From hatred to love… வெறுப்பிலிருந்து அன்பிற்கு...

Eye for an eye or…

https://womenlivingwell.org

7^th Sunday in Ordinary Time

All of us are painfully aware of the war taking place in Ukraine for more than one year due to the violent aggression of the Russian troops unleashed by one insane man named Vladimir Putin. While many European and world leaders are planning how to retaliate this aggression in an ‘eye for an eye’ style, there are also quite a few events in Ukraine where forgiveness is being spoken of and practised.

Two weeks after the Russian aggression (which began on February 24, 2022), on a day recognized throughout much of Russia and Ukraine as "Forgiveness Sunday," (March 6, 2022) during the service at the Ukrainian Greek Catholic Church in Lviv, Bishop Stepan Sus made a passionate appeal to the people to forgive the Russians. He said during his sermon that the invading Russian troops who have systematically shelled and bombed Ukrainian cities over the past 11 days, killing hundreds of civilians, should, indeed, be forgiven — but, he said, only so that Ukrainian forces can have clearer minds and hearts when they fight them. "What they [Russians] are doing is awful," said Bishop Sus, "But, we have to forgive — not because we are weak, but because ... it is very important that we are not poisoned by this evil."

In another news story (19 May, 2022) unrelated to this appeal by the Bishop, a 21-year-old Russian soldier asked a Ukrainian widow to forgive him for the murder of her husband, in the first war crimes trial in a court in Kyiv.

Vadim Shishimarin, a tank commander, pleaded guilty to killing Oleksandr Shelipov, an unarmed 62-year-old civilian, on 28 February. “I acknowledge my blame … I ask you to forgive me,” he told the widow, Kateryna Shalipova.

While prosecutors asked the judge to sentence Shishimarin to life in prison, Shalipova told the court she would not object if Shishimarin was released to Russia as part of a prisoner swap to get “our boys” out of the port city of Mariupol, a reference to hundreds of Ukrainian soldiers who have given themselves up to Russia.

While the logic of the world leaders runs according to the logic of ‘eye for an eye’, Bishop Sus and Shalipova were thinking in terms of forgiveness as a means to save lives – in line with ‘turning the other cheek’, proposed by Jesus in his Sermon on the Mount.

‘Eye for an eye’, ‘tooth for a tooth’, ‘tit for tat’ etc. are not Christian ways, says Jesus in today’s Gospel. Some commentators say that the passage we have for this Sunday’s liturgy (Matthew 5: 38-48) is the core of the Sermon on the Mount. Let us try to understand the depth of the challenge proposed by Jesus in this passage. Jesus, not only challenges us, but challenges the Law of Moses.

Moses, taking a cue from the Hammurabi codes, instructed the Israelites to follow tit-for-tat retaliation, rather than to wreak total destruction upon their enemies. That is, instead of mutilating or murdering all the members of the offender’s family or tribe, they should discover the offender and only punish him/her with an equal mutilation or harm. This was the origin of the ‘eye for an eye’ and ‘tooth for a tooth’ law. Jesus challenged this law. “You have heard that it was said, ‘Eye for eye, and tooth for tooth.’ But I tell you, do not resist an evil person. If anyone slaps you on the right cheek, turn to them the other cheek also. And if anyone wants to sue you and take your shirt, hand over your coat as well. If anyone forces you to go one mile, go with them two miles.” (Matthew 5: 38-41)

All these challenges are given by Jesus not to exhibit one’s courage, not even to accumulate one’s spiritual wealth. If we turn the other cheek only for our own benefit, it is of less importance. We need to turn the other cheek; we need to go the extra mile in order to win over the enemy. Enemy?

Does the disciple of Jesus have enemies? No. Remember last week’s challenge of leaving the offering at the altar even at the thought of others having a misunderstanding with us? Hence, a disciple of Jesus does not have enemies. But, if others behave as enemies, then it is the duty of the disciple to win them over. To do this, the disciple needs to take up all the challenges given by Jesus in today’s gospel: turning the other cheek, handing over the coat, and walking the extra mile.

In this passage, Jesus makes a specific mention of getting slapped ‘on the right cheek’. Here, Jesus is not speaking only about the physical abuse of slapping, but also the insult one suffers by getting slapped on the right cheek. This is a clear case of adding insult to injury! Most of us are right-handed. So, when a person slaps another with the right hand, the slap lands on the left cheek. Only when the person who slaps, uses the back hand, he or she could slap another on the right cheek. This was usually the treatment given to the Jews by the Romans.

Paul Penley, a Bible schlar, has written an article titled: “Turning the Other Cheek”: Jesus’ Peaceful Plan to Challenge Injustice. Here he reflects on the words of Jesus in the cultural context of the Roman occupied Israel.

Roman soldiers tended to be right-handed. When they struck an equal with a fist, it came from the right and made contact with the left side of the face. When they struck an inferior person, they swung with the back of their right hand making contact with the right cheek. In a Mediterranean culture that made clear distinctions between classes, Roman soldiers backhanded their subjects to make a point. Jews were second-class.

When Jesus tells fellow Jews to expose the left cheek, he is calling for “peaceful subversion.” He does not want them to retaliate in anger nor to shrink in some false sense of meekness. He wants to force the Roman soldiers to treat them like equals. He wants the Jews to stand up and demand respect. He wants to make each attacker stop and think about how they are mistreating another human being.

Jesus’ command to “turn the other cheek” is ultimately a call to peaceful resistance. “Turning the other cheek” is not blanket acceptance of brutality. It is a strategy for motivating others to change. If you meet evil with evil and blow for blow, the cycle of vengeance will never end.

“Peaceful subversion” is one among many of Jesus’ plans for changing the world.

The idea of peaceful resistance, of restoring justice at the cost of one’s own pain, captured the imagination of Gandhi and Martin Luther King Jr. They were inspired by these words of Jesus to lead their non-violent resistance.

Here is a scene from the movie ‘Gandhi’! In this scene, Gandhi is shown walking with his friend Chalie Andrews who is a Presbyterian minister. The two suddenly find their way blocked by young thugs. The Reverend Andrews takes one look at the menacing gangsters and decides to run. Gandhi stops him and asks, "Doesn't the New Testament say if an enemy strikes you on the right cheek, you should offer him the left?" Andrews mumbles something about Jesus speaking metaphorically. Gandhi replies, "I'm not so sure. I suspect he meant you must show courage; be willing to take a blow, several blows, to show you will not strike back nor will you be turned aside."

When I was ‘googling’ with the phrase – ‘turning the other cheek’ – I came across very many life events that inspired me. These events are not simply stories of forgiveness. They are stories where the ‘enemy’ was won over by the ‘disciple’. Here is one of them:

It was 8:30pm and over a hundred men and some women partners were all gathered in a park eating a really lovely meal served up to the poor and homeless in Sydney, Australia. One of my friends had finished his meal and was standing chatting when a big angry man came up and smashed him on the cheek with a punch. Nick, my friend, recovered from the shock and said, "Do you need to do that again?" The thug hit him with another hard punch and he got the same reply from Nick, "Do you need to do that again?" The thug hit Nick, who was a black belt in his own right, four times and four times Nick asked the same question. The heart of the thug was broken through this and he began to weep. He said, "Why won't you ring the police and put me in jail?"

Nick realized that this man was having a real hard time being out in free society after being locked up in the jail routines for too many years. Nick put his arm around him and said, "Do you want to come with me and have a nice brewed coffee and we will have a good chat?"

