3rd Sunday in
Ordinary Time - Republic Day of India
January 26, coming
Thursday, we celebrate the 74th Republic Day of India. On this day, the
people of India said ‘Enough is enough’… Yes, we, the people of India, who have
been under the yoke of various kings for thousands of years, and have been
‘colonised’ by foreign invaders like the British for hundreds of years, said,
“Enough is enough… We don’t need anyone to rule us. We can rule ourselves”. Of
course, these words have not been recorded in history; but this, in essence, is
what the people of India
Today, in the 21st
Century, India
One of the most
popular definitions of Democracy that our generation can still remember is the
famous definition given by Abraham Lincoln: “Democracy is the government of
the people, by the people, for the people.” The moment I thought of this
quote, my mind instinctively thought of another popular quote of Lincoln
Republic Day – the
special day when the people of India India India
Making impressions is
a big preoccupation of the commercial as well as the political worlds! Most of
the product launches and the launching of political parties have been very
spectacular. But, after the inauguration, they probably disappeared without a
trace. History, however, has shown us that there have been other examples, alternate
formulas to the commercial inaugurations. There have been very silent
inaugurations, which have stood the test of times. One such example would be
the Congregation of the Missionaries of Charity founded by Saint Mother Teresa
of Calcutta. Here is one of the earliest incidents that began a silent
revolution by the ‘Saint of the Gutters’ as written by Fr Raymond
J.DeSouza: In 1952, Mother
Teresa found a woman dying in the streets, half-eaten by rats and ants, with no
one to care for her. She picked her up and took her to the hospital, but
nothing could be done. Realizing that there were many others dying alone in the
streets, Mother Teresa opened within days Nirmal Hriday (Pure Heart), a home
for the dying. In the first 20 years alone, over 20,000 people were brought
there, half of whom died knowing the love of the Missionaries of Charity.
Nirmal Hriday is where one dying man, lying in the arms of Mother Teresa after
being plucked from the gutters and bathed and clothed and fed, told her,
"I have lived like an animal, but now I am dying like an angel." (Cf. http://www.catholiceducation.org)
Looking at the courage
of this frail woman, 12 other women joined her. The Congregation of the
Missionaries of Charity was begun in the same year – 1950 – when India was
inaugurated as a Republic. This Congregation which began with a silent
inauguration, has created a unique history for the past 73 years. Mother Teresa
and her 12 followers take our minds back to Jesus and his 12 disciples. Today’s
Gospel talks of the way in which Jesus inaugurated his public ministry… by
proclaiming his first message and by calling his first disciples. Today’s liturgy
gives us an opportunity to think of inaugurations – their style and content.
The style of inauguration: In today’s Gospel, Matthew describes Jesus’
inauguration of public life with the imagery of light. This imagery was already
spoken of by Prophet Isaiah as we hear it from the first reading. The imagery
of light for inauguration is a lovely metaphor. We can think of two kinds of
light, one symbolising the spectacular but empty inaugurations, and the other,
silent, meaningful ones. The two kinds of light are - lightning and sunlight.
Inaugurations as proposed by the commercial world can be compared to lightning.
Flash, bang… gone. Theoretically speaking, the average lightning bolt
contains a billion volts at 3,000 amps, or 3 billion kilowatts of power, enough
energy to run a major city for months. (cf. http://www.mikebrownsolutions.com) Till date, lightning has not been harnessed
to become a source of power. On the contrary, it has caused more damages than
being useful. Commercial, political inaugurations can be compared to lightning.
As against this,
imagine what sunlight can do and, actually, does to the world. Sunlight comes
up not with a bang, not abruptly like a lightning, but very silently,
imperceptibly. Without drawing attention to itself, sunlight surrounds us
silently. We know that without sunlight nothing can survive on earth. Jesus’
public ministry is compared to the sunlight. “The people walking in
darkness have seen a great light; on those living in the land of deep darkness
a light has dawned.” (Isaiah 9: 2; Matthew 4:16)
Another aspect of
inauguration is the content: The
inaugural words of Jesus in his public ministry were: “Repent, for the
kingdom of heaven has come near.” (Matthew 4: 17). His first action was
to gather a few fishermen with an invitation: “Come, follow me.”
