Jesus ignoring the Canaanite
woman
20th Sunday in Ordinary Time
We begin our
reflection with a news article that appeared in “The Guardian” on 11 August,
2020. The very title of the article - “Don't be fooled by the myth of a
'migrant invasion'” – challenges
us about one of the most widespread problems – the problem of migration
– faced by the world today and about the present mind-set created by the
politicians in most countries about this problem.
The opening statement of this article, written by
Daniel Trilling, sharpens our understanding of how the term 'migrant
invasion' is used by politicians to stoke up divisions of ‘us’ versus
‘them’. Here is the opening statement: An invasion is what happens when a
state uses military force to violently enter another country. (What is
happening in Ukraine is a ‘direct invasion’ by the mentally sick Russian
President Vladimir Putin and his army, while the Chinese aggression in many parts
of Asia – caused by the mentally sick ‘Chinese President for life’ Xi Jinping –
is an ‘indirect invasion’.) The news article continues: It does not look at
all like the recent images of small groups of people, many from countries that
have themselves been invaded or bombed, crossing an international border in
search of asylum. And yet the rhetoric of invasion has returned to British
politics amid a growing moral panic over people crossing the Channel in small
boats.
Not only Britain, but many countries in the world are
suffering from this pseudo-panic of ‘migrant invasion’. The Citizenship
(Amendment) Act, 2019 which was passed by the Parliament of India on 11
December 2019, the ‘wall project’ taken up by Donald Trump on the southern
border of the U.S., and the present state sponsored violence in Manipur are
only pathetic attempts of the politicians to sow the idea that any stranger is
a threat and, hence, not welcome!
The non-welcoming
attitude grows when we divide the world into I-versus-You, Us-versus-Them etc.
Such divisions create various types of violence, including terrorist
activities, ethnic cleansing, religious clashes, targeted attacks on
foreigners, and riots. These violent activities create an avalanche of refugees
and migrants. Here are some headlines of articles that appeared in recent
times:
“World is family: From Manipur to Myanmar, the
escalating refugee crisis is a wake-up call for India”
(Written by Nandita Haksar, on June 20, 2023, in the web journal Scroll.in)
“From Ukraine to Syria to Myanmar, It’s a World of
Refugees” (Written by Max Hastings on 15 January 2023 in
Bloomberg magazine)
Unfortunately, in all
the violent episodes happening around the globe, either through military
operations or ethnic clashes, young men and women are involved in great
numbers. Most of them are ‘brainwashed’ to take up arms against ‘pseudo
enemies’ created by the politicians. Young men and women who are employed in
the army kill other young men and women and get killed by them because of the selfish
decisions taken by lunatic leaders. Most of the youth getting involved in riots
and ethnic clashes are disillusioned about their future and hence do not mind
getting involved in the destruction of their present as well as their future. Unfortunately,
terrorist groups as well as political groups exploit the hopeless feelings of
the youngsters and brainwash them into resorting to violence as a solution to
their raging despair.
Against such a
background, the words from Isaiah we hear in the first Reading (Isaiah 56:1,
6-7), sound like an impossible dream:
This is what the
LORD says: “Maintain justice and do what is right, for my salvation is close at
hand and my righteousness will soon be revealed. And foreigners who bind
themselves to the LORD to minister to him, to love the name of the LORD, and to
be his servants, all who keep the Sabbath without desecrating it and who hold
fast to my covenant - these I will bring to my holy mountain and give them joy
in my house of prayer. Their burnt offerings and sacrifices will be accepted on
my altar; for my house will be called a house of prayer for all nations.”
Universal salvation is the key theme of the liturgical readings
for this Sunday. Justice, righteousness, equality, acceptance…. All that the
human spirit craves for deep down is expressed as God’s promises in Isaiah –
not only to Israelites but also to foreigners.