Such events do happen day after day around us. Only a few get the attention of the media. Unfortunately, our media seems to revel more often in stories of ‘Eye for eye and tooth for tooth’. We are aware of the famous quote: “An eye for an eye will make the whole world blind,” attributed to Gandhi. There is also a Chinese Proverb which says: “Whoever pursues revenge should dig two graves; one for the avenged and one for himself.”

An-eye-for-an-eye formula has made our world more of a graveyard than a nursery where love can be grown. Against such a formula, there are millions of us, ordinary humans, who still sow seeds of love. Here is one of us – Gladys Staines! Gladys Staines is the wife of Graham Staines who was burnt alive along with his two sons Philip and Timothy in Orissa, India (22^nd January, 1999). When Dara Singh, who was convicted of these murders, was sentenced to death, Gladys made a plea to the court and to the government to commute the death sentence. She also made a public statement that she had forgiven those who had committed this crime. She believed that only in forgiveness can hope survive. Let us grow in courage and hope to turn the other cheek and go the extra mile to win over persons suffering from hatred!

Turning the Other Cheek

https://radiatingthetruth.com.ng

பொதுக்காலம் 7ம் ஞாயிறு

கடந்த ஓராண்டிற்கு மேலாக (2022, பிப்ரவரி 24 முதல்) விளாடிமிர் புடின் என்ற ஒரு மதியற்ற தலைவனின் ஆணவ வெறியினால், இரஷ்ய படை உக்ரைன் நாட்டின் மீது தொடுத்துவரும் போரின் விளைவுகளை நாம் அறிவோம். ஆயிரக்கணக்கான அப்பாவி மக்கள் அங்கு கொன்று குவிக்கப்பட்டு வருகின்றனர். இச்சூழலில், ஐரோப்பிய மற்றும் உலகத் தலைவர்கள் 'கண்ணுக்குக் கண், பல்லுக்குப் பல்' என்ற பாணியில் இரஷ்யப் படையினரை வெல்லும் வழிகளை பேசி வருகின்றனர். அதே வேளையில், உக்ரைன் நாட்டின் மதத் தலைவர்களும், சாதாரண மக்களும் மன்னிப்பைக் குறித்து பேசி வருகின்றனர், செயல்படுத்தியும் வருகின்றனர்.

இரஷ்ய படையெடுப்பு ஆரம்பித்து இரு வாரங்களுக்குப் பின், 2022, மார்ச் 6ம் தேதி, இரஷ்யா மற்றும் உக்ரைன் நாடுகளில் 'மன்னிப்பு ஞாயிறு' கடைபிடிக்கப்பட்டது. அவ்வேளையில், Lviv என்ற நகரில் இருந்த கிரேக்க கத்தோலிக்க ஆலயத்தில், ஆயர் Stepan Sus அவர்கள் மன்னிப்பைக் குறித்து தன் மறையுரையில் வலியுறுத்திக் கூறினார்: "இரஷ்யா செய்வது மிக மோசமான செயல். இருப்பினும், நாம் மன்னிக்க வேண்டும். மன்னிப்பதால், நாம் சக்தியற்றவர்கள் என்று பொருள் அல்ல, மாறாக, போர் என்ற தீமை நம் உள்ளங்களில் நஞ்சை புகுத்தாமல் இருக்க நாம் மன்னிப்பை செயல்படுத்த வேண்டும்" என்று ஆயர் Sus அவர்கள் கூறினார்.

இந்தப் போர் துவங்கி ஒரு வாரத்தில், 21 வயதான இரஷ்ய வீரர் Vadim Shishimarin என்பவர் Oleksandr Shelipov என்ற 62 வயதான அப்பாவி மனிதரைச் சுட்டுக் கொன்றார். ஆயுதம் ஏதுமற்ற மனிதரை சுட்டுக்கொன்ற அந்த படைவீரர் கைது செய்யப்பட்டார். அவரது வழக்கு Kyiv நகர் நீதிமன்றத்தில் இடம்பெற்றபோது, இரஷ்ய படைவீரர் தன் குற்றத்தை ஒப்புக்கொண்டு, தான் கொன்ற மனிதரின் மனைவியான Kateryna Shalipova என்பவரிடம் மன்னிப்பு வேண்டினார்.

கைது செய்யப்பட்ட படைவீரருக்கு ஆயுள் தண்டனை வழங்க நீதிமன்றத்தில் முடிவு செய்யப்பட்டபோது, கைம்பெண் Shalipova அவர்கள், அந்த வீரரை விடுவிக்க வேண்டும் என்றும், அதற்கு இணையாக, இரஷ்ய படையால் கைது செய்யப்பட்டுள்ள உக்ரைன் படைவீரர்கள் சிலரை விடுதலை செய்யவேண்டும் என்றும் கேட்டுக்கொண்டார்.

உக்ரைன் போரில் நேரடியாகவும் மறைமுகமாகவும் ஈடுபட்டிருக்கும் அரசியல் தலைவர்கள், 'கண்ணுக்குக் கண், பல்லுக்குப் பல்' என்ற பாணியில் இரஷ்ய படையின் மீது கடும் தாக்குதல்களை மேற்கொள்ளும் வழிகளை சிந்தித்து வருகின்றனர். ஆனால், ஆயர் Sus மற்றும் கைம்பெண் Shalipova போன்றவர்கள் மன்னிப்பின் வழியே - மறு கன்னத்தைத் திருப்பும் வழியே - உயிர்களை காக்கும் முயற்சிகளை மேற்கொண்டு வருகின்றனர்.

'பழிக்குப் பழி', 'பதிலுக்குப் பதில்', 'பல்லுக்குப் பல்' 'கண்ணுக்குக் கண்' ... இவை எதுவுமே கிறிஸ்தவ வாழ்வுமுறை அல்ல என்பதை, இன்றைய நற்செய்தி வழியே இயேசு, ஆழமாய் சொல்லித்தருகிறார். இந்தக் கண்ணியமான, அதேநேரம், கடினமானப் பாடத்தைக் கற்றுக்கொள்ள, இறைவன், நம் ஒவ்வொருவருக்கும், திறந்த மனதைத் தரவேண்டும் என்ற வேண்டுதலுடன், நம் சிந்தனைகளைத் துவக்குவோம்.