Repentance and following of Jesus are two key aspects of Christian life. All of
us would easily agree that each Christian is called to repentance; but many of
us would hesitate to affirm that every Christian is called to follow Jesus. We
would think that ‘following Jesus’ is a privilege assigned to Priests, Brothers
and Nuns.
In fact, repentance
and following of Jesus are fundamental to every Christian, and both are
intrinsically connected. Repentance calls for some radical changes. Change is
usually challenging. It is easier when these changes are external – like change
of one’s profession, abode etc. But, when the change is internal, like the one
demanded by Jesus, it needs support. We are ready to change for a person whom
we love. If we are drawn towards Jesus by love and if we are ready to follow
Him, then we would be willing to change from within, even if this is very
difficult.
We have the examples
of Simon, Andrew, James and John who were willing to change their entire life
giving up their livelihood, their boats, nets… even their father. Such a change
in one’s life, such a following of Jesus is meant to make one available for
‘proclaiming the good news of the kingdom, and healing every disease and
sickness among the people’ as was, and still is evident from Mother Teresa and her
followers.
Let us pray for silent
and meaningful inaugurations of mission and ministry in ourselves and in the
world! May our mission and ministry begin with sincere repentance and faithful
following of Jesus!
Republic Day
பொதுக்காலம் 3ம் ஞாயிறு – இந்திய குடியரசு நாள்
சனவரி 26, வருகிற வியாழனன்று, இந்தியாவில் 74வது
குடியரசு நாள் கொண்டாடப்படுகிறது. பல்லாயிரம் ஆண்டுகள் மன்னர்களால் ஆளப்பட்ட இந்தியா, சில நூறு ஆண்டுகள், அன்னியர்களால் ஆளப்பட்டது.
இவ்வாறு, முடியாட்சியை சுமந்து
வருந்திய இந்திய மக்கள், இனி வேறு யாரும்
எங்களை ஆட்சி செய்யவேண்டாம்; எங்களை நாங்களே
ஆட்சி செய்வோம் என்று உலகறியப் பறைசாற்றிய நாள் குடியரசு நாள். இந்த வரலாற்றுப் பின்னணி, நம் மனங்களை உண்மையிலேயே பெருமையுறச் செய்கிறது. 21ம் நூற்றாண்டில், உலகிலேயே மிகப் பெரிய குடியரசு நாடு இந்தியாதான் என்ற உலகச்சாதனை, நம்மை மேலும் தலைநிமிரச் செய்கிறது.
இந்த வரலாற்றுப் பெருமைகளை விழுங்கிவிடும் வேதனை எண்ணங்களும்
மனதை நெருடுகின்றன. கடந்த 73 ஆண்டுகளாக, குறிப்பாக, அண்மைய ஆண்டுகளில், இந்தியாவில் நடைபெற்றுவரும் ஆட்சியைச் சிந்திக்கும்போது, இது மக்களால் நடத்தப்படும் குடியாட்சியா அல்லது, குடியாட்சி என்ற போர்வையில் ஒரு சில முடிசூடா மன்னர்கள் நடத்தும் சர்வாதிகார
ஆட்சியா என்ற கேள்வி மனதை வதைக்கிறது.
குடியாட்சி’ அல்லது ‘மக்களாட்சி’ என்ற சொல்லுக்கு, மக்களுக்காக, மக்களால், மக்களைக் கொண்டு அமைக்கப்படுவதே மக்களாட்சி என்று முன்னாள் அமெரிக்க அரசுத்
தலைவர் ஆபிரகாம் லிங்கன் அவர்கள் அளித்துள்ள இலக்கணம் அனைவரும் அறிந்த ஒன்று. அந்த
இலக்கணத்தை எண்ணிப்பார்க்கும் இவ்வேளையில், லிங்கன் அவர்கள் சொன்ன வேறொரு கூற்றையும், மக்களாட்சியோடு இணைத்துப் பார்க்கத் தோன்றுகிறது. நம் கவனத்தை ஈர்க்கும் அவரது
கூற்று இதுதான்: எல்லா மனிதரையும் ஒரு சில நேரங்களில் நீ ஏமாற்றலாம். எல்லா நேரங்களிலும்
ஒரு சில மனிதரை ஏமாற்றலாம். ஆனால், எல்லா மனிதரையும், எல்லா நேரங்களிலும் உன்னால் ஏமாற்ற முடியாது.