Such passages from the
Bible, although they sound very ideal, out of the world, and impossible, have
inspired millions. Mohandas K. Gandhi was one of them who took the Bible,
especially the Gospels very seriously. Hence, he was seriously contemplating on
the possibility of becoming a Chrisitan. But, what Gandhi saw in real life, was
far from the ideal expressed in the Gospels. Here is an anecdote from his own
life: M. K. Gandhi in his autobiography tells how, during his days in South Africa as a young Indian lawyer, he read
the Gospels and saw in the teachings of Jesus the answer to the major problem
facing the people of India
Ideal life - the life
expressed in the Gospels - and real life seem far removed from one another. We
are asked to bridge the gap. Jesus tries to emphasise this ‘gap’ in today’s
gospel (Matthew 15:21-28) in a very strange way. I must admit that this
is one of the difficult passages for me to understand… especially the rude
language used by Jesus with the Canaanite woman.
When Jesus says, “It
is not fair to take the children’s bread and throw it to the dogs.”
(Mt. 15:26), it is obvious that he equates the Israelites to children and the
Canaanites to dogs. Some of us try to justify this rude language of Jesus as
his way of ‘testing the faith’ of the Canaanite woman. That sounds like a lame
excuse! It is better to acknowledge that Jesus may have internalised the
‘superiority complex’ of the Jews and hence made the mistake of speaking rudely
to the lady. We should also give credit to the Canaanite lady who ‘taught Jesus
a few things.’
The Canaanite mother,
‘fighting with Jesus’ to save her daughter, reminds us of millions of mothers
who have fought with various odds to raise their sick, differently abled
children with enormous courage and faith. Here is a recent news story (16 July
2023) of Anitha, a single mother who carried her differently abled daughter to
school for 12 years:
A woman from
Bodiappanur village near Mordana in Gudiyattam taluk in Vellore district, who
physically carried her differently-abled daughter every day to school until
class 12, has appealed for help from the government for admission at a college
in nearby Gudiyattam. Anitha, a single mother and a daily wage labourer, who
has been raising her four children single-handedly after her husband Vinayagam
deserted the family, took it as her life’s mission to educate her daughter
Gowrimani, who cannot walk or use her hands.
From classes I to
V, Gowrimani studied at the elementary school in the village. Anitha used to
physically carry her to the school located half a kilometre away from their
house. When she moved to the Kottamitta Higher Secondary School, which is 12 km
away, her mother continued her labour of love and carried her on the bus to
reach the school. After this daily duty, Anitha will return home and then go to
work. Again, in the evening, she will promptly go to the school to pick up her
daughter at the closing hours.
The efforts of
Anitha paid off as Gowrimani emerged school first scoring 425 marks in Class
12. Gowrimani got admitted to the Government Arts College in Vellore, which is
55 km away, and she had to take three buses every day reach the institution and
vice versa to return home. It really became a task for Anitha, who is the sole
breadwinner of her family, as she could not accompany Gowrimani to the college
and back. Now, she pins all hopes on Chief Minister MK Stalin to get admission
in a private college in Gudiyattam town.
Living in a village
where mobile connectivity is still hard to come by, Anitha is not even aware of
the various benefits available to the Scheduled Caste community she belongs to
or the support extended to physically challenged people. “She is used to
carrying her daughter daily to and fro without complaining a bit,” Anitha’s
neighbour said.
Anitha’s request to
the Chief Minister has been heard and the news next day appeared as: Mom’s
ordeal ends, disabled girl gets seat in Gudiyattam college
(Source - https://www.dtnext.in/news/tamilnadu)
At this moment, we
raise our minds and hearts to God praying for all the mothers who have overcome
many hurdles to educate their children born with physical or mental challenges.
The lessons imparted
by the Canaanite mother were well received by Jesus and He was willing to
acknowledge her greatness in front of others: Then Jesus said to her,
“Woman, you have great faith! Your request is granted.” (Matthew 15: 28)
When Jesus praises the ‘great faith’ of the Canaanite woman, I hear Jesus
chiding the ‘little faith’ of his apostles. How often have we experienced this…
namely, when the ‘little faith’ of the regular Christian stands in stark
contrast to the ‘great faith’ expressed by the non-Christians?As we focus our attention on ‘universal salvation’
during this liturgical celebration, we pray for our world leaders that they may
set aside their efforts to build walls and focus their energy as well as
channelize the energy of the youth to build bridges.
