Activating (Not pacifying) Good News செயலாற்ற அழைக்கும் நற்செய்தி

Nineveh: A Message for Today

https://www.youtube.com

3^rd Sunday in Ordinary Time

This Sunday we are given two figures to reflect on – Prophet Jonah and Jesus, especially from the point of view of them being sent as messengers. Jonah was sent to the people of Nineveh to give them a news – a news of disaster. “Yet forty days, and Nin'eveh shall be overthrown!”  (Jonah 3: 4). In the Gospel of Mark, we see Jesus coming to Galilee preaching the gospel of God… "The time is fulfilled, and the kingdom of God is at hand; repent, and believe in the gospel." (Mk.1:15)

A cursory glance at these two messages given by Jonah and Jesus do not sound like ‘Good News’. But, a deeper reflection gives us a better understanding of what is ‘Good News’.

I would like to echo the thoughts of Pope Emeritus - Benedict XVI on the word ‘good news’ (Evangelion, in Greek) in his book ‘Jesus of Nazareth’:

Both Evangelists designate Jesus’ preaching with the Greek term evangelion — but what does that actually mean?

The term has recently been translated as “good news.”  That sounds attractive, but it falls far short of the order of magnitude of what is actually meant by the word evangelion.  This term figures in the vocabulary of the Roman emperors, who understood themselves as lords, saviors, and redeemers of the world.  The messages issued by the emperor were called in Latin evangelium, regardless of whether or not their content was particularly cheerful and pleasant.  The idea was that what comes from the emperor is a saving message, that it is not just a piece of news, but a change of the world for the better.

When the Evangelists adopt this word, and it thereby becomes the generic name for their writings, what they mean to tell us is this:  What the emperors, who pretend to be gods, illegitimately claim, really occurs here — a message endowed with plenary authority, a message that is not just talk, but reality.  In the vocabulary of contemporary linguistic theory, we would say that the evangelium, the Gospel, is not just informative speech, but performative speech — not just the imparting of information, but action, efficacious power that enters into the world to save and transform.  Mark speaks of the “Gospel of God,” the point being that it is not the emperors who can save the world, but God.  And it is here that God’s word, which is at once word and deed, appears; it is here that what the emperors merely assert, but cannot actually perform, truly takes place.  For here it is the real Lord of the world — the living God — who goes into action.

(As quoted by Daniel B. Clendenin in http://journeywithjesus.net/index.shtml)

Two thoughts expressed by Pope Benedict captured my attention.

1. Good News (evangelion) is meant to bring about change. It need not be ‘good’, meaning pleasant.

2. Good News (evangelion) is meant to make us act. It does not fill us with information, but leads us to transformation.

We live in a world filled with information. It is so filled that there is not much room for personal interpretations and hence, no room for transformation. One of my most favourite books on media is “Amusing Ourselves to Death” written by Neil Postman. This is a scathing criticism on what television had done to the American Society in the 80s. What was written by Postman in 1985 about America is now almost a universal phenomenon.

One of the accusations that Postman levels against TV is that it has kept our human family ‘amused to death’. He says that TV has turned EVERYTHING (be it politics, religion, sports, stock market) into ENTERTAINMENT, including news. We are submerged in an ocean of information which keeps us fully soaked and completely passive. Add to this the other gadgets of communication like the cell phone, the (not-so) smart phone, and very many ‘i-something’… and our deluge of information has become a destructive tsunami. Here is a passage from Postman’s book:

How often does it occur that information provided you on morning radio or television, or in the morning newspaper, causes you to alter your plans for the day, or to take some action you would not otherwise have taken, or provides insight into some problem you are required to solve? For most of us, news of the weather will sometimes have such consequences; for investors, news of the stock market; perhaps an occasional story about a crime will do it, if by chance the crime occurred near where you live or involved someone you know. But most of our daily news is inert, consisting of information that gives us something to talk about but cannot lead to any meaningful action.

