were killed for the way they lived, that is, for how they lived their religious faith, how they expressed their faith in love. They stood for a new kind of university, a new kind of society, a ‘new’ church. Together with their lay colleagues, they wrestled with the ambiguities of their university in a country where only a tiny minority finished elementary school and still fewer could meet the required academic standards to enter university and to pay the tuition fees. The Jesuits and their colleagues concluded that they could not limit their mission to teaching and innocuous research. They did their best to steeply scale tuition charges according to students’ family income. More importantly, they sought countless ways to unmask the lies that justified the pervasive injustice and the continuing violence, and they made constructive proposals for a just peace and a more humane social order. As a university of Christian inspiration, they felt compelled to serve the truth in this way. That is what got them killed.

Jon Sobrino, who would have been killed with them had he not been away giving a Scripture course in Thailand, expresses this very clearly in their new understanding of what a university should be and do in a situation of chronic injustice. He says: “The University should become incarnate among the poor, it should become science for those who have no science, the clear voice of those who have no voice, the intellectual support of those whose very reality makes them true and right and reasonable, even though this sometimes takes the form of having nothing, but who cannot call upon academic reasons to justify themselves”. This is precisely what the Salvadoran Jesuits did and it led to their death. Sobrino again: “They murdered these Jesuit academics because they made the university an effective instrument in defence of the mass of the people, because they had become the critical conscience in a society of sin and the creative awareness of a future society that would be different, the utopia of God’s kingdom for the poor. They were killed for trying to create a truly Christian university. They were killed because they believed in the God of the poor and tried to produce this faith through the university”. And he adds: “Truth told, analysed and presented in a university and Christian way, this is a kind of university that the idols will not tolerate”.

(For the full article, please visit: http://www.catholic-chaplaincy.org.uk/the-six-jesuit-martyrs-of-el-salvador/)

The Jesuits were dragged out in the yard in front of their campus home and were shot in the head, on November 16, 1989.

http://onlineministries.creighton.edu/CollaborativeMinistry/Martyrs/25th-Anniv.html

1989ம் ஆண்டு, நவம்பர் 16ம் தேதி விடியற்காலையில், எல் சால்வதோர் நாட்டுத் தலைநகர், சான் சால்வதோரில் இயேசு சபையினர் நடத்திவரும் 'மத்திய அமெரிக்கப் பல்கலைக்கழகத்'தில் (UCA) Atlacatl Batallion என்ற அதிரடிப் படையினர் நுழைந்தனர். இயேசு சபை இல்லத்தில் உறங்கிக்கொண்டிருந்த ஆறு துறவிகளை வெளியே இழுத்துவந்து, அவர்களைக் குண்டுகளால் துளைத்துக் கொன்றனர். சேரியில் இருக்கும் தங்கள் இல்லத்தில் தங்கினால், இராணுவத்தினர் தங்களைத் தாக்கக்கூடும் என்ற அச்சத்தினால், அன்றிரவு, இயேசு சபை இல்லத்தின் வரவேற்பறையில் தங்கியிருந்த இல்லப் பணியாளரான ஒரு பெண்ணையும், அவரது 16 வயது மகளையும் அதிரடிப் படையினர் கொன்றனர். இந்த எட்டு பேரின் படுகொலையை அறிந்த நாடு அதிர்ச்சி அடைந்தது.

எல் சால்வதோர் நாட்டில் இராணுவத்தின் துணையுடன் நடைபெற்றுவந்த சர்வாதிகார ஆட்சியை எதிர்த்துப் போராடிய பலருள், இயேசு சபை அருள் பணியாளர் Rutilio Grande அவர்கள் 1977ம் ஆண்டு கொல்லப்பட்டார். அவரது நண்பரும், சான் சால்வதோர் பேராயருமான Oscar Romero அவர்கள், 1980ம் ஆண்டு திருப்பலி நிகழ்த்தியபோது பீடத்திலேயே கொல்லப்பட்டார். இக்கொலைகளைத் தொடர்ந்து, எல் சால்வதோர் நாட்டில், 1981ம் ஆண்டு உள்நாட்டுப் புரட்சி வெடித்தது. இந்தப் புரட்சியின்போது, மத்திய அமெரிக்கப் பல்கலைக்கழகத்தை நடத்திவந்த இயேசு சபையினர், அப்பாவி மக்கள் படுகொலை செய்யப்படுவதை எதிர்த்து குரல் எழுப்பியதோடு, நீதியை நிலைநாட்டும் முயற்சிகளை மேற்கொண்டனர்.

இயேசு சபையினரின் முயற்சிகளை முறியடிக்க, Atlacatl Batallion என்ற அதிரடிப் படையினர், ஆறு இயேசு சபையினரையும், இரு பெண்களையும் கொலை செய்தனர். இந்த அதிரடிப் படையினர், அமெரிக்க ஐக்கிய நாட்டு அரசு இராணுவத்தால் பயிற்சி பெற்றவர்கள். இக்கொலைகளுக்கு ஆணைவிடுத்த இப்படையினரின் தலைவர், Jose Ricardo Espinosa, இயேசு சபையினர் நடத்திவந்த பள்ளியில் படித்தவர்.

இந்தப் படுகொலைகள் உலக மக்களின் மனசாட்சியை விழித்தெழச் செய்தது. கொலை செய்யப்பட்ட 8 பேரும் நீதியின் சாட்சிகள் என்று மக்களால் வணங்கப்படுகின்றனர். 1989ம் ஆண்டு நடைபெற்ற இக்கொலையைத் தொடர்ந்து மேற்கொள்ளப்பட்ட பல்வேறு முயற்சிகளால், 1992ம் ஆண்டு புரட்சி நீங்கி, நாட்டில் அமைதி நிலவியது.

கொல்லப்பட்ட ஆறு இயேசு சபையினரின் பெயர்கள்: Ignacio Ellacuría, Segundo Montes, Ignacio Martín Baró, Juan Ramón Moreno, Amando López, மற்றும் Joaquin López y López.  கொல்லப்பட்ட இரு பெண்களின் பெயர்கள்: Julia Elba Ramos, Celina Ramos. இவர்கள் கொல்லப்பட்ட, நவம்பர் 16ம் தேதியின் (1989) 25ம் ஆண்டு நினைவு, இஞ்ஞாயிறன்று  கடைபிடிக்கப்படுகிறது.