We also pray for resilient mothers all over the world
who, like the Canaanite woman, have dedicated their entire life to help their
children win over all the odds!
பொதுக்காலம் 20ம் ஞாயிறு
மூன்று
ஆண்டுகளுக்கு முன், ஆகஸ்ட் 11ம் தேதி, The Guardian என்ற ஆங்கில நாளிதழில் வெளியான ஒரு செய்தி, நம் சிந்தனைகளைத் துவக்கிவைக்கிறது.
இந்தச் செய்தி, உலகின் எல்லா நாடுகளிலும் பரவிவரும் ஓர் அரசியல் தந்திரத்தை வெளிச்சத்திற்குக்
கொணர்கிறது. "Don't be fooled by the myth of 'migrant
invasion'", அதாவது, "'குடிபெயர்ந்தோரின் படையெடுப்பு' என்ற கட்டுக்கதையால் ஏமாற்றப்படவேண்டாம்" என்பது, இச்செய்தியின் தலைப்பு. இச்செய்திக் கட்டுரையின்
ஆரம்ப வரிகள், இன்றைய அரசியலைப் புரிந்துகொள்ள உதவுவதோடு, இந்த ஞாயிறு வழிபாட்டின்
வாசகங்களுக்கும் நம்மை அழைத்துச் செல்கின்றன.
"ஒரு நாடு, மற்றொரு நாட்டிற்குள், அனுமதியின்றி, தன் இராணுவ வலிமையுடன் நுழைவதே, படையெடுப்பாகும். (அதிகார வெறியால் மதியிழந்த
இரஷ்ய அரசுத்தலைவன் விளாடிமிர் புடின்,
தன்
நாட்டு இராணுவத்தை பயன்படுத்தி, கடந்த 18 மாதங்களுக்கும்
மேலாக உக்ரைன் நாட்டில் மேற்கொண்டுவரும் வன்முறையை 'படையெடுப்பு' என்று நாம் கூறமுடியும்.) தங்கள் நாடுகளில்
நிகழும் ஆக்ரமிப்பு, தாக்குதல் ஆகியவற்றிலிருந்து
தப்பித்து, ஏனைய நாடுகளில் அடைக்கலம்
தேடிச்செல்லும் சிறு, சிறு குழுவினரின் வருகை, 'படையெடுப்பு' அல்ல. இருப்பினும், பிரித்தானிய அரசியல், குடிபெயர்ந்தோரின் வருகையை, 'படையெடுப்பு' என்ற சொல்லால் வர்ணித்து, மக்கள் உள்ளங்களில் அச்சத்தை உருவாக்குகின்றது" என்று, இக்கட்டுரையின் ஆரம்ப வரிகள் கூறுகின்றன.
பிரித்தானிய
அரசியல் மட்டுமல்ல, உலகின் பல நாடுகளில் இந்த
அரசியல் தந்திரம் பயன்படுத்தப்பட்டு வருவதைக் காணலாம். அதிலும், அண்மைய ஒரு சில ஆண்டுகளாக, இந்தத் தந்திரத்தை, ஓட்டுவாங்கும் மந்திரமாகவும், பல அரசியல்வாதிகள்
பயன்படுத்தி வருகின்றனர்.
இந்தியாவில்
2019ம் ஆண்டு டிசம்பர் மாதம் வெளியான குடியுரிமை திருத்தச் சட்டம், அமெரிக்க ஐக்கிய நாட்டின் தெற்கு எல்லையில்
முன்னாள் அரசுத்தலைவர் டிரம்ப் எழுப்பிவந்த சுவர், மணிப்பூர் மாநிலத்தில் அரசின்
முழு ஆதரவுடன் நடைபெற்றுவரும் வன்முறை ஆகியவை, குடிபெயர்ந்தோரின் வருகையை ‘ஆபத்தான படையெடுப்பு’ எனக் காட்டும் அரசியல் தந்திரத்தின்
அவலமான அடையாளங்கள்.