(“Amusing Ourselves to Death” Penguin Books, 1985. p.68)

In contrast, the news brought by Jonah and Jesus resulted in meaningful actions. The news of disaster that Jonah brought to Nineveh was not a pleasant news. But, since it shook the people out of their slumber and made them take corrective actions, it saved them. It turned out to be ‘Good News’. Similarly, when Jesus said, “Repent, and believe in the gospel” simple fisher folk like Simon, Andrew, James and John left everything and followed Jesus… a definitive and powerful transformation! These are typical samples of what news, especially ‘good news’, should be like!

One final thought on how one can ‘proclaim’ the good news without uttering a word as in the case of St Francis of Assisi. To him ‘good news’ need not always be ‘preached’… Here is an anecdote from the life of this beloved saint:

One day Francis of Assisi invited one of the young friars to join him on a trip into town to preach. The young friar was so honoured at receiving such an invitation from St. Francis that he quickly accepted. They paused beneath a tree and Francis stooped to return a young bird to its nest. They went on and stopped in a field crowded with reapers and Francis bent his back to help load the hay onto a cart. From there they went to the town square where Francis lifted a bucket of water from the well for an old woman and carried it home for her. All day long he and St. Francis walked through the streets and byways, alleys and suburbs, and they rubbed shoulders with hundreds of people. Each time they stopped, the young friar was sure that St. Francis would stop and preach. But no words of great truth or wise discourse issued from the saint's mouth. Finally, they went into the church, but Francis only knelt silently to pray. At the end of the day, the two headed back home. Not once had St. Francis addressed a crowd, nor had he talked to anyone about the gospel. The young monk was greatly disappointed, and he said to St. Francis, "I thought we were going into town to preach?" St. Francis responded, "My son, we have preached. We were preaching while we were walking and in everything we did. We were seen by many and our behavior was closely watched. It's of no use to walk anywhere to preach unless we preach everywhere as we walk! Preach the Gospel at all times. Use words only if necessary."

Preaching the good news is not an assignment ‘imposed’ on Priests and religious alone. It is an invitation ‘extended’ to all of us. How heavenly this world would be when all of us preach everywhere as we walk!

Repent and Believe in the Gospel

https://biblia.com/bible/nkjv/Mark%201.14-15

பொதுக்காலம் 3ம் ஞாயிறு

ஒரு தவளைக் கூட்டம் காட்டைக் கடந்து சென்றுகொண்டிருந்தது. அப்போது, திடீரென, அக்கூட்டத்திலிருந்த மூன்று தவளைகள் ஒரு குழிக்குள் விழுந்துவிட்டன. இதைக் கண்ட தவளைக் கூட்டம், அந்தக் குழியைச் சுற்றி நின்று கீழே பார்த்தன. அந்த மூன்று தவளைகளும் மீண்டும் மேலே வரும் முயற்சியாக, குதிக்க ஆரம்பித்தன. அவை எவ்வளவு முயன்றும், அந்தக் குழியின் ஆழத்தைத் தாண்டி வெளியில் வருமளவு குதிக்க முடியவில்லை.

இந்தப் போராட்டத்தைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த மற்ற தவளைகள் ஒரு சேரக் கத்த ஆரம்பித்தன. "நீங்கள் என்னதான் முயன்றாலும் வெளியே வரமுடியாது. எனவே, அங்கேயே தங்கிவிடுங்கள். சாவை எதிர்கொள்ளுங்கள்" என்று தவளைகள் அனைத்தும் சேர்ந்து கத்தின. அந்தக் கத்தலையும் மீறி, மூன்று தவளைகளும் ஒரு சில முறை குதித்துப் பார்த்தன. அவற்றில் இரண்டு தவளைகள், விரைவில் சோர்வுற்று, மற்ற தவளைகள் கத்தியபடியே, குதிப்பதை நிறுத்திவிட்டன.