'பழிக்குப் பழி' என்பது, இஸ்ரயேல் மக்களிடமும், அவர்களைச் சுற்றி வாழ்ந்த பல இனத்தவரிடமும் பழக்கத்தில் இருந்த வழிமுறை. எந்த அளவுக்கு, பழிக்குப் பழி வாங்கலாம் என்பதை, பாபிலோனிய அரசன், ஹம்முராபி உருவாக்கியச் சட்டங்கள், தெளிவாக விளக்கின. மோசே வழங்கிய சட்டங்கள், ஹம்முராபியின் சட்டங்களை ஓரளவு எதிரொலித்தன. தனக்கு ஓருவர் தீங்கிழைக்கும்போது, அதற்கு பதிலாக, தவறு செய்தவரின் குடும்பத்தையே அழிப்பது சரிதான் என்ற அளவில், பழிக்குப் பழி என்ற வெறி, கட்டுக்கடங்காமல் வளர்ந்திருந்த அன்றைய காலக்கட்டத்தில், ஒருவருக்கு மற்றொருவர் இழைத்த தீங்கிற்கு ஈடாக, தவறிழைத்தவருக்கு மட்டும் தண்டனைகள் வழங்கலாம் என்பதை, மோசேயின் சட்டம் நிலைநாட்டியது. அதுவே, கண்ணுக்குக் கண், பல்லுக்குப் பல் என்ற மந்திரமாக இஸ்ரயேல் மக்கள் நடுவே நிலவிவந்தது. இந்த மந்திரத்தை மாற்றி எழுத முன்வந்தார் இயேசு. தீங்கு, இழப்பு, ஈடு என்ற எண்ணங்களை முன்னிறுத்தாமல், அன்பை, மன்னிப்பை முன்னிறுத்தும் புதிய சட்டங்களை, இயேசு, தன் மலைப்பொழிவில் வழங்கியுள்ளார். இன்று நாம் வாசிக்கும் நற்செய்தி பகுதி - மத்தேயு நற்செய்தி 5: 38-48 - மலைப்பொழிவின் உயிர்நாடியான பகுதி என்று விவிலிய விரிவுரையாளர்கள் கூறியுள்ளனர்:

மத்தேயு நற்செய்தி 5: 38-41

அக்காலத்தில் இயேசு தன் சீடர்களிடம் கூறியதாவது: “‘கண்ணுக்குக் கண்’, ‘பல்லுக்குப் பல்’ என்று கூறப்பட்டிருப்பதைக் கேள்விப்பட்டிருக்கிறீர்கள். ஆனால் நான் உங்களுக்குச் சொல்கிறேன்; தீமை செய்பவரை எதிர்க்க வேண்டாம். மாறாக, உங்களை வலக்கன்னத்தில் அறைபவருக்கு மறுகன்னத்தையும் திருப்பிக் காட்டுங்கள். ஒருவர் உங்களுக்கு எதிராக வழக்குத் தொடுத்து, உங்கள் அங்கியை எடுத்துக்கொள்ள விரும்பினால் உங்கள் மேலுடையையும் அவர் எடுத்துக் கொள்ள விட்டு விடுங்கள். எவராவது உங்களை ஒரு கல் தொலை வரக் கட்டாயப்படுத்தினால் அவரோடு இரு கல் தொலை செல்லுங்கள்.”

இயேசுவின் இந்தக் கூற்றில், அவர், 'வலக்கன்னம்' என்று குறிப்பிட்டுச் சொன்னது, நம் கவனத்தை ஈர்க்கிறது. "உங்களை ஒரு கன்னத்தில் அறைபவருக்கு, மறுகன்னத்தையும் காட்டுங்கள்" என்று இயேசு சொல்லவில்லை. உங்களை வலக்கன்னத்தில் அறைபவருக்கு, மறுகன்னத்தையும் திருப்பிக் காட்டுங்கள் என்பதே, இயேசு வழங்கும் சவால்.

நம்மில் பலர், வலது கை பழக்கம் உள்ளவர்கள் என்பதை அறிவோம். இதை மனதில் வைத்து சிந்தித்தால், நமக்கு முன் இருக்கும் ஒருவரை, வலது கையால் அறைந்தால், அவரது இடது கன்னத்தில்தான் அறை விழும். ஆனால், நமக்கு முன்னிருப்பவரை புறங்கையால் அறையும்போது, அவரது வலது கன்னத்தில் அறை விழும். புறங்கையால் அறைவது என்பது, வெறும் உடல் வேதனையை மட்டுமல்ல, அத்தோடு, அவமானத்தையும் கலந்து வழங்கும் ஓர் அறை.

Paul Penley என்ற விவிலிய ஆய்வாளர், “Turning the Other Cheek”: Jesus’ Peaceful Plan to Challenge Injustice - அதாவது, "'மறுகன்னத்தை திருப்பிக் காட்டுதல்': அநீதிக்கு சவால் விடும் இயேசுவின் அமைதி நிறைந்த திட்டம்" என்ற தலைப்பில் எழுதியள்ள கட்டுரையில், இயேசு கூறிய இந்த வரிகளை சிறிது ஆழமாக ஆய்வு செய்துள்ளார்.

யூதேயாவை ஆக்கிரமித்திருந்த உரோமை அரசின் படைவீரர்கள், இஸ்ரயேல் மக்களை ஒவ்வொரு நாளும் சீண்டிப்பார்ப்பதில் மகிழ்ச்சியடைந்தனர். யூதர்கள் உடுத்தியிருந்த உடைகளையும், உடைமைகளையும், பறித்துச்செல்வது, ஏதாவது ஒரு பொருளை வீரர்கள் சுமக்கவேண்டியச் சூழலில், எதிரே ஒரு யூதர் வந்துவிட்டால், அவர் அந்த சுமையைச் சுமந்து, தன்னுடன் வருவதற்கு கட்டாயப்படுத்துவது என்று, பல அநீதிகள் அரங்கேறின. அந்நேரங்களில், யூதர்கள், உரோமை வீரர்களை எதிர்த்தால், அவர்களிடையே கைகலப்பும் உருவானது.

பொதுவாக, ஒரு கைகலப்பு நிகழும்போது, உரோமை வீரர்கள், தங்களுக்குச் சமமான மற்றொரு உரோமையரை அறைய வேண்டியிருந்தால், வலது கரத்தின் உள்ளங்கையால் அறைவார், எனவே, தாக்கப்பட்ட உரோமையரின் இடது கன்னத்தில் அறை விழும். ஆனால், ஒரு யூதர், தனக்குச் சமமானவர் அல்ல என்பதை நிலைநாட்டும் வகையில், உரோமை வீரர், வலது கரத்தின் புறங்கையால் அவரைத் தாக்குவார், எனவே, அவரது வலக்கன்னத்தில் அறை விழும்.

இந்த அநீதிகள் அனைத்தையும் அனுபவித்திருந்த இயேசு, அநீதிகளை ஒழிப்பதற்கு வழிகளைச் சொல்லித்தருகிறார். உரோமையர்களுக்கு மட்டுமல்ல, தங்களை, தாழ்ந்தவர்கள் என்று கருதி, புறங்கையால் அறைபவர்கள் அனைவருக்கும், யூதர்கள் தங்கள் மறுகன்னத்தைக் காட்டுவதால், சொல்லித்தரக்கூடிய பாடத்தை, வார்த்தைகளில் வடித்தால், இவ்விதம் இருக்கும் என்று இயேசு சொல்லாமல் சொல்கிறார்: "என்னை இரண்டாம்தர மனிதராக எண்ணி, புறங்கையால் அறைந்துவிட்டீர். இதோ, என் மறு கன்னம். முடிந்தால், இங்கு அறையும். அப்படி அறைவதால், என்னை உமக்குச் சமம் என்று நீர் ஏற்கவேண்டியிருக்கும். உம்மால் முடியுமா?" என்று, சவால் விடுக்கும் ஒரு செயல் இது.

அதேபோல், தன் அங்கியைப் பறிப்பவருக்கு மேலாடையையும் சேர்த்து வழங்குவது; ஒரு கல் தொலை, சுமை சுமக்க வற்புறுத்துபவருடன், இரு கல் தொலை நடப்பது என்ற வழிகளைப் பின்பற்றினால், நீதியற்ற முறையில் நடந்துகொள்பவர்கள் நீதியை உணர்வதற்கு அது வழி வகுக்கும் என்பதை, "ஆனால், நான் உங்களுக்குச் சொல்கிறேன்" என்ற சொற்கள் வழியே இயேசு ஒரு சவாலாக நம்முன் வைக்கிறார்.