ஆசிய
நாடுகளின் கலாச்சாரத்தில் வேரூன்றியிருந்த வரவேற்பும், விருந்தோம்பலும், மறைந்து, அந்நியரை ஆபத்தாகக் கருதும் சிந்தனை, கடந்த சில ஆண்டுகளாக பெரிதும்
வளர்ந்துள்ளது. நீ, நான்... நீங்கள், நாங்கள்... நாம், அவர்கள்... நாம், அந்நியர்கள்... என்று பாகுபாடுகள், பெருகிவருவதால், மோதல்களும், கலவரங்களும் பெருகிவருகின்றன. பிரிவுகளாலும்
பிளவுகளாலும் காயப்பட்டிருக்கும் இந்த உலகிற்கு இன்றைய முதல் வாசகத்தில் இறைவன் கூறும்
செய்தி இதுதான்:
இறைவாக்கினர்
எசாயா 56: 1,6-7
ஆண்டவர்
கூறுவது இதுவே: நீதியை நிலைநாட்டுங்கள், நேர்மையைக் கடைபிடியுங்கள்: நான் வழங்கும்
விடுதலை அண்மையில் உள்ளது: நான் அளிக்கும் வெற்றி விரைவில் வெளிப்படும். பிற இன மக்களைக்
குறித்து ஆண்டவர் கூறுவது: அவர்களை நான் என் திருமலைக்கு அழைத்துவருவேன்: இறைவேண்டல்
செய்யப்படும் என் இல்லத்தில் அவர்களை மகிழச் செய்வேன்: அவர்கள் படைக்கும் எரிபலிகளும்
மற்றப்பலிகளும் என் பீடத்தின் மேல் ஏற்றுக்கொள்ளப்படும்: ஏனெனில், என் இல்லம் மக்களினங்கள்
அனைத்திற்கும் உரிய இறைமன்றாட்டின் வீடு என அழைக்கப்படும்.
பிற
இன மக்களும் இஸ்ரயேல் மக்களுடன் இறைவனின் ஆலயத்தில் இணையமுடியும் என்று இறைவன்
வழங்கும் உறுதி மொழிகள், தேனாக நம் காதுகளில் பாய்கின்றன,
விவிலியத்தின்
பல இடங்களில் காணக்கிடக்கும் இத்தகைய உறுதிமொழிகள், கிறிஸ்தவர்களுக்கு மட்டுமல்ல, ஏனைய
மதத்தவருக்கும், மன நிறைவையும், நம்பிக்கையையும் தந்துள்ளன. அவர்களில் ஒருவர்,
மகாத்மா காந்தி. தென்னாப்பிரிக்காவில்,
வழக்கறிஞராகப்
பணியாற்றிவந்த காந்தி அவர்கள், விவிலியத்தை, முக்கியமாக, நற்செய்தியை, ஆழமாக வாசித்தபின், ஒரு தீர்மானத்திற்கு வந்தார். சாதியக்கொடுமைகளில்
சிக்கித்தவித்த இந்தியாவுக்கு, கிறிஸ்தவமே விடுதலைத்
தரும் சிறந்த வழி என்று அவர் தீர்மானித்தார். ஒரு கிறிஸ்தவராக மாற விரும்பினார்.