மூன்றாவது தவளை மட்டும், இன்னும் அதிக முயற்சி எடுத்தது. இறுதியில் அந்தத் தவளை குழியிலிருந்து வெளியே குதித்தது. இதைக்கண்ட மற்ற தவளைகள், "குதிக்கவேண்டாம் என்று நாங்கள் அவ்வளவு கத்தியும் நீ ஏன் கேட்கவில்லை?" என்று கோபமாகக் கத்தின. அப்போது அந்தத் தவளை, "எனக்கு காது சரியாகக் கேட்காது. எனவே, நீங்கள் என்னை உற்சாகப்படுத்துவதற்காகத்தான் கத்துகிறீர்கள் என்று எண்ணி, அதிகம் முயற்சி செய்தேன்" என்று புன்சிரிப்புடன் சொன்னது.

வார்த்தைகள், ஆக்கவும், அழிக்கவும் வலிமை வாய்ந்தவை. நாம் வாழும் இன்றைய உலகில், வார்த்தைகள், வார்த்தைகளால் உருவாக்கப்படும் செய்திகள், பெரும்பாலும் அழிவையே அதிகமாய் பேசுவதால், அந்தத் தவளையைப்போல் செவித்திறனற்று வாழ்வது நல்லதோ என்று எண்ணத் தோன்றுகிறது. மனிதர்களாகிய நாம் உருவாக்கும் வார்த்தைகளின், செய்திகளின் வலிமையைப்பற்றி சிந்திக்க, இந்த ஞாயிறு, திருஅவை, நம்மை அழைக்கிறது. இந்தச் சிந்தனைகளின் சிகரமாக, இறைவார்த்தையால் உருவாக்கப்படும் நற்செய்தியின் வலிமையை நாம் ஓரளவு உணர்ந்தால் எவ்வளவோ பயன் பெறலாம்.

நமக்கெல்லாம் பழக்கமான ஓர் அனுபவத்தை அசைபோடுவோம். இரவு நேரம். வீட்டில் தொலைகாட்சியில் செய்திகள் காட்டப்படுகின்றன. தலைப்புச் செய்திகளில் ஆரம்பித்து, அரசியல், உலகம், பங்குச்சந்தை, விளையாட்டு, வானிலை அறிக்கை என்று, செய்திகள் நம்முன் அடுக்கி வைக்கப்படுகின்றன. பொதுவாக 30 நிமிடங்கள் நடக்கும் இந்த நிகழ்ச்சியில் நாம் குறைந்தது 20 செய்திகளையாவது பார்க்கிறோம். நடுவில் வரும் விளம்பரங்களையும் நாம் அறிவிப்புக்களாக, செய்திகளாக எடுத்துக்கொண்டால், நாம் பார்க்கும் செய்திகள் 40க்கும் மேல் இருக்கும்.

தொலைக்காட்சி மட்டுமில்லாமல், நாம் வாசிக்கும் நாளிதழ்கள், கேட்கும் வானொலி, அல்லது நமது செல்லிடப் பேசி, ‘வாட்ஸ்ஸப்’ வழியே வரும் செய்திகள் என்று நம்மை ஒரு நாளில் வந்தடையும் செய்திகள் குறைந்தது 100 இருக்கும். இந்த நூறு செய்திகளில் எத்தனை செய்திகள் நம்மைச் செயல்படத் தூண்டுகின்றன? வானிலைச் செய்திகளை நாம் நம்பத் தயாராக இருந்தால், அந்த வானிலை அறிக்கையில் மழை வரும் என்று சொன்னால், அந்தச் செய்தி நம்மைச் செயல்படத் தூண்டும். அதாவது, நாம் வெளியில் செல்லும்போது குடை எடுத்துச் செல்வோம். நம்மில் ஒரு சிலர் பங்குச்சந்தை நிலவரங்களில் ஈடுபாடு கொண்டவர்கள் என்றால், எந்த நிறுவனத்தில் முதலீடு செய்யலாம் என்று அன்றைய செய்தி நமக்கு வழிகாட்டலாம். ஒருவேளை விளம்பரங்களில் வரும்  தள்ளுபடி விற்பனைச்  செய்திகள் நம்மை கொஞ்சம் அதிகமாக செயல்பட வைக்கலாம். இப்படி நம்மை வந்தடையும் 100 செய்திகளில் ஓரிரு செய்திகளே நம்மைச் செயலுக்கு அழைத்துச் செல்கின்றன. மற்றபடி நம்மை வந்தடையும் 90க்கும் அதிகமான செய்திகள் நமது அறிவுப் பசிக்கு உணவுதரும் செய்திகள் தான். அச்செய்திகளைப் பற்றி நாம் நமது நண்பர்களோடு பேசி பொழுதைப் போக்கலாம்.