உலகின் மாபெரும் குடியரசு அல்லது, குடியாட்சி என்று பெயரளவில் இயங்கிவரும் இந்திய அரசில் நிகழும் அனைத்து ஏமாற்று
வேலைகளையும் மக்கள் புரிந்துகொண்டு, அடுத்துவரும் தேர்தல்களில் தகுதியான தலைவர்களைத் தேர்ந்தெடுக்கும் தெளிவை மக்கள்
பெறவேண்டும் என்று மன்றாடுவோம். இந்திய மக்களுக்கு, குறிப்பாக, வறுமையில் வாடும்
பல கோடி இந்திய மக்களுக்கு, இந்த குடியரசு நாள், மக்களாட்சியை நிலைநாட்டும் ஒரு நாளாக அமையவேண்டும் என்று இறைவனிடம் மன்றாடுவோம்.
உண்மையான மக்களாட்சியை நிலைநாட்டிய பின், நாம் குடியரசு நாளை சிறப்பாகக் கொண்டாட முடியும். அதுவரை, குடியரசு நாள்
கொண்டாட்டங்கள் வெறும் சடங்காகவே இருக்கும்.
குடியரசு நாள் கொண்டாட்டங்கள் என்று சொல்லும்போது, இந்தியாவில் எதைக் கொண்டாடுகிறோம் என்று எண்ணிப்பார்க்க வேண்டும். குடியரசு
நாளன்று, மக்களாட்சியைப்
பறைசாற்றும் அம்சங்களைக் கொண்டாடுவது பொருத்தமானது. ஆனால், கடந்த பல ஆண்டுகளாக, புதுடில்லியில்
நடைபெறும் அணிவகுப்பு ஒன்றே குடியரசு நாளின் முக்கிய கொண்டாட்டம் என்று உலகிற்குக்
காட்டப்படுகிறது. இந்த அணிவகுப்பில், மக்களின் கலாச்சாரங்கள் அணிவகுத்துச் செல்கின்றன என்றாலும், இந்திய அரசின் இராணுவ வலிமையே பெருமளவு விளம்பரப்படுத்தப்படுகின்றது. இதுதான்
குடியரசு நாள் கொண்டாட்டமா என்ற கேள்வியையும் எழுப்புகிறது.
கொண்டாட்டங்கள் ஆடம்பரமாய், ஆர்ப்பாட்டமாய், பிரமாதமாய், பிரமிப்பூட்டுவதாய் இருக்கவேண்டும் என்பது, உலகில் பல நிறுவனங்கள், அரசியல் கட்சிகள் பின்பற்றும் சிந்தனை. இந்நிறுவனங்களின், கட்சிகளின் ஆரம்பவிழாக்கள் பல கோடி ரூபாய் செலவில் அமர்க்களமாய் இருக்கும்; எதிர்பார்ப்பை உருவாக்கும். இவ்விதம் ஆரம்பிக்கப்பட்ட பல நிறுவனங்கள், பல அரசியல் கட்சிகள், வரலாற்றில் எவ்விதச் சுவடும் பதிக்காமல் சென்றுள்ளன. இவற்றிற்கு
எடுத்துக்காட்டுகள் சொல்லத் தேவையில்லை.