தன்
விருப்பத்தை, நடைமுறைப்படுத்தும் எண்ணத்துடன், அவர், ஒரு ஞாயிறன்று, கிறிஸ்தவக் கோவிலுக்குச் சென்றார். கோவிலின்
வாசலில், ஐரோப்பிய இனத்தைச்
சேர்ந்த ஒருவர் நின்றுகொண்டிருந்தார். அவர், காந்தியைக்
கண்டதும், அவருக்கு அந்தக் கோவிலில்
இடம் இல்லை என்றும், வெள்ளையர் அல்லாதோருக்கென
அடுத்த வீதியில் உள்ள கோவிலுக்கு அவர் செல்லவேண்டும் என்றும் கூறினார். அன்று, அந்தக் கிறிஸ்தவக் கோவிலில் நுழைய அனுமதி
மறுக்கப்பட்ட காந்தி அவர்கள், மீண்டும் அக்கோவில் பக்கம்
திரும்பவேயில்லை. “கிறிஸ்தவர்களுக்குள்ளும் பாகுபாடுகள் உண்டெனில், நான் ஓர் இந்துவாக இருப்பதே மேல்" என்று,
அவர் தன் சுயசரிதையில் எழுதியுள்ளார்.
பிரிவுகளை
வலியுறுத்தும் தடைகளைத் தாண்டி, நன்மைகள் நடக்கும் என்பதை
எடுத்துரைக்கும் நற்செய்தி இன்று நமக்குத் தரப்பட்டுள்ளது. சமுதாயத்தின் விளிம்பில்
வாழ்ந்து வந்த ஒரு கானானியப் பெண், நமக்கு நம்பிக்கை தருகிறார்.
நல்ல பல பாடங்களைச் சொல்லித்தருகிறார். தாழ்த்தப்பட்ட இனம், அவ்வினத்தில் பிறந்த ஒரு பெண், தீயஆவி பிடித்த மகளுக்குத் தாய் என்று, அடுக்கடுக்காக, சுமத்தப்பட்ட பல தடைகளை, துணிவுடன் தாண்டி, அப்பெண், இயேசுவை அணுகிவருகிறார். அவரை ஒரு பொருட்டாகக்கூட
மதிக்காத இயேசுவிடம், மீண்டும், மீண்டும், அவர் வருகிறார்.
இஸ்ரயேல்
மக்களை குழந்தைகளாகவும், பிற இனத்தவரை நாய்களாகவும்
உருவகித்து, இயேசு, அப்பெண்ணிடம் கூறும் கடுமையான
சொற்கள், நம்மை அதிர்ச்சியடையச்
செய்கின்றன. இயேசு, அந்தப் பெண்ணின் நம்பிக்கையை சோதிக்கவே இவ்வாறு பேசினார் என்று,
நாம் காரணங்கள் கூறினாலும், இயேசு இவ்வாறு பேசியது, நமக்குள் நெருடலை உருவாக்குகிறது என்பதை
ஏற்றுக்கொள்ளத்தான் வேண்டும். தான் வாழ்ந்த சமுதாயத்தில்
நிலவிய ஏற்றத்தாழ்வு எண்ணங்களை உள்வாங்கியிருந்த இயேசுவுக்கு, அப்பெண் பாடம் புகட்டினார் என்ற கோணத்திலும்,
இந்நிகழ்வை நாம் சிந்திக்கலாம். இயேசுவுக்கு பாடம்புகட்டிய அந்தத் தாயின்பக்கம் நம்
கவனத்தைத் திருப்புவோம்.
தன்
மகளை எப்படியாகிலும் குணமாக்கிவிடவேண்டும் என்ற ஒரே குறிக்கோளுடன்... அதை, ஒருவகையான வெறி என்றுகூடச் சொல்லலாம்...
அத்தகைய வெறியுடன், அப்பெண், இயேசுவைத் தேடி வந்திருந்ததால், அவர் கூறிய கடினமான சொற்களையும், தனக்கு
உதவும்வண்ணம், நேர்மறையான கண்ணோட்டத்துடன் புரிந்துகொண்டு, அந்தத் தாய், தன் விண்ணப்பத்தை மீண்டும், மீண்டும் இயேசுவிடம் விடுக்கிறார்.
இஸ்ரயேல்
மக்களுக்கும் பிறருக்கும் உள்ள பிரிவுகளை, உயர்வு, தாழ்வுகளை, இயேசு வலியுறுத்திக் கூறியபோது, அப்பிளவுகளை எல்லாம் தாண்டி, இறைவனின் கருணை உண்டு என்பதை, ஆணித்தரமாக உணர்த்திய கானானியப் பெண்ணின்
நம்பிக்கை, நமக்கு பாடமாக அமைகிறது.