தகவல் தொடர்புகளில், தகவல் பரிமாற்றங்களில் நாளுக்கு நாள் வளர்ந்துவரும் நமது உலகில், செய்திகள் பரிமாறப்படும் வேகம் நம்மைப் பிரமிக்க வைக்கிறது. உலகத்தின் பல நாடுகளில் நடக்கும் நிகழ்வுகளையும் ஒருசில நிமிடங்களில் நம் வீட்டுக்குக் கொண்டுவரும் அளவு நமது தகவல் தொழில் நுட்பம் வளர்ந்துவிட்டது. நம்மை ஒவ்வொரு நாளும் இப்படி ஒரு தகவல் கடலில் மூழ்கச்செய்யும் இந்தச் செய்திகள், எவ்வளவு தூரம் நம்மைச் செயல்பட வைக்கின்றன என்பதே, நாம் இன்று மேற்கொள்ள வேண்டிய ஓர் ஆய்வு. இந்த ஆய்வை மேற்கொள்ள நம்மைத் தூண்டுவது இன்றைய ஞாயிறு வாசகங்கள்.

இன்றைய முதல் வாசகத்தில், (யோனா 3: 1-5, 10) “நீ புறப்பட்டு நினிவே மாநகருக்குப் போய், நான் உன்னிடம் சொல்லும் செய்தியை அங்குள்ளோருக்கு அறிவி” என்று இறைவாக்கினர் யோனாவை ஆண்டவர் அனுப்புகிறார். அவர் சொல்லி அனுப்பும் செய்தி என்ன? “இன்னும் நாற்பது நாளில் நினிவே அழிக்கப்படும்.”

மாற்கு நற்செய்தியின் முதல் வரியில் நாம் வாசிப்பது இது: கடவுளின் மகனாகிய இயேசு கிறிஸ்துவைப் பற்றிய நற்செய்தியின் தொடக்கம்:  (மாற்கு 1: 1).

சில வரிகளுக்குப் பின், மீண்டும் முதல் பிரிவு 14ம் இறைவாக்கியத்தில் “யோவான் கைதுசெய்யப்பட்டபின், கடவுளின் நற்செய்தியைப் பறைசாற்றிக்கொண்டே இயேசு கலிலேயாவிற்கு வந்தார்.” என்று சொல்லப்பட்டுள்ளது. இந்த ஞாயிறு நமக்குத் தரப்பட்டுள்ள நற்செய்தி பகுதி இந்த வரிகளுடன் ஆரம்பமாகிறது.

யோனாவுக்கு இறைவன் தந்த செய்தி, இயேசு பறைசாற்றிக் கொண்டே வந்த கடவுளின் நற்செய்தி இவ்விரண்டையும் மேலோட்டமாகப் பார்த்தால் இவை நல்ல செய்திகள் போலத் தெரியவில்லை. ‘நினிவே அழியப்போகிறது’ என்ற செய்தியும், ‘மனம் மாறி நற்செய்தியை நம்புங்கள்’ என்ற இயேசுவின் வார்த்தைகளும் நல்ல செய்திகளா? ஆம், இவை நல்ல செய்திகள். நல்ல செய்தியைப் பற்றி, நற்செய்தியைப் பற்றி சிந்திக்கத் தூண்டும் செய்திகள்.