இவற்றிற்கு முற்றிலும் மாறுபட்ட ஓர் எடுத்துக்காட்டாக, புனித அன்னை தெரேசா அவர்கள் ஆரம்பித்த பிறரன்பு மறைப்பணியாளர்கள் துறவு சபையை
நாம் சிந்தித்துப் பார்க்கலாம். உடலெல்லாம் புண்ணாகி, நாற்றம் எடுத்து, சாக்கடைக்கருகில்
சாகக்கிடந்த ஒரு நோயாளிக்குச் செய்த பணியில் ஆரம்பமானது இச்சபை. பிறந்த நாட்டைவிட்டு, வேறொரு நாட்டில் தனியொரு பெண்ணாக அன்னை தெரேசா அவர்கள் ஆரம்பித்த அற்புதப் பணிக்கு
எந்த ஆரம்பவிழாவும், ஆர்ப்பாட்டமும்
இல்லை. அப்பெண்ணின் மன உறுதியைக் கண்டு இன்னும் 12 பெண்கள் அவருடன் சேர்ந்தனர். இவ்விதம்
ஆரம்பமான பிறரன்புச் சகோதரிகள் சபை, இன்று உலகெங்கும் எவ்வித ஆர்ப்பாட்டமும் இல்லாமல் பணிகளைத் தொடர்கின்றது.
இந்திய மக்கள், முதல் குடியரசு நாளைக் கொண்டாடிய அதே 1950ம் ஆண்டு, அன்னை தெரேசா அவர்கள், பிறரன்பு மறைப்பணியாளர்கள்
துறவு சபையையும் நிறுவினார். மிக அமைதியாக ஆரம்பமான இந்த துறவு சபை, கடந்த 73 ஆண்டுகளாய் தனக்கென தனித்துவமிக்க ஒரு வரலாற்றை உருவாக்கியுள்ளது.
பிறரன்புப் பணியில் தன்னையே முழுமையாக அர்ப்பணித்த ஒரு பெண், அவரைச் சுற்றி 12 பெண்கள் என்ற இந்த வரலாற்றுக் குறிப்பு, நம் நினைவை 20 நூற்றாண்டுகள் பின்னோக்கி அழைத்துச் செல்கிறது. அந்த நினைவு,
இன்றைய நற்செய்தியில் பதிவாகியுள்ளது. இயேசு தன் பணிவாழ்வை ஆரம்பித்த நிகழ்வையும், தன் பன்னிரு சீடர்களில் ஒரு சிலரை அழைத்ததையும், இன்றைய நற்செய்தியில் நாம்
வாசிக்கிறோம். ஆர்ப்பாட்டம் ஏதுமற்ற, அடக்கமான, ஆழமான ஆரம்பம் இது.
இயேசு ஆரம்பித்த பணிவாழ்வினை ஒளியுடன் ஒப்புமைப்படுத்தி, இறைவாக்கினர் எசாயாவும், நற்செய்தியாளர்
மத்தேயுவும் குறிப்பிடுகின்றனர். “காரிருளில் இருந்த மக்கள் பேரொளியைக் கண்டார்கள்.
சாவின் நிழல் சூழ்ந்துள்ள நாட்டில் குடியிருப்போர் மேல் சுடரொளி உதித்துள்ளது.”
(எசாயா 9: 2; மத்தேயு 4: 16)
ஒளி ஓர் அழகிய உருவகம். அட்டகாசமான, அர்த்தமற்ற ஆரம்பங்களையும், அமைதியான, அர்த்தமுள்ள ஆரம்பங்களையும் இயற்கையில் நாம் காணும் மின்னல், சூரியஒளி என்ற இருவகை ஒளியுடன் ஒப்புமைப்படுத்தலாம். அட்டகாசமான ஆரம்பங்கள்
மின்னலைப் போன்றவை. பளீரெனத் தோன்றி மறையும் ஒவ்வொரு மின்னலும் பலகோடி 'வாட்ஸ்' (Watts) மின்சக்தி கொண்டது.