மறுகன்னத்தைக் காட்டுவது, மேலாடையையும் சேர்த்துத் தருவது, கூடுதல் ஒரு மைல் நடப்பது ஆகிய நற்செயல்கள், நாம் புண்ணியத்தில் வளர்வதற்குச் சிறந்த வழிகள் என்ற கோணத்திலும் எண்ணிப்பார்க்கலாம். ஆனால், அது, இயேசுவின் கண்ணோட்டம் அல்ல. மறுகன்னத்தைக் காட்டுவதால், நமக்குள் நல்ல மாற்றங்கள் உருவாகும் நேரத்தில், நம்மைத் தாக்கும் பகைவரிடம் மாற்றம் எதுவும் நிகழவில்லையெனில், நாம் மறுகன்னத்தைக் காட்டுவதில் அர்த்தமில்லை. நாம் மறுகன்னத்தைக் காட்டுவதால், நமது பகைவரிடமும் மாறுதல்கள் வரவேண்டும். அந்த மாறுதல்கள், திரைப்படங்களில் வருவதுபோல், ஒரு நொடியில், ஒரு நாளில் வராது என்பதை, நாம் அனைவரும் அறிவோம். இருந்தாலும், அம்மாறுதல்கள் வரும்வரை, நாம் இந்த நற்செயல்களை, நம்பிக்கையோடு தொடரவேண்டும். இதுதான் இயேசு நமக்கு முன் வைக்கும் சவால்.

'மறுகன்னத்தையும் திருப்பிக் காட்டுங்கள்' என்று இயேசு கூறிய சொற்களை, மகாத்மா காந்தி, மார்ட்டின் லூத்தர் கிங் ஜுனியர் போன்றோர், தங்கள் அறவழி, அகிம்சை வழிப் போராட்டங்களின் தாரக மந்திரமாக ஏற்றுக்கொண்டனர் என்பதை, வரலாறு சொல்கிறது.

'காந்தி' என்ற திரைப்படத்தில் வரும் ஒரு காட்சி இது: காந்தி அவர்களும், அவரது நண்பரும், கிறிஸ்தவப் போதகருமான சார்லி ஆண்ட்ரூஸ் அவர்களும் ஒரு நாள் வீதியில் நடந்து செல்லும்போது, ஒரு ரௌடி கும்பல் திடீரென அவர்களை வழிமறித்து நிற்கும். அவர்களைக் கண்டதும், "வாருங்கள், நாம் வேறுவழியில் சென்றுவிடுவோம்" என்று சார்லி, காந்தியிடம் சொல்வார். காந்தி அவரிடம், "உன் எதிரி உன்னை ஒரு கன்னத்தில் அறைந்தால், அவருக்கு மறு கன்னத்தைக் காட்டவேண்டுமென்று இயேசு சொல்லவில்லையா?" என்று கேட்பார். அதற்கு சார்லி, "சொன்னார்... ஆனால், அதை ஓர் உருவகமாய்ச் சொன்னார்" என்று பூசி மழுப்புவார். காந்தி அவரிடம், "இயேசு அப்படிச் சொன்னதாக எனக்குத் தோன்றவில்லை. எதிராளிகள் முன்னிலையில் நாம் துணிவுடன் நிற்கவேண்டும். அவர்கள் எத்தனை முறை அடித்தாலும், திருப்பி அடிக்கவோ, திரும்பி ஓடவோ மறுத்து, துணிவுடன் நிற்கவேண்டும் என்பதையே இயேசு சொல்லித்தந்தார் என்று நினைக்கிறேன்" என்று சொல்வார். இக்காட்சியில், காந்தியடிகள் கூறும் வார்த்தைகள், 'ஹீரோ’த்தனமாகத் தெரியலாம், அல்லது, பைத்தியக்காரத்தனமாகத் தெரியலாம். ஆயினும், அதுதான் இயேசு நமக்குமுன் இன்று வைக்கும் உன்னதமானதொரு சவால்.

"கண்ணுக்குக் கண்" என்று உலகத்தில் எல்லாரும் பழிவாங்கும் படலத்தில் இறங்கினால், உலகமே குருடாகிப்போகும் என்று காந்தியடிகள் சொன்னார். பழிக்குப் பழி வேண்டாம். சரி... அதற்கு அடுத்த நிலையை நாம் சிந்திக்கலாம் அல்லவா? காந்தியின் நண்பர் சார்லி சொல்வதுபோல், தமிழ் பழமொழி ஒன்று சொல்லித் தருவதுபோல், "துஷ்டனைக் கண்டால், தூர விலகலாம்" அல்லவா?

துஷ்டனைக் கண்டு நாம் ஒதுங்கிப் போகும்போது, நமக்கு வந்த பிரச்சனை அப்போதைக்குத் தீர்ந்துவிடலாம். ஆனால், அப்பிரச்சனையின் பிறப்பிடமான அந்த ‘துஷ்டன்’ மாறும் வாய்ப்பை நாம் தரவில்லையே. அந்த வாய்ப்பைத் தருவது பற்றித்தான் இயேசு சொல்லித்தருகிறார். நமது மறுகன்னத்தைக் காட்டும்போது, நமது பகைவரிடமும் மாற்றங்கள் ஏற்படும் வாய்ப்பை நாம் உருவாக்குகிறோம் என்று இயேசு கூறுகிறார்.

பகைவரிடமும் மாற்றங்களைக் கொணரவேண்டும் என்ற எண்ணத்துடன், மறுகன்னத்தைக் காட்டியுள்ள பல உன்னத உள்ளங்கள் இன்றும் வாழ்கின்றனர். இவர்கள் ஆற்றும் உன்னதச் செயல்களில் நூற்றில் ஒன்று, அல்லது, ஆயிரத்தில் ஒன்று, என்றாவது, நமது செய்தித் தாள்களில், தொலைக்காட்சிகளில் இடம் பெறலாம். மற்றபடி நமது ஊடகங்கள் தரும் பெரும்பாலான செய்திகள், "கண்ணுக்குக் கண், பல்லுக்குப் பல்" செய்திகளே. பழிக்குப் பழி என்று, மனித வரலாற்றை, இரத்தத்தில் எழுதுவோரைப்பற்றி, ஒரு சீனப் பழமொழி இவ்வாறு சொல்கிறது: "பழிக்குப் பழி வாங்க நினைப்பவர், இரு சவக் குழிகளைத் தோண்டவேண்டும். ஒன்று மற்றவருக்கு, மற்றொன்று தனக்கு." 

இவ்வுலகை, ஒரு கல்லறைக்காடாக மாற்றிவரும் பழிக்குப் பழி என்ற உலக மந்திரத்திற்கு எதிராக, இந்தியாவில் நடந்த ஒரு நிகழ்வு, அனைவர் மனதிலும் அழியாமல் பதிந்திருக்கும் என்பது, என் நம்பிக்கை. முப்பது ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக, ஒடிஸ்ஸா மாநிலத்தில் பழங்குடியினரிடையே, குறிப்பாக, தொழுநோயாளர்கள் மத்தியில் உழைத்து வந்த Graham Staines என்ற கிறிஸ்தவப் போதகரையும், Philip, Timothy என்ற, அவரது இரு மகன்களையும் 1999ம் ஆண்டு சனவரி மாதம் உயிரோடு எரித்துக்கொன்ற தாரா சிங் என்பவருக்கு மரணதண்டனை விதிக்கப்பட்டது. அந்தத் தீர்ப்பை இரத்து செய்யுமாறு, கொல்லப்பட்ட போதகரின் மனைவி, Gladys Staines அவர்கள் கேட்டுக்கொண்டார் என்ற செய்தியை நாம் அறிவோம். “மன்னிப்பில் மட்டுமே நம்பிக்கை வளரும்” என்று Gladys அவர்கள் சொன்னதும் நமக்கு நினைவிருக்கலாம்.