நற்செய்தி என்ற சொல், கிரேக்க மொழியில் Euangelion என்று கூறப்படுகிறது. முன்னாள் திருத்தந்தை 16ம் பெனடிக்ட் அவர்கள் எழுதிய “Jesus of Nazareth” என்ற நூலில் Euangelion என்ற கிரேக்க வார்த்தைக்கு அவர் தரும் விளக்கம் நம்மைச் சிந்திக்கத் தூண்டுகிறது.

“Euangelion என்ற வார்த்தையை நாம் 'நற்செய்தி' அதாவது, 'நல்ல செய்தி' என்று மொழி பெயர்க்கிறோம். இந்த மொழி பெயர்ப்பு நம்மை ஈர்க்கிறது. ஆனால், Euangelion என்ற கிரேக்கச் சொல்லின் ஆழத்தை 'நல்ல செய்தி' என்ற மொழிபெயர்ப்பு புரியவைக்கவில்லை.

“இந்த வார்த்தை, உரோமையப் பேரரசர்கள் பயன்படுத்திய வார்த்தை. இப்பேரரசர்கள் மக்கள் மீது முழு அதிகாரம் கொண்டவர்களாக, மக்களையும் இந்த உலகையும் காப்பவர்களாக தங்களையே எண்ணி வந்தனர். அவர்கள் தந்த செய்திகள் எல்லாமே Euangelion என்று சொல்லப்பட்டது. அச்செய்திகள், மகிழ்வான, இதமான செய்திகளாக இருந்தனவா என்பது கணக்கில்லை. பேரரசரிடமிருந்து வந்த செய்தி என்பதால், அது பாதுகாக்கும் சக்தி பெற்றதென்று கருதப்பட்டது. அது வெறும் தகவல்களைத் தரும் செய்தி அல்ல. மாறாக, உலகை மாற்றக்கூடிய அதிலும் உலகை உயர்ந்ததொரு நிலைக்கு மாற்றக்கூடிய வலிமை பெற்ற செய்தி என்று கருதப்பட்டது.

“உரோமையப் பேரரசர்கள் பயன்படுத்திய Euangelion என்ற கிரேக்கச் சொல்லை நான்கு நற்செய்தியாளர்களும் பயன்படுத்தியுள்ளனர். அவர்கள் எழுதியவை அனைத்தையும் ஒருங்கிணைத்து நாம் நான்கு நற்செய்திகள் என்று குறிப்பிடுகிறோம்.

தன்னை ஒரு கடவுளாக, மனிதர்களைக் காப்பவராக தவறாக எண்ணி வந்த பேரரசன் பயன்படுத்திய Euangelion என்ற சொல், இயேசுவில் தன் முழுமையானப் பொருளைக் கண்டது.

“நாம் இன்று பயன்படுத்தும் ஒரு சில சொற்றொடர்களை Euangelion என்ற வார்த்தையை விளக்க நாம் பயன்படுத்தலாம். தகவல் பரிமாற நாம் பேசுவது informative speech. செயல்படத் தூண்டும் வகையில் நாம் பேசுவது performative speech. நாம் கேட்கும் நற்செய்திகள் நம்மைச் செயல்படத் தூண்டும் செய்திகள்” என்று திருத்தந்தை இந்த வார்த்தைக்கு விளக்கம் அளித்துள்ளார்.

நற்செய்தி என்ற சொல்லில் நல்ல+செய்தி என்ற இரு வார்த்தைகள், இரு அம்சங்கள், இரு உண்மைகள் போதிந்துள்ளதைக் காணலாம். 'நல்ல செய்தி' என்றதும், இதமான, மகிழ்வான செய்தி என்று மட்டும் பொருள் கொள்ளக்கூடாது. நாம் சிந்திக்கும் நற்செய்தி பல நேரங்களில் இதமாக, மகிழ்வாக இருக்காது. 'நினிவே அழியப்போகிறது' என்பது எப்படி இதமான, மகிழ்வான செய்தியாக இருக்க முடியும்? ஆனால், நற்செய்தி என்ற சொல்லுக்கு, நன்மை விளைவிக்கும் செய்தி என்று பொருள் கொண்டால், அதன் முழு அர்த்தமும் விளங்கும். இந்த கோணத்தில் பார்த்தால், ‘நினிவே அழியப்போகிறது’ என்று யோனா குரல் எழுப்பிக் கூறியதும், அந்த நகர மக்கள் விழித்தெழுந்தனர். யோனா வழங்கிய அந்தக் கொடூரமான செய்தி, அந்நகரைக் காப்பாற்றியது. எனவே, இது நல்ல செய்தியானது. இப்படி சொல்லப்படும் செய்திகள், கத்தியை நினைவுபடுத்துகின்றன.