ஒரே ஒரு மின்னல் உருவாக்கும் சக்தியைப் பயன்படுத்தமுடிந்தால், மும்பை அல்லது சென்னை போன்ற பெருநகரங்களுக்குப் பல மாதங்களுக்குத் தேவையான மின்சக்தி
தரமுடியும் என்று சொல்லப்படுகிறது. ஆனால், மின்னலின் சக்தியைச் சேமித்துவைக்கும் கருவிகள் இல்லாததால், மின்னல்கள் பயனில்லாமல் தோன்றி மறைகின்றன. பல சமயங்களில், மின்னல்களால் தீமைகள்
விளைவதும் உண்டு. அட்டகாசமான, ஆடம்பரமான ஆரம்பங்கள், மின்னலைப் போன்றவை.இதற்கு மாறானது சூரியஒளி. இரவு முடிந்து பகலவன் எழும்போது, பளீரென உதயமாவதில்லை. அமைதியாய், ஆர்ப்பாட்டமில்லாமல், சிறு, சிறு ஒளிக் கீற்றுக்களாய் சூரியன் உதயமாகிறது. இப்படி அமைதியாய்
ஆரம்பித்து, அகிலத்தை ஒவ்வொரு நாளும் நிறைக்கும் சூரியஒளியால், பல்லாயிரம் உயிர்கள்
பயனடைகின்றன. இயேசுவின் பணி வாழ்வு, ஆதவனைப்போல் ஆரம்பமானது.
இயேசு என்ற தலைவன், தன் பணிவாழ்வின் ஆரம்பத்தில், மக்கள் முன் சொன்னதாக, மத்தேயு, மாற்கு ஆகிய இரு நற்செய்தியாளர்களும் பதிவுசெய்துள்ள வார்த்தைகள் இவையே: "மனம்
மாறுங்கள், ஏனெனில் விண்ணரசு நெருங்கி வந்துவிட்டது." (மத்தேயு 4: 17) இந்த வார்த்தைகளைத்
தொடர்ந்து, இயேசு செய்த முதல் வேலை... தன் பின்னே வரும்படி ஒரு சில மீனவர்களை அழைத்தது...
ஆடம்பரம், ஆர்ப்பாட்டம் என்ற உலகக் கண்ணோட்டத்தில் பார்த்தால், இயேசு தன் பணிவாழ்வை ஆரம்பித்த விதம் ஏமாற்றம் தருவதாக உள்ளது. ஒரு பிரம்மாண்டமான
புதுமையைச் செய்து அவர் தன் பணியை ஆரம்பித்திருக்கலாம். இதைத்தான் அலகையும் அவருக்குச்
சொல்லித்தந்தது. எருசலேம் தேவாலயத்தின் உச்சியில் இருந்து குதிக்கச்சொன்னது. ஆனால், இயேசு தன் பணிவாழ்வை ஆரம்பித்தவிதம் அமைதியாக இருந்தது. அவர் முதன்முதலாகச்
சொன்ன வார்த்தைகள் புதிராகவும் இருந்தன. "மனம் மாறுங்கள்" என்று மக்களுக்குச்
சொன்னார். "என் பின்னே வாருங்கள்" என்று மீனவர்கள் ஒரு சிலரிடம் சொன்னார்.
கிறிஸ்தவ வாழ்வின் இரு முக்கிய அம்சங்கள் இவை: மனமாற்றம், இயேசுவைப் பின்தொடர்தல்.
மனமாற்றம் அனைவருக்கும் தேவையான ஓர் அழைப்பு. இதை நம்மால்
புரிந்துகொள்ள முடிகிறது. இயேசுவைப் பின்தொடர்தல் என்பது துறவறத்தார், அருள் பணியாளர்கள் ஆகியோருக்குத்தான்; அனைவருக்கும் அல்ல என்பது பொதுவாக நாம் எடுக்கும் முடிவு. ஆழச் சிந்தித்தால், மனம் மாறுவதும், இயேசுவைப் பின்தொடர்வதும்
ஒன்றோடொன்று தொடர்புடையது, இவை ஒவ்வொரு கிறிஸ்தவருக்கும் விடப்படும் அழைப்பு என்ற உண்மைகள்
விளங்கும்.