மன்னிப்பதால், மறுகன்னத்தைக் காட்டுவதால் இவ்வுலகம் நம்பிக்கையில் வளரும் என்பதை அனைவரும் உணரும் நாள் விரைவில் வரவேண்டும் என்று மன்றாடுவோம். மறுகன்னத்தை நாம் காட்டும்போது, அக்கன்னத்தில் அறையும் நம் பகைவர்களின் மனங்களை மாற்றக்கூடிய அளவு நமக்கு கனிவையும், துணிவையும் இறைவன் வழங்கவேண்டும் என்று மன்றாடுவோம்.

 

Choosing between good and better… நல்லது – சிறந்தது... தெரிவுசெய்தல்

Making choices

https://frbonnie.com

6^th Sunday in Ordinary Time

One evening, an elderly tribal leader told his grandson about a battle that goes on inside people. “My little one, all of us live with two wolves within. One wolf is gentle, peace-loving, serene and humble. The other is violent, greedy, resentful, and proud. There is a constant battle between these two wolves inside each of us.” The grandson thought about it for a moment and then asked his grandfather: “Which wolf wins?” The wise old man replied, “The one you feed.” Feeding the good or the bad wolf is a choice given to each of us!

We face choices in our everyday life. It need not always be between good and bad. Quite often, we are asked to choose between good and better. In today’s liturgical readings we are invited to reflect on the choices we make in our lives. The first reading – Sirach 15:15-20 – presents before us the choice between keeping or breaking God’s commandments – choosing between good and bad. In the Gospel – Matthew 5:17-37 – Christ challenges us to go beyond observing the letter of the law to practising the spirit of the law – choosing the better! 

For the third week in succession, we are reflecting on the words of Jesus from the Sermon on the Mount. Last week we considered two imageries used by Jesus – Salt and Light. This week we begin our reflections with the imageries of Fire and Water. These imageries are given in the first reading from the Book of Sirach. The passage given today is very straight forward and lucid. Here are the opening lines: If you will, you can keep the commandments, and to act faithfully is a matter of your own choice. He has placed before you fire and water: stretch out your hand for whichever you wish. Before a man are life and death, and whichever he chooses will be given to him. (Sirach 15:15-17)

Fire and water are placed before us and we are asked to stretch out our hand to take whichever we wish. In the same way, life and death are placed before us and we are asked to choose. It is simple common sense that between fire and water we would stretch out our hands only towards water. Between life and death, we would choose only life.

Unfortunately, things are not that simple and clear in life. Common sense does not guide all our choices all the time. There are other factors like habits, emotions and situational pressures. We can surely think of moments when we stretched out our hands towards fire, knowing full well the harm that would create.

Dancing flames, though dangerous, are attractive. When a child, attracted by the dancing flames, moves closer to the fire, we do not allow the child on this dangerous expedition… But, as grown ups, haven’t we undertaken such expeditions? Haven’t we played with fire?

Water and fire are in themselves lovely gifts from God, provided we use them properly. It is here that we, as a human family, have not learnt our lessons – especially the lesson of sharing these lovely gifts. We have ‘played with fire’ over the issue of equitable sharing of water resources. All of us know the anxiety expressed by very many knowledgeable people over the danger of ‘the third world war that will be fought over water’. Here is an excerpt from the BBC news article titled - “How water shortages are brewing wars”:

Over the course of the 20th Century, global water use grew at more than twice the rate of population increase. Today, this dissonance is leading many cities – from Rome to Cape Town, Chennai to Lima – to ration water. Water crises have been ranked in the top five of the World Economic Forum's ‘Global Risks by Impact’ list nearly every year since 2012.

In 2017, severe droughts contributed to the worst humanitarian crisis since World War Two, when 20 million people across Africa and the Middle East were forced to leave their homes due to the accompanying food shortages and conflicts that erupted. (BBC – 16 August, 2021)

Sirach also talks of the choice between Life and Death. The famous Jesuit, Walter Burghardt, focused in on the phrase, ‘Before a man are life and death, whichever he chooses shall be given to him.’ He goes on to state that to the ancient Hebrews, life meant far more than the period between conception and death. Life was what proceeded from loving and obeying God. And death was not just that which followed the last breath on earth. To the ancient Hebrews, death was the rejection of the living God. “Seek the Lord and you will live,” the prophet Amos tells the people. He was not just speaking of eternity. He was speaking of living life to its fullest right now. And, conversely, isolate yourself from the love of the Lord, and you will join the living dead. (Homily of Father Joseph Pellegrino)

Hence, for a faithful Hebrew, life was not measured in terms of quantity - the number of years, but in terms of the quality of life, spent in loving and obeying God. Unfortunately, the idea of loving and obeying God was reduced to following the Laws of Moses. Even here, the Israelites tended to follow the ‘letter’ of the Law than the ‘spirit’, since they were misled by the religious leaders. Jesus makes a subtle reference to this when he says in today’s Gospel: “For I tell you, unless your righteousness exceeds that of the scribes and Pharisees, you will never enter the kingdom of heaven.” (Mt. 5: 20)

The contrast between the ‘letter’ and the ‘spirit’ of the Law is the main theme of today’s Gospel passage – Matthew 5: 17-37. Jesus differentiates between the letter and spirit in two formulas… “You have heard that it was said … But I say unto you.” For the Jews who heard Jesus speak this way, this must have sounded too arrogant. A carpenter’s son from Nazareth trying to be greater than Moses and the Prophets? Unthinkable!

Hence, Jesus begins today’s discourse with a clarification: Do not think that I have come to abolish the Law or the Prophets; I have not come to abolish them but to fulfil them. For truly I tell you, until heaven and earth disappear, not the smallest letter, not the least stroke of a pen, will by any means disappear from the Law until everything is accomplished. Therefore anyone who sets aside one of the least of these commands and teaches others accordingly will be called least in the kingdom of heaven, but whoever practices and teaches these commands will be called great in the kingdom of heaven. (Matthew 5: 17-19)

Jesus is not setting aside the Law; but sets it up on a higher plane. He challenges his listeners to follow the spirit of the law and live rather than follow the letter of the law and become the living dead. The challenge of Jesus can be understood better if we take one set of the Laws – the laws prescribed for temple offerings.

The Mosaic Law prescribed many details about the type of offering to be made for different occasions. For instance, minute details were given as to how old must the sacrificial lamb be and that it should be without blemish etc. (cf. Lev. 22:21)

The Laws dealt mostly with external requirements. They did not speak much about the internal disposition of the one who makes the offering. Jesus brings the latter into focus. He says: “Therefore, if you are offering your gift at the altar and there remember that your brother or sister has something against you, leave your gift there in front of the altar. First go and be reconciled to them; then come and offer your gift.” (Matthew 5: 23-24)

This passage gives us a very high standard of reconciliation. We can imagine the scene painted by Jesus, in the following way: You are at the altar to offer your gift. There you remember… Remember what? Remember that you have something against your brother or sister? NO… Remember that your brother or sister has something against you… This is the benchmark. Even when your brother or sister has something against you and you happen to remember it, then you cannot proceed to offer your gift. Your first duty is reconciliation; only then comes the offering.

This challenge makes us wonder what would be Jesus’ response, if we were to ask him, “What if I had something against my brother or sister?” We can well imagine Jesus responding this way: “Well, if that is the case, forget about bringing any gift to the altar. Your first job is to be reconciled with your brother or sister even before approaching the altar.”

This is a very great challenge for us. If this challenge of Jesus is taken very seriously, then most of our Sunday Masses will have to come to an end by the time we come to the offertory. Almost all of us, including the priest who celebrates the Mass, will have non-reconciled relationships. They need to be mended before offering the gifts. We need to become a better gift internally, before we can offer the external gift at the altar.

Throughout today’s gospel, Jesus offers us quite a few challenges. In fact, the whole Sermon on the Mount is very challenging. It makes us wonder whether such a life is possible here on earth. It makes us hunger and thirst after such a life here on earth. Such wonder, such hunger and thirst are steps to the altar of holiness where we can offer ourselves as a worthy Offering.

But I tell you,,,

https://bishopmike.com

பொதுக்காலம் 6ம் ஞாயிறு

செரோக்கி’ (Cherokee) என்ற அமெரிக்கப் பழங்குடி இனத்தைச் சேர்ந்த முதியவர் ஒருவர், தன் பேரனுக்கு, வாழ்க்கைப் பாடங்களைச் சொல்லித்தந்தார். "நமக்குள் இரு ஓநாய்கள் உள்ளன. ஒரு ஓநாய், மிகவும் நல்லது. சாந்தம், பொறுமை, கருணை, என்ற நல்ல குணங்கள் கொண்டது. மற்றொரு ஓநாய், பொல்லாதது. கோபம், ஆணவம், பொய்மை என்ற பல எதிர்மறை குணங்கள் கொண்டது. இவ்விரு ஓநாய்களும், எப்போதும் சண்டையிட்டுக்கொண்டே உள்ளன" என்று முதியவர் சொன்னார்.

சிறிது நேர சிந்தனைக்குப் பின், பேரன், தாத்தாவிடம், "இந்தச் சண்டையில் எந்த ஓநாய் வெல்லும்?" என்று கேட்டான். அதற்கு தாத்தா, பேரனிடம், "நீ எந்த ஓநாய்க்கு அதிக உணவளிக்கிறாயோ, அதுதான் வெல்லும்" என்றார். நாம் எந்த ஓநாயை ஊட்டி வளர்க்கிறோம் என்பது நாம் எடுக்கும் முடிவு.

நாம் அனைவரும் ஒவ்வொரு நாளும் தெரிவுகள் செய்கிறோம். முடிவுகள் எடுக்கிறோம். நமது முடிவுகள், நல்லது, கெட்டது, என்ற இரண்டுக்கும் இடையில் மட்டும் நிகழ்வதில்லை. பல வேளைகளில், நல்லது, அதைவிட நல்லது, அல்லது, சிறந்தது என்ற இரண்டுக்கும் இடையிலும் நாம் தெரிவுகளை மேற்கொள்கிறோம். இன்றைய வழிபாட்டு வாசகங்கள், நாம் மேற்கொள்ளும் தெரிவுகளைப் பற்றி சிந்திக்க நம்மை அழைக்கின்றன. இன்றைய முதல் வாசகம் - சீராக்கின் ஞானம் 15:15-20 - கடவுளுடைய கட்டளைகளை கடைபிடிப்பது, அல்லது அவற்றை கடைபிடிக்க மறுப்பது என்ற இரு தெரிவுகளை நம்முன் வைக்கின்றது. நல்லது, கெட்டது என்ற இரு நிலைகளுக்கு இடையில் நாம் மேற்கொள்ளும் தெரிவு இது. கட்டளைகளில் சொல்லியிருப்பனவற்றை சற்றும் மாற்றாமல் பின்பற்றுகிறோமா, அல்லது, கட்டளைகளில் காணப்படும் உள்ளார்ந்த பொருளை உணர்ந்து அவற்றை பின்பற்றுகிறோமா என்ற கேள்வியை இன்றைய நற்செய்தியில் - மத்தேயு 5:17-37 - இயேசு நம்முன் வைக்கிறார். அதாவது, நல்லது, மற்றும் அதைவிட நல்லது என்ற இரு நிலைகளுக்கிடையே நம்மை தெரிவு செய்யச் சொல்லி, முடிவெடுக்கச் சொல்லி இயேசு நமக்கு சவால் விடுக்கிறார்.

தொடர்ந்து, மூன்றாவது வாரமாக, மலைப்பொழிவின் வழியே, இயேசு சொல்லித்தரும் பாடங்களைக் கற்றுக்கொள்ள வந்திருக்கிறோம். சென்ற வாரம், இயேசு கூறிய உப்பும், விளக்கும் என்ற இரு உருவகங்களைச் சிந்தித்தோம். இந்த வாரம், நமது சிந்தனைகளை, நீரும், நெருப்பும் என்ற, வேறு இரு உருவகங்களுடன் ஆரம்பிப்போம். சீராக்கின் ஞானம் என்ற நூலிலிருந்து எடுக்கப்பட்டுள்ள இன்றைய முதல் வாசகம், இவ்வுருவகங்களை தருவதோடு, எளிய வார்த்தைகளில், அழகான, ஆழமான வாழ்க்கைப் பாடங்களையும் நமக்கு உணர்த்துகின்றது. இவ்வாசகத்தின் அறிமுகப் பகுதி இதோ: நீ விரும்பினால் கட்டளைகளைக் கடைப்பிடி; பற்றுறுதியுடன் நடப்பது உனது விருப்பத்தைப் பொருத்தது. உனக்குமுன் நீரையும் நெருப்பையும் அவர் வைத்துள்ளார்; உன் கையை நீட்டி, உனக்கு விருப்பமானதை எடுத்துக்கொள். மனிதர்முன், வாழ்வும், சாவும், வைக்கப்பட்டுள்ளன. எதை அவர்கள் விரும்புகிறார்களோ, அதுவே அவர்களுக்குக் கொடுக்கப்படும். (சீராக்கின் ஞானம் 15: 15-17)

நீரா, நெருப்பா... எதை கைநீட்டி எடுப்பது? வாழ்வா, சாவா... எதை விரும்புவது? என்ற கேள்விகளுக்கு, அறிவுப்பூர்வமாக, எளிதில், பதில் சொல்லிவிடலாம். நெருப்பை எடுப்பதை விட, நீரை எடுப்பதே மேல் என்றும், சாவை விரும்புவதை விட, வாழ்வை விரும்புவதே மேல் என்றும், நம் அறிவு எளிதில் சொல்லிவிடும். ஆனால், வாழ்வில், அறிவு மட்டுமே நம்மை வழிநடத்துகிறதா? இல்லையே! உறவுகள், உணர்வுகள், பல்வேறு பழக்கங்கள் என்று, வேறு பல சக்திகளும் நம்மை வழிநடத்துகின்றனவே. இந்த சக்திகளால் வழிநடத்தப்பட்டு, நாம் நெருப்பைத் தேடிச்சென்ற நேரங்களை, நெருப்பை கைநீட்டி எடுத்த நேரங்களை, நினைத்துப் பார்க்கலாம்.

கொழுந்துவிட்டு எரியும் நெருப்பு, பார்க்க அழகாக இருக்கும். அந்த அழகினால் ஈர்க்கப்பட்டு, குழந்தை ஒன்று, நெருப்பை நோக்கி, தவழ்ந்து செல்லும்போது, அதைத் தடுக்கிறோம். குழந்தை எவ்வளவுதான் அடம் பிடித்து அழுதாலும், நெருப்பின் அருகே குழந்தை செல்வதை நாம் அனுமதிப்பதில்லை. ஆனால், நெருப்பையொத்த எத்தனை விபரீத ஆசைகள் நம்மை ஈர்த்துள்ளன? எத்தனை முறை, நாம், அந்த ஈர்ப்பினால், நெருப்புடன் விளையாடி, புண்பட்டிருக்கிறோம்? நம் வாழ்வின் எத்தனைப் பகுதிகளை, அந்த நெருப்பு விளையாட்டில், சாம்பலாக்கியிருக்கிறோம்?

இயற்கையில், நீர், நெருப்பு இரண்டும் நல்லவையே. ஆனால், அவற்றை நாம் எவ்வாறு பயன்படுத்துகிறோம் என்பதைப் பொருத்து, நன்மையோ, தீமையோ விளையலாம். நெருப்பும், நீரும் நமக்கு முன் இருக்கும்போது, கைநீட்டி எடுத்துக்கொள்ள, நீரே நல்லது, நெருப்போடு விளையாடுவது ஆபத்து என்ற எச்சரிக்கையை, அனைவரும் உணர்கிறோம். இருப்பினும், நெருப்போடு விளையாடும் பலரை நாம் பார்த்திருக்கிறோம். இளமை வேகத்தில் நெருப்புடன் விளையாடத் துடிக்கும் இளையோரை, இவ்வேளையில் நினைத்துப் பார்ப்போம். அவர்கள், தங்கள் விபரீத விளையாட்டுகளை விட்டு விலகி, நல்வழி வந்து சேரவேண்டும் என மன்றாடுவோம்.

சீராக்கின் ஞானம் எழுப்பும் மற்றொரு கேள்வி - வாழ்வா, சாவா... எதை விரும்புவது? அறிவுப்பூர்வமாய்ச் சிந்தித்தால், இதுவும் மிக எளிதான கேள்விதான். சாவை எப்படி விரும்பமுடியும்? வாழ்வைத்தான் விரும்பவேண்டும் என்று, எளிதில் பதில் சொல்லிவிடலாம். சீராக் கூறும் வாழ்வு, சாவு இவை குறித்து, இயேசுசபை அருள்பணியாளர் Walter Burghardt என்பவர் கூறும் விளக்கம், இந்தக் கேள்வியை, இன்னும் சிறிது ஆழமாய் ஆய்வுசெய்ய அழைக்கின்றது.

சீராக் கூறும் வாழ்வு, மூச்சு விடுதல், இதயம் துடித்தல் போன்ற, வெறும் உடல் சார்ந்த செயல்களை மட்டும் கருத்தில் கொண்டு சொல்லப்பட்டது அல்ல. சீராக்கைப் பொருத்தவரை, இறைவன் மீது பற்றுகொண்டு, அவர் வழி நடப்பதே வாழ்வு. அதேபோல், அவர் கூறும் சாவு, நமது மூச்சு நின்று போகும்போது நிகழும் சாவு அல்ல. மூச்சு இருக்கும்போதே, மனிதர்களால் சாகமுடியும். இறைவாக்கினர்களைப் பொருத்தவரை, இறைவனின் வழியில் நடக்காத மனிதர்கள் மூச்சுவிடும் நடைப்பிணங்களே. எனவே, இறைவாக்கினர் சீராக், வாழ்வையும், சாவையும் நம்முன் வைக்கும்போது, இறைவனின் வழி நாம் வாழ்கிறோமா என்ற கேள்வியை நம்முன் வைக்கிறார். இதுவே, அருள்பணி Walter Burghardt அவர்கள் தரும் விளக்கம்.

இறைவனின் வழி வாழ்வது என்பதை, இறை சட்டங்களின்படி, அதாவது, மோசே தந்த சட்டங்களின்படி வாழ்வது என்ற அளவில் நினைத்துப் பார்த்தனர், இஸ்ரயேல் மதத்தலைவர்கள். அத்துடன், மோசே தந்த சட்டங்களையும், தங்கள் வசதிக்கேற்ப அவரகள் வளைத்துக்கொள்ள முயன்றனர். எனவே, சுயநலக் கணக்குகளோடு சட்டங்களைப் பின்பற்றி, அவர்கள் வாழ்ந்த வாழ்வு, வெறும் மூச்சுவிடும் நடைப்பிணங்களின் வாழ்வு என்பதை, இயேசு, தன் மலைப்பொழிவில் மட்டுமல்ல, தன் வாழ்நாள் முழுவதும் தெளிவுப்படுத்தினார்.

"முன்னோர் கூறிய சட்டங்களைக் கேட்டிருக்கிறீர்கள்.... ஆனால், நான் உங்களுக்குச் சொல்கிறேன்" என்று, இன்றைய நற்செய்தியில் பலமுறை கூறி, சட்டத்தையும் தாண்டிய ஒரு மேலான வாழ்வுக்கு அழைப்பு விடுக்கிறார், இயேசு. "நான் உங்களுக்குச் சொல்கிறேன்..." என்று இயேசு, மீண்டும், மீண்டும், கூறிய இந்த வார்த்தைகள், இஸ்ரயேல் மக்களுக்கு அதிர்ச்சியைத் தந்திருக்கும். ஏதோ ஒரு சிற்றூரிலிருந்து, வந்த ஒரு தச்சனின் மகன், மோசே தந்த சட்டங்களை மாற்ற முயல்கிறாரே என்று, கேள்விகள் எழுந்திருக்கலாம். கோபம் கொழுந்துவிட்டு எரிந்திருக்கலாம்.

அதனால், இன்றைய நற்செய்தியின் துவக்கத்தில், இயேசு, தன் நிலையைத் தெளிவுபடுத்துகிறார். சட்டங்களை அழிக்க தான் வரவில்லை; அவற்றை நிறைவேற்றவே வந்துள்ளேன் என்று கூறுகிறார். சட்டங்களை வெறும் சடங்காக, சம்பிரதாயமாக, ஏனோதானோவென்று பின்பற்றாமல், அச்சட்டங்களின் பின்னணியில் உள்ள ஆத்மாவை, அர்த்தத்தைக் கண்டுபிடித்து, அதைப் பின்பற்ற வேண்டும் என்பதை, இயேசு தெளிவுபடுத்துகிறார். மோசே கூறிய சட்டங்களை, இன்னும் ஒரு படி மேலே எடுத்துச் செல்கிறார் இயேசு.

இயேசு கொணர்ந்த இந்த மாற்றத்தை, ஓர் எடுத்துக்காட்டின் உதவிகொண்டு, நாம் உணர முயல்வோம். கோவிலில் காணிக்கை செலுத்துவதுபற்றி மோசே தந்த சட்டங்களை, இயேசு எவ்விதம் மாற்றி சிந்தித்துள்ளார் என்பதை, இன்றைய நற்செய்தி நமக்குச் சொல்கிறது.

மோசே தந்த காணிக்கைச்சட்டங்கள், கோவிலுக்குக் கொண்டுவரப்படும் காணிக்கை போருள்களைப் பற்றியே அதிகம் பேசின. காணிக்கையாகக் கொண்டுவரப்படும் ஆட்டுக்குட்டிகள், புறாக்கள், காய்கறிகள், பழவகைகள் ஆகியவை, எவ்விதம் இருக்கவேண்டும் என்பதை, மோசேயின் சட்டங்கள் வலியுறுத்தின. இயேசு ஒருபடி மேலே செல்கிறார். வெளிப்புறமாக நம் கரங்களில் ஏந்திவரும் காணிக்கைகள் ஒருபுறம் இருக்கட்டும். காணிக்கை செலுத்தவந்த நம் உள்புறம் எவ்விதம் உள்ளது என்ற கேள்வியை இயேசு எழுப்புகிறார்.

நீங்கள் உங்கள் காணிக்கையைப் பலிபீடத்தில் செலுத்த வரும்பொழுது உங்கள் சகோதரர் சகோதரிகள் எவருக்கும் உங்கள் மேல் ஏதோ மனத்தாங்கல் உண்டென அங்கே நினைவுற்றால், அங்கேயே பலிபீடத்தின் முன் உங்கள் காணிக்கையை வைத்துவிட்டு, போய், முதலில், அவரிடம் நல்லுறவு ஏற்படுத்திக் கொள்ளுங்கள். பின்பு வந்து உங்கள் காணிக்கையைச் செலுத்துங்கள். (மத். 5: 23-24)

காணிக்கை செலுத்தும் நேரத்தில், ஒருவருக்கு, தன் உறவுகள் சரியில்லை என்ற நெருடல் எழுகிறது.. உறவுகள் சரியில்லாமல் போனதற்கு யார் காரணம்? நாம் காரணமா? பிறர் காரணமா? என்ற கேள்வியும் எழுகிறது. "காணிக்கை செலுத்த வரும்போது, நீங்கள் உன் சகோதரர், சகோதரிகள் மீது மனத்தாங்கல் கொண்டிருந்தால்..." என்று இயேசு சொல்லவில்லை. மாறாக, அவர் தரும் சவால், இன்னும் தீவிரமானதாய் உள்ளது. பீடத்திற்கு முன் நீங்கள் நிற்கும்போது, உங்கள் சகோதரர், சகோதரிகள் எவருக்கும் உங்கள் மேல் ஏதோ மனத்தாங்கல் உண்டென அங்கே நினைவுற்றால்... என்று இயேசு கூறியுள்ளார். அவர் தெளிவுபடுத்த விரும்புவது இதுதான்... சகோதர, சகோதரிகள் நடுவே உருவாகும் மனத்தாங்கலுக்கு நாம் காரணமாக இல்லாமல், அடுத்தவர் காரணமாக இருந்தாலும், அதை உணர்ந்த உடனேயே, நமது காணிக்கைச் சடங்குகளை நிறுத்திவிட்டு, முதலில் அவர்களுடன் நல்லுறவை உருவாக்க நாம் செல்லவேண்டும். காணிக்கைகள் காத்திருக்கலாம் என்று சொல்கிறார் இயேசு.

சரி... பிறர் நம்மீது மனத்தாங்கல் கொண்டிருப்பதற்கு பதில், நாம் அவர்கள் மீது மனத்தாங்கல் கொண்டிருப்பதாக உணர்ந்தால், என்ன செய்வது? இக்கேள்விக்கு, இயேசுவின் பதில் எப்படி இருந்திருக்கும் என்று எளிதில் கற்பனை செய்துகொள்ளலாம். உன் சகோதரர், சகோதரிகள் மீது நீ மனத்தாங்கல் கொண்டிருந்தால், காணிக்கை செலுத்துவதைப் பற்றியே சிந்திக்க வேண்டாம். முதலில் நல்லுறவை உருவாக்க முயற்சி செய். பின்னர், உனது காணிக்கையைப் பற்றி சிந்திக்கலாம் என்று திட்டவட்டமாகச் சொல்லியிருப்பார் இயேசு.

காணிக்கை செலுத்துவதற்கு முன் பிறருடன் நல்லுறவு கொள்ள வேண்டும் என்ற இயேசுவின் இந்த ஒரு கூற்றை மட்டும் முழுமையாகக் கடைபிடிக்க வேண்டும் என்று நாம் விழைந்தால், நமது ஞாயிறுத் திருப்பலியை இப்போதே நிறுத்த வேண்டியிருக்கும். நீங்களும், நானும், ஏதோ ஒரு வகையில் மனத்தாங்கல்களைச் சுமந்து இப்போது வந்திருக்கிறோம். நமது காணிக்கையைச் செலுத்தும் முன், பிறருடன் ஒப்புரவு பெற வேண்டும். சரி, அது இப்போது முடியாத பட்சத்தில், அதற்கடுத்த நிலையையாவது நாம் தேடவேண்டும்... அதாவது, நமது மனத்தாங்கலைத் தீர்க்கும் ஓர் ஆவலை நாம் பெறுவதற்கு, ஒரு நல்லுறவு முயற்சியை நாம் எடுப்பதற்கு, இறைவன் இன்று நமக்கு அருள் தரவேண்டும் என்று செபிப்போம்.

காணிக்கைச் சட்டங்களைப் போலவே, அடுத்தவர் மீது தொடுக்கப்படும் வழக்குகள், பெண்களை மாண்புடன் நடத்தும் முறை, மணவிலக்கு, பொய்யாணை என்று பல விடயங்களில், மோசே தந்த சட்டங்களைத் தாண்டி, உன்னத வழியைப் பின்பற்றவேண்டும் என்று, இயேசு சவால்களை விடுத்துள்ளார். இன்றைய நற்செய்தி முழுவதும், இயேசு எடுத்துக்காட்டும் பல சட்டங்கள், வெளிப்புறத்தைச் சார்ந்தவை. "ஆனால், நான் உங்களுக்குச் சொல்கிறேன்," என்று இயேசு கூறும் சவால்கள், நமது மனசாட்சியைச் சார்ந்தவை.

தொடர்ந்து மூன்று வாரங்களாய், இயேசு, தன் மலைப்பொழிவின் வழியே, சவால்களை நம்முன் வைத்துள்ளார். இப்படியும் வாழமுடியுமா என்ற பிரமிப்பை எழுப்பும் சவால்கள் இவை. இப்படி வாழ்ந்தால் எவ்வளவோ சிறப்பாக இருக்குமே என்ற ஏக்கத்தை எழுப்பும் சவால்கள் இவை. நல்லவற்றை நடைமுறைப்படுத்த நம் மனதில் எழும் கேள்விகள், பிரமிப்புகள், ஏக்கங்கள், கனவுகள் அனைத்தும், நம்மைப் புனிதத்தின் சிகரம் நோக்கி அழைத்துச் செல்லும் படிகற்கள். இந்தப் படிகளில் பணிவோடு ஏறிச்சென்று, நம்மையே தகுந்த காணிக்கையாக்கும் பக்குவத்தை இறைவன் நமக்கு வழங்கவேண்டுமென்று மன்றாடுவோம்.