அறுவைச் சிகிச்சையில், அல்லது சமையல் அறையில் நாம் பயன்படுத்தும் கத்திகள் குத்தும், வெட்டும், கிழிக்கும்... ஆனால், இறுதியில் அந்தக் கத்திகள் நன்மைகளை உருவாக்கும். அதுபோன்றது இறைவாக்கு, நற்செய்தி... இந்தப் பொருளில்தான் இறைவார்த்தை இருபுறமும் கூரான வாள் என்று எபிரேயருக்கு எழுதப்பட்டத் திருமுகத்தில் சொல்லப்பட்டுள்ளது என எண்ணிப் பார்க்கலாம் - எபிரேயருக்கு எழுதிய திருமுகம் 4: 12

நற்செய்தி அல்லது நல்ல செய்தியில் இரண்டாம் வார்த்தை செய்தி... இங்கு செய்தி என்ற சொல் வெறும் தகவல் பரிமாற்றம் அல்ல. செயல்களுக்கு அழைத்துச் செல்லும் செய்திகள் இவை. மிக விரைவில் தொடர்புகள் நடைபெறும் இந்தக் காலத்தில், நொடிக்கு நூறு செய்திகள் என்று நமது வாழ்வை செய்திகள் நிரப்புவதால், அவை நம்மைச் செயலிழக்கச் செய்துள்ளன என்று துவக்கத்தில் சொன்னோம். தேவைக்கு அதிகமாய் ஒரு கடல் போல செய்திகள் நம்மைச் மூழ்கச் செய்கின்றன. இந்தக் கடலில் நாம் ஆழ்ந்து முத்தெடுப்பதும் இல்லை. கடலை விட்டு வெளியேறுவதும் இல்லை. இந்தக் கடலில் மிதந்து வருவதிலேயே சுகம் காண்கிறோம்.

இறுதியாக ஓர் எண்ணம்... பல நேரங்களில் நாம் வாழ்வில் பகிர்ந்துகொள்ளும் நற்செய்திகள் வாய்வார்த்தைகளாக இருக்கவேண்டும் என்ற அவசியம் கூட இல்லை. வாய் வார்த்தைகளை விட நம் வாழ்வு நற்செய்தியாக மாறவேண்டும் என்பதை அசிசி நகர் புனித பிரான்சிஸ் சொல்லித் தந்தார்.