மாற்றம் என்பது பழைய நிலையை விட்டு விலகி, புதிய நிலைக்குச் செல்வது. வேலை மாற்றம், வீடு மாற்றம், படிப்பு மாற்றம்
என்ற இந்த மாற்றங்கள், வெளிப்புற மாற்றங்கள். ஓரளவு எளிதான மாற்றங்கள். உள்ளமாற்றம், மனமாற்றம் என்பது மிகவும் கடினமானது. நமது மனதில் ஆணிவேர்விட்டு வளர்ந்துவிட்ட
எண்ணங்கள், ஆசைகள், பழக்கங்கள் இவற்றை மாற்றி, புதிய எண்ணங்களைக்
கொண்டுவருவது எளிதல்ல. இவ்வகை மாற்றங்கள் உருவாக ஒரு முக்கிய உந்துதலாக இருக்கக்கூடியது, அன்பு, பாசம், காதல்... நாம் மற்றொருவர்மீது ஆழமான ஈடுபாடு கொள்ளும்போது, அந்த மற்றொருவருக்காக நம்மிடம் எத்தனையோ அடிப்படை மாற்றங்களைச் செய்துகொள்ள
தயாராகிறோம்.
கிறிஸ்தவ வாழ்வின் இரு முக்கிய அம்சங்களான மனம் மாறுங்கள், என் பின்னே வாருங்கள் என்ற இந்த இரு அழைப்பினையும் நாம் இந்தக் கோணத்தில் இணைத்துப்
பார்க்கமுடியும். இயேசுவின் மீது ஆழமான ஈடுபாடு கொண்டு, அவரைப் பின்செல்ல நாம் ஆரம்பித்தால், மாற்றங்கள், மனமாற்றங்கள், வாழ்வின் அடிப்படை மாற்றங்கள் எளிதில் உருவாகும். இயேசுவினால் ஈர்க்கப்பெற்று, அவரது அழைப்பை ஏற்று, சீடர்கள் அவரைப்
பின்சென்றனர். தங்கள் வாழ்வின் ஆதாரங்களான மீன்பிடிக்கும் தொழில், தங்கள் படகுகள், தங்கள் தந்தை என்று
அனைத்தையும் தியாகம் செய்துவிட்டு இயேசுவைப் பின்சென்ற சீடர்களின் வாழ்வு முற்றிலும்
மாறியது.
மாற்றத்தைப் பற்றிப் பேசும்போது, 'மாற்றம் நாமாக இருப்போம்' என்ற தலைப்புடன்,
குடியரசு நாளையொட்டி, சில
ஆண்டுகளுக்குமுன் நாளிதழ் ஒன்றில் வெளியான ஒரு செய்தி மனதில் தோன்றுகிறது (‘Let’s be the change’ – The
Hindu, January 24, 2014). இச்செய்தி வெளியான அவ்வாண்டு, பாராளுமன்றத் தேர்தல் அணுகிவந்ததால், அந்தத்
தேர்தலும், குடியரசு நாளும்
இளையோர் மனதில் உருவாக்கும் ஒரு முக்கிய எண்ணம் என்ன என்று அந்த நாளிதழ், இளையோரிடம் கருத்து கேட்டிருந்தது. அதற்கு, இளையோரில் பலர் கூறியது இதுதான்: "இந்தியாவில் எத்தனையோ நல்ல மாற்றங்கள்
தேவை. அந்த மாற்றங்கள் என்னிடமிருந்து ஆரம்பமாகவேண்டும் என்று விரும்புகிறேன்"
என்ற கருத்து, பல இளையோரிடமிருந்து வந்தது.
மிகவும் அற்புதமான ஒரு கருத்து இது. இந்த உறுதி, இன்றைய இளையோர் அனைவரிடமும் பரவினால், நிச்சயம் இந்தியா ஒரு தலைசிறந்த குடியரசாக
உலகில் தலைநிமிர்ந்து நிற்கும். நாளையத் தலைமுறையினர் இந்தியாவை நல்வழியில் அழைத்துச்
செல்வர் என்று நம்பிக்கை கொள்வோம். நாம் ஒவ்வொருவரும், குறிப்பாக, கிறிஸ்தவ நம்பிக்கை கொண்ட
இளையோர் ஒவ்வொருவரும், உண்மையான மாற்றம் பெற்று, (மனமாற்றம் பெற்று) கிறிஸ்துவை இன்னும் நெருக்கமாக
பின்பற்றும் உறுதி பெறவேண்டும் என்று மன்றாடுவோம்.
No comments:
Post a Comment