பெண்கள், குறிப்பாக, அன்னையர் கொண்டிருக்கும் நம்பிக்கை, அசாத்தியமானது என்பதை நாம் அறிவோம். சில
ஆண்டுகளுக்கு முன், தமிழ் நாளிதழ் ஒன்றில்
வெளியான ஒரு செய்தி, ஓர் ஏழைத்தாயின் அசைக்கமுடியாத
உறுதியையும், நம்பிக்கையையும் வெளிக்கொணர்ந்தது.
தமிழ் நாட்டில், காஞ்சிபுரம் மாவட்டத்தைச்
சேர்ந்த பத்மாவதி என்ற அத்தாயைக் குறித்து வெளியானச் செய்தியின் சுருக்கம் இதோ:
காஞ்சிபுரம்
மாவட்டம், பெருங்கோழி பகுதியைச்
சேர்ந்தவர் பத்மாவதி. அவரின் ஒரே மகள் திவ்யா. பிறக்கும்போதே கால்களில் குறைபாட்டுடன்
பிறந்தார் திவ்யா. மாற்றுத்திறனாளியாக மகள் பிறந்ததால், தந்தை, குடும்பத்தைவிட்டு சென்றுவிட்டார்.
இதனால் தனி நபராக, திவ்யாவை வளர்த்தார் தாய் பத்மாவதி...
எக்காரணத்துக்காகவும்,
மகளின் கல்வி பாதிக்கப்பட்டுவிடக்கூடாது என்பதில் உறுதியாக இருக்கும் பத்மாவதி அவர்கள், கடந்த 12 ஆண்டுகளாக, மகளை, இடுப்பில் சுமந்து பள்ளிக்கு அழைத்து வருகிறார்.
சுமார் 2 கி.மீ. மகளைச் சுமந்துவந்து, அரசுப் பேருந்தில் பயணிக்கும் பத்மாவதி அவர்கள், மீண்டும் 1 கி.மீ. தூரம் மகளை சுமந்தவாறே
பள்ளிக்கு நடந்து செல்கிறார். கருவாய் மகளை 10 மாதங்கள் சுமந்த தாய், கல்விக்காக 12 ஆண்டுகளாகச் சுமப்பது, அங்குள்ள மக்களின் மனதில் நெகிழ்ச்சியை ஏற்படுத்தியுள்ளது.
அதேபோல்,
அண்மையில் வெளியான மற்றொரு செய்தி இதோ: வேலூர் மாவட்டம் குடியாத்தம்
பகுதியைச் சேர்ந்த அனிதா என்ற தாய்,
கால்களிலும், கைகளிலும் குறையுடன் பிறந்த தன் மகள் கௌரிமணியை
கடந்த 12 ஆண்டுகளாக இடுப்பில் சுமந்து சென்று பள்ளியில் படிக்க வைத்தார். அன்னையின்
இந்த தியாகச் செயலுக்கு தகுந்த பதிலிறுப்பாக இளம்பெண் கௌரிமணி, இவ்வாண்டு 12ம் வகுப்புத் தேர்வில் 425 மதிப்பெண்கள்
பெற்று பள்ளியில் முதல் மாணவியாக தேர்ச்சி பெற்றுள்ளார்.
இச்செய்தி, ஜூலை 16ம் தேதி வெளியாகியிருந்தது.
மனித
வரலாற்றின் துவக்கத்திலிருந்து, உலகின் ஒவ்வொரு நாட்டிலும், பத்மாவதி மற்றும் அனிதா போன்று, பலகோடி அன்னையர் வாழ்ந்துள்ளனர். இன்றும்
வாழ்ந்துவருகின்றனர். அங்கக்குறையுடன் பிறந்த தங்கள் மகள்களையும், மகன்களையும் வாழ்வில் வெற்றிபெறச் செய்துள்ளனர்.