ஒரு நாள் அசிசி நகர் புனித பிரான்சிஸ் தன்னுடன் ஓர் இளம் துறவியை அழைத்து, "வாருங்கள் நாம் ஊருக்குள் சென்று போதித்துவிட்டு வருவோம்" என்று கூறி, உடன் அழைத்துச் சென்றார். போதிப்பதற்கு தன்னை பிரான்சிஸ் அழைத்துச் செல்கிறார் என்று உணர்ந்த அந்த இளையவர், மிகவும் மகிழ்ந்தார். ஊருக்குள் நுழையும் நேரத்தில், ஒரு மரத்தின் மேலிருந்த கூட்டிலிருந்து கீழே விழுந்திருந்த ஒரு குஞ்சுப் பறவையை, மீண்டும் மரமேறி, அந்தக் கூட்டில் வைத்துவிட்டு இறங்கினார் பிரான்சிஸ். போகும் வழியில், அறுவடை செய்துகொண்டிருந்த பணியாள்களுடன், பிரான்சிஸ் இறங்கி வேலை செய்தார். இதைக் கண்ட அந்த இளம் துறவியும் குனிந்து வேலைகள் செய்தார். ஊருக்குள் சென்றதும், அங்கு ஒரு கிணற்றில் தண்ணீர் இறைத்துக் கொண்டிருந்த வயதானப் பெண்மணிக்கு பிரான்சிஸ் தண்ணீர் இறைக்க உதவினார். அவருடன் அந்தத் தண்ணீர் பாத்திரங்களை அவர் வீடுவரை சுமந்து சென்றார். இப்படி நாள் முழுவதும், அந்த ஊரில் பலருக்கும் உதவிசெய்யும் நோக்கத்துடன், பல பணிகள் செய்தார் பிரான்சிஸ். ஒவ்வொரு முறையும் பிரான்சிஸ் ஓர் இடத்தில் நிற்கும்போது, அந்த இடத்தில் அவர் போதிக்கப் போகிறார் என்று இளையவர் எண்ணினார். ஆனால், ஒரு வார்த்தையும் சொல்லாமல், பிரான்சிஸ் பல உதவிகளைச் செய்தார். அந்த நாளின் இறுதியில் பிரான்சிஸ் கோவிலுக்குச் சென்றார். அவர் கட்டாயம் அந்நேரத்தில் போதிப்பார் என்று இளையவர் எதிர்பார்த்ததற்கு மாறாக, பிரான்சிஸ், கோவிலில் அமைதியாக செபித்துவிட்டுக் கிளம்பினார்.

இருவரும் மீண்டும் ஊரைவிட்டு வெளியே வந்து, தங்கள் துறவகத்தை நோக்கிச் செல்லும்போது, இளையவர் தன் உள்ளத்தில் நிறைந்திருந்த ஏமாற்றத்தை வெளியிட்டார். "போதிப்பதற்காகத் தானே ஊருக்குள் சென்றோம். இப்போது போதிக்காமலேயே திரும்புகிறோமே!" என்று தன் உள்ளக் குமுறலைக் கூறினார்.  "நாம் தேவையான அளவு இன்று போதித்து விட்டோம். நமது செயல்கள் வார்த்தைகளை விட வலிமை மிக்கவை. தேவைப்படும்போது மட்டும் வார்த்தைகளை நாம் பயன்படுத்தவேண்டும்" என்று அந்த இளையவருக்கு பிரான்சிஸ் கூறினார்.

இன்றைய முதல் வாசகத்தில் இறைவாக்கினர் யோனா வழியாகத் தரப்பட்ட அந்த அழிவுச் செய்தி நினிவே மக்களை மனம் மாற்றியது. அழிவிலிருந்து காத்தது. இன்றைய நற்செய்தியில் "மனம் மாறி நற்செய்தியை நம்புங்கள்" என்று இயேசு விடுத்த அந்த அழைப்பு பலரை உறக்கத்திலிருந்து விழித்தெழச் செய்தது. அவர்களில் அந்திரேயா, பேதுரு, யாக்கோபு, யோவான் என்ற மீன்பிடித் தொழிலாளிகள், இயேசுவின் அழைப்பைக் கேட்டு, செயல்பட்டனர். தங்கள் உடைமைகள், உறவுகள் அனைத்தையும் விட்டுவிட்டு இயேசுவைப் பின் தொடர்ந்தனர்.

நன்மை பயக்கும் செய்திகளைத் தரும் கருவிகளாக நாம் மாறவேண்டும். நாம் பரிமாறும் செய்திகள், வெறும் தகவல் பரிமாற்றமாக இல்லாமல், செயலுக்கு, அதுவும், உன்னதமானச் செயலுக்கு, மக்களைத் தூண்டும் சவால்களாக அமையவேண்டும். அனைத்திற்கும் மேலாக, வாய் வார்த்தைகளை விட நம் வாழ்வின் வழியே நற்செய்தியைப் பறைசாற்றும் கருவிகளாக நாம் அனைவரும் மாறவேண்டும் என்று மன்றாடுவோம்.