தங்கள் குழந்தைகள் மீது அசைக்கமுடியாத நம்பிக்கை கொண்டிருக்கும் இத்தகைய
அன்னையருக்காக நாம் இறைவனுக்கு நன்றி சொல்வோம்.
தளராத, உறுதியான விசுவாசத்தின் ஓர் எடுத்துக்காட்டாக
அந்தக் கானானியப் பெண், அன்று, இயேசுவுக்கும்,
ஒரு சில பாடங்களைச் சொல்லித்தந்திருப்பார் என்பதில் ஐயமில்லை. அந்தப் பாடங்களை உள்வாங்கிய
இயேசு, அப்பெண்ணின் நம்பிக்கையை
மனதாரப் பாராட்டுகிறார். “அம்மா, உமது நம்பிக்கை பெரிது. நீர் விரும்பியவாறே
உமக்கு நிகழட்டும்” (மத். 15: 28) என்று இயேசு அவரை அனுப்பி
வைக்கிறார்.
கிறிஸ்தவ
மறையில் பிறந்து, வளர்ந்துவரும் பலர், நம்பிக்கையில் குன்றியிருப்பதையும், கிறிஸ்துவைப்பற்றி ஓரளவே தெரிந்த வேற்றுமதத்தவர், பேரளவு நம்பிக்கை கொண்டிருப்பதையும் நாம்
உணர்ந்திருக்கிறோம். இன்றைய நற்செய்தியில் நாம் சந்திக்கும் கானானியப் பெண்ணைப்போல, வேற்று மதத்தவர் பலர், கிறிஸ்தவர்களாகிய நாம் கொண்டுள்ள நம்பிக்கைக்கு, சவாலாகவும், பாடமாகவும் அமைந்துள்ளனர்
என்பதை பணிவுடன் ஏற்று, இறைவனுக்கு நன்றி கூறுவோம்.
பாகுபாடுகளை
மூலதனமாக்கி, நம்மை, சுயநலச் சிறைகளில் அடைத்துவைக்கும் அரசியல்வாதிகள், வெட்கித்
தலைகுனியும்வண்ணம் இயற்றப்பட்டுள்ள ஓர் அழகிய தமிழ் செய்யுள் கூறும் எண்ணங்கள், நம்
சிந்தனைகளை நிறைவு செய்யட்டும்.
“யாதும் ஊரே; யாவரும் கேளிர்” என்று துவங்கும், கணியன் பூங்குன்றனார்
அவர்களின் கவிதை வரிகள், வெறும் கவிதையாக, பாடலாக, நின்றுவிடாமல், நடைமுறை வாழ்வின் இலக்கணமாக மாறவேண்டும்
என்ற வேண்டுதலுடன், நம் சிந்தனைகளை நிறைவு
செய்வோம்.
யாதும்
ஊரே; யாவரும் கேளிர்;
தீதும்
நன்றும் பிறர்தர வாரா;
நோதலும்
தணிதலும் அவற்றோ ரன்ன;
சாதலும்
புதுவது அன்றே; வாழ்தல்
இனிதுஎன
மகிழ்ந்தன்றும் இலமே; ....
பெரியோரை
வியத்தலும் இலமே;
சிறியோரை
இகழ்தல் அதனினும் இலமே.
(புறநானூறு - 192ம் பாடல்)
இதோ, இக்கவிதையின் பொருளுரை:
எல்லா
ஊரும் எம் ஊர். எல்லா மக்களும் எம் சொந்தம்
நன்மை
தீமை அடுத்தவரால் வருவதில்லை.
துன்பமும்
ஆறுதலும்கூட மற்றவர் தருவதில்லை
சாதல்
புதுமை யில்லை; வாழ்தல் இன்பமென்று மகிழ்ந்தது
இல்லை...
பிறந்து
வாழ்வோரில், பெரியோரை வியந்தது இல்லை.
சிறியோரை
இகழ்ந்தது அறவே இல்லை.
No comments:
Post